๗. ไม่ตื่น

ในคืนนั้นจันทรานอนไม่หลับกลัวว่าครั้งนี้ตนจะฝันอะไรอีกจึงนั่งวาดรูปเล่น แต่ในขณะนั้นฝนก็ได้ตกพอดี

ฟ้าร้องเสียงดังสนั่นลมพัดแรงเสียงฝนดังมากหากไม่ได้อยู่ในห้องคงไม่ได้ยินแม้แต่เสียงตะโกน

ก็อก ก็อก

จันทราเดินไปเปิดประตูก็เห็นว่าธารใสยืนอยู่

"ขอนอนด้วย"

"เข้ามาสิ"

จันทรานั่งคุยอยู่กับธารใสสักพักก่อนที่จะปิดสมุดวาดรูปและเดินไปนั่งอยู่ที่ขอบเตียง

"ไอ้พันแสงมันนอนไปได้ไงว่ะ"

"มันไม่ได้กลัวเสียงฟ้าร้องแบบมึงนิฝนตกทีไรต้องมานอนห้องกูไม่ใช่แค่เรื่องนี้หรอกเจอเรื่องอะไรก็จะมาห้องกู"

"ก็อยู่กับมึงแล้วรู้สึกปลอดภัยไงเลยมาอยู่ไอ้พันแสงก็กลัวผีจะเป็นจะตายกูเองก็กลัวนู้นกลัวนี่"

"แล้วกูอ่ะคิดว่าไง"

"มึงไม่กลัวอะไรเลยพึ่งพาได้ที่สุดแล้วมึงอ่ะ"

"นอนกันเถอะกูง่วงมาก"

เป็นจริงอย่างที่ธารใสพูดตั้งแต่เด็กจนโตจันทราไม่เคยแสดงท่าทีกลัวอะไรมาก่อนแม้กระทั้งสัตว์มีพิษอยู่ตรงหน้าจันทราก็นิ่งเฉยไม่ได้กลัวอะไรเลยแม้แต่ผีวิญญาณจันทราเห็นมาแต่น้อยๆจึงไม่ได้ตกใจกลัวอะไรแถมบางครั้งยังเดินไปใกล้ๆพูดคุยกับผีตนนั้นราวกับว่าสิ่งที่ตนเห็นเป็นคนทั่วไป

เวลา 02:31 น.

 จันทราตื่นขึ้นมาและเดินออกจากห้องคนร่างเล็กเดินออกจากบ้านไปพร้อมๆกับเพื่อนของตน

'ดันทำของสำคัญหายถึงมันจะยังมืดอยู่ก็เถอะแต่ว่าทนรอจนถึงเช้าไม่ไหวจริงๆ'จันทราพูดในใจบ่นไปบ่นมาพร้อมกับมองหาของที่ตนทำหายไปด้วย โดยใช้เพียงแค่แสงจากโทรศัพท์

"แสงไฟฉายโทรศัพท์ก็ฉายไปไกลไม่ได้ด้วยสิจะไปปลุกไอ้พันแสงก็กลัวผี"

"พูดมากรีบหาเหอะ"

"นั้นอะไร"จันทราพูดขึ้นมาเมื่อเห็นว่ามีบางอย่างสะท้อนแสงจากไฟฉายโทรศัพท์ของตน

"เจอแล้ว"จันทราหยิบสร้อยคอขึ้นมาและจูงมือเพื่อนของตนกลับเข้าบ้านทันที ด้านนอกในเวลานี้สำหรับเพื่อนๆแล้วเป็นอะไรที่น่ากลัวเพราะพวกเขานั้นอยู่หลังหมู่บ้านแถมรอบๆหมู่บ้านก็เป็นป่าล้อมรอบอีกด้วย

เวลา 10:26 น.

"จันทราตื่นได้แล้วจะนอนไปถึงใหนเนี้ย"

"มันยังไม่ตื่นอีกหรอ"

"เออดิมึงมาปลุกหน่อย"

"ไอ้จันทราตื่นได้แล้วเป็นอะไรของมึงเนี้ย"พันแสงเขย่าตัวเพื่อนตรงหน้าที่กำลังนอนหลับสนิท

"ทำไมนอนปลุกยากแบบนี้ว่ะเนี้ย"พันแสงบ่นไปพร้อมๆกับเขย่าตัวเพื่อนแรงขึ้น

จันทราในร่างที่ตนนั้นยังเป็นเด็กนั่งกินข้าวอยู่กับแม่ของตนบนโต๊ะอาหารโดยที่ลืมไปเลยว่าจริงๆแม่ของตนได้จากไปนานแล้วส่วนตนนั้นก็โตมากแล้ว

"อร่อยมั้ย"

"ผมไม่เคยเห็นแม่เลยนอกจากในความฝัน"

"พูดอะไรน่ะ"

'ความฝันก็แทบไม่เจอ'จันทราคิดในใจลุกขึ้นยืนและวิ่งออกมาจากบ้านร่างกายกลับมาในวัยเดิม

จันทราวิ่งไปเรื่อยๆรู้ตัวอีกทีภาพก็ตัดไปแล้ว ตรงหน้ามีผูหญิงสองคนยืนอยู่เขาจึงรีบวิ่งเข้าไปหาเขานั้นเข้าไปใกล้ทั้งสองแต่ตนกลับขยับตัวและพูดออกเสียงไม่ได้ทั้งๆที่มีคนอยู่ตรงหน้าแค่เอื้อมมือแล้วแท้ๆ จันทราได้ยินเสียงแปลกๆจึงหันไปด้านหลังอยู่ๆก็มีเชือกมาพันตัวของเขาเอาไว้และดึงกลับไปด้านหลัง

____________________________

จริงก็อยากแต่งยาวๆอยู่หรอกนะแต่สมองมันคิดไม่ออกเลยอ่ะว่าจะแต่งยังไงดีแต่ว่ายังไงก็จะพยายามให้เนื้อเรื่องใน1ตอนยาวกว่านี้นะคะฝากติดตามนิยายเอาไว้ด้วยค่าาจะพยายามแต่งให้เข้าใจและสนุกนะคะเนื้อเรื่องค่อนข้างซับซ้อนนิดหน่อย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***