ตำรวจบางส่วนที่มาถึงก่อนเดินมุ่งหน้าเข้าไปในป่าเพื่อตามหาคนที่หายไปและลองตามหาตัวคนร้ายดูคร่าวๆเพราะว่าพวกเขาเองก็ยังไม่กล้ายืนยันได้อย่างชัดเจนว่าคนร้ายหลบอยู่ในป่านี้จริงมั้ย ใช้เวลาไม่นานมากก็เดินไปเจอบางอย่างตกอยู่มันคือกิ๊ฟหนีบผมของผู้หญิง ตำรวจคนหนึ่งสังเกตเห็นอะไรแปลกๆอยู่ไกลๆจึงรีบบอกให้ทุกคนไป
คนร้ายที่เห็นว่าตำรวจเดินมาทางตนก็ได้จับผู้หญิงมาเป็นตัวประกัน ตำรวจหลายคนใช้เวลาอยู่สักพักแต่ก็สามารถจับกุมตัวคนร้ายได้สำเร็จ
หลังจากที่จับกุมตัวคนร้ายได้ก็ยังคงต้องตามหาผู้หญิงที่หายไปอยู่อีก ตำรวจใช้เวลานานตั้งแต่ตะวันยังขึ้นอยู่เหนือหัวจนตะวันลับขอบฟ้าไป แต่ในเวลาสองทุ่มกว่าๆตำรวจก็ออกมาพบว่ามีคนรอดเพียงแค่คนเดียวเท่านั้นศพของหญิงสาวที่เหลือก็หาครบแล้ว
หลังจากผ่านเรื่องราวในวันนั้นมาได้หลายอาทิตย์ทั้งสามคนยังไม่ล้มเลิกความตั้งใจที่จะเข้าป่าแต่ทุกครั้งที่จะไปจันทรากับไม่เห็นด้วยพร้อมข้ออ้างตลอดและนั้นก็เป็นเพราะว่าเขายังคงฝันถึงชายคนนั้นอยู่มาตลอดไม่มีคืนไหนที่ไม่ฝันถึงชายคนนั้น ในทุกๆคืนนอกจากจะฝันถึงชายคนนั้นแล้วยังฝันร้ายอีกด้วย เจ้าตัวจึงยังไม่พร้อมจะออกไปใหน
"จันทราเป็นไรไป"ธารใสเอ่ยถามเพื่อนที่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ
"ก็กำลังคิดอยู่ว่าจะฝันแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่ฝันเห็นคนนั้นไม่อะไรเลยแต่หลังจากนั้นจะฝันร้ายต่อด้วยน่ะสิ"
"เอาน่าอย่าคิดมากเลย...เอ่อนี่ไอ้พันแสงไปใหนล่ะเนี้ย"
"หาข้าวกินอยู่ในครัวอ่ะ"
"เวลาอื่นไม่ยอมอยู่คนเดียวแต่พอเป็นเรื่องของกินนี่คนเดียวก็อยู่ได้เนอะ"ธารใสพูดขึ้นมาก่อนที่จะออกไปดูเพื่อนอีกคน
จันทราถอนหายใจเบาๆและมองไปที่สมุดบันทึกของตัวเองจันทราชอบเขียนสมุดบันทึกมากไม่ว่าวันนั้นจะเหนื่อยแค่ใหนแต่ก็จะมานั่งเขียนสมุดบันทึกอยู่เสมอตั้งแต่ฝันถึงชายคนนั้นจันทราก็เริ่มเขียนบันทึกน้อยลงเพราะในหัวเอาแต่คิดเรื่องฝันร้าย
นั่งคิดอยู่สักพักแต่ก็เขียนไม่ได้จันทราเริ่มวาดรูปลงไปในสมุดแทน เขาพยายามวาดสิ่งที่จำได้ในความฝัน
จันทรานอนแทบไม่หลับเพราะทุกครั้งที่หลับตานอนฝันเขาจะเห็นชายหนุ่มและภาพตรงหน้าจะเลือนลางไปกลายเป็นฝันร้าย 'ต้องฝันร้ายไปถึงเมื่อไหร่'
"อาการน่าเป็นห่วงนะ"
"ฝันร้ายติดต่อกันมาตั้งนานแล้วนิ"
"ที่ฝันร้ายไม่ใช่เพราะว่ามันคิดมากหรอ"
ทั้งสองคนแอบมองจันทราอยู่หน้าห้องด้วยความเป็นห่วงถึงแม้ว่าจะห่วงมากแค่ใหนก็ไม่สามารถทำให้เพื่อนของตนสบายใจได้เลย
รุ่งเช้าวันต่อมาพันแสงและธารใสตื่นขึ้นมาพบว่าจันทรานั้นนั่งหลับอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือจึงปลุกเพื่อนของตนให้ตื่นขึ้นปลุกอยู่สักพักจันทราก็ตื่นขึ้นมาและเดินไปนอนที่เตียงต่อ
"เอ้าไอ้นี่นิ"
"เอาน่าอย่าถือสาอะไรมันเลยปล่อยมันนอนไปเถอะ"
"กลางคืนได้นอนรึป่าววะนอนน้อยแบบนี้จะไม่มีแรงทำอะไรน่ะสิ"
"ไปหาทำกับข้าวกันเถอะไป"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments