๓.ฝัน.

...(แนะนำให้ดูตอนที่2ด้วยนะ)...

"ไอ้จันทราอย่าเอาแต่เล่นโทรศัพท์ดิมาช่วยกันเก็บของ"พันแสงเอ่ยบอกเพื่อนที่กับลังนั่งกินขนมอย่างสบายใจที่โซฟา

ไม่นานธารใสก็เดินออกมาจากห้องนอนของตัวเองก่อนที่จะเอ่ยถามทั้งสองคนว่าจัดของกันเสร็จกรือยังตนจะได้ช่วย

"กูเก็บของเสร็จแล้วให้กูช่วยจัดของพวกมึงมั้ย"

"ไปถามคนนู้นไปยังไม่ได้เก็บซักอย่าง"

"...."

"นั่งกินขนมสบายใจอยู่นั้นไง"พันแสงพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปทางเพื่อนของตนที่นั่งอู้งานอยู่ที่ห้องนั่งเล่น

แป๊ะ!

"โอ้ย!มาตบหัวกูทำไมเนี้ย!!ไอ้บ้า!"จันทราร้องโวยวายออกมาทันทีที่เพื่อนเข้ามาตบหัวของตน

"รีบมาเก็บของเข้าห้องเลยนะอย่าเอาแต่นั่งเล่น"ธารใสบ่นขึ้นมาก่อนที่จะ ดึงแขนของคนตรงหน้าให้ลุกขึ้นมาเก็บของเข้าห้องนอน

.

.

ทั้งสามคนใช้เวลาเก็บของอยู่ไม่นาน หลังจากที่เก็บของกันเสร็จแล้วทั้งสามคนก็มานั่งกินขนมกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น

"พวกมึงไปเดินเล่นกันที่ป่าข้างหมู่บ้านกันดีป่ะ"พันแสงเอ่ยขึ้นมาถามเพื่อนทั้งสองคน

"เออไม่ได้ไปเดินนานแล้วไปดิๆแล้วมึงอ่ะไปป่ะ"ธารใสตอบรับทันทีและถามจันทราต่อ

"ไปดิ"

"แต่จะไปเดินเฉยๆมันไม่ใช่กูอยู่ล่ะไปนอนกันเลยดีกว่า ว่ามััย"

"จะไปนอนในป่าอีกล่ะนะมึง พึ่งกลับมาไปเดินเล่นแล้ว กลับมานอนที่บ้านไม่ดีกว่าหรอวะ" จันทราพูดขึ้นมาพร้อมกับทำท่าทางไม่เห็นด้วย

"เอาน่าจันทราปกติไปทีไรเราก็นอนกันทุกทีนี่เนอะ"

"ใช่ๆไปเตรียมของกันออกเดินทางพรุ่งนี้เลย"

"โอเคๆก็ได้"

...ในคืนวันนั้นทั้งสามคนแยกกันนอนห้องของตัวเองหลังจากที่จันทราได้เก็บของเตรียมไปในวันพรุ่งนี้เสร็จแล้ว ก็ไปนั้งเขียนสมุดบันทึกของตนเอง...

ในวันที่15 กรกฎาคม วันนี้ใช้เวลานานกว่าจะเดินทางมาถึงบ้านถึงจะออกเดินทางตั้งแต่เช้าแต่ก็ถึงบ้านเย็นเหมือนเคย

...ในวันพรุ่งนี้วันที่16 ทุกคนจะไปเดินป่ากันคงจะสนุกน่าดูถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงสถานที่เก่าๆแต่เวลาที่จะได้ไปก็ อดตื่นเต้นไม่ได้เลยสักครั้ง...

...ร่างเล็กวางปากกาลงและปิดสมุดบันทึกก่อนที่จะขึ้นไปนอนบนเตียง...

.

.

"..."ชายที่เขาฝันถึงเมื่อครั้งก่อนจ้องมองไปที่ใบหน้าเล็กของจันทราและนิ่งเงียบไม่พูดอะไรออกมาเขายืนนิ่งและจ้องมองไม่หยุด

"...."จันทรานิ่งเงียบไม่พูดอะไรก่อนที่จะมองผ่านไปด้านหลังของเขา

"นั้นมัน..."จันทราถึงกับต้องถอยหลังไปหนึ่งก้าว

สิ่งที่อยู่ด้านหลังเขาคนนั้น คือญาติฝั่งพ่อที่พาเขามาที่หมู่บ้านและได้ทิ้งเขาไป ภาพที่เขาเห็นคือเขาคนนั้นผูกคอห้อยไปมาอยู่ด้านหลัง

"ข้าไม่ใช่..."ชายหนุ่มพูดออกมาเล็กน้อยพยายามให้คนตรงหน้าเข้าใจว่าตนไม่ใช่คนที่ทำเช่นนั้น

"...." 'รู้อยู่แล้วว่าไม่ได้ทำ' เขาคิดในใจนี่แค่ความฝันเพราะหากเป็นชีวิตจริงญาติคนนี้ก็ต้องยังมีชีวิตอยู่

ชายตรงหน้านิ่งเงียบไปสักพักอยู่ๆสีหน้าของเขาก็ดูไม่พอใจมากแต่เมื่อมองจากสายตาเขาแล้วคงไม่ใช่ตนเองที่ทำให้เขาไม่พอใจแต่เป็นอย่างอื่นเสียมากกว่า ร่างเล็กหันมองรอบๆแต่ภาพตรงหน้าตัดไปเสียก่อนทุกอย่างรอบตัวเขานั้นมันมืดมิดไปหมดก่อนที่จะค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่งจันทรายืนอยู่หน้าบ้านและจ้องมองไปทางหน้าต่างได้เห็นว่านี่คือบ้านที่ตนเคยอยู่เป็นบ้านของญาติฝั่งแม่บ้านหลังนี้จันทราเคยอยู่แม้จะอยู่เพียงแค่ไม่กี่เดือนเท่านั้น จันทราแทบทรุดลงไปที่เห็นว่าภายในบ้านมีหญิงสาวผู้เป็นเต้าของบ้าน'ผูกคอ'อยู่คนร่างเล็กคิดจะก้าวเข้าไปเพื่อที่จะเข้าไปหาแต่ก่อนที่จะก้าวขาออกไปก็ได้ยินเสียงหนึ่งพูดขึ้นมา "ขอโทษนะลูกที่ทิ้งลูกไว้ให้อยู่คนเดียวแบบนี้" เขาจำได้ในทันทีว่านั้นคือเสียงของแม่ตนเองจึงหันไปมองแต่ก็ไม่ได้เจอใครหันกลับมาที่บ้านแต่ในบ้านกลับว่างเปล่าไม่มีใครอยู่แล้ว

"แม่ครับ!!"จันทราร้องตะโกนออกมาเสียงดังก่อนที่จะมองไปรอบๆก็ได้รู้ว่าเมื่อกี้ฝันไป แต่ถึงอย่างนั้นจันทรากลับร้องให้ออกมาเมื่อตนนั้นได้ฝันถึงแม่ของตนแถมยังได้เห็นภาพที่น่าตกใจ

จันทราไม่รู้มาก่อนว่าทำไมถึงได้ย้ายออกจากที่บ้านหลังไม่รู้เลยว่าเจ้าของบ้านหายไปใหน แต่ก็ยังไม่ได้ปักใจเชื่อความฝันของตน จันทราได้ฝันถึงแม่ของตัวเองทำให้รู้สึกมีความสุขมากนับตั้งแต่แม่ของตนเสียไปก็ไม่ได้ฝันถึงเลยแม้แต่ครั้งเดียว ตอนที่จันทรายังอายุแค่5ขวบก็เสียแม่ไปต่อมาแค่ปีเดียวพ่อของตนก็ได้จากไปทำให้จันทราย้ายไปอยู่กับญาติย้ายแต่อาศัยอยู่ได้ไม่นานนักก็ต้องย้ายออกมาสุดท้ายแล้วเจ้าตัวก็ต้อง มาอยู่ที่หมู่บ้านนี้กับญาติฝั่งพ่อของตนจันทรามักจะเฝ้ารอวันที่จะได้ฝันถึงหรือพบเห็นทั้งสองคนอยู่เสมอ คนร่างเล็กไม่เคยกลัวผีวิญญาณที่ตนพบเลยเขาเฝ้ารอ มองไปรอบตัวเสมอหวังว่าจะได้เห็นแม่ของตน แต่ก็ไม่ใช่อย่างนั้นเลยคนร่างเล็กถึงขั้นเอ่ยปากถามกับวิญญาณที่ตนเห็นเพื่อตามหาแม่ของตน ถึงแม้ว่าจะดูไม่สมควร

"ทำไมไม่มาให้เห็นบ้างนะผมไม่ได้กลัวผีสักหน่อย"จันทราบ่นออกมาก่อนที่จะกลับลงไปนอนที่เดิม

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***