ผิดผี

“ เมื่อกี่มึงว่ากะไรรึ อีกบไหนมึงรองพูดอีกทีดิ  “ เสียงของพะยอมตวาดใส่หน้าของกบบ่าวของนางที่รายงานว่าวันนี้ที่เรือนของหมื่นหาญได้มีงานอะไรสักอย่างก่อนที่กบจะได้ข่าวมาจากพวกบ่าวพูดคุยกันว่า วันนี้คุณหญิงชบากับท่านออกญาพ่อของหมื่นหาญจะมีการกินข้าวพูดคุยเรื่องตบแต่งกับแม่นางมะลิหญิงบ้าเจ้าของร้านความงามในตลาดจีนหรั่ง เมื่อพะยอมได้ยินแช่นนั้นางก็รู้สึกฟิวขาดจนลืมตัวพูดออกมาเสียงดังลั้นจนคนทั้งเรือนหันมองเป็นตาเดียวกันแต่นางกับหาสนใจไม่ เพราะที่นี้คือเรือนของนางและที่สำคัญพ่อกับแม่ของนางก็ตามใจนางกับว่านางเป็นเทวดา

“ เจ้าคะแม่นายบ่าวได้ยินมาแบบนั้นเจ้าคะ เห็นทีว่าแม่นายคงจะทำอันใดไม่ได้แล้วละเจ้าคะเพราะแม่นายชบากับท่านออกญาดูชอบแม่นายมะลินั้นมากเลยละเจ้าคะ “ กบพูดตามที่นางเห็นและก็คิดด้วยความที่เป้นคนซื่อๆนางคิดยังไงก็พูดออกมาอย่างนั้นเลยทำให้นายอย่างพะยอมถึงกับหัวเสียมากทุกครั้งที่โดนนางพูดออกมาอย่างไม่คิด 

“ อีบ่าวจัญไร “ เพลี๊ยะ ตุ้บ พะยอมรับกับสิ่งที่บ่าวของนางพูดไม่ได้ ก่อนจะสาดฝ่ามือและก็ฝ่าตีนเข้าใส่หน้าและก็ตัวของกบอย่างไม่ยั้งทันที กบบ่าวโง่แต่ซื่อนางก็ได้แต่เป็นที่รองมือรองตีนของพะยอมผู้เป้นนายเท่านั้น 

“ โอ๊ยยยยยย พอแล้วเจ้าคะแม่นายบ่าวเจ็บแล้วเจ้าคะ “ กบนอนร้องครวญครางออกมาด้วยความทรมานเพราะตีนที่เตะเข้ามาที่ท้องน้ยของนางอย่างไม่ออมแรงเล่นเอานางนอนจุกหน้าเหลืองหน้าแดงด้วยความเจ็บปวดและก็จุก แต่พะยอมหาสนใจนางไม่แทนที่นางได้ยินแบบนั้นนางงจะหยุดแต่นางกับทำร้ายบ่าวของตัวเองแรงกว่าเดิม จนท่านราชครูกับคุณหญิงพ่อแม่ของพะยอมทนดูต่อไปไม่ไหวก็เลยต้องเดินเข้ามาห้ามลูกสาวเอาไว้ 

ปึก ปึก ตุ๊บ ตั๊บ พลัวะ เพลี๊ยะ 

 “ พอเทิดลูก ลูกอย่าทำร้ายมันอีกเลยหนา อีกบมันโง่ลูกก็รู้ต่อให้ลูกฆ่ามันตายคามือได้ อีกบมันก็ไม่ฉลาดขึ้นมาได้ดอกหนาแม่พะยอม “ พะเยาว์ แม่บอกลูกสาวตัวเองด้วยความสงสารบ่าวที่เลี้ยงลูกสาวตัวเองมาตั้งแต่ยังเด็ก แต่พะยอมกับหาได้รู้บุญคุณบ่าวของตัวเองไม่นางได้แต่ทุบตีด่าทอบ่าวคนนี้อย่างไม่สนใจว่านางจะเจ็บเจียนตายแค่ไหน ส่วนท่านราชครูของขุนหลวงพ่อของนางก็พูดออกมาด้วยเสียงเรียบนิ่งว่า 

“ พะยอมลูกเป็นลูกสาวของราชครูของคุณหลวง ถ้าลูกพ่ออยากได้อะไรหรือว่าต้องการสิ่งใดในอโยธนานี้พ่อจะหามาให้เจ้าเองลูกพ่อ เจ้าจะต้องหัวร้อนโมโหไปใยกันเจ้าก็รู้แม้แต่บันลังของขุนหลวงพ่อก็ทำมาแล้ว แค่ผู้ชายคนเดียวใยลูกต้องกลัวว่าจะไม่ได้ด้วยเล่า พะยอมลูกพ่อ “ ท่านราชครูสิงหา ได้พูดออกมาด้วยเสียงเรียบนิ่งเขาบอกลูกสาวของตัวเองด้วยความมั้นใจไม่ว่าสิ่งใดเขาก็จะเอามาให้เธอ เมื่อพะยอมได้ยินแบบนั้นอารมณ์ของนางก็รู้สึกเย็นลง ก่อนจะเดินเข้ามากอดพ่อของตนด้วยความออดอ้อนอย่างปกติที่เวลานางอยากได้นางก็จะทำแบบนี้ 

เรือนท่านออกญา 

“ เชิญนั่งก่อน ดอกไม้ งาม เขียด “ คุณหญิงชบาเชิญให้อดีตบ่าวของตนที่ตอนนี้เป็นพี่สาวของว่าที่ลูกสะไภ้ของนาง ดอกไม้ งาม เขียดเมื่อนายเก่าเชิญให้นั่งนั้นนางสามคนที่รู้สึกทราบซึ่งในความเมตตาของท่าน นางก็เดินเข้ามาก้มกราบแทบเท้าของท่าน พร้อมกับรั้งน้ำตาออกมา ชบา และออกญา สองสามีภรรยาก็มองสามสาวด้วยสายตาที่มีแต่ความเมตตาและก็ความห่วงใย และก็ดีใจกับชีวิตใหม่ของพวกนาง ก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงออ่นโยนฟังดูแล้วมีแต่ความเมตตาอยู่ในนั้น 

“ ดอกไม้ เขียด งาม เจ้าสามคนนะไม่ใช่บ่าวที่เรือนทาสอีกต่อไปแล้วหนา เจ้าทั้งสามตอนนี้เป็ไถและก็เป็นพี่สาวของว่าที่ลูกสะไภ้ของข้าด้วย อย่าทำแบบนี้เลยหนา ข้าอยากให้พวกเจ้าทั้งสามเป็นตัวแทนพ่อแม่ของมะลิและก็เป็นตัวแทนคนที่จะมามอบชีวิตใหม่ให้น้องสสาว ข้าอยากให้เจ้าทั้งสามลืมเรื่องนายบ่าวไปก่อนเทิดหนา” คุณหญิงชบาบอกกับอดีตบ่าวของตนออกมาด้วยน้ำเสียงออ่นโยนและก็มีเมตตา ทั้สามเมื่อได้ยินแบบนั้นางก็เอามือขึ้นมาเช็ดน้ำตาก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงตะกุกตะกัก 

“ อึก อึก กระซิก กระซิก เจ้าคะแม่นายเจ้าขา “ เขียดพูดออกมาด้วยเสียงสะอึกสะอื้น แล้วก็ลุกขึ้นมานั่งอย่างเอาจริงเอาจัง รวมทั้ง อีกสองคนด้วยเมื่อท่านออกญาและก็คุฯหญิงชบาที่เห้นท่าทีของพวกนางเปลี่ยนไปเร็วอย่างกับจิ้งจกเปลี่ยนสีทั้งคู่ก็มองหน้ากันด้วยความแปลกใจแต่ก็อย่างที่บอกวันนี้ไม่ได้มาคุยเรื่องยศเรื่องศักดิ์ แต่วันนี้ต้องมาคุยเรื่องงานแต่งงงานของมะลิและก็หมื่นหาญ ด้วยความที่ทั้งสองชอบแตะเนื้อต้องตัวกันอยู่บ่อยครั้งจนทำให้ผู้คนเอาไปนินทา ด้วยความที่ท่านออกญาและคุณหญิงชบาชอบมะลิอยู่แล้วเลยไม่ชอบใจมากนักที่ใครๆต่างก็เอานางไปพูดมั่วกันไปหมดจนเธอเสียหาย คุณหญิงกับท่านออกญาก็เลยทนฟังพวกคนไม่รู้ความพูดต่อไปอีกไม่ได้ท่านก็เลยเรียกให้พวกนางมาคุยกันเป็นการเป็นงานซะเลยวันนี้ 

“ ท่านออกญาเจ้าขา คุณหญิงเจ้าขา บ่าวขออณุญาติหนาเจ้าคะเรื่องแต่งงานออกเรือนข้าไ่อยากเป็นฝ่ายพูดนะเจ้าคะ ถ้ามะลิน้องสาวของข้านางไม่อยากแต่งข้าก็ไม่สามารถบังคับนางได้ดอกหนาเจ้าคะ “ เขียดพูดออกมาอย่างเป้นการเป็นงาน ถึงแม้ว่าตอนนี้พวกนางจะเป็นพี่สาวของมะลิแล้วแต่ว่าพวกนางสัญญากันไว้แล้วก่อนมาว่าจะไม่บังคับน้องสาวให้ออกเรือนต่อให้ คนจะนินทาเล่ากันไปต่างๆนาๆแต่ว่าเรื่องคู่พวกนางไม่อยากบังคับเพราะทั้งสามไม่อยากให้น้องสาวต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบของพวกนาง ถ้าน้องสาวออกเรือนไปแล้วเรื่องช่วยเหลือหรือว่ายุ่งเกี่ยวเหมือนตอนยังโสด พวกนางจะไม่สามารถเข้ามายุ่งได้ เฉกเช่นเดียวกับพวกนาที่โดนสามีเอามาขายเป็นทาสพ่อกับแม่ของพวกนางก็มาช่วยเหลือหรือว่ายุ่งเกี่ยวไม่ได้ พวกนางก็เลยไม่อยากให้น้องสาวที่พวกเขารักต้องมาตกอยู่กับสภาพที่กลืนไม่เข้าคลายไม่ออกแบบพวกนาง คุณหญิงชบากับออกญาท่านเมื่อได้ยินแบบนั้นทั้งสองก็เข้าใจได้ 

“ คุณพี่เจ้าขา พี่สาวข้ากับคุณพ่อคุณแม่ของคุณพี่คุยเรื่องอะไรกันรึเจ้าคะ เหตุใดข้าถึงฟังด้วยไม่ได้ละเจ้าคะ “ แอมแปร์ที่นั่งทานของว่างกับท่านหมื่นปฟนหนุ่มอยู่นางก็มองไปที่เรือนใหญ่ที่มีพี่สาวทั้งสามคนและก็พ่อแม่ของฝ่ายชาย พูดคุยเรื่องที่หญิงสาวไม่รู้ 

“ แอมแปร์ พี่อยากรู้ว่าเจ้าอยากมาอยู่รวมเรือนกับพี่หรือไม่ “ หมื่นหาญตัดสินใจถามหญิงสาวออกมาตรงๆด้วยความที่เขาพอจะรู้ว่าจากผีสาวมะลิแล้วว่าเรื่องที่จะเกิดขึ้นระหว่างเธอกับเขาต้องขึ้นอยู่กับนางเองเท่านั้นถ้าแอมแปร์ไม่เห็นด้วยทุกอย่างก็ต้องจบลง เมื่อหมื่นหาญรู้แบบนั้นเขาก็เลยไม่ให้นางขึ้นไปฟังเพราะกลัวว่าหัวใจแกร่งของเขาจะรับไม่ได้ ถ้าเขาจะร้องไห้ออกมาต่อหน้าพ่อกับแม่ เมื่อแอมแปร์ได้ยินแบบนั้นนางที่กำลังจะตักขนมหวานเข้าปากนางก็ต้องเงยหน้าขึ้นมามองด้วยสายตาที่ตกตะลึ่งหัวใจดวงน้อยของนางก็เต้นระทึกอย่างกับกองเพล หน้าตาหัวหูของนางรู้สึกร้อนผ่าวอย่างกับโดนไฟเผาเธอ 

“ว่าอย่างใด แอมแปร์พี่รอฟังคำตอบเจ้าอยู่หนา “

หมื่นหาญถามเธอย้ำออกมาอีกครั้ง ด้วยสีหน้าที่ซีเรียสมากเพราะตอนนี้สีหน้าของหญิงสาวถึงแม้ว่าจะแดงระเหรื่อแต่ก็อย่างที่บอกด้วยความที่เธอไม่เหมือนใครชายหนุ่มเลยไม่รู้ว่าแต่ละอย่างที่นางคิดหรือว่าทำ เขาเดาไม่ออกเลย เมื่อแอมแปร์ได้ยินแบบนั้นเธอก็ชักงักอยู่พร้อมกับกำลังใช้ความคิดอยู่ว่าเธอรักเขาหรือไม่ หรือแค่หลงชั่วครั้งชั่วคราว เท่านั้นแอมแปร์นิ่งเงียบอยู่อย่างนั้นเป็นนานเกือบนาที หมื่นหาญเมื่อเห็นแบบนั้นหัวใจแกร่งก็รู้สึกหนักอึ้งขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ก่อนที่เขาจะทำหน้าตาเหมือนกับว่าเขากำลังจะเสียใจหรือที่เรียกอีกอย่างว่าเขารู้สึกว่าเขากำลังจะอกหัก  เมื่อแอมแปร์ คิดได้สักพักนางก็เงยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่มก่อนจะพูดออกมา 

“ ถ้าข้าแต่งงานกับคุณพี่ คุณพี่จะต้องสัญญากับข้าว่าคุณพี่จะมีเมียแค่คนเดียวคือข้า “ แอมแปร์ เธอคิดอยู่นานก่อนจะรู้ใจตัวเองว่านางชอบเขา เมื่อเธอคิดได้แบบนั้นนางก็เลยรองถามเรื่องการมีเมียของเขา เพราะคนสมัยนี้นิยมมีเมียกันเยอะแต่เธอไม่ใช่คนสมัยนี้ เธอก็เลยรับไม่ได้ที่จะมาเป็นเมียหนึ่งหรือว่าเมียสองของใคร เมื่อหมื่นหาญได้ยินแบบนั้นเขาก็ยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกดีใจและก็โล่ใจ เพราสิ่งที่นางถามออกมานั้นหมายถึงว่าถ้าเขามีนางแค่นคนเดียวนั้นหมายความว่า นางจะยอมตกลงแต่งงานกับเขาเพราะนั้นเป็นเรื่องที่เขาตั้งใจไว้แล้วว่าเขสจะมีแค่เธอเพียงคนเดียวต่อให้ใครจะว่าเขาก็ตามเพราะคนสมัยนี้ถ้าใครมีเมียเยอะนั้นหมายถึง อำนาจและก็วาสนาของชายคนนั้น แต่ถ้าชายผู้ใดที่มีเมียเพียงคนเดียวนั้นหมายถึงไม่มีอำนาจวาสนาและก็ไม่หล่อ แต่เขากับหาแคร์ไม่เพราะเขารักเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น 

“ ได้สิ เพราะพี่ก็ไม่ได้อยากมีใครนอกจากเจ้าอยู่แล้วพี่ให้สัตย์สามบานเลยว่าชาตินี้หรือว่าชาติไหนพี่จะรักและก็มีเจ้าเพียงคนเดียวเท่านั้น “ ครื้น……เปี้ยง…. เมื่อชายหนุ่มพูดจบอยู่ๆฟ้าก็ร้องและก็ผ่าลงมาอย่างแรงเหมือนกับว่าเทวดาอารักษ์รับรู้กับคำสัตย์สาบานของชายหนุ่มแล้ว เมื่อแอมแปร์ได้ยินแบบนั้นบวกกับฟ้าที่ร้องแล้วก็ผ่าลงมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เล่นเอาเธอกระโดดกอดชายหนุ่มอย่างลืมตัว 

“ ว๊ายยยย “ แอมแปร์กระโดดกอดชายหนุ่มพร้อมกับนั่งตักเขาอย่างไม่รู้ตัว หมื่นหาญเมื่อเห้นแบบนั้นแทนที่เขาจะบอกให้เธอลงจรากตักเขากับกอดเอวเธอไว้แล้วก็ยิ้มออกมาด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์อย่างกับว่าคนกำลังคิดเรื่องอะไรอยู่ในหัว 

“ ตกลงแต่งกับพี่แล้วใช่หรือไม่ ถ้าไม่แต่งไม่ได้แล้วหนาเพราะเจ้าผิดผีกับพี่แล้วหนาแอมแปร์ “ ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งบวกกับรอยยิ้มและสีหน้าเจ้าเล่ห์ของเขาทำเอาแอมแปร์ได้สติขึ้นมาก่อนจะมองหน้าเขาพร้อมกับมองไปยังรอบๆตัว ก่อนจะรู้ตัวอีกทีว่ามีคนอื่นอยู่ด้วยและก็มองมาทางเธอกับชายหนุ่มเป็นตาเดียวกันรวมทั้งคนบนเรือนด้วย เมื่อเธอเห็นแบบนั้นหน้าของเธอก็ซีดเผือดทันทีเมื่อหันไปเจอเข้ากับคุณหญิงชบาและท่านออกญษที่มองมายังเธอด้วยสีหน้าที่ตกใจเป็นอย่างมาก เธอก็เลยถึงกับหน้าซีดเผือดพูดอะไรไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียว 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***