บาปขาว

“ มึงเข้ามาเลยไอ้สันขวาง กูรอมึงอยู่ หึหึหึ “  แอมแปร์ ถือหัวของบ่าวแม่พิกุลอยู่ในมือ หน้าเพิ่งตัดหัวของชายคนนั้นด้วยมีดปาดหมาก การกระทำของเธอทำให้พิกุลและบ่าวของนางต่างก็มองด้วยสีหน้าหวาดกลัว เพราะการกระทำของเธอไม่เหมือน คนแต่กับเหมือนยมทูตที่กำลังจะมาลากเอาวิญญาณพวกคนชัว บวกกับสีหน้าและก็ยิ้มของเธอเลยทำให้เธอดูน่ากลัว 

“ แม่นายข้าเจ้าว่าเราหนีก่อนเถอะหนาเจ้าคะอีมะลิมันบ้าเลือดแล้วหนาแม่นาย “ บ่าวของแม่หญิงบอกเจ้านายออกมาด้วยสีหน้าและน้ำเสียงหวาดกลัว พิกุลที่ตกใจแทบสิ้นสติเมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็ทำท่าจะวิ่งหนี แต่ก่อนที่นางจะก้าวขาออกแอมแปร์ได้พูดสวนออกมาทันควันด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งว่า 

“ ถ้าวันนี้มึงคิดจะหนีกู กูขอให้มึงหนีกูให้ตลอดเมื่อวันใดที่มึงคิดจะส่งคนมาฆ่ากูเหมือนที่มึงฆ่าบ่าวของมึง กูอยากให้มึงรู้ไว้ว่ากู อีมะลิคนนี้จะไปตัดหัวมึงทั้งโคตร ฮ่าๆฮ่าๆฮ่าๆ “ แอมแปร์ พูดจบนางก็หัวเราะออกมาอย่างกับผู้ชนะในมือของนางก็ถือหัวของไอ้คนเลวที่ทำตามคำสั่งของนายมันไว้ในมือ แม่หญิงพิกุลกับบ่าวที่ซื่อสัตย์ของนางเมื่อแอมแปร์พูดจบก็วิ่ง4คูณร้อยออกไปเลยอย่างไม่คิดชีวิต ดอกไม้ งามและก็เขียดที่ยืนตกตะลึงอย่างกับผีเข้าเพราะเหตุการณ์เมื่อครู่นี้เล่นเอาสามสาวไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะเกิดขึ้นจริง แอมแปร์เธอโยนหัวของไอ้บ่าวนั้นออกไปตรงป่าอย่างไม่สนโลก พร้อมกับหันมาหาสามสาวพร้อมกับยิ้มหวานออกมา หน้าตาของเธอตอนนี้ดูเปลี่ยนเป็นคนละคนเลย จากน่ากลัวตอนนี้กลายมาเป้นน่ารัก เมื่อสามสาวเห็นแบบนั้นพวกนางก็รู้สึกกลัวนางมากขึ้น จากนั้นแอมแปร์ก็เลยทำท่าจะเดินจากไปเพราะเมื่อเธอคิดว่าแม่นางทั้งสามคนคงกลัวนางจนไม่อยากเข้าใกล้นางแล้ว เมื่อเธอคิดได้แบบนั้นเธอก็เดินจากไป แต่ก่อนที่นางจะจากไปนางก็พูดออกมาคำหนึ่งว่า 

“ ถ้าข้าไม่ทำมัน มันก็จะฆ่าข้า แล้วอีกอย่างที่ข้าฆ่าพวกมันเพราะพวกมันคิดจะฆ่าข้ากับข้าพวกพี่ “ เมื่อนางพูดจบแอมแปร์ก็เดินจากมา ดอกไม้ งาม และ เขียดเมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็รู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่แม่นางคนนี้พูดเป็นเรื่องจริง จากนั้นทั้งสามก็วิ่งตามหลังแม่นางแอมแปร์มาอย่างติดๆ ก่อนจะพูดออกมา

“ รอพี่ด้วยแม่มะลิ พี่ขอโทษ” งามพูดไล่หลังมาติดๆพร้อมกับวิ่งตามมาด้วยความรู้สึกผิด ที่คิดกับนางแบบนั้นทั้งที่ความจริงแล้วนางปกป้องพวกเธอ แอมแปร์เมื่อได้ยินแบบนั้นนาวงก็หันหน้ามายิ้มกริ่มด้วยความรู้สึกดีใจที่พวกนางเข้าใจสิ่งที่เธอทำ จากนั้นทั้ง4สาวก็เดินกับบ้านไปพร้อมกับเสียงหัวเราะ โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีใครอีกคนที่ยังอยู่ตรงนั้น นั้นก็คือจำปาแม่เลี้ยงของมะลิที่แอบตามมาตั้งแต่เธอออกจากวัดนั้นเองและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้นางก็เห็นหมดเล่นเอานางกับบ่าวของนางที่ด่ามะลิเมื่อกี่นี้ทำเอาพวกนางหวาดกลัวขึ้นมาจับใจเลยทีเดียว 

“ อีสาย กูไม่ได้ฝันไปใช่หรือไม่ว่ะ ที่กูเห็นเมื่อกี่มันเป็นเรื่องจริงใช่มั้ยกูไม่ได้ตาฝาดไปใช่มั้ย “ จำปาถามบ่าวออกมาด้วยท่าทางสะตั๊นอย่างกับว่าเธอโดนมนต์นะจังงังสะกดเอาไว้เพราะเหตุการณ์ที่มะลิจัดการกับชายฉกรรค์ทั้งหมดด้วยเพียงค่มีดปาดหมากอันเ็กเพียงอันเดียวเท่านั้น นั้นเลยทำให้จำปาถึงกับช็อกแทบบ้า สายบ่าวของจำปาเมื่อเจ้านายถามแบบนั้นนางก็หันมาบอกกับผู้เป็นนายทันทีว่า 

“ ม/ แม่นาย แม่นายไม่ได้ฝันไปหรอกเจ้าคะ ที่เราเห็นเป็นเรื่องจริงเจ้าค่า แม่นายมะลินางฆ่าคนเจ้าคะแม่นาย นางฆ่าคนไม่กระพริบตาเลยแม่นายจำปาเห็นหรือไม่เจ้าคะ “ บ่าวของจำปา พูดออกมาด้วยเสียงตะกุกตะกักแต่พอได้พูดนางก็พูดจนน้ำไหลไฟดับเลยละ พูดแบบว่าหยุดไม่ได้ พูดแบบเบรคแตกเลยละ จำปาเมื่อฟังจบนางก็เอามือลูบที่คอของตัวเองพร้อมกับกลื่นน้ำลายอึกใหญ่ลงไปอย่างรู้สึกฟืดคอขึ้นมาอย่างนั้นแหละ 

เวลาต่อมา 

“ พี่มะลิข้าต้องขอโทษนะ อุตส่าห์ไปทำบุญให้พี่แท้ๆเลยเชียว “ แอมแปร์ กล่าวขอโทษวิญญาณของมะลิที่ตอนนี้นางดูสดใสขึ้นมาก นางได้รับบุญที่แอมแปร์ทำให้นางทุกวันแม่แต่บุญวันนี้ผีมะลิก็ได้เช่นเดียวกัน เมื่อมะลิได้ยินแบบนั้นนางก็ยิ้มพร้อมกับเอามือจับที่มือของแอมแปร์ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอบอุ่นว่า 

“ เจ้าไม่ได้ทำอันใดเลยหนา แอมแปร์พี่ได้รับบุญที่เจ้าให้พี่มาทั้งหมดแม้แต่เจ้าฆ่าไอ้6ชั่วนั้นพี่ก็ได้รับบุญจากเจ้า “ มะลิยิ้มหวาน บอกหญิงสาวแอมแปร์เมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็ขมวดคิ้วเรียวมองมะลิด้วยความสงสัยว่าเธอได้รับบุญอะไรฆ่าคนแล้วจะได้บุญได้อย่างไร เมื่อมะลิผีสาวเห็นสายตาของแอมแปร์ที่มีแต่คำถามนางก็เลยยิ้มออกมาก่อนจะบอกเธอออกมาว่า 

“ ก็ที่น้องฆ่านะ น้องต้องฆ่าเพราะปกป้องคนที่น้องรัก เขาเรียกว่าบาปขาวจ๊ะน้องรัก “ มะลิพูดออกมาตามจริง แทนที่เธอจะได้บาปแต่เธอกับได้บุญที่แอมแปร์ฆ่าไอ้เดนนรกพวกนั้นซะงั้นด้วยความที่มะลิเป็นผีมือใหม่เธอก็ได้ไปถามยมบาลว่าเหตุใดนางถึงไม่ได้ตกนรก ท่านพญายมราชก็บอกนางมาว่า 

*บาปที่แม่หญิงคนนั้นทำนางไม่ได้มีเจตนาร้ายที่จะฆ่าคน แต่นางทำไปเพราะต้องปกป้องหญิงสามคนนั้น สิ่งที่นางทำไม่ได้เรียกว่าบาปแต่เป็นบุญ * ท่านพญายมราช บอกวิญญาณของผีสาวด้วยน้ำเสียงของคนมีพลังและก็เป็นคนที่ปกป้องดวงวิญญาณทุกดวงในโลกมนุษย์และก็โลกหลังความตายเมื่อมะลิได้ยินแบบนั้นนางก็เลยยิ้มออกมาด้วยความดีใจก่อนจะหายตัวออกมาหาแอมแปร์นี้แหละ 

“ จริงรึจ๊ะพี่ที่ข้าทำเขาเรียกว่าบาปขาวจริงๆเหรอจ๊ะ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ แอมแปร์ หัวเราะอกมาอย่างชอบใจเป้นอย่างมากนางไม่คิดว่าสิ่งที่นางทำจะไมเป็นบาป ดอกไม้ เขียด และก็งามเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะนั้นพวกนางทั้งสามคนที่ตัดสินใจดีแล้วไม่ว่านางผู้นี้จะเป็นผีหรือว่าจะเป็นวิญญาณพวกนางก็จะรับเธอและก็ร่วมทุกร่วมสุขกับเธออย่างไม่มีอิดออดเลย เมื่อตัดสินใจได้แบบนั้นแล้วพวกนางก็เลยเินขึ้นมาบนเรือน มะลิและก็แอมแปร์ที่นั่งคุยกันอย่างออกรสออกชาตินั้นก็ไม่ได้รู้สึกตัวหรือว่าอะไรทั้งนั้น จนกระทั้ง 

“ แม่นายมะลิ “ เสียงของ เขียด ดอกไม้ งามสามสาวร้องออกมาพร้อมกันเสียงหลงเมื่อเห็นวิญญาณของมะลิและก็อีกคนที่นั่งคุยอยู่กับวิญญาณของมะลินั้นก็คือมะลิ สามสาวก็เลยตะโกนเรียกออกมาเสียงดังพร้อมกัน มะลิและก็แอมแปร์ได้ยินแบบนั้นนางทั้งสองก็หันไปทางเสียงด้วยความตกใจเป็นอย่างมากเพราะไม่คิดว่าจะมีคนมาได้ยินหรือว่าเห็น แอมแปร์ ที่ทำหน้าเลิ่กลักอย่างกับว่ากำลังหาทางอธิบายอยู่ผีสาวมะลิก็ทำท่าจะไปดีไม่ไปดีอยู่นั้น ดอกไม้ที่ได้สติก่อนใครก็พูดแทรกขึ้นมาทันทีว่า 

“ เดี๋ยวหยุดบัดเดี๋ยวนี้เลย เราสามคนรู้เรื่องตั้งนานแล้วไม่ต้องมาคิดหนีเลยหนาเจ้าคะแม่นายมะลิและก็น้องแอม เอ้อ….แอมอะไรว่ะอีเขียดกูจำไม่ได้โว๊ย “ ดอกไม้ พูดกับวิญญาณของมะลิและก็เรียกชื่อของแอมแปร์แต่ก็เรียกนางไม่ถูกเพราะคนที่นี้เขามีแต่ชื่อโบราณกันไม่มีใครชื่ออะไรแบบนี้ เขียดเมื่อเพื่อนถามนางก็เลยพูดทันควันออกมาทันที 

“ แอมแปร์ “ เขียดพูดชื่อของแอมแปร์ออกมาเพราะเธอได้ยินทุกวันนางก็เลยจำได้แอมแปร์เมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็ทำหน้าตาตื่นมองไปทางมะลิ วิญญาณของมะลิเมื่อเห็นแบบนั้นนางก็ยิ้มออกมาแหยๆ เหมือนอย่างกับว่านางไม่มีอะไรจะพูดต่อไปแล้วเพราะตอนนี้พวกเธอโดนจับได้แล้วว่าเป็นใคร 

“ เรามาเดี๋ยวนี้เลยหนา ไหนบอกว่าเราเป็นพี่น้องกันอย่างใดเล่า แล้วเหตุใดถึงไม่ยอมพูดกับพวกเราตรงๆละว่าเรื่องราวเป้นมาอย่างไรและน้องแอมแปร์เป็นผู้ใด “ งามพูดออกมาด้วยน้ำเสียงน้อยใจ เป็นอย่างมากเพราะนางบอกว่าเป็นพี่น้องกันแต่ว่าก็ไม่หน้ามาปิดบังอะไรกันขนาดนี้ เมื่อแอมแปร์และมะลิไม่มีทางเลือกแบบนั้นก็ได้แต่จำใจเล่าให้ทั้งสามคนฟังอย่างไม่มีอะไรปิดบังเลยแม้แต่อย่างเดียว 

“ ห๊ะ // จริงๆใช่ไหมน้องพี่ “ เสียงของสามสาวพูดออกมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมายด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่า เรื่องที่เกิดขึ้นนี้จะเป็นเรื่องจริงได้เรื่อง โลกอนาคต เรื่องวิญญาณเข้าร่าง ทั้งสามคนไม่เคยคิดหรือว่าได้ยินมาก่อนเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นมาจริงๆได้ เมื่อแอมแปร์กับมะลิได้ยินแบบนั้นทั้งสองก็ยิ้มแหยๆก่อนจะพยักหน้าบอกกับสามสาวอย่างเป็นในๆว่า เรื่องที่เธอเล่ามาเป็นเรื่องจริง เมื่อ ดอกไม้ เขียด และก็งามพอได้ยินแบบนั้นนางทั้งสามคนก็ได้แต่มองหน้ากันพร้อมกับอ้าปากค้างเท่านั้น โดยที่ไม่กล้าแม้แต่จะถามอะไรออกมาอีกเพราะถามไปก็เท่านั้นก็ในเมื่อเรื่องที่เกิดขึ้นมันเกิดขึ้นมาแล้ว นอกจากพวกนางจะไม่ถามแล้วพวกนางก็ไม่เล่าให้ผู้ใดฟังไม่ได้อีกด้วยเพราะว่ากลัว่าคนอื่นจะหาว่าพวกนางบ้า 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***