ตัดหนามข่มทาง

วัด พญานคราชคงคา 

“ โห้……แม่นายดูนั้นสิเจ้าคะ “ เสียงของบ่าวคนหนึ่งร้องพร้อมกับทำหน้าตาตื่นเต้นอย่างกับว่าเห็นอะไรที่น่าตื่นเต้นบอกให้แม่นายของเธอมองไปทางที่นางบอก เมื่อบ่าวพูดแบบนั้นคนเป็นนายก็มองตาม ตามสัญชาตญาณความอยากรู้อยากเห็นของมนุษย์ เมื่อนางมองไปทางที่บ่าวบอกเธอก็ต้องตกตะลึง ไม่ใช่แค่นางเท่านั้นหรอกที่ตกตะลึงรวมถึงทุกคนที่นั่งอยู่ในศาลาวัดด้วย 

“ นี้มันยัยบ้านี้ // แล้วนั้นก็นังบ่าวเรือนท่านออกญานิ // เหตุใดถึงได้งามเยื้องนี้ // นั้นแม่นางคนนั้นเป็นผู้ใดกัน // ลูกเต้าผู้ใดกันถึงได้งามอย่างกับเทพธิดามาจากสรวงสวรรค์ “ เสียงของคนที่มองมาเป็นทางเดียวกันต่างก็อึ้งอ้าปากค้างก่อนจะพูดกันออกมาอย่างไม่รู้ตัวแม่แต่ชายหนุ่มเมื่อเห็นทั้ง4เดินเข้ามาต่างก็พากันมองอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีผู้ใดงามแบบนี้อยู่บนโลกนี้ด้วย ด้วยความที่แอมแปร์ จับพี่ๆทั้งสามสาวมาแต่งตัวและก็ขัดสีฉวีวรรณเลยทำให้ผิวของนางดูผุดผ่องเป็นยองใย 

“ นั้นมันอีพวกนั้นนี้เจ้าคะ แหม….ทำเป็นเดินชูคออย่างกับหงษ์ “ บ่าวของพะยอมที่เห็น 4สาวเดินเข้ามาก็พูดออกมาด้วยความอิจฉาริษยาอยางออกนอกหน้าเลยละ พะยอมที่คิดว่าตัวเองสวยที่สุดในวันนี้เมื่อเห็น4สาวที่โคตรแสนจะธรรมดาแต่ว่าหน้าตาและท่าทางสง่างามของพวกนางอย่างกับนางพญา เลยทำให้พะยอมมองด้วยสายตาอิจฉาริษยาอย่างไม่ปิดบังก่อนจะพูดออกมาด้วยความเครียดแค้นและก็เบาเพราะกลัวว่าคนที่อยู่แถวนั้นจะได้ยิน 

“ กูหน้าจะฆ่ามึงให้ตายซะ เป็นเพราะมึงคนเดียวเลยอีกบที่พากูกลับไม่อย่างนั้นอีบ้านั้นมันคงได้ตายไปแล้ว มันคงไม่มาเดินชูคอเป็นหงษ์แบบนี้หรอก “ พะยอม พูดออกมาเสียงเบาหวิวก่อนจะหันมองหน้าของกบอย่างฃเอาเรื่อง กบเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเพราะสายตาที่แม่นายมองมาทำให้นางรู้สึกหวาดหวั่น 

“ กูว่าอีบ้านั้นกับกูคงอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้อีกต่อไปแล้วละ “ อีกด้านของพิกุลที่นั่งรอพระอยู่นางก็พูดออกมาด้วยเสียงเบาเช่นเดียวกัน พร้อมกับมองมายังสาวสวยทั้ง4คนด้วยสายตาเอาเรื่อง แอมแปร์เธอตั้งใจจะพาสาวๆของเธอมาทำการตลาดนาง ก็เดินยิ้มเข้ามาใส่บาตรก่อนจะหันไปหาที่นั่งแล้วก็เจอเข้ากับ คุณหญิงชบา ท่านออกญา และก็หมื่นหาญที่มองมาทางเธอแล้วก็ยิ้มหวานให้ เมื่อแอมแปร์เห็นคนรู้จักและก็บวกกับสามสาวคงจะคิดถึงนายของตนเธอก็เลยพาสามสาวทำท่าจะเข้ามานั่งแต่สายตาของเธอก็ดันไปเจอเข้ากับ พะยอม และก็พิกุล เมื่อเธอเห็นสายตาพวกนางมองมายังเธอ แอมแปร์ก็เลยหันไปมองสามสาวนางก็เห็นสายตาที่หวาดกลัวของพวกนางเมื่อแอมแปร์เห็นแบบนั้นางก็หันไปจับมือเขียดแล้วก็บีบพร้อมกับมองหน้าพวกนางเหมือนเธออยากบอกว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเธอก็จะไม่ปล่อยมือพวกนาง เขียด ดอกไม้ งาม เห็นสายตาของแอมแปร์แบบนั้นจากที่กลัวตอนนี้ก็เหมือนจะมีกำลังใจขึ้นมา 

“ พี่ๆไม่ต้องกลัว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นข้าน้องสาวของพี่ๆ ข้าจะเป็นคนปกป้องพี่เอง พี่ไม่ใช่ทาสอีกต่อไปพี่เป็นไทแล้วพี่ไม่ต้องกลัวใครหน้าไหนอีกต่อไปในเมื่อข้าอยู่อยู่ตรงนี้ข้าจะเป็นคนปกป้องพี่เอง “ แอมแปร์ พูดจบนางก็จูงแขนของเขียด เดินเข้ามาหาที่นั่งแต่เธอก็เลือกที่นั่งได้อย่างตรงเหมาะเจาะดีจริงเพราะเธอเลือกที่จะมานั่งข้างแม่เลี้ยงที่กล้าโกงทรัพย์สมบัติของมะลิไป 

“ ข้าไหว้เจ้าคะ คุณแม่เลี้ยงใจมาร “ แอมแปร์ เธอยกมือไหว้พร้อมกับพูดออกมาด้วยเสียงประชดประชัน แต่หน้าของเธอก็ยิ้มอย่างกับว่าสิ่งที่นางพูดไม่ได้มีอะไรที่น่าเกรียจ แต่คนฟังอย่างคุณหญิงจำปาเมื่อได้ยินสิ่งที่นางพูดแบบนั้นางก็รู้ได้ทันทีว่ามะลิที่นางเห็นคนนี้ไม่ได้เป็นมะลิ เด็กสาวอ่อนแอ ออ่นต่อโลก โง่ และก็บ้าอย่างที่นางเคยเห็นเสียแล้ว แต่มะลิที่นางเห็นคนนี้ นางทั้งงาม ดูฉลาดหลักแหลมและที่สำคัญนางมะลิผู้นี้ดูมีสง่าราศรียิ่งกว่าลูก ผู้สูงศักดิ์ที่นั่งเชิดหน้าอยู่ที่นี้ซะอีก 

“ นี้เจ้า เจ้าอย่ามากำแหงพูดไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงให้มันมากนัก เดี๋ยวแม่ก็ตบให้หายบ้าซะหรอก “ บ่าวของนางจำปาเอ็ด มะลิออกมาเสียงเบาแต่ว่าก็ได้ิน มะลิเมื่อได้ยินแบบนั้นางก็แสยะยิ้มมุมปากมองหน้าของนายกับบ่าวด้วยสายตาที่เหี้ยมอย่าที่นางจำปาไม่คิดว่านังมะลิลูกเลี้ยงของนางจะแสดงออกมาได้ นางสาย บ่าวของจำปา เมื่อเห็นสายตานั้นของหญิงสาวที่ตนเองด่าอย่างไม่รู้จักบ่าวจักนายนางก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจับใจจนต้องหลบสายตาทันที เมื่อแอมแปร์รู้สึกว่านางต้องทำอะไรสักอย่างไม่อย่างนั้นไม่ใช่แค่ พิกุล กับ พะยอมเท่านั้นที่จ้องจะเล่นงานนางแต่ยังมียัยแม่เลี้ยงตัวดีนี้อีกดังนั้นเพื่อเป็นการตัดหนามข่มทาง แอมแปร์ก็เลยคิดว่านางต้องเชือดไก่ให้ลิงดูซะแล้ว 

“ มึงเป็นแค่บ่าว มึงกล้าดีอย่างไรมาพูดกับลูกพญานาเมืองอย่างกู ถ้ามึงกับนายของมึงยังอยากมีปากไดว้แดกข้าวก็รู้จักหุบปากบ้าง เพราะถ้ากูได้ยินคำพูดชั่วช้าออกมาจากปากมึงกับนายสารเลวของมึง กูอีมะลิคนนี้ขอสาบานต่อหน้าพระพุทธรูปทุกองค์เลยว่ากูจะฆ่าแล้วตัดลิ้นมึงกับนายมึงมาเซ่นองค์พระซะ “ แอมแปร์ พูดออกมาด้วยเสียงเรียนิ่งแต่เบา ให้ได้ยินแต่กลุ่มของนางเท่านั้น ดอกไม้ งาม และก็ เขียดเมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็แสยะยิ้มมองทั้งสองด้วยสายตาเยียดหยาม เมื่อน้องมีเรื่องพี่สาวอย่างพวกนางก็ต้องเป็นทัพหลังให้น้องสาว เมื่อแอมแปร์พูดจบนางก็หันมาไหว้พระเพราะพระท่านมาเทศแล้ว ปล่อยให้จำปาและก็สาย ทั้งนายทั้งบ่าวนั่งไม่ติดที่เพราะความร้อนจากไฟโทสะมันวิ่งเข้ามาสุมอก มีเพียงแต่แอมแปร์กับสามสาวเท่านั้นที่นั่งไหว้พระด้วยความอารมณ์ดี 

เวลาต่อมา 

“ เดี๋ยวก่อน อีบ้า เอ็งอย่าเพิ่งไปนายกูอยากคุยกับมึง “ บ่าวของพิกุลเดินเข้ามาขวางหน้าของ มะลิและก็สามสาว พร้อมกับบอกจุดประสค์ของมัน แอมแปร์เมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็จ้องหน้าบ่าวของพิกุลด้วยสายตาเรียบนิ่ง อย่าเรียกว่าเรียบนิ่งเลยดีกว่าต้องเรียกว่าโคตรน่ากลัวน่าจะดีกว่า เพราะตอนนี้ต่อให้คนที่สนิทอยู่ด้วยกันมาทั้งชีวิตยังดูไม่ออกเลยว่าแอมแปร์กำลังคิดอะไรอยู่ในหัว เมื่อบ่าวของพิกุลเห็นสายตาน่ากลัวนั้นของหญิงสาวมันก็กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอไปทันที พร้อมกับหลบสายตาก่อนจะวิ่งออกมาด้วยความหวาดกลัว ดอกไม้ เขียดและก็งามเมื่อได้ยินแบบนั้นสามสาวก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด มีเพียงแอมแปร์เท่านั้นที่ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย และวันนี้เธอต้องแสดงให้พี่ๆสามคนรู้ว่าการอยู่กับเธอนั้นปลอดภัยมากที่สุดแล้ว เมื่อเธอคิดได้แบบนั้นเธอก็เดินไปทางป่าหลังวัดที่เป้นที่นัดหมายของพิกุล 

“ มะลิพี่ว่าน้องอย่าไปเลยหนา พี่ไม่อยากให้น้องต้องเดือดร้อน หรือว่าตายอย่างกับคนอื่นๆ “ เขียดดึงแขนของ มะลิเอาไว้พร้อมกับบอกเรื่องที่นางรู้มาว่าด้วยเหตุใดพวกบ่าวถึงได้กลัวนางเพราะ นางพิกุลหญิงสาวที่เรียกตัวเองว่าเป็นคนสวยและก็เป็นลูกคนสูงศักดิ์นั้นนางก็เป็นฆ่าตกรดีๆนี้เอง แอมแปร์เมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็รู้ได้ทันทีว่าหญิงสาวคนนี้ไม่ได้แค่เป็นอีเหี้ยแต่เป็นอีนรกสั่งมาเกิด เมื่อเขียดพูดขึ้นมา งามและดอกไม้ก็พูดสัมทับขึ้นมาทันที ว่านางเป็นหญิงไม่ดีนางเห็นพวกบ่าวเป็นแค่สัตว์ตัวหนึ่งเท่านั้นเมื่อไหร่ที่นางโดนขัดใจนางจะจัดการทำร้ายร่างกายบ่าว บางคนที่ทนไม่ได้ก็ตายแต่บางคนที่รอดก็พิการ เมื่อแอมแปร์รู้แล้วนางก็รู้ได้ทันทีว่านางต้องจัดการอีบ้านี้อย่างเด็ดขาดไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นนางก็ต้องจัดการมันให้ได้ เมื่อคิดได้แบบนั้นางก็หันมาหาเขียดและก็สองสาวก่อนจะบอกนางทั้งสามว่า

“ นี้แหละพี่ ที่ข้าต้องไปถ้าเรากลัวมันเราก็จะเข้าทางมัน แล้วพี่คิดว่าคนอย่างมันจะปล่อยเราให้รอดเหรอจ๊ะ ยิ่งมันรู้ว่าเรากลัวมันยิ่งไม่ปล่อยเราเอาไว้ ดังนั้นข้าอีแอมแปร์น้องสาวพี่มะลิคนนี้จะจัดการนางเอง “ แอมแปร์ เรียกตัวเองออกมาอย่างกับนางอยากให้สามสาวรู้ว่าเรื่องที่พวกนางคิด ไม่ใช่อย่างที่พวกนางได้ยิน ดอกไม้ งาม และก็เขียดเมื่อได้ยินแบบนั้นสามสาวก็อ้าปากค้างตาโตอย่างไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนนี้ไม่ใช่มะลิอย่างที่พวกนางคิดจริงๆ จากนั้นก็รีบวิ่งตามหลังแอมแปร์ไปยังป่าหลังวัดทันที 

“ หึหึหึ มาแล้วรึมึงอีมะลิ “ พิกุล หัวเราะเยาะแอมแปร์พร้อมกับทำท่าเรียกชายหนุ่มที่นางเรียกมาจากเรือนของนางให้ออกมาจากที่ซ้อน แอมแปร์ที่เตรียมตัวเตรียมใจมาแล้วนางก็เลยเฉยๆ มีเพียงสามสาวเท่านั้นที่ไม่ได้แค่รู็สึกกลัวเท่านั้นแต่พวกนางยังรู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาอีกด้วย เมื่อนิ้วของพิกุลกะดิกเท่านั้นแหละชายกำยำที่ซ้อนตัวอยู่ก็ออกมาจากที่ซ้อนก่อนจะรู้ว่าชายที่นางพามามี6คน 

“ หึหึหึ เอามาแค่นี้จะพอรึแม่พิกุล ข้าว่าให้เอามาอีกเทิดข้ากลัวว่าจะไม่พอข้าเสียเปล่าๆ “ แอมแปร์ พูดออกมาตามความจริงที่นางคิดเพราะชายฉกรรค์ที่เดินจะเข้ามาทำร้ายนางมีเพียงแค่6คนเท่านั้นนางก็เลยรู้สึกไม่มันเลยขอให้พิกุลเอาคนมาเพิ่ม เมื่อพิกุลได้ยินแบบนั้นนางก็แสยะยิ้มก่อนจะอ้าปากพูดว่า 

“ หึหึหึ แกอย่ามาอวดเก่งนักเลยยัยบ้า แค่6คนข้าก็หวังว่าแกคงไม่ขาดใจตายก่อนดอกหนา “ พิกุลพูดออกมาพร้อมกับยิ้มมุมปากก่อนจะบอกนางเป็นในๆว่า พวก6คนนี้จะมาทำหน้าที่ผัวของนางเมื่อแอมแปร์ได้ยินแบบนี้นางก็เลยรู้ได้ทันทีว่าอีสารเลวคนนี้คิดจะทำอะไร ก่อนนางจะหันมาบอกสามสาวให้ถ่อยไป ดอกไม้ เขียด และก็งามเมื่อได้ยินที่น้องพูดแทนที่นางจะถ่อยแต่สามคนกับส่ายหน้าพร้อมกับบอกนางว่าจะสู้ด้วกัน เมื่อแอมแปร์เห็นแล้วว่าไม่ได้ผลนางก็เลยบอให้สามสาวแยกออกไปก่อนถ้าดูท่าว่านางไม่ไหวค่อยเข้ามาช่วย เมื่อสามสาวได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าอย่างทำตามที่นางบอก เมื่อแอมแปร์เห็นว่าสามสาวแยกตัวออกไปอยู่ที่ปลอดภัยแล้ว นางก็หันมามอง6หนุ่มพร้อมกับแสยะยิ้มมองไปยังคนทั้ง6 ก่อนจะพูดออกมา 

“ เข้ามาเลยจ๊ะพี่จ๋า น้องพร้อมมากแล้ว “ แอมแปร์ยื่นมือออกไปพร้อมกับกระดิกนิ้วทั้ง5นิ้วเรียกชายฉกรรค์ให้เข้ามาหาเธอเมื่อชายฉกรรค์เห็นความท่าทายนั้นของนางแล้ว พวกมันก็วิ่งกรูเข้าหาทันทีด้วยความหื่นกระหาย แต่ยังไม่ทันที่ร่างกายของพวกมันจะแตะโดนตัวเธอ ชายที่เข้ามาก่อนก็โดนมีดปาดหมากของหยฺงสาวปาดเข้าที่คอซะ นั้นเล่นเอาทั้งหมดมองมาเป็นตาเดียวกันทันที ด้วยความหวาดกลัว 

ฉับ 

เสียงใบมีดตัดเข้าที่เส้นเลือดใหญ่และก็ลึกไปจนถึงหลอดลมทัที ภาพที่ทุกคนเห็นต่างก็อ้าปากค้างอย่างไม่อยากเชื่อเลยว่าแม่หญิงคนนี้จะกล้าฆ่าคนอย่างไม่กระพริบตาเลย 

“ เข้ามาเลยจ๊ะ อย่าช้านะไม่อย่างนั้นข้าจะเป็นคนไปหาท่านเอง “ แอมแปร์พูดพร้อมกับแสยะยิ้มออกมา อย่างน่ากลัวชายหนุ่มเมื่อได้ยินแบบนั้นต่างก็ทำสีหน้าท่าทางอย่างกล้าๆกลัว เท่านั้น 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***