คนเห็นผี

“ อีดอกไม้ กูลืมไปได้อย่างไรกัน พรุ่งนี้วัพระใหญ่นะเอ็ง ตายๆข้าลืมได้ยังไงกัน “ งาม ที่กำลังเก็บชามข้ามาล้าง เมื่อนึกได้ว่าพรุ่งนี้เป็นวันพระนางก็ลุกพรวดพราดขึ้นมาพร้อมกับทำหน้าตาตื่น งาม เขียด และก็มะลิ ที่ได้ยินแบบนั้นทั้ง3ก็มองไปทางเดียวกันหมด ดอกไมที่กำลังจะอ้าปากขึ้นมา แอแปร์ที่เป็ฯคนสมัยใหม่นางก็เลยพูดออกมาทันทีก่อนที่ทั้งสามสาวจะทำท่าทางตื่นตูมจนเธอไม่ได้นอนเพราะวันนี้เธอยุ่งทั้งวันจนยังไม่ได้พักผ่อนเลย 

“ พี่ๆอย่าไปเครียดทำไมกันละจ๊ะ พี่ก็แค่ตื่นมาแต่เช้ามาหุงหาอาหารแล้วก็ไปวัดสิจ๊ะ ไม่เห็นจะต้องทำหน้าตกใจเลยจ๊ะ “ แอมแปร์ บอกสามสาวก่อนจะเดินเข้ามานอน เมื่อสามสาวได้ยินแบบนั้นต่างก็รู้สึกตามที่นางพูดด้วย ก่อนจะพูดออกมา

“ เอ้อ จริงอย่างที่น้องมะลิพูดเอ็งก็ทำท่าตื่นตูมเล่นเอาข้าตกอกตกใจหมดอีบ้า ไปไนอนได้แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสายอีบ้านี่ กูอยากเอาขันโคกหัวมึงจริงๆเลย มึงลืมไปแล้วรึว่าเราเป็นไทกันแล้วนะ อีบ้านี่ “ ก๊อก ดอกไม้พูดจบนางก็เอาขันโค่กไปที่หัวของงามอย่างไม่จริงจังแต่ด้วยความที่ขันสมัยนี้ไม่ได้เป็นพลาสติกอย่างสมัยปัจจุบันเลยทำให้งามรู้สึกเจ็บหัวเลยที่เดียวเพราะขันนั้นเป็นแสตนเลส 

“ โอ๊ย อีงามอีห่าลากเขกมาได้ หัวกูแตกแล้วมั้งอีห่า “ ดอกไม้ เอามือลูบที่หัวพร้อมกับบ่นอุบออกมาด้วยความเจ็บ เขียดที่เรียบร้อยที่สุดนางก็หัวเราะทั้งสองสามออกมา 

“ คริ คริ คริ “ เขียดหัวเราะออกมาอย่างนึกขำเพื่อนที่เล่นกันอย่างกับเด็ก ก่อนจะมองไปที่กระท่อมหลังน้อยนั้นที่มีมะลิหญิงที่เป็นคนชุบชีวิตให้นางกับเพื่อนอยู่บนนั้น แต่ระหว่างที่นางมองอยู่นั้นนางก็เห็นแผ่นหลังของหญิงคนหนึ่งที่ดูคลายกับมะลิคนก่อนมากเดินเข้าไปยังกระท่อม เขียดเมื่อเห็นแบบนั้นขนในกายนางก็ลุกโชนขึ้นมาทุกรูขุมขน นางไม่ได้ตาฝาดแน่ๆเพราะผีสาวหันมายิ้มให้นางด้วยก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องของมะลิที่อยู่ด้านในนั้น ดอกไม้และก็งามที่ทะเลาะกันอยู่นั้นเมื่อเห็นเขียดยืนนิ่งงันอยู่ก็เลยมองด้วยความสงสัย ดอกไม้ก็เลยถามนางออกมา

“ อีเขียดมึงเป็นอันใดของมึงว่ะ เหตุใดมึงจึงหน้าตื่นเยื้องนี้อีห่าทำหน้าอย่างกับเห็นผี “ ดอกไม้ รู้สึกกลัวตามเขียดขึ้นมาอย่างไม่ทราบสามเหตุเธอไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเหมือนกันเพราะท่าทางของเขียดที่ยืนตะลึงขนของนงลุกโชนขึ้นมาทั้งตัว เขียดเมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็พยักหน้ามองเพื่อนด้วยสีหน้หวาดกลัวเป็นอย่างมากก่อนจะพูดออกมา 

“ ก็เอ้อสิว่ะ กูเห็นผี แต่เหตุใดหน้าผีตนนั้นถึงเหมือนน้องมะลิจังหน้าของนางดูคลายตอนที่นางยังเป็นคนบ้าอยู่เลย “ เขียดหันมาบอกเพื่อนให้รู้ว่านางเห็นอะไร ดอกไม้และก็ งามเมื่อได้ยินแบนั้นทั้งสามก็หน้าเสียอย่างกับไก่ต้มเหมือนกันเพราะพวกนางก็เห็นเหมือนกันแต่คนละเวลาเท่านั้น เมื่อเขียดพูดจบดอกไม้ที่เคยเห็นนางตอนที่เอาสาหร่ายมาให้ นางเห็นวิญญาณของมะลิยืนมองตัวเองด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น เมื่อได้ยินเพื่อนพูดแบบนั้นางก็เลยพูดบ้าง 

“ เอ้อ กูก็นึกว่ากูเห็นคนเดียวกูก็เลยไม่กล้าพูด เดี๋ยวพวกเอ็งจะหาว่าข้าบ้า “ ดอกไม้พูดขึ้นมาด้วยสีหน้าจริงจัง งามเมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็เลยพูดสัมทับขึ้นมาอีกคน 

“ กูก็เห็น กูเห็นตอนที่เรากอดกับน้องมะลินางยืนมองพร้อมกับยิ้มออกมาทั้งน้ำตาอย่างกับว่าดีใจตามเราอย่างนั้นแหละ “ เมื่อสามสาวพูดจบทั้งสามก็โผล่เข้ากอดกันด้วยความกลัว เขียดที่พิจารณาดูและฟังแล้วว่านางก็เลยพูดออกมาว่า 

“ ถ้าเราเห็นผีแล้วน้องมะลิที่ช่วยเราวันนี้เป็นใครละวะ “ เขียดพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สงสัย เมื่อสงสัยและก็บวกกับเป็นห่วงมะลิทั้งสามก็ทำท่าจะเดินเข้าไปถามน้องสาวให้รู้เรื่องแต่ไม่ทันที่ขาของพวกนางจะก้าวขึ้นเรือน ทั้งสามก็ต้องหยุดนิ่งเพราะได้ยินเสียงคนคุยกัน 

“ เจ๊ ถามจริงไปโผล่ให้พี่ๆเขาเห็นแบบนั้นถ้าเกิดพี่ๆเขาหัวใจวายตาจะทำยังไง “ แอมแปร์ บ่นอุบให้กับผีมะลิ มะลิเมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็ยิ้มออกมาอย่างนึกตลกเมื่อนึกถึงหน้าของแต่ละคนที่มองนางอย่างตกใจ 

“ ฮ่าฮ่าฮ่า นั้นนะสินะข้าก็ลืมไป โทษทีจ๊ะแอมแปร์พี่ก็ลืมไปเลยแต่มันก็อดมีความสุขตามไมได้นี่นา ขอบคุณนะน้องแอมแปร์ที่ทำบุญใหญ่ครั้งนี้ให้พี่ พี่ได้บุญจากน้องครั้งนี้ใหญ๋หลวงนัก พี่รู้สึกเย็นและก็มีแรงขึ้นเยอะเลย “ มะลิ พูดพร้อมกับยิ้มก่อนจะกล่าวขอบคุณแอมแปร์ออกมาด้วยความรู้สึกทราบซึ่งใจที่นางยกบุญที่ไถ่ชีวิตสามสาวมาเป็นไทให้เธอหมด เลย วิญญาณที่ไม่เคยได้รับกุศลใหญ่มากมายขนาดนี้มาก่อนนางก็รู้สึกเย็นและก็รู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมาก ด้วยความที่แอมแปร์กับมะลิคุยกันจนลืมไปเลยว่าเรือนนี้ไม่ได้มีแค่เธอกับผีเท่านั้น เลยทำให้สามสาวได้ยินทุกคำพูดที่คนอยู่บนเรือนพูดกันเลยละ ถึงแม้ว่าบางคำจะฟังไม่รู้เรื่องแต่ก็พอจับใจความได้ว่า เรื่องที่พวกนางได้ยินเป็นเรื่องของวันนี้ที่เกิดขึ้นกับพวกนางทั้งสามคน เมื่อสามคนได้ยินแบบนั้นก็หันมองหน้ากันด้วยสายที่ที่เขาเรียกว่าแค่มองตาก็รู้ใจ ก่อนจะวิ่งออกมาจากเรือนของมะลิมาที่เรือนเล็กแล้วก็นอนคุมโปรงพร้อมกับเนื้อตัวสั่นเทาด้วยความกลัว 

“ อีงาม อีเขียด กูชักกลัวแล้วละอีห่ากิน “ กั๊ก กั๊ก กั๊ก ดอกไม้พูดพร้อมกับเสียงฟันกระทบกันดังด้วยความสั่นกลัว เขียด งาม เมื่อได้ยินเพื่อนพูดก็ทั้งคู่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะกลัวมากจนพูดอะไรไม่ออกเลย 

ด้านแอมแปร์ 

“ เจ๊ เจ๊ว่าเราควรจะทำอย่างไรกับยัยพิกุลกับยัยพะยอมดี ฉันคิดว่าเรื่องวันนี้ที่ฉันไถ่ตัวบ่าวมาจากเรือนท่านออกญาต้องเป็นเรื่องดังอย่างแน่นอน ถึงวันนั้นแล้วพวกนางคงต้องหาทางจัดการฉันแน่นอน “ แอมแปร์ ถามเรื่องสำคัญกับมะลิออกมาด้วยความรู้สึกเป็นกังวลเฉพาะตัวเธอนางไม่ได้กลัวหรอกว่านางจะทำอะไรแต่คนที่มากับอยู่กับนางสามสาวนะสิ ที่นางกลัวและก็เป็นห่วงเพราะดูท่าทางตอนที่พวกนางเห็นสายตาของแม่หญิงพิกุลพวกนางก็ตัวสั่นแล้ว มะลิเมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็มองหน้าแอมแปร์พร้อกับขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิดว่าจะทำอย่างไรดี 

“ ข้าว่าลำพังน้องพี่ไม่กลัวอะไรหรอก พี่กลัวว่าสามคนนั้นต่างหากจะโดนทำร้ายหรือไม่ก็โดนฆ่าเพราะความริษยาของพวกมัน “ มะลิเมื่อพูดมาถึงตรงนี้นางก็รู้สึกโกรธเป็นอย่างมากเพราะแม่หญิงพวกนี้ทำกับบ่าวอย่างกับว่าพวกเขาไม่ใช่คน พวกนางเห็นใครที่ต่ำกว่าหรือว่ามีความสุขกว่าไม่ได้ พวกนางก็จะดิ้นพลานยิ่งตอนนี้พวกนางมาอยู่กับหญิงที่พวกนางคิดว่าบ้าอีก แอมแปร์เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของมะลิที่ดูเปลี่ยนไปนางกลัวว่าวิญญาณของมละจะไม่เป็นสุขนางก็เลยเอามือมากุมที่มือของผีสาว พร้อมกับยิ้มออกมาอย่างปลอบใจแล้วก็พูดเสียงหวานออกมาว่า 

“ พี่ไม่ต้องเสียใจไปดอก เรื่องนี้ไม่ว่ายังไงข้าจะเป็นคนจัดการเอง พี่ไม่ต้องเป็นห่วงว่าข้าจะปล่อยให้พวกนางทำอะไรพี่ทั้งสามคนหรือว่าทำร้ายข้าได้ พี่รู้ว่าข้าไม่ใช่แม่หญิงที่งามทั้งกายงามทั้งใจอย่างพี่นี้หนา ฮ่าๆ ฮ่าๆฮ่าๆ “ เสียงหัวเราะและก็คำพูดของแอมแปร์ทำให้มะลิที่กำลังนั่งเครียดอยู่ตอนแรก ถึงกับยิ้มออกมาอย่างรู้สึกเอ็นดูหญิงผู้นี้ที่รู้จักเข้าใจพูดทำให้คนอื่นรู้สึกดี 

“ คริ คริ คริ เจ้านี้ก็นะพี่เชื่อเจ้าแล้วละว่าเจ้าเก่ง แต่ก็เอาเถอะพี่ไม่อยากให้เจ้าประมาทพี่รู้ว่าเจ้าเก่งดูแลตัวเองด้วยหนา “ มะลิหัวเราะออกมาอย่างนึกเอ็นดูแอมแปร์ แต่นางก็อดที่จะเตือนไม่ได้ถึงแม้จะรู้ว่าแอมแปร์เก่งก็ตาม 

“ จ๊ะ พี่สาวของข้า ข้ารักพี่มะลิมากเลยนะข้าไม่อยากให้พี่เป็นห่วงข้าจนไม่ได้ไปเกิดแล้วอีกอย่างพี่ก็รู้ว่าข้าเก่งมากแค่ไหน พี่ว่าจริงหรือไม่เล่า “ แอมแปร์ พูดจบนางก็โผล่เข้ากอดผีสาวที่นางรักเหมือนกพี่สาวแท้ๆของตัวเอง มะลิเมื่อโดนหญิงสาวกอดแล้วก็พูดออดอ้อนนางแบบนั้นนางก็ยิ้มออกมาอย่างนึกรักและก็เอ็นดูหญิงสาวพร้อมกับเอามือลูบแผ่นหลังเบาๆด้วยรอยยิ้ม 

เช้าวันต่อมา 

“ น้อง น้องมะลิ “ ดอกไม้เรียกหญิงสาวที่อยู่ด้านในห้อง เพื่อปลุกให้นางลุกขึ้นมาเตรียมตัวไปวัดเพราะวันนี้วันพระ แอมแปร์ที่ตื่นนานแล้วนางก็อาบน้ำแต่งตัวและก็เตรียมของรอพี่ๆเขาแล้ว นางก็เลยแต่งตัวอยู่ในห้อง ดอกไม้ที่ตื่นมาทีหลังนางก็เลยไม่รู้ว่าแอมแปร์ เตรียมทุกอย่างเสร็จหมดแล้ว 

“ จ๋าพี่ดอกไม้ พี่ดอกไม้ไปอาบน้ำแต่งตัวได้เลยจ๊ะทุกอย่างข้าทำเสร็จหมดแล้ว “ แอมแปร์ เปิดประตูห้องออกมาก่อนจะบอกดอกไม้ว่าเธอทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ดอกไม้เมื่อได้ยินแบบนั้นแลบะก็เห็นการแต่งงตัวที่เรียร้อยและสวยงามของหญิงสาวดอกไม้ถึงกับอ้าปากค้างอย่างไม่อยากเชื่อเลยว่านางผู้นี้จะงามมาก เรียกว่างามอย่างกับนางฟ้าเลยก็ว่าได้ 

“ พี่ดอกไม้ ไม่ต้องตกใจจ๊ะเดี๋ยววันนี้ฉันจะทำให้พี่งามแบบนี้เหมือนกัน นี้จ๊ะเครื่องอาบน้ำ แล้วนี้ก็ชุดที่ข้าเตรียมไว้ให้พี่ๆจ๊ะ “ แอมแปร์ ยื่นชุดให้หญิงสาวเพื่อให้เธอใส่ ดอกไม้เมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็ขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจว่าเหตุใดนางถึงต้องเอาชุดให้ ในเมื่อนางก็มีของนางอยู่แล้ว แอมแปร์ เมื่อเห็นแบบนั้นนางก็เลยยิ้มแล้วก็พูดให้ดอกไม้เข้าใจว่าที่เธอให้นะเป็นเพราะอะไร 

“ พี่ดอกไม้ไม่ใช่บ่าวอีกต่อไปแล้วนะจ๊ะ พี่ดอกไม้เป็นพี่สาวของฉันแล้วอีกอย่างเราก็มีธุรกิจเป็นของตัวเองดังนั้นพี่ก็มีสิทธิ์แต่งตัวเยื้องใดแบบใดก็ได้ ไปจ๊ะพี่ไปอาบน้ำแต่งตัวจ๊ะ “ แอมแปร์ ยิ้มพร้อมกับเดินเข้ามาดันหลังของดอกไม้ที่ยืนงงอยู่เพื่อให้ไปอาบน้ำแต่งตัว เพื่อจะได้ไปวัดทำบุญกัน 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***