คนบ้าในคราบคนดี

“ จัดไปเจ้าคะท่านออกญา อิอิอิ “ แอมแปร์ ล้วงถุงที่เป็นถุงหิ้วแบบเย็บเองดูเหมือนว่าจะหนักเวอร์วังอลังการซะด้วย ท่านออกญากับคุณหญิงชบาก็มองนางอย่างสนใจมีเพียงหมื่นหาญเท่านั้นที่รู้ดีว่าสิ่งที่อยู่ในถุงนั้นเป็นเงินส่วนคนอื่นที่มองหน้างแล้วต่างก็หัวเราะกัน ต่างก็คิดว่าสิ่งที่อยู่ในถุงนั้นเป็นก้อนหินจะมีแค่ เขียด งาม และก็ดอกไม้นั้นแหละที่ก้มหน้างุดว่านางผู้นี้เป็นคนดีต่อให้สิ่งที่อยู่ในถุงนั้นเป็นก้อนหินสามบ่าวก็ยินที่จะไปอยู่กับนางตามที่ท่านหมื่นเคยขอเอาไว้อย่างไม่อิดออดเลย เมื่อแอมแปร์ เอาถุงเงินที่อยู่ในนั้น100บาท นางกะว่าจะเอาไปซื้อที่นาแต่เมื่อนางเห็นท่าทางหวาดกลัวของสามสาวเมื่อสักครู่นางก็เลยระงับโครงการซื้อนาเอาไว้ก่อน เพราะนั้นยังมีเวลาแต่ว่าชีวิตของคนนี้สิสำคัญถ้านางรู้แล้วแต่ไม่ช่วยจนปล่อยให้นางตายเหมือนอย่างกับมะลิ แอมแปร์คงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต เพราะนางดูจากสายตาของพิกุลแล้วนางรู้เลยว่ายัยนี้ตัวร้ายของจริง นางก็เลยจะให้สามสาวได้เป็นไท จะได้ไม่ต้องโดนกดขี่ข่มแหงจากพวกเจ้าขุนมูลนาย ท่านออกญามองหน้าลูกชายและก็มองหน้าภรรยาที่ยิ้มกริ่มมองตนอยู่ท่านออกญาก็ยื่นมือไปหยิบถุงมาจากมือของนางพร้อมกับรอยยิ้มที่อบอุ่น แอมแปร์นางก็ยิ้มตอบท่านเช่นเดียวกัน จากนั้นท่านออกญาก็เปิดถุงดูก่อนจะต้องตกใจเพราะสิ่งที่อยู่ในนั้นเป็นเงินจริงๆ ก้อนเงิน ก้อนละ10บาทที่มีอยู่10ก้อน 

“ แม่มะลิ เจ้าไปเอาเงินมากมายขนาดนี้มาจากไหนกัน แม่ “ คุณหยิงชบาที่เห็นหน้าสามีตื่นตกใจ ไม่พูดไม่จานางก็เลยชะโงกหน้ามาดูนางก็ตกใจเช่นเดียวกันอย่างไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหญิงบ้าที่ใครๆต่างก็พูดขานกันนั้นจะเป็นเศษฐีนีที่มีเงินมากมายขนาดซื้อที่ทางได้เป็นจังหวัดเลย 

“ นั้นสิแม่มะลิ เจ้าไปเอาเงินมากมายขนาดนี้มาจากที่ใดกันแม่ เจ้ารู้หรือไม่ว่าเงินนี้เจ้าสามารถซื้อเรือน ซื้อนา ซื้อชีวิตใหม่ได้เลยหนาเจ้า “ ท่านออกญา พูดสัมทับผู้เป็นภรรยาออกมาด้วยสีหน้าตกใจจากนั้นบ่าวไพร่ที่หัวเราะนางเมื่อสักครู่นี้ต่างก็ทำหน้าตาเลิ่กลักและก็ซุบซิบนินทาอย่างไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหญิงบ้าผู้นี้จะมีเงินมากมายถึงเพียงนี้ 

“ เจ้าคุณพ่อ เจ้าคุณแม่ใจเย็นก่อนเถอะขอรับฟังลูกก่อนเทิด “ หมื่นหาญ เมื่อเห็นท่าทางของพ่อกับแม่เขาก็เลยยิ้มก่อนจะออกตัวเป็นคนพูดให้ฟัง ท่านออกญาและเมียก็หันหน้ามาทางลูกชายด้วยสีหน้าที่แปลกใจว่าลูกชายไปรู้จักมักจี้และก็รู้เรื่องของหญิงสาวผู้นี้ได้เยื้องใด 

“ นางไปขายเครื่องงามให้เฒ่าแก่เจ้าของโรงชำเรา และก็ฝารั่งที่ตลาดฝั่งนู่นนะขอรับนางก็เลยมีเงินมากมายถึงเพียงนี้ “ หมื่นหาญพูดพร้อมกับหันหน้ามายิ้มให้มะลิ มะลิที่ได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มตอบชายหนุ่มทันทีเพราะสองครั้งนี้แล้วที่หมื่นหาญเป็นคนออกตัวแทนนาง ท่านออกญาและก็ภรรยามองหน้าลูกชายด้วยความสงสัยว่าสิ่งที่พูดนั้นหมายถึงอันใด แอมแปร์เมื่อเห็นว่านางอาจจะได้ลูกค้าอีกคนนางก็เลยเสนอทันที 

“ คือว่าความงามนั้นก็คือนี้เลยเจ้าคะดูพี่เขียดสิเจ้าคะ/ พี่ช่วยฉันหน่อยเถิดนะจ๊ะ ขอบใจจ๊ะ  “ แอมแปร์ เธอจับแขนของเขียดที่นั่งก้มหน้าอยู่พร้อมกับพูดขอร้องนางก่อนจะบอกว่าขอบใจ เขียดเมื่อได้ยินแบบนั้นบวกกับความใจดีของหญิงบ้าคนนี้นางก็เลยเงยหน้าขึ้นพร้อมกับวยิ้มพยักหน้าให้แอมแปร์ แล้วนางก็คลานมาใกล้ๆท่านออกญาและก็คุณหญิงชบาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา คุณหญิงชบาเมื่อได้เห็นบ่าวของนางหน้าตาสดใสสวยงามผิวหน้าเปร่งปรั่ง นางถึงกับอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสิ่งที่นางเรียกว่าความงามนั้นจะทำให้หญิงขี้เหร่งามได้จริงๆ เมื่อแอมแปร์เห็นว่าคุณหญิงสนใจแล้วนางก็เลยขี้โม้ทันทีเพื่อไม่ให้เสียการตลาด 

เวลาต่อมา 

เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามที่นางอยากให้เป็นแล้ว นางก็ได้ไถ่ตัว เขียด ดอกไม้ และก็งามมา ด้วยเงิน100บาทที่นางมีทั้งหมด พร้อมกับอธิบายให้ท่านออกญากับคุณหญิงชบาว่าเหตุใดนางถึงอยากไถ่บ่าวสามคนนี้แต่นางก็ไม่ได้บอกออกไปหรอว่าเพราะเหตุใด 

🌺ของพวกนี้มันเป็นเพียงสิ่งนอกกาย ถ้ามันจะสามารถทำให้คนดีๆมีชีวิตที่ดีขึ้น ช่วยให้คนที่เดือดร้อนมีแขนขาเอาไว้สร้างอนาคตเพื่อตัวเองตัวไปนางว่ามันคุ้ม🌺

เมื่อท่านออกญาและคุณหญิงชบาได้ยินแบบนั้นทั้งคู่ก็รู้ได้ทันทีว่าหญิงคนนี้ไม่ได้เป็นคนเลวร้ายและก็ยังเป็นคนดีอีกด้วยยิ่งความคิดของนางยิ่งรู้ว่านางเป็นคนดีจริงๆตอนแรกท่านจะไม่เอาเงินจากหญิงสาวแต่ว่าแอมแปร์นางก็ไม่ยอมเพราะนางอยากให้สามสาวเป็นอิสระจริงๆเพื่อที่จะได้ไปใช่ชีวิตที่ตนต้องการและก็อยากได้สัญญาทาสจากท่านออกญาด้วยนางก็เลยบังคับให้ท่านรับเอาไว้ เมื่อเห็นว่าพูดยังไงก็ไม่สำเร็จท่านออกญาและภรรยาก็เลยยอม จาก80บาทแอมแปร์ให้เลย100บาท เป็นดอกท่านก็เลยยอมรับ 

“ พี่ๆจะตามข้ามาทำไม เหตุใดพี่ไม่กลับบ้านกับเรือนไปหาครอบครัวตัวเองละจ๊ะ “  แอมแปร์ ที่เดินสะพายกระเป๋าของของตัวเองเดินออกมาจากเรือนท่านออกญา แต่ดูท่าเหมือนจะมีคนตามนางมานางก็เลยสงสัยว่าเหตุใดไม่มีใครแยกย้าย กันเพราะเอกสารใบเลิกทาสนางก็เอาคืนให้พวกนางกันแล้ว เขียด ดอกไม้ และก็งามเมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็เดินเข้ามาจับที่มือของแอมแปร์ด้วยความรู้สึกทราบซึ่งใจเป็นอย่างมาก 

“ แม่หญิงข้าไม่มีที่ใดไปหรอจ๊ะ ถ้าข้ากลับไปไอ้ผัวระยำของข้ามันก็จะเอาพวกข้าไปขายต่อให้เจ้านายคนอื่นอีก อึก อึก กระซิก กระซิก “ เขียด พูดออกมาทั้งน้ำตานางไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีคนใจดีมาไถ่ตัวนาง แต่นางก็ไม่อยากไปตกขุมนรกอีกเพราะถ้านางกลับไปที่บ้านนางก็ต้องเป็รที่รองตีนรองมือของไอ้ผัวระยำของเธออีก เมื่อแอมแปร์ได้ยินแบบนั้นนางก็อ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่หูตัวเองเลยว่าผัวสมัยนี้ นี่มันเหี้ยได้ใจจริงๆ 

“ แล้วพี่ๆจะทำยังไงกันต่อไปละจ๊ะ “ แอมแปร์ ก็เอามือของตัวเองจับไปที่มือของหญิงสาวพร้อมกับถามพวกนางทั้งสามคนออกมาด้วยความเป็นห่วงว่าพวกนางจะเอายังไงต่อไป เมื่อทั้งสามได้ยินแบบนั้นแล้วก็ได้ตกลงกันมาเป็นที่เรียบร้อยแล้วว่าจะมาเป็นบ่าวของแม่มะลิ ดอกไม้ก็เลยพูดออกมาทันที 

“ พวกเราคุยกันว่าจะอยู่กับแม่นายมะลิ เราสามคนจะเป็นทาสของแม่นายไปจนวันตายเลยเจ้าคะ แม่นายอย่าไล่พวกข้าไปที่ใดเลยหนาเจ้าคะ ฮือออออ ฮืออออออ “ ดอกไม้พูดจบ ทั้งสามก็นั่งคลุกเข่าลงก่อนจะร้องไห้ออกมาแอมแปร์ เมื่อได้ยินแบบนั้นบวกกับท่าทางของพวกนางที่นั่งลงกับพื้นอย่างกับทาสในเรือนเบี้ยแบบเดิมนางก็ตกใจอ้าปากค้างก่อนจะนั่งลงกับพื้นตามสามสาว แล้วพูดว่า 

“ เอาละ อย่าร้องไห้กันเลยนะจ๊ะพี่ ถ้าอยากอยู่กับข้าก็ได้แต่ว่าพี่สามคนจะไม่ได้อยู่กับข้าในถานะบ่าวของข้าหรอกนะจ๊ะ พอดีว่าข้าไม่มีญาติสีพี่น้อง ถ้าพี่ๆสามคนอยากมาอยู่กับข้าพี่ๆต้องมาเป็นพี่สาวของข้า ตกลงไหมจ๊ะ ถ้าตกลงก็ไปอยู่ที่เรือนกับข้าแล้วเราก็มาช่วยกันสร้างตรอบครัวของเรากันจ๊ะ “ แอมแปร์ พูดพร้อมกับยิ้มมองหน้าสามสาว เขียด ดอกไม้ งาม เมื่อได้ยินแบบนั้นทั้งสามก็ยิ่งร้องไห้ออกมาเสียงดังแอมแปร์ เมื่อเห็นแบบนั้นนางก็รู้ว่าสามสาวคงจะดีใจมากนางก็เลยโผล่เข้ากอดพวกนางอย่างรู้สึกเอ็นดูปนสงสาร โดยมีสายตาของมะลิผีสาวและก็หมื่นหาญและก็พ่อกับแม่ของเขาที่แอบตามมาว่านางจะทำอย่างไรกับบ่าวสามคนนี้ นางจะเป้นคนดีจริงๆหรือไม่ เมื่อพวกเขาเห็นแบบนั้นท่านออกญาและคุณหญิงชบาก็หันมามองลูกชายพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างชื่นชมว่า ลูกชายของตนตาถึงมาก 

“ ไปพี่สาวของข้าพวกเรากับเรือนกันเถอะนะจ๊ะข้าหิวมากเลยตอนนี้ข้ายังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่ที่ยงตอนนี้ใกล้ค่ำแล้วเราไปกันเถอะจ๊ะไปหาทำอะไรเลี้ยงฉลองครอบครัวใหม่อขงเรากัน จ๊ะ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ แอมแปร์ หัวเราะพร้อมกับกระโดดโล้ดเต้นอย่างกับเด็กน้อย สามสาวเมื่อเห็นท่าทางของนางแบบนั้นพวกนางก็อดยิ้มและก็หัวเราะอย่างนึกเอ็นดูว่าต่อให้ทุกคนจะว่านางบ้าแต่นางก็คือนางไม่มีวันเปลี่ยนแปลง จากนั้นสามสาวก็วิ่งตามหญิงสาวไปก่อนจะตามมาด้วยเสียงพูดคุยหัวเราะกันตามทาง อย่างไม่สนไม่แคร์ว่าผู้ใดจะได้ยินหรือก่นด่า เพราะพวกนางเป็นอิสระกันแล้ว 

“ พ่อหาญ มานี้หน่อยลูกแม่มีเรื่องจะคุยด้วยสักหน่อย “ คุณหญิงชบาที่นั่งพับดอกบัวกับบ่าวอยู่ นางก็เรียกลูกชายที่เดินถือสมุดข่อยเดินอ่านผ่านมาทางนางพอดี ท่านออกญาที่นั่งทำงานของตนอยู่ก็มองลูกชายเหมือนกันเมื่อหมื่นหาญเมื่อได้ยินแบบนั้นก่อนจะเดินเข้ามานั่งใกล้แม่กับพ่อของตน 

“ ขอรับคุณแม่ “ หมื่นหาญ เดินเข้ามานั่งตามที่คุณแม่ของตนเรียก คุณหญิงชบาที่พับดอกบัวอยู่เพื่อจะเตรียมเอาไปวัดพรุ่งนี้เพราะพรุ่งนี้เป็นวันพระใหญ่

“ พ่อหาญชอบแม่มะลิงั้นเหรอลูก “ คุณหญิงชบาตัดสินใจถามพ่อลูกชายออกมาด้วยน้ำเสียงอบอุ่น หมื่นหาญเมื่อได้ยินแบบนั้นหัวใจของเขาก็เต้นโครมครามทันทีเพราะเขาก็ไม่รู้เหมือนกัยว่าเขาชอบนางหรือไม่แต่ทุกครั้งที่ได้อยู่ด้วยกันกับนางเขาสบาย เมื่อคุณหญิงกับท่านออกญาเห็นหน้าของลูกชายทั้งสองก็รู้ได้ทันทีว่าลูกชายรู้สึกอย่างไร คุณหญิงชบาเมื่อรู้แล้วนางก็หันมายิ้มให้ผู้เป็นสามีก่อนจะพูดออกมาว่า 

“ ถ้าลูกชอบนาง แม่กับพ่อก็ไม่ได้ว่าอะไร ดีซะอีกแม่กับพ่อสนับสนุ่นอีกด้วย “ คุณหญิงชบาเมื่อเห็นนางท่านก็รู้สึกถูกชะตาอย่างบอกไม่ถูกยิ่งวันนี้นางทำสิ่งที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อนเลยนางยิ่งรู้ว่าแม่หญิงที่ใครๆต่างก็หาว่านางบ้า นางเป็นคนดีเมื่อคุณหญิงที่ปรึกษากันกับสามีแล้วนางก็เลยเสียดายถ้าพวกเขาไม่ได้นางมาร่วมเรือน หมื่นหาญเมื่อได้ยินแบบนั้นก็ตกตะลึงอ้าปากค้างเพราะเขาไม่คิดว่าพ่อกับแม่จะเปิดทางให้กับหญิงบ้าคนนี้ 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***