ไถ่ตัวบ่าว

“ พี่เขียดจ๋า ได้เวลามาล้างความน่ากลัวออกแล้วจ๋า “ ระหว่างที่ หมื่นหาญมองพิกุลอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ แอมแปร์เมื่อเห็นท่าไม่ดีเธอก็เลยบอกเขียดบ่าวที่นั่งก้มหน้าก้มตาทำอย่างกับว่ากลัว แม่นางพิกุลอย่างนั้นแหละ เขียดที่นั่งก้มหน้าก้มตาอยู่เมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็เงยหน้าขึ้นมาพอมองไปสบตาเข้ากับแม่หญิงพิกุลนางก็รีบก้มหน้าลงด้วยความสั่นกลัวเมื่อแอมแปร์เห็นแบบนั้นนางก็รู้ได้ทันทีว่าแม่นางพิกุลคนนี้ไม่ธรรมดาแน่ 

“ ไปพี่เขียดข้าจะล้างความขี้เหร่ให้พี่เองจ๊ะ “ แอมแปร์ พูดออกมาด้วยความจริงเพราะเขียดหน้าตางามเพียงแต่ว่านางเป็นทาสก็เลยเนื้อตัวและก็ผิวพรรณของนางเลยแห้งกร้าน เขียดที่นั่งก้มหน้าอยู่ก็ทำท่าจะคลานถอยหลังออกมาแต่อยู่ๆพิกุลก็พูดสวนขึ้นมาอย่างกับนางอิจฉาในละครหลังข่าว 

“ อีเขียดมันเป็นแค่บ่าว เจ้าถึงแม้ว่าจะเป็นลูกพระยาแต่เจ้าก็เป็นบ้านี้แม่มะลิแล้วแบบนี้เจ้าจะทำให้อีเขียดมันงามได้เยี่ยงไร พวกเอ็งว่าจริงหรือไม่ “ พิกุลตั้งใจพูดออกมาแบบนั้นเพื่อให้อีเขียดรู้สึกเจียมตัวและก็ตั้งใจพูดให้มะลิดูแย่ บ่าวไพร่ที่ติดตามนางมาเมื่อนายของมันพูดแบบนั้นพวกมันก็หัวเราะออกมาอย่างกับเห็นด้วย แอมแปร์เมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็เลยยิ้มออกมาก่อนจะพูดสวนออกมาทันควันเช่นเดียวกัน 

“ แต่ข้าว่าพี่เขียดงามก็แม่นางพิกุลอีกหนาเจ้าคะ ถึงพี่เขียดนางจะเป็นแค่บ่าวแต่ฟังดูจากคำพูดแล้วพี่เขียดดูเหมือนจะจริงใจ ไม่เสแสร้งเหมือนใครบางคนหนาเจ้าคะ แม่หญิงเห็นด้วยไหมเจ้าคะ “ แอมแปร์ พูดออกมาพร้อมกับยิ้มให้แม่หญิงพิกุล พิกุลเมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็รู้สึกเหมือนกับว่านางโดนหญิงบ้าคนนี้เอามือสกปรกของนางตบหน้า หน้าจ้องหน้าของมะลิด้วยความรู้สึกโกรธแค้นแต่ก็ไม่แสดงออกมากเพราะกลัวว่าท่านหมื่นหาญจะเห็นทาสแท้ของตัว แอมแปร์ที่ตั้งใจจะกัดหญิงสาวเมื่อเธอพูดจบเธอก็เดินเข้ามาจูงแขนของเขียดที่เงยหน้ามองมะลิอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีคนกล้าพูดกับแม่หญิงพิกุลแบบนี้ และที่สำคัยแอมแปร์ได้ใจของเขียดและก็บ่าวไพร่ของหมื่นหาญไปกันเต็มๆเลยละ 

“ พี่เขียดจ๋า เราไปกันเถอะจ๊ะ คนสวยๆอย่างพี่ถ้าโดนปิดบังความงามเพียงเพราะพี่เป็นแค่ไพร่แบบนี้ก็หน้าเสียดายนะจ๊ะ “ แอมแปร์ จูงมือเขียดมา แล้วก็พูดออกมาตามที่นางคิดเธอค่อยๆเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าของเขียดจากนั้นไม่นานหน้าของเขียดที่โดนลบสมุนไพรออกก็เผยให้เห็นหน้าตาที่ใสกระจ่างอย่างกับก้นเด็ก ทุกคนที่เห้นแบบนั้นต่างก็อ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อเพียงแค่ มะลิเอาอะไรสีเหมือนโคลนมาพอกหน้าของเขียดเท่านั้นก็สามารถทำให้บ่าวอย่างเขียดสวยขึ้นมาได้ในพลิบตา ระหว่างที่ทุกคนกำลังตกตะลึงอ้าปากค้างอยู่นั้นพิกุลที่เป็นคนขี้อิจฉานางก็เดินเข้ามาแล้วก็จับไหล่ของเขียดให้นางหันหน้ามาสบตาของนาง ก่อนจะพูดออกมาด้วยแรงริษยาทันที 

“ อีเขียดก็คืออีเขียด มันเป็นแค่ไพร่เหตุใดคนอย่างมันต้องงามด้วยเล่า คุณพี่ว่าจริงหรือไม่เจ้าคะ “ พิกุล เดินเข้ามาหาเขียดกพร้อมกับจ้องหน้านางด้วยสายตาริษยาเอาเรื่อง เขียดที่เห็นสายตาคู่นั้นของพิกุลนางก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมานางก้มหน้างุดตัวสั่นเทา เมื่อนางเห็นว่านางขู่เขียดได้สำเร็จแล้วนางก็หันไปหาหมื่นหาญแล้วก็ถามหมื่นหาญออกมา หมื่นหาญเมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็มองหน้าของมะลิ มะลิเธอก็มองไปยังหาญเหมือนกับว่านางจะรอฟังว่าหมื่นหาญจะพูดเยื่องใดในเมื่อหลักฐานก็ทนโธ่อยู่แล้วว่านางงามจริงๆ หมื่นหาญมองไปยังมะลิก่อนจะยิ้มออกมาแล้วก็พูดขึ้นมาทันที 

“ อีเขียดถึงมันจะเป็นแค่บ่าวแต่มันก็เป็นคนมีหัวจิตร หัวใจเช่นเดียวกันกับข้าหรื่อว่าน้องหญิงนะ แล้วเหตุใดอีเขียดมันจักงามไม่ได้เกิดวันใดวันหนึ่งมันมีเงินมาไถ่ตัวออกไป ข้าก็ว่าความงามของมันอาจทำให้มัมีชีวิตที่ดีก็ได้หนา ข้าว่าแม่พิกุลอย่าเอาเรื่องแค่นี้มาพูดให้เป็นอารมณ์เลยหนา “ หมื่นหาญ พูดออกมาตามความคิดของเขา ด้วยความที่เป็นคนตรงไปตรงมาเขาจะพูดหรือว่าให้คำตอบกับคนของเขาตามความจริงเท่านั้นแต่คนฟังอย่างพิกุลเมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากเมื่อนางเห็นว่าคนบ้ากับบ่าวที่กล้าสวยกว่านาง แต่ด้วยความที่อยากได้หมื่นหาญมาเป็นผัวนางเลยจำเป็นต้องเก็บอาการไม่เผยสันดานที่แท้ทรูออกมาให้หมื่นหาญเห็น จะเห็นก็เพียงแค่บ่าวไพร่เท่านั้นแต่พวกมันก็ไม่กล้าพูดอันใดออกมาเพราะ พ่อของนางเป็นถึงราชครูของขุนหลวง เลยไม่มีใครกล้าเอาเรื่องนางที่เลวทรามออกมาพูดกันได้ แอมแปร์เมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจกับคำตอบของหมื่นหาญ 

เวลาต่อมา 

“ คุณพี่หมื่นเจ้าขา ข้าขอไถ่ตัวพี่ๆที่อยู่ตรงนี้เพื่อมาช่วยงานข้าได้หรือไม่เจ้าคะ “ แอมแปร์ ตัดสินใจเรียกชายหนุ่มตามที่เขาอยากให้นางเรียกพร้อมกับพูดความต้องการของนางด้วยความที่นางเห็นท่าทางสั่นกลัวของพี่ๆทั้3คนนางก็เลยคิดว่า พวกนางต้องไปเจอกับเหตุการณ์เลวร้ายมาแน่ๆนั้นก็อาจจะเป็นที่มาของเรื่องการตาของพี่มะลิก็ได้ เมื่อเธอคิดได้แบบนั้นนางก็เลยตัดสินใจพูดออกมาทันที หมื่นหาญเมื่อได้ยินเสียงหวานของมะลิพูดแบบนั้นเขาก็หันหน้าไปหาหญิงสาวด้วยสายตาที่ตะลึงเขาไม่คิดว่านางจะกล้าเรียกเขาตามที่เขาพูดไว้จริงๆ แต่หมื่นหาญก็แอบดีใจไม่น้อยที่หญิงสาวเรียกตัวเองแบบนั้น หัวใจแกร่งที่เต้นระส่ำอยู่หน้าอกด้านซ้ายก็สั่งให้ปากของเขาพูดออกมาตามที่หัวใจเขาเรียกร้องต่อให้เรื่องที่เขาจะพูดจะเป้นเรื่องหน้าอายมากก็ตามในเมื่อมีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ดีว่า แม่นางที่อยู่ในร่างของหญิงบ้าคนนี้จริงๆแล้วนางเป็นคนจิตรใจดี งามทั้งหน้ตาและจิตรใจ เขาก็เลยพูดออกมา 

“ อื้ม ถ้าเจ้าอยากได้เจ้าก็เอาพวกนางไว้ช่วยงานเจ้าเทิดส่วนเรื่องไถ่ตัวพวกนางเจ้ามีเงินค่อยเอามาไถ่ก็ได้ เพราะข้าก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะเอาพวกนางมาช่วยงานเจ้าอยู่แล้ว “ หมื่นหาญพูดตามจริงกับหญิงสาวพร้อมกับรอยยิ้มแอมแปร์และก็บ่าวเมื่อได้ยินแบบนั้นต่างก็อ้าปากค้างด้วยความดีใจ แต่ด้วยความที่แอมแปร์ไม่ชอบติดหนี้บุญคุณใครแล้วอีกอย่างเพื่อป้องกันไม่ให้มีปัญหาทีหลังได้นางก็เลยเดินเข้ามาหาหมื่นหาญใกล้ๆแล้วก็เอามือของนางจับไปที่มือของหมื่นหาญ หมื่นหาญที่ไม่เคยโดนผู้หญิงแตะเนื้อต้องตวมาก่อนยกเว้นมะลิมีแต่นางคนเดียวเท่านั้นที่กล้าทำกับเขาอยู่ตลอดที่นางมีโอกาส เขาถึงกับหน้าแดงขึ้นมาทันที บ่าวไพร่เมื่อเห้นแบบนั้นต่างก็ก้มหน้างุดพร้อมกับยิ้มออกมาด้วยความอาย 

“ นี้เจ้าคะเงินร้อยบาท ข้าขอไถ่ตัวพี่ๆทั้งสามคนนะเจ้าคะ ขอบคุณคะ แล้วก็ห้ามปฏิเสธข้าไม่อย่างนั้นข้าจะไปปล้ำคุณพี่ที่เรือน ไม่เชื่อคอยดูสิ คริ คริ คริ “ แอมแปร์ เธอเอาถึงเงินย้อนใส่มือของชายหนุ่ม หมื่นหาญที่ได้เงินมาถุงใหญ่และก็เยอะมากเขาก็ทำท่าจะอ้าปากพูด แอมแปร์ที่เห้นแบบนั้นนางก็เลยตัดหางยัดปากชายหนุ่มทันที เล่นเอาคำพูดของเธอที่บอกว่าจะไปปล้ำหมื่นหาญทำเอาทุกคนที่ได้ยินถึงกับตกตะลึงอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าหญิงผู้ดีอย่างมะลิจะพูดเรื่องแบบนี้ก็มาได้รวมทั้งหมื่นหาญก็ตะลึงด้วยเช่นเดียวกัน แทนที่มะลิจะอายแต่เป็นหมื่นหาญต่างหากที่อาย เขาก็เลยพูดออกมาอย่างหน้าแดงๆทันที 

“ เจ้าต้องไปซื้อกับคุณแม่กับคุณพ่อของพี่ที่เรือนแล้วก็ไปเอาสัญญาทาสที่ท่าน พี่จะมาขายให้เจ้าปากเปล่าแบบนี้มิได้ “ หาญพูดจบเขาก็เดินหันหลังออกมาจากบ้านของมะลิทันที มะลเมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็วิ่งหน้าตั้งตามหลังของชายหนุ่มไปทันที บ่าวไพร่เมื่อเห็นท่าไม่ดีแบบนั้นก็รีบวิ่งตามเจ้านายไปทันทีเพราะกลัวว่าแม่นางมะลิจะข่มขื่นหมื่นท่านนายของตัวเองจริงๆ 

เรือนท่านหมื่นหาญ 

“ คุณแม่ คุณพ่อขอรับลูกมีคนอยากมาแนะนำให้รู้จัก และนางก็มีเรื่องสำคัญจะมาเจราจาคุณพ่อกับคุณแม่ด้วยขอรับ “ หมื่นหาญเดินเข้ามาบอก พ่อกับแม่ทันทีเมื่อมาถึงเรือน แอมแปร์ที่นั่งอยู่ตรงบ่าวนางก็นั่งยิ้มโชว์ฟันขาวอย่างสดใสและหน้าตาก็สวยงามโชว์ต่อหน้าทุกคนที่ไม่มีใครคิดว่านางจะงามได้ถึงเพียงนี้ 

“ ใครรึพ่อหาญ “ แม่ของหมื่นหาญถามผู้เป็นลูกด้วยความสงสัย หมื่นหาญไม่พูดอะไรเขาได้แต่เดินมาจูงแม่ของเขาให้เดินตามเข้ามาที่หน้าเรือนทันที 

“ ข้าไหว้เจ้าคะคุณหญิง ท่านออกญา “ แอมแปร์ เธอไหว้ท่านทั้งสองพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ท่านทั้งสองคนอย่างเป็นกันเอง คุณหญิงชบากับออกญาผู้เป็นสามีเมื่อเห็นหญิงที่แต่งตัวเหมือนทาศแต่หน้าตาท่าทางของนางกับเป็นผู้ดีทั้งสองก็เลยมองหน้าเธอและก็มองหน้ากันและกันด้วยความสงสัยว่านางคนนี้เป็นใครเหตุใดถึงได้งมเยื้องนี้ แอมแปร์ที่เป็นคนตรงไปตรงมานางไม่ชอบทำอะไรออ้มคอมและก็ทำอะไรที่ขัดต่อเจตนารมณ์ของตัวเองนางก็พูดขึ้นมาทันทีเพื่อที่จะได้รู้ว่า นางจะได้หรือไม่ได้ 

“ เอ้อคือว่า ข้าชื่อมะลิหรือที่ใครๆก็เรียกข้าว่าผีบ้าเจ้าคะ “ แอมแปร์ พูดออกมาพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ท่านทั้งสอง คุณหญิงและสามีเมื่อได้ยินแบบนั้นทั้งคู่ก็ตกใจอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อว่านางผู้นี้ที่ใครๆก็เรียกนางว่าคนบ้า นางจะดูงามมากถึงเพียงนี้เรื่องที่ทั้งคู่เคยได้ยินมานั้นก็หมายความว่าเรื่องที่เกิดขึ้นไม่จริง เมื่อรู้แล้วว่านางเป็นผู้ใดท่านทั้งสองก็เลยหันมาเจรจากับเธอด้วยน้ำเสียงอบอุ่นทันที 

“ แม่มะลิอย่างนั้นหรือเจ้า ว่าแต่แม่มะลิมาที่นี้มีอันใดให้ข้าชายรึเจ้า “ คุณหญิงชบาพูดออกมา ด้วยสีหน้าสัยแต่ว่าปากกับยิ้มให้หญิงสาวอย่างอบอุ่น แอมแปร์เมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็ยิ้มหวานตอบตามจุดประสงค์ที่นางต้องการทันที 

“ คือว่าข้าอยากมาขอไถ่ตัวคุณพี่ทั้งสามนะเจ้าคะ ไม่ทราบว่าคุณหญิงกับท่านออกญาจะว่าอย่างไรเจ้าคะ “ แอมแปร์ พูดออกมาด้วยรอยยิ้มที่แสนจะจริงใจ คุณหญิงชบากับท่านออกญาได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วหนามองเธอไม่ได้เพราะทุกคนรู้ดีว่านางเป็นหญิงบ้านางจะเอาเงินทองมาจากไหน ก่อนจะพูดออกมา 

“ แม่มะลิเจ้าจะเอาอะไรมาไถ่ตัวพวกนางละเจ้า ค่าไถ่ตัวพวกมันทั้งสามคนก็มากโขอยู่หนา เจ้าจะเอาอัฐมาจากที่ใดมาไถ่ตัวพวกมัน เจ้ากลับไปเสียเทิด อย่าหาว่าข้าไล่เลยหนาแม่มะลิ “ ท่านออกญา พูดออกมาด้วยน้ำสียงเรียบนิ่งปนอบอุ่นท่านไม่ได้อยากปฏิเสธนางหรอกแต่ว่าท่านรู้ว่านางบ้าเลยไม่อยากมาเสียเวลากับนาง ก็เลยพูดไปแบบนั้นแอมแปร์เมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มหวานอีกครั้งและก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆเป็นแน่ 

“ ก็รองพูดมาก่อนสิเจ้าคะ ถ้าท่านออกญาไม่พูดข้ามะลิผีบ้าจะรู้ได้อย่างไรละเจ้าคะว่าข้าจะมีหรือไม่มี จริงหรือไม่เจ้าคะ “ แอมแปร์ พูดพร้อมกับรอยยิ้มคำพูดของนางดูเหมือนสามหาวแต่ถ้าคนมีสมองฟังจะรู้ดีว่าคำถามของนางที่แสนฉลาด ด้วยความที่ท่านออกญาเป็นคนฉลาดท่านก็ยิ้มออกมาทันที ก่อนจะพูดว่า 

“ 80 บาท เจ้ามีหรือไม่ละแม่มะลิ “ ท่านออกพูดพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างอบอุ่นเหมือนกับว่าท่านได้คุยกับคนถูกคอ แอแปร์ เมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะเอากระเป๋าสะพายข้างที่นางสะพายมาล้วงบางอย่างออกมา ท่านออกญากับคุณหญิงชบาได้แต่มองอย่างลุ้นๆ 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***