หมื่นหาญเปลี่ยนไป

“ ท่าน ท่านพูดอันใดขอท่านข้าเป็นหญิงบ้าหนาเจ้าคะ ท่านหมื่นเหตุใดถึงพูดเยื้องนั้นเล่าเดี๋ยวก็เสียมเสียชื่อเสียงของท่านหรอกเจ้าค่ะ “ แอมแปร์พูดออกมาด้วยเสียงเบาและก็ตะกุกตะกัก พร้อมกับหน้าที่แดงกล่ำอย่างกับลูกตำลึง หมื่นหาญเมื่อได้ยินแบบนั้นบวกกับหน้าแดงของเธอเล่นเอาเขาอดยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดูหญิงสาวไม่ได้ ก่อนจะพูดออกมา

“ ช่างเรื่องของคนอื่นประไร ในเมื่อเจ้าไม่สนแล้วเหตุใดข้าถึงต้องส่วนด้วยเล่า เจ้าว่าจริงหรือไม่ “ หมื่นหาญ พูดออกมาตามความจริงตามที่เขาคิด พร้อมกับมองไปทางอื่นแอมแปร์เมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ถึงกับอึ้งอย่างกับว่าโดนถอดถ่านออกจากตัวด้วยความที่ชายผู้นี้เป็นคนโบราณเธอไม่คิดว่าแค่คำพูดแค่นี้จะทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความจริงจังและก็จริงใจที่เขาพูดเมื่อเธอคิดได้แบบนั้นเธอก็ยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดู 

“ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า ท่านหมื่น มุขจีบสาวของท่านโคตรโบราณเหมือนหน้าตาของท่านเลยเจ้าคะ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ แอมแปร์ เมื่อรู้แล้วว่าชายหนุ่มพูดเหมือนกจีบเธอ เธอก็เลยพูดออกมาพร้อมกับเสียงหัวเราะอย่างนึกขำว่าชายหนุ่มทำไมจีบเธอโคตรเชยเลย 

“ เจ้าหัวเราะอันใดกัน แล้วพูดภาษอันใดของเจ้า หึหึหึ แต่ก็เอาเถอะคนบ้าอย่างเจ้าพูดไปก็ป่วยการเอาเป็นว่าอย่าลืมทายาที่แขนของเจ้าแล้วสักครู่จะมีคนเอา สาหร่ายมาให้เจ้า “ หมื่นหาญ บอกหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเหมือนกับอายหญิงสาว เพราะหน้าตาของเธอมองเขาอย่างยิ้มๆเหมือนกับเธออยากพูดอะไรออกมา พอหมื่นหาญพูดจบเขาก็เดินออกไปทันทีแอมแปร์ที่นั่งยิ้มอยู่นางก็เลยพูดออกมาเสียงดังไล่ตามหลังของท่านหมื่นไปว่า 

“ ข้าขอบน้ำใจท่านหมื่นหนาเจ้าคะ ข้าชอบท่านหมื่นตอนนี้จังท่านหมื่นใจดี “ แอมแปร์ ตั้งใจพูดให้เขาอายเมื่อมีสายตาของชาวบ้านที่มาจับจ้องมองเธอกับหมื่นหาญ ว่ามทำอะไรหรือว่าพูดคุยอะไรกัน หมื่นหาญที่จะเดินก้าวขาออกจากยริเวณบ้านของหญิงสาวเมื่อได้ยินที่หญิงสาวพูดว่าชอบเขา แค่นั้นแหละเล่นเอาหมื่นหาญตกใจอย่างกับเจอผี หัวใจแกร่งของเขาเต้นแรงอย่างกับกลองเพล คนโบราณไม่เคยมีแม่หญิงคนใดบอกชอบผู้ชายก่อนนอกจากแม่หญิงแอมแปร์คนนี้นี่แหละดูท่าแล้ว ชาวบ้านเมื่อได้ยินหญิงสาวบอกชอบหมื่นหาญต่างก็พากันหัวเราะเยาะนาง ด้วยความที่ทุกคนคิดว่านางเป็นบ้าก็เลยไม่มีใครคิดอะไรแบบนั้นกับเธอและก็หมื่นหาญได้นอกจากสงสัยว่าเหตุใดหมื่นหาญถึงมาที่นี้ได้ก็เท่านั้น 

“ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่าๆ “ เสียงหัวเราะของชาวบ้านที่ได้ยินแอมแปร์บอกชอบหมื่นหาญ  จนกระทั้งหมื่นหาญได้สติเขาก็รีบเดินหน้าแดงหน้าชาออกไปจากตรงนั้นทันทีแอมแปร์เธอก็ยิ้มออกมาอย่างชอบใจที่สามารถทำให้ชายหนุ่มอายได้ 

“ เห้ย…..ไปซะที “ แอมแปร์ ถอนหายใจออกมาอย่างกับโล่งที่ชายหนุ่มไป ระหว่างที่เธอกำลังนั่งทายาอยู่นั้นก็มีคนเอาสาหร่ายตามที่หมื่นหาญเคยบอกไว้ แอมแปร์ก็บอกให้หญิงที่ดูเหมือนว่าจะเป็นบ่าว 

“ ให้ข้าเอาไปไว้ที่ไหนดีแม่นาง “ เสียงบ่าวคนหนึ่ง ถามมะลิผู้เป็นเจ้าของบ้าน มะลิเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็บอกให้คนที่ขนเอาสาหร่ายน้ำจืดมาให้เเต็ม3กระบุง เธอก็บอกให้บ่าวของหมื่นหาญเอามาไว้ที่ข้างบ่อน้ำเพราะเธอจะต้องล้างสาหร่ายให้สะอาดก่อน เธอถึงจะเอามาทำที่มาร์กหน้าได้ 

“ ตรงนี้เลยจ๊ะพี่จ๋า วางเลยจ๊ะ “ แอมแปร์ บอกให้บ่าวเอาสาหร่ายมาไว้ที่ข้างบ่อ บ่าวที่ได้ยินเธอเรียกขานพวกนางแปลกประหลาดพวกนางก็มองหน้ากันก่อนจะเดินยิ้มเอาสาหร่ายมาวางแอมแปร์ ด้วยความที่แอมแปร์เป็นคนไทยมีน้ำใจเมื่อมีคนทำดีให้เธอก็ต้องตอบแทนความมีนำใจให้พวกนางนั้นก็คือ 

“ พี่ๆจ๋าอย่าเพิ่งไปจ๊ะ “ แอมแปร์ เรียกหญิงสาวทั้งสามให้หยุดก่อน เพราะเธอมีอะไรจะตอบแทนทั้งสามคน เมื่อบ่าวทั้งสามคนได้ยินแบบนั้นก็หันมองหน้ากันด้วยความสงสัย ก่อนจะหันหน้ามองหน้ากันไปมาแอมแปร์เมื่อเห็นแบบนั้นเธอก็เดินเข้ามายิ้มแล้วก็จูงมือหญิงสาวคนหนึ่งที่เธอหน้าตาสะสวยแต่ผิวดำกร้านอย่างกับคนโดนและก้ทำงานมาอย่างหนักและนี้แหละคือสิ่งที่เธอต้องการ 

“ พี่สาวแสนสวยมานี้ก่อนจ๊ะ เดี๋ยวข้าทำอะไรบางอบ่างให้เจ้าคะมาๆ “ แอมแปร์ จูงมือหญิงสาวฟันดำแต่ว่าหน้าตาของหน้ากับสวยมาก เมื่อบ่าวสาวได้ยินแบบนั้นนางก็ยิ้มออกมาอย่างเขิลอาย หมื่นหาญและก็ไอ้จ่อยบ่าวของเขาแอบดูอยู่ห่างๆก็อดยิ้มมองอย่างเอ็นดูหญิงสาวไม่ได้ จ่อยเมื่อเห็นผู้เป็นนายแบบนั้นก็อดมองและก็ยิ้มตามนายไม่ได้ หาญเหมือนรู้สึกว่าคนข้างๆแอบมองอยู่แบบนั้นเขาก็หันไปมองบ่าวของตนด้วยสายตาดุ ไอ้จ่อยเมื่อเห็นแบบนั้นกรีบก้มหน้าหลบทันที 

“ ไอ้จ่อยมึงยิ้มอันใดของมึงว่ะ “ หมื่นหาญถามออกมาด้วยเสียงดุ แต่ก็เบาเพราะกลัวว่าคนที่อยู่ตรงนั้นจะได้ยินนั้นคือแม่หญิงมะลิ จ่อยเมื่อเจ้านายถามแบบนั้นก็ก้มหน้างุดพร้อมกับยิ้มกริ่มอย่างกับว่าจะพูดดีไม่พูดดี ก่อนจะพูดด้วยความที่สนิทกับเจ้านายมากเรียกได้ว่ามากจนสามารถพูดได้ทุกเรื่องเลยละเขาก็เลยตัดสินใจพูดออกมาทันที 

“ ท่านหมื่นใยไม่เดินเข้าไปดูใกล้ๆเลยละขอรับ ใยมาแอบดูละขอรับ” ไอ้จ่อยพูดออกมาด้วยความที่ตัวเองรู้สึก หมื่นหาญเมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็รู้สึกแปลกใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงต้องมาแอบดูสาวๆพวกนั้นด้วย เมื่อบ่าวของตนพูดถูกเขาก็เลยเดินออกมาจากที่ซ้อนทันที แล้วก็เดินตรงไปยังที่4สาวกับอีกหนึ่งดวงวิญญาณกำลังนั่งทำสวยกันอยู่ 

“ เดี๋ยวนะจ๊ะพี่จ๋า พี่สาวคนสวยอย่างเพิ่งจับหรือว่าทำอันไดนะจ๊ะ เดี๋ยวมันจะไม่เห็นผล “ แอมแปร์บอกหญิงสาว ออกมาเสียงหวานเพราะนางกลัวว่าเธอจะอดเห็นเพื่อนของนางที่พากันนั่งขำอย่างกับว่าหน้าของหญิงสาวที่โดนมาร์กหน้าด้วย สมุ่นไพรที่เธอทำเอง 

“ อิอิอิอิอิ ดูนางเขียดสิ อิอิอิอิ " สองบ่างสา เพื่อนของเขียดบ่าวที่โดนแอมแปร์จัดการมาร์กหน้าให้ เขียดเมื่อได้ยินแบนั้นนางก็รู่สึกกล้าๆกลัวๆและก็เขิลอาย ก่อนจะหันมาหาแอมแปร์แล้วก็พูดออกมาอย่างกล้าๆกลัวๆ 

“ แม่นาง เอ้อ….เอ้อ….คือว่าข้า ข้ารู้หนาเจ้าคะว่าแม่นาย เอ้อ….เอ้อ….”  เขียดบ่าวของหมื่นหาญพูดออกมาด้วยเสียงกล้าๆกลัวแต่ก็ไม่กล้าเอ้ยว่านางเป็นบ้า แต่ระหว่างที่นางกำลังจะพูดอะไรต่อไปนั้น หมื่นหาญกับไอ้จ่อยก้เดินเข้ามาก่อนที่นางจะอ้าปากพูดต่อไป 

“ อีเขียด มึงรองให้แม่นายทำดูก่อน เอ็งอย่าเพิ่งตีโพยตีพายไปรองดูก่อนว่าแม่นายจะทำอันใดต่อไป” หมื่นหาญ บอกบ่าวที่กำลังจะอ้าปากพูดอะไรต่อไป แอมแปร์เมื่อเห็นหมื่นหาเข้ามาเธอก็ยิ้มหวานจนตาหยี๋แต่ก็ต้องตีหน้ายักษ์ใส่หมื่นหาญ เพราะเธอแปลกใจว่าเหตุใดเขาถึงได้มาอยู่ตรงนี้ได้ 

“ คุณพี่หมื่นมาทำอะไรที่นี้อีกเจ้าคะ “ แอมแปร์ เผลอเรียกหมื่นหาญด้วยความที่เธอเป็นคนสมัยใหม่เธอก็เลยเผลอเรียกเขาออกมาว่าคุรพี่ บ่าวไพร่และก็เจ้าตัวหมื่นหาญก็อึ้งตกใจที่หญิงสาวเรียกหมื่นหายว่าคุรพี่ เพราะคนที่นี้ถ้าไม่ได้เป็นคู่หมายกันหรือว่าคู่สามีภรรยากันไม่สามารถเรียกชายหนุ่มว่าพี่ได้ เมื่อได้ยินหญิงสาวพูดแบบนั้นทุกคนและก็ผีมะลิก็ตกใจอ้าปากค้าง แอมแปร์เมื่อเห็นทุกคนทำหน้าแบบนั้นเธอก็ขมวดคิ้วมองด้วยความสงสัยผีมะลิพอเห็นหญิงสาวทำหน้าอย่างกับคนไม่รู้นางก็เลยรีบเข้ามากระซิบบอกแอมแปร์ทันที 

“ แม่หญิง แม่หญิงเรียกหมื่นท่านว่าคุณพี่ไม่ได้หนาเจ้าคะ แม่หญิงมิใช่เมียหรือว่าคู่หมายของหมื่นท่าน “ มะลิ บอกหญิงสาวตามความจริง แอมแปร์เมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ทำหน้าตาตื่นอย่างไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะพูดแบบนั้นออกมา หาญที่เห็นวิญญาณของมะลิกระซิบบอกแม่หญิงที่อยู่ในร่างแบบนั้นเขาก็เลยพูดสวนขึ้นมาทันที 

“ เรียกได้ ข้าอณุญาติข้าอยากให้เจ้าเรียกข้าว่าคุณพี่ หัดเรียกไว้จะได้ชินก็เจ้าเองไม่ใช่เหรอเป็นคนพูดเองว่าต่อไปข้าจะเป็นผัวของเจ้า ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็หัดเรียกไว้จะได้ชิน “ หมื่นหาญ พูดออกมาอย่างไม่อายเลยแถมยังยิ้มกริ่มออกมา เล่นเอาบ่าวไพร่ของตนเมื่อได้ยินแบบนั้นต่างก็อ้าปากค้างอย่างไม่อยากเชื่อเลยว่าคนอย่างหมื่นหาญที่สาวๆในพระนครต้องการได้มาเป็นผัวจะพูดกับหญิงบ้าคนนี้แบบนี้ แอมแปร์เมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ถึงกับช็อกหน้าแดงอย่างกับดากลิงเลยแหละ จากนั้นทุกคนก็เงียกริบ ก่อจะมีเสียงของใครบางคนพูดดังมาจากทางหน้าบ้าน 

“ คุณพี่หมื่นมาทำอะไรที่นี้หรือเจ้าคะ “ เสียงของพิกุล ที่เดินเข้ามาบ้านของมะลิร้อยวันพันปีนางไม่คิดจะเดินเข้ามาที่นี้ แต่วันนี้เธอกลับมาที่นี้ทั้งที่เรือนของนางไกลจากที่นี้มากโข เมื่อทุกคนที่อยู่ตรงนั้นเห็นแม่นางพิกุลเดินเข้ามาที่นี้ต่างก็แปลกใจแต่ก็ไม่ได้พูดอันใดออกมา หมื่นหาญเมื่อเห็นแบบนั้นหลังจากที่เขารู้แล้วว่านางไม่ได้เป็นอย่างที่เขาหรือว่าคนอื่นเห็นแล้ว ความรู้สึกของหมื่นหาญก็เปลี่ยนไปทันที 

“ น้องพิกุลมาที่นี้ มีเรื่องอันใดกับแม่มะลิ งั้นรึ “ หมื่นหาญ ถามออกมาด้วยเสียงเรียบนิ่งพร้อมกับขมวดคิ้วหนามองมายังเธอด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป แม่พิกุลเมื่อเห็นสีหน้าของหมื่นหาญแบบนั้นเธอก็รู้สึกแปลกใจขึ้นมา เพราะยังไม่ข้ามวันเลยท่าทีของชายหนุ่มกับเปลี่ยนไปซะงั้น ก่อนจะพูดเสียงหวานออกมาอย่างกับเป็นคนใสซื่อ 

“ เปล่าหรอกเจ้าคะพอดีน้องได้ยินว่าคุณพี่ให้คนเอาสาหร่ายมาให้แม่มะลิ น้องก็เลยแปลกใจจึงมาดูเพียงเท่านั้นเอง เจ้าคะคุณพี่ “ พิกุลพูดออกมาด้วยเสียงหวานแล้วก็ยิ้มมายังแอมแปรืและก็บ่าวไพร่ บ่าวไพร่เมื่อเห็นแบบนั้นทุกคนต่างก็ก้มหน้าเหมือนกับว่ากลัวนาง แอมแปร์เมื่อเห็นแบบนั้นเธอก็รุ็ได้ทันทีว่าทุกคนรู้หมดว่านางร้ายยกเว้นหมื่นหาญและก็พ่อแม่ของหมื่นหาญเท่านั้นที่ไม่รู้ เมื่อเธอเห็นแบบนั้นเธอก็ได้แต่มองหน้าของพิกุลด้วยสายตาเรียบนิ่งเช่นเดียวกันเธออยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนแบบไหนกันแน่ 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***