ข้าขอโทษ

“ ท่านหมื่นจะทำอะไรข้า ท่านอย่าลืมหนาเจ้าคะว่าข้าเป็นแค่นังคนบ้าเท่านั้น “ แอมแปร์ เมื่อเห็นสายตาดุดันของชายหนุ่มด้วยความฉาดกับการเอาตัวรอดของเธอ เธอก็เลยพูดออกมาแบบนั้นหมื่นหาญเมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็เริ่มได้สติก่อนจะค่อยๆปล่อยแขนของหญิงสาว ด้วยความที่หญิงสาวผิวขาวอย่างกับก้อนเมฆทำให้แรงบีบแขนของชายหนุ่มเล่นเอาผิวของเธอแดงปนช้ำขึ้นมา แอมแปร์ เมื่อเป็นอิสระเธอก็หันหลังเดินหนีชายหนุ่มทันทีโดยในหัวของเธอตอนนี้เธอต้องไปจากตรงนี้ให้ได้เพราะชายหนุ่มดูท่าทางน่ากลัวจนเกินไปเธอก็เลยไม่อยากอยู่ที่นี้ หมื่นหาญที่มองตามแผ่นหลังของหญิงสาวและก็รู้สึกผิดเป้นอย่างมากเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอเป็นคนบ้า และก็ยังเป้นคนบ้าที่ช่วยเหลือตัวเองเท่านั้น จากนั้นสายตาของเขาก็มองต่ำลงมาก่อนจะเห็นที่แขนของเธอ ที่แดงปนช้ำ เขาก็ทำท่าจะรีบวิ่งไปหาเธอแต่ก็ต้องหยุดแค่นั้น เพราะมีเสียงของบ่าวเรียกตามหลังมา 

“ ท่านหมื่นขอรับ ท่านหมื่น “ เสียงของบ่าวคนสนิทของหมื่นหาญวิ่งเข่สมาเรียกชายหนุ่ม หมื่นหาญเมื่อได้ยินแบบนั้นสองขาของเขาก็ต้องหยุดชะงักแล้วก็เดินหันหลังกลับมา 

เวลาต่อมา 

“ ซี๊สสสส โอ๊ยยยย เจ็บชะมัดบีบมาได้นะไอ้หมื่นบ้าเอ้ย “ แอมแปร์ บ่นกับตัวเองพร้อมกับเอายาหม่องมาทาที่แขน ผีสาวที่นั่งดูอยู่ก็รู้สึกสงสารหญิงสาวเป็นอย่างมากเมื่อเห็นว่าเธอตั้งใจจะออกไปหาสาหร่ายแท้ๆแต่กับต้องเจ็บตัวกลับมาเพราะปาก 

“ พี่มะลิเหตุใดผู้ชายที่นี้ถึงชอบใช้ความรุนแรงกันจังเลยละพี่ “ แอมแปร์ ถามผีสาวออกมาด้วยความสงสัย ทั้งที่เธอรู้ก็จริงแต่เพิ่งมาเห็นกับตาตัวเองวันนี้นี่เอง มะลิเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มออกมาก่อนจะพูดเสียงอบอุ่นกับเธอ 

“ น้องหญิงผู้ชายสมัยนี้เป็นใหญ่กว่าแม่หญิงทุกเรื่องไม่เว้นแม้แต่เรื่องเดียว ขนาดอยากมีเมียเป็นร้อยคนก็ยังมีได้ แต่กลับกัน ถ้าผู้หญิงอย่างเรามีผัวใหม่ หรือว่าโดนผัวทิ้งก็จักโดนนินทาหรือว่าโดนรังเกรียจ หรืออีกอย่างถ้าเจ้าทำผิดมีชู้ผัวของเจ้าก็สามารถจักฆ่าเจ้า หรือว่าจักขายเจ้าไปโรงชำเราบุรุษก็ได้ เฉกเช่นเดียวกับแม่หญิงที่อยู่ซ่องนั้นแหละ ด้วยเหตุนี้แหละพี่ก็เลยต้องแกล้งเป็นบ้าเพราะกลัวว่าแม่เลี้ยงของพี่จะเอาพี่ไปขายเป็นทาส หรือไม่ก็เอาพี่ไปขายที่โรงชำเราบุรุษ “ ผีสาวมะลิ พูดกับแอมแปร์ ด้วยเสียงหวานอย่างอบอุ่น แอมแปร์เมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ตกใจเป็นอย่างมากเธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเรื่องบ้าบอนี้จะเกิดขึ้นได้จริง 

“ พี่มะลิ ที่พึ่พูดนี้มันเรื่องจริงใช่มั้ยเนี่ย “ แอมแปร์ เธอพูดออกมาเสียงดังด้วยความตกใจเธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหญิงสาวที่อยู่ในซ่องนั้นบางคนก็ถูกเอามาขายจากผู้เป็นผัว มะลิเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มพร้อมกับพยักหน้าบอกหญิงสาวว่าที่เธอพูดเป็นความจริง 

“ เชี้ย…..” แอมแปร์ สบถออกมาด้วยความตกใจ แต่ระหว่างที่เธอกำลังตกใจอยู่นั้นอยู่ๆก็มีเสียงของคนทะเลาะกันเสียงดังอย่างกับจะฆ่ากันตาย 

เพลี๊ยะ 

“ อีขนุน อีนางกากีกูบอกให้เอาอัฐมาให้กู กูจะเอาไปกินเหล้าเอามาให้กู “ เพลี้ยะ เสียงชายคนหนึ่งที่ทั้งฉุดทั้งลากทั้งดึงอย่างกับผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่คน แอมแปร์ เมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็เลยวิ่งออกมาดูอย่างสนใจทันที 

“ พี่อ้วม อย่าทำข้าเลยจ๊ะพี่ ฮือออออ ฮืออออออ ข้าไม่มีจริงๆจ๊ะพี่ ฮือออออ “ หญิงสาว ร้องไห้ออกมาแทบขาดใจเมื่อ เธอโดนทั้งจิ๊กผม โดนลาก โดนถึ่ง โดนตบ โดนเตะ ทุกคนต่างก็เดินเข้ามามองดูเหมือนสนใจแต่ก็ไม่มีคนทำอะไรเลยแอมแปร์ ที่ยืนดูแบบนั้นเธอก็ทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว เธอก็เดินเข้ามาดักหน้าสองผัวเมียทันทียังไงทุกคนก็มองว่าเธอบ้าอยู่แล้ว แล้วเรื่องอะไรเธอถึงจะต้องกลัวด้วย 

“ เห้ย หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้สันขวาน นั้นเมียมึงนะไม่ใช่สัตว์ เมียมึงจะเอาเบี้ย เอาอัฐมาจากไหนกันในเมื่อนางไม่ได้ทำงานอันใดเลย มึงต่างหากที่เป็นชายอกสามศอกอยู่แล้ว แล้วเหตุใดมึงถึงไม่หาเองไอ้หน้านังหี “ แอมแปร์ เปลี่ยนหน้าให้ชายหนุ่มที่ตบตีเมีย เล่นเอาทุกคนที่ได้ยินก็อ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหญิงสาวที่เป็นบ้าจะพูดอวัยวะใต้ผ้าถุงได้อย่างไม่อายปากเลย ชายหนุ่ที่ตบตีเมียอยู่นั้นเมื่อได้ยินสิ่งที่หญิงบ้าพูดแบบนั้นเขาก็รู้สึกอารมณ์เดือดดานขึ้นมาแล้วก็ทำท่าจะเข้ามาทำร้ายหญิงสาว แต่ก็ต้องโดนเตะสะกัดจากหน้าแข้งของใครคนหนึ่งที่เข้ามาเสือกอย่างไม่ได้รับเชิญ 

ผลัวะ 

“ อั๊ก “ เมื่อหน้าแข้งเตะเข้าที่ท้องอย่างแรงและก็อย่างจังเล่นเอาชายหนุ่มที่โดนเข้าไปถึงกับร้องออกมาด้วยความจุก ก่อนจะลงไปนอนกองกับพื้น 

“ มึงทำร้ายผู้หญิงกับคนบ้า มึงไม่รู้สึกละอายใจบ้างรึ ไอ้ไพร่เอาตัวมันไปสอบสวนว่าเหตุใดมันถึงได้ทำร้ายเมียมัน “ หมื่นหาญ ที่กำลังจะมาดูอาการของหญิงสาวที่เขาเผลอทำร้ายเธอ แต่พอดีมาเห็นเรื่องที่ผู้หญิงคนนี้เข่ามายุ่งพอดีก็เลยเกิดเรื่องอย่างที่เห้นนี้แหละ แอมแปร์เมื่อเห็นคนที่เข้ามาช่วยเธอ เธอก็มองหน้าเขาด้วยความตกใจว่าเขามาทำอะไรที่นี้อีก หรือว่าเขาจะมาเอาเรื่องที่เธอด่าเขาไป เมื่อเรื่องราวเลวร้ายจบลงแอมแปร์ก็ทำท่าจะเดินเข้าบ้านโดยที่เธอไม่ได้ขอบคุณเขาเพราะกลัวว่าเขาจะหันมาเอาเรื่องเธอ หมื่นหาญเมื่อเห็นหญิงสาวกำลังจะเดินหนีหน้าเขาไปเขาก็เรียกเธอให้หยุดทันทีด้วยเสียงเข้ม 

“ เดี๋ยว….เจ้านะหยุดก่อนอย่าเพิ่งไป “ หมื่นหาญ เรียกหญิงสาวออกมาเสียงเข้ม แอมแปร์ เมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็หยุดชะงักอย่างกับโดนมนต์สะกดนะจังงัง ผีสาวที่มองอยู่เธอก็รู้สึกเป็นห่วงหญิงสาวเป็นอย่างมาก แต่ก็ช่วยเธอไม่ได้ด้วยความที่หมื่นหาญมีของเต็มตัวไปหมด ด้วยความที่คนโบราณสมัยก่อนต่างก็สักน้ำมันไว้เต็มตัว เวลาออกศึกก็เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตรใจให้หึกเหิม และวิชาอาคมที่ชายหนุ่มมีเลยทำให้ผีสาวช่วยอะไรแอมแปร์ไม่ได้ 

“ ม/ มีอะไรรึเจ้าคะท่านหมื่น “ แอมแปร์ เธอหมุนตัวกลับมาหาชายหนุ่มก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก หมื่นหาญที่เห็นท่าทางของเธอเปลี่ยนจากเมื่อกี่เขาก็เดินเข้ามาขว้าแขนหญิงสาวแล้วจูงเธอเข้ามบ้านมาโดยผ่านหน้าของผีมะลิไป หมื่นหาญเห็นทุกอย่างแต่เขาไม่อยากพูดเขาแค่อยากรู้ว่าแม่นางคนนี้เป้นใครกันแน่ พอเขาเห็นผีมะลิเมื่อหลายวันก่อนเขาก็รู้ได้ทันทีว่าแม่นางคนนี้ไม่ใช่หญิงคนบ้า และก็ไม่ใช่ผีแต่หมื่นหาญก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นใครกันแน่ เหตุการณ์ที่หมื่นหาญจับมือหญิงสาวทำให้ชาวบ้านต่างก้มองกันอย่างตกตะลึง ด้วยความที่คนสมัยก่อนไม่นิยมแตะเนื้อต้องตัวกันขนาดผีสาวมะลิก็ยังมองด้วยสายตาที่ตกตะลึงเลย 

“  ท่านหมื่น ท่าหมื่นจักทำอันใดของท่านเจ้าคะ ดูสิชาวบ้านมองกันแล้วหนาเจ้าคะปล่อยข้าเดี๋ยวนี้เลยนะเจ้าคะ “ แอมแปร์ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นตกใจเพราะกลัว่าเขาจะทำร้ายเธเหมือนตอนกลางวันอีก หมื่นหาญเมื่อได้ยินแบบนั้นแทนที่เขาจะสนใจหรือว่าฟังเธอเขากับเดินจูงเธออย่างเอาหูทวนลม

“ นั่งลงซะแล้วก็ตอบข้ามา ข้าไมาสนว่าผู้ใดจักมองหรือว่าพูดอันใดถ้าเจ้ากลัว่าจะเสียชื่อก็ออกเรือนกับข้าสิ เจ้าจะได้ไม่ต้องอายเจ้าว่าจริงหรือไม่ละ “ หมื่นหาญเอาตัวเธอมานั่งที่แคล์พร้อมกับพูดออกมาด้วยรอยยิ้มกรุ่มกริม ผีสาวมะลิเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอถึงกับยิ้มออกมาอย่างเขิลอายก่อนจะรีบหาบวับไปทันทีด้วยความที่เธอเคยพูดว่าวัหนึ่งท่านจะได้เป็นผัวของเธอ นางก็เลยยิ้มอย่างเขิลอายอย่างไม่อยากเชื่อว่าเรื่อที่เธอเคยพูดไปอย่างนั้นเองจะกลายเป็นเรื่องจริงขึ้นมา แม้คนที่อยู่ในร่างของเธอจะไม่ใช่เธอก็ตามแต่เธอก็คิดว่ามันก็เป็นเธออยู่ดี 

“ ท// ท่าน หมื่นพูดบ้าอันใดกันเจ้าคะ ใครจะเป็นเมียท่านกันข้าเป็นหญิงบ้าวิปลาดหนาเจ้าคะ ท่านหมื่นอย่ามาพูดมั่วซั่วนะเจ้าคะ “  แอมแปร์ พูดออกมาด้วยความตกใจเธอไม่อยากเชื่อเลยว่าคนโบราณอย่างท่านขุนจะพูดอะไรแบบนี้ออกมาอย่างกับคนในยุคเธอ หมื่นหาญที่ฟังเธอรู้บ้างไม่รู้บ้างก็เข้าใจได้ว่านางคงจะอายเพราะสีแก้มของนางที่ดูเปลี่ยนไปเลยทำให้หมื่นหาญเดาได้ว่าเธอคงจะอายจนพูดไม่เป็นภาษาตามประสาของนาง หมื่นหาญนั่งลงข้างเธอก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนผิดกับเมื่อตอนกลางวัน

“ เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง ข้าต้องขอโทษเจ้าด้วยข้าไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้เจ้าเจ็บ นี้ยาข้าให้ไอ้จ่อยไปซื้อมาจากท่านหมอจีนมนเมืองมาให้เจ้า “ หมื่นหาญเอายายื่นให้หญิงสาวพร้อมกับพูดออกมาเสียงอ่อนลง แอมแปร์เธอมองชายหนุ่มด้วยหน้าตาแปลกใจเป้นอย่างมากเธอไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะได้ยินอะไรแบบนี้ได้ แต่ก็ยอมรับยามาด้วยหัวใจที่เต้นแรงอย่างไม่เคยเป้นมาก่อน ถึงแม้ว่าเธอจะเคยเข้าใกล้ผู้ชายมานับไม่ถ้วนแต่กับผู้ชายโบราณคนนี้ไม่รู้ทำไมเธอถึงได้รู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***