ทักทายแบบฝารั่ง

“ อ้าวแป๊ะ ว่าไงจะซื้อหรือไม่ซื้อ “ แอมแปร์ ถามอาแป๊ะออกมาด้วยท่าทางยียวนกวนตีน แป๊ะเมื่อเห็นแบบนั้นเขาก็ทำหน้าออ่นใจก่อนจะส่ายหน้าแล้วก็รับตะกร้าจากนางมาก่อนจะพูดว่า 

“ แล้วจะให้อั๊วะเอาไปใช้เยื่องไร “ อาแป๊ะ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย แล้วก็ยกตะกร้าชูขึ้นมาแล้วก็ถามเธอออกมาว่าจะให้เขาเอาไปใช้แบบไหน  เมื่อแอมแปร์เธอได้ยินแบบนั้นเธอก็ตื่นเต้นดีใจแล้วก็รีบปี่เข้ามาสาธิตการใช้งานให้เขาดู โดยเธอเอาแม่หญิงคณิการ์มาเป็นแบบ จากนั้นไม่นานการแต่งหน้าสมัยใหม่ของนางเล่นเอาทุกคนที่เห็นต่างก็พากันตกตะลึงกับสิ่งที่นางทำ เพราะแม่นางที่ว่าขี้เหล่ที่สุด แต่พอเครื่องสำอางได้ลงไปที่หน้าของนางเล่นเอานางสวยงามอย่างกับนางฟ้า เมื่อหญิงคณิการ์ เห็นแบบนั้นต่างก็พากันแห่ซื้อ อาแป๊ะที่ตอนแรกไม่สนใจตอนนี้เขากับสนใจเป็นอย่างมาก เพราะดูแล้วหน้าจะทำเงินได้เยอะเพราะเขาเห็นว่าหญิงคณิการ์ และก็แม่หญิงทั้งสยามและก็ชาวต่างชาติต่างภาษาต่างก็พากันมาดู และก็สนใจ จากนั้นความวุ่นวายก็เกิดขึ้นทันที 

“ ข้าเอา / ข้าด้วย / ข้าเอาอันนี้ “ หญิงสาวที่เห็นของที่เธอเอามาต่างก็มาแย่งกันซื้อย่างกับหมาในแย่งกันฉีกเนื้อกวาง แอมแปร์ เมื่อเห็นหญิงสาวต่างก็พากันมาแย่งซื้อนางก็ยิ้มอย่างพอใจก่อนจะหยิบนู่นนีนั้นให้แม่นางทุกคน อาแป๊ะ ที่เห้นว่าหน้าจะทำเงินได้เขาก็รีบซื้อแฟนชายเธอทันทีโดยให้เธอขายของให้เขาแต่เพียงผู้เดียว เมื่อแอมแปร์ได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ เมื่อเธอเป็นแม่หญิงมิสทีนคนแรกของโลกได้ขายความสวยให้คนทั้งสยามและก็เป็นธุรกิจแรกที่ชาวจีนซื้อแฟนชายด้วยเงินที่แพงมาก นั้นก็คือ 20 บาท ซึ่งแอมแปร์ก็พอใจเป็นอย่างมากเพราะเงินที่เธอได้มานั้นสามารถซื้อที่ได้เป็นไร่ 

“ อั๊วะ ขอซื้อเครื่องงามของลื้อหมดนี้แต่มีข้อแม้ห้ามลื้อไปขายให้กับผู้ใด ให้มาขายให้อั๊วะคนเดียว เข้าใจหรือไม่ “ อาแป๊ะ เริ่มต่อรองซื้อแฟนชายจากเธอ แอมแปร์เธอทำหน้าคุ้นคิดก่อนจะพยักหน้า แต่ก็ไม่ลืมมีเซ็นสัญญาการลอกเรียนแบบสินค้าเธอ เพราะเธอเกิดในยุคของความโลภและความชั่วอยู่เหนื่อความดีเลยทำให้เธอรู้ว่าไม่ว่าจะคนยุคในก็ต้องระวังเพราะความโลภไม่เข้าใครออกใคร 

“ อื้มก็ได้นะเฒ่าแก่ แต่ว่าเรื่องนี้ท่านต้องเซ็นสัญญากับข้าก่อน ถ้าท่านเลียนแบบหรือทำให้เครื่องงามข้าเสียชื่อเสียงหรือว่าหลอกเอาของปลอมมาขายให้คนจนเกิดความเสียหายมายังข้า ไม่ว่ามันผู้ใดก็ต้องโดนยึด ไร่ นา บ้าน หรือ จำคุก แล้วก็ริบเรือน ถ้าเฒ่าแก่เห็นด้วย ข้าก็เห็นด้วย แล้วข้าจะเอาหนังสือมาให้ท่านเซ็น “ แอมแปร์ พูดดักทางเฒ่าแกไว้หมด อาแป๊ะเมื่อได้ยินแบบนั้นถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยเข้าใจแต่ก็พอจะรู้เรื่องบ้างว่าเรื่องที่เธอหมายถึงคืออะไร ด้วยความที่เขาโลภมากเพราะเขาทำธุรกิจถ้าทุกคนมาซื้อของกับเขาหรือแม้แต่ในวังเขาก็จะรวยเสียงเงินแค่20บาท แค่นี้เขาคิดว่าคุ้มมาก เมื่อคิดได้แบบนั้นเขาก็พยักหน้าอย่างกับบอกว่าเอา เมื่อเธอเห็นว่าอาแป๊ะ ยอมทำตามที่เธอพูดเธอก็ยื่นมือไปทำท่าเข๊คแฮนกับเขา นั้นเลยทำให้ทุกคนต่างมองเธอด้วยสีหน้าแปลกใจและก็ตกใจเ พราะแม่หญิงผู้ดีไม่แตะเนื้อต้องตัวผู้ชาย แต่ฝรั่งที่เห็นแบบนั้นต่างก็พากันยิ้มอย่างนึกเอ็นดูว่านางเป็นคนฉลาดมาก ก่อนจะเดินเข้ามาหานางอย่างให้ความสนใจ เมื่อเห็นอาแป๊ะทำหน้างงว่าแม่นางทำอะไรกัน 

“ Hi do you can speak english ? “  ชายหนุ่มชาวอังกฤษ เดินเข้ามาทักทายเธอ แอมแปร์ เมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็หันมายิ้มหวานเล่นเอาชายหนุ่มชาวอังกฤษที่เห็นแบบนั้นก็มองเธอด้วยอย่างตกตะลึ่งเพราะรอยยิ้มนั้นช่างงดงามบวกกับหน้าตาของนางที่สวยเก๋อย่างไม่เหมือนใครเล่นเอาฝรั่งเจ้าของร้านเครืองประดับอย่างเขาถึงกับตะลึงจังงัง 

“ Hi yes of couse i am “ เมื่อพูดจบเธอก็ส่งยิ้มไปให้ชายชาวอังกฤษ ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มองเธออย่างแปลกใจเพราะไม่มีแม่หญิงผู้ใพูดภาษาอังกฤษได้เลย แต่พอมาเห็นนางที่ใครๆต่างก็เรียกนางว่าผีบ้าคนนี้ต่างก็มองเธออย่างให้ความสนใจ แอมแปร์ เธอยื่นมือไปเช็คแฮนชายหนุ่มพร้อมกับรอยยิ้ม หาญที่ขวบม้ากลับมาเพื่อมาดูว่านางเป็นเยื่องใดบ้าง เมื่อเขาเห็นเธอจับมือกับชายชาวต่างชาติ หมื่นหาญก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมาเป็นอย่างมากก่อนจะเดินมาแล้วก็จับแขนของทั้งสองออกจากกัน 

“ เจ้าทำเยื้องนี้กับผู้ชาย ไม่ได้เพราะว่ามันไม่เหมาะสม เจ้าเป็นหญิงใยเจ้าถึงไม่รู้ “  หมื่นหาญ พูดเหมือนกับว่าเตือนแต่สายตาที่มองหญิงสาวเหมือนกับไม่พอใจ แอมแปร์เมื่อโดนแบบนั้นเธอก็ทำหน้าไม่พอใจก่อนจะพูดออกมาว่า 

“ นี่ท่านหมื่น ท่านไม่รู้จักการทักทายแบบฝารั่งรึเจ้าคะ // ให้ตายเถอะคนยุคนี้ทำไมไม่เข้าใจการทักทายแบบฝรั่งว่ะ”  แอมแปร์ อธิบายกับชายหนุ่ม ก่อนจะพูดกับตัวเองเบาๆอย่าเหนื่อยหน่ายที่คนสมัยนี้ไม่เปิดรับวัฆนธรรมใหม่ๆเลย หมื่นหาญเมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็รู้สึกหัวเสียเป็นอย่างมากก่อนจะรีบดึงแขนของหญิงสาวแล้วก็ลากเธอมา โดยที่ไม่สนใจใครเลยว่าจะมองแบบไหน แอมแปร์ที่โดนลากแบบนั้นด้วยความเป้นคนบ้างาน บ้าเงินอยู่แล้ว เธอก็หันมาบอกอาแป๊ะเสียงดังว่า 

“ อาแป๊ะ เดี๋ยวฉันเอาสัญญามาให้เฒ่าแกดูนะ เจอกันพรุ่งนี้นะเจ้าคะ “ แอมแปร์หันหลังมาพร้อมกับโดนหมื่นหาญทั้งลากทั้งดึง เฒ่าแก่เมื่อได้ยินแบบนั้น เขาก็ทำหน้างงๆแต่ก็ยอมพยักหน้าเหมือนกับบอกหญิงสาวว่าตกลง 

ปึก 

“ เจ้า หยุดนิ่งบัดเดี๋ยวนี้ห้ามอ้าปาก “ หมื่นหาญ พูดพร้อมกบชี้นิ้วไปเหมือนกับห้ามไม่ให้หญิงสาวพูดอะไรออกมา แอมแปร์เมื่อโดนชี้หน้าแบบนั้นเธอก็เริ่มหุบปากลงทันที เพราะขี้เกรียจเถียงเมื่อหมื่นหาญเห็นหญิงสาวหยุดฟังแล้วเขาก็เลยพูดทุกอย่างที่เข้าคิดไว้อยู่แล้วเตรียมที่จะด่าเธอ 

“ เจ้าทำอันใดให้ไอ้เจ๊กหางเปียนั้น แล้วเจ้าทำไมถึงได้บ้าบิ่นต่อยตีกับผู้ชายหน้าซ่องเยื้องนั้น เจ้าไม่กลัว่าจะโดนฆ่าตายบ้างรึ มะลิ “ หมื่นหาญ พูดออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง เมื่อเขาคิดได้ว่าหญิงสาวต่อยตีกับเจ๊กหางเปียแมงดาเฝ้าซ่องให้เฒ่าแก่ เมื่อแอมแปร์ได้ยินคำถามรัวของหมื่นหาญแบบนั้น เธอก็อ้าปากค้างไม่คิดว่าเขาจะเอาเรื่องที่เธอมีเรื่องกับแมงดาเฝ้าซ๋องมาพูด 

“ ท่าน คือว่าข้า…..คือว่า “ แอมแปร์ พูดออกมาด้วยเสียงอึกอัก เพราะเธอไม่รู้ว่าจะอธิบายกับเขายังไงดี ว่าที่เธอทำนั้นคือเครื่องสำอาง หมื่นหาญที่รอฟังคำอธิบายจากเธออยู่ เขาก็ขมวดคิ้วหนามองหน้าเธออย่างรอคำตอบ 

“ ว่ามา จะว่าอะไรก็ว่ามาข้ารอฟังเจ้าอยู่ “ หมื่นหาญ บอกเธอว่าเขารอฟังเธอพูดอยู่ แอมแปร์เมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็มองหน้าเขาก่อนจะเชิดหน้าขึ้นพร้อมกับพูดออกมาตามความจริง 

“ สิ่งที่ข้าจะเอามาขายให้เฒ่ามันเป็นเครื่องงามของหญิงสาว ท่านอยากเอาไปให้ท่านแม่ของท่านรองใช้ดูไหมเจ้าคะ ท่านหมื่น “ แอมแปร์ พูดตามความจริงออกไปพร้อมกับยิ้มหวานอย่างภูมิใจที่เธอเป็นแม่หญฺงคนแรกของอโยธยาที่ขายความงามให้กับสาวๆได้ หมื่นหาญ เมื่อได้ยินแบบนั้นก็คิดว่านางพูดเล่นเขาก็ทำหน้าตาเหมือนจะฆ่านางที่เอาแม่ของเขามาพูดเล่น

“ เจ้า นี่เจ้าเอาแม่ของข้ามาเล่นเลยรึ ข้าเห็นว่าเจ้าเป็นคนสติไม่สมประกอบหรอกนะข้าถึงไม่อยากถือสาเอาความกับเจ้า “ หมื่นหาญนึกว่าหญิงสาว เอาแม่ของเขามาพูดเพื่อความสนุกปากเท่านั้น เขาก็เลยถลึ่งตายใส่หญิงสาวพร้อมกับพูดออกมาด้วยเสียงดุดันว่าถ้าเธอไม่ใช่คนบ้าเขาคงจะเอามีดฟันปากเธอไปแล้ว แอมแปร์ เมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็มองหน้าเขาด้วยสีหน้างุนงงว่าเธอทำอะไรผิดถึงแค่เธอบอกว่าถ้าแม่เขาสนใจเธอจะไปแต่งหน้าให้ หรือไม่ก็ขัดหน้า นวดหน้าให้นางเผื่อว่าเธอจะขายได้อีกสักอย่างสองอย่าง เมื่อเธอรู้ว่าเขาเข้าใจผิดแบบนั้นเธอก็รีบเอ้ยออกมาทันทีเพื่อไม่ให้เรื่องที่เขาคิดบานปลายไปกันใหญ่ 

“ ท่านหมื่น ที่ข้าพูดเป้นเรื่องจริงนะเจ้าคะ ไม่เชื่อท่านมาดูนี้ก็ได้เจ้าคะ “ แอมแปร์ พูดพร้อมกับดึงแขนของชายหนุ่มให้เดินมาทางซ่องของอาแป๊ะ หมื่นหาญก็ยอมเดินตามเธอมาอย่างว่าง่ายไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันทั้งที่รู้ว่านางสติไม่ดีแท้ๆ 

โรงชำเราของอาแป๊ะ 

“ เฒ่าแก่ เรียกแม่หญิงที่ข้าแต่งหน้าให้นางออกมาสักครู่ได้หรือไม่ เจ้าคะ “ แอมแปร์ ถามเฒ่าแก่ออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เฒ่าแก่เมื่อเห็นหญิงสาวเจ้าของเครื่องสำอางเขาก็ยิ้มกว้างอย้่างหน้าตาตื่นเพราะขายหมดเกลี้ยงภายในพริบตาเดียวเลย แอมแปร์ 

“ อา แม่นางมะลิมาก็ดีเลย เครื่องงาม เครื่องหอมของลื้ออ๊ะขายหมดแล้ว มาๆนั่งลงก่อนท่านหมื่นแม่หญิงมะลิมาๆ เลี๊ยวอั๊วะไปเรียกนางมาพบท่าน ตอนนี้นางกำลังรับแขกอยู่ ฮอๆ “ อาแป๊ะ เมื่อเห็นหญิงสาวเขาก็ยิ้มอย่างดีใจพร้อมกับบอกมะลิกับหมื่นหาญมานั่งลงก่อนเพื่อรอเดี๋ยวเขาจะตามหญิงคณิการ์ของเขามาพบ แอมแปร์ กับหมื่นหาญก้มานั่งอย่างว่าง่ายไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน เพราะปกติหมื่นหาญจะไม่มาที่แบบนี้นอกจากมาราชการเท่านั้น 

เวลาต่อมา 

“ นี้ขอรับ “ อาแป๊ะ พาหญิงสาวที่แอมแปร์แต่งหน้าให้อย่างกับหญิงสาวหน้าหวานอย่างเกาหลี หมื่นหาญเห็นแบบนั้นก็อ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าที่นางพูดเป็นความจริง หญิงสาวขี้เหร่ที่ขายให้ใครก็ขายไม่ออกแต่พอแอมแปร์แต่งหน้าให้แล้ว วันนี้นางขายดีมากเรียกว่ามากจนคนอื่นต้องพักเหนื่อยได้เลยละ แต่ด้วยความที่หมื่นหาญเป็นชนชั้นสูงและก็หน้าตาดีซึ่งเธอคิดว่าหมื่นหาญเรียกเะอมาให้บริการ เธอก็เลยทำหน้าเอียงอาย แอมแปร์ เมื่อเห็นหมื่นหาญตะลึ่งแบนั้นนางก็เลยยิ้มอย่างพอใจจากนั้นก็เสนอขายความงามให้แม่ของเขาทันที 

“ เป็นไงท่านหมื่น ที่ข้าพูดเชื่อข้าแล้วใช่หรือไม่ “ แอมแปร์ พูดออกมาเสียงหวานพร้อมกับทำหน้าตาภูมิใจเป็นอย่างมาก หมื่นหาญเมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็เชื่อแล้วก็ยอมพยักหน้าตามเธอ จากนั้นทั้งสองก็เดินออกมาจากซ่องของเฒ่าแก่จีนโดยปล่อยให้หญิงสาวมองตามด้วยสายตางุนงง อย่างไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะออกไปง่ายดายขนาดนั้น รวมทั้งอาแป๊ะด้วยเพราะเขายังไม่ได้คุยเรื่องธุรกิจกับหญิงสาวเลย 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***