อยู่บ้านเดียวกันก็ช่วยงานหน่อยสิ

ฉันไลฬสตีมเกมเสร็จก็ปิดมาดูความเรียบร้อย เช็กดูข้อความต่างๆที่ส่งมาจากหลังบ้านว่ามีอาไรเกิดขื้นไหมมีปัญหาอะไรรึเปล่าต้องแก้อะไรไหม กว่าจะเครียร์ทุกอย่างเสร็จตอนนี้ก็เที่ยงคืนได้แล้ว ฉันเดินลงมาด้านล่างเพื่อจะหาอะไรกินสักหน่อย 

ฉันเดินตรงมาที่เคาเตอร์ครัวเพื่อหาอะไรกิน แต่สุดท้ายก็จบด้วยการต้มมาม่ากินอยู่ดี ฉันกำลังยกหม้อต้มร้อนๆขื้นยังไม่ทันไรก็มีเสียงฝีเท้าของคนตัวสูงเดินมาซ้อนด้านหลัง เพราะฉันใส่หูฟังอยู่เลยไม่ได้ยินเสียงการมาของคนตัวสูง

กว่าฉันจะรู้สึกตัวน้องเข้ามาประชิดแล้ว ฉันกำลังยกหม้อต้มเเพื่อเทมาม่าลงใส่ถ้วย ได้แค่นิดเดียวเพราะการมาของน้องเข้ามาใกล้เกีนไปทำให้ฉันตกใจสะดุ้งจนทำให้หม้อร้อนๆคว่ำลงกระจัดกระจายหมดลงเต็มพื้น

น้ำร้อนๆกระเด็นมาโดนมือและเท้าของฉัน ร่างบางรีบวิ่งมาล้างมือเพื่อทำให้ตรงที่โดนลวกเย็นลง มือของฉันเริ่มแดง โชคดีที่น้องไม่โดนไปด้วย แต่สีหน้าน้องนาทีตกใจจนหน้าซีดถอดสีอย่างเห็นได้ชัด

"พี่เทีย ขอโทษนะครับ"น้ำเสียงสั่นไหวรีบวิ่งหอบเอากล่องยา พูดขอโทษฉันช้ำๆ

"ไม่เป็นไร แค่นี้เอง พี่ฟังเรื่องผีด้วยแหละเลยตกใจสะดุ้งขนาดนี้"

"มันจะไม่เป็นแผลเป็นใช่ไหมครับ"เจ้าเด็กน้อยน้ำตาค่อยๆซืมออกมา 

"คงไม่หรอกมั้ง ไม่ได้ร้อนถึงขนาดเป็นแผลเป็นหรอก"

"เราไปโรงพยาบาลดีไหมครับ มันแดงมากเลยนะ"

ฉันลูบหัวร่างสูง รอบมองดูเจ้าเด็กตัวสูงทั้งทีตัวเองมือสั่นทายาที่หลังมือกับหลังเท้าให้ฉันอยู่ พูดยื้อขอให้ฉันไปโรงพยาบาลเพื่อรักษามือแดงๆให้ได้ ตอนนี้เที่ยงคืนกว่าๆแล้วและฉันก็หิวมากก แล้วอีกอย่างก็ขี้เกียจขับรถไปโรงพยาบาลด้วย แผลโดนลวกแค่นี้มันก็ไม่ได้รุนแรงจนเป็นแผลเป็นหลอก ร่างบางเลยประติเศษออกไป 

ทายาเสร็จฉันก็ขอให้น้องไปต้มมาม่าให้กิน น้องก็ยังยื้อให้ฉันไปโรงพยาบาลแต่ก็ยอมเดินไปที่ครัวเพื่อต้มมาม่าให้ บาดแผลที่โดนลวกค่อยข้างปวดแสบปวดร้อน แต่ใช่ว่าจะขยับไม่ได้เลย แต่ก็ไม่ถึงขั้นจับตระเกียบไม่ได้

ฉันนั่งกินไป น้องนาทีก็ยังนั่งรอฉันที่ฝั่งตรงข้าม จ้องมองฉันเหมือนอยากจะพูด แต่ก็ปิดปากเงียบจนฉันกินเสร็จ

แม่ฉันเคยบอกว่าน้องนาทีเรียนเอกคอม ช่วงนี้พนักงานทีทำงานเกี่ยวกับการตัดต่อให้ฉันลาออกไปและยังหาคนไม่ ฉันเห็นน้องหางานอยู่ ฉันเลยเอ่ยเปิดบทสนทนาขื้นหลังจากที่เงียบมาสักพัก

"นาที ช่วงนี้งานเยอะไหม"

"ว่างครับ ผมเคลียร์โปรเจคหมดแล้ว มีแค่ช่วยงานรุ่นพี่นิดหน่อย"

"เราเรียนเอกคอมใช่ไหม พอตัดคลิปได้รึเปล่า"

"ได้ครับ ถึงจะไม่เก่งมากแต่น่าจะพอดูได้ ผมไปช่วยรุ่นพี่ตัดงานอยู่เขาก็ไม่ได้ติอะไรน่าจะพอไหวนะครับ"

"งั้นดีเลยช่วยงานพี่หน่อยนะ ตัดไม่ชับช้อนหรอก คนที่เคยทำงานนี้เขาเพิ่งขอลาออกไปอยู่บ้านต่างจังหวัดนะ ช่วยพี่หน่อยนะ"

ถึงตอนนี้จะดึกมากแล้ว แต่ฉันยังใจกล้าพาเจ้าเด็กน้อยตัวสูงขื้นมาห้องทำงานของฉัน ห้องทำงานที่ไม่มีหน้าต่างให้แสงลอดผ่านเข้ามา มีแค่แสงไฟที่ทำให้สะว่างเท่านั้น โตะทำงานเป็นรูปตัวเอลมีเก้าอี้แค่ตัวเดียวที่วางอยู่ แต่มีคอมสองเครื่องตั้งไว้ตัวหนึ่งใช้ทำงานที่บริษัท อีกตัวใช้เล่นเกมสตีมเกม น้องนาทีเข้ามาถึงก็มีสายตาเป็นประกาย ฉันให้น้องนั่งที่เก้าอี้เพียงตัวเดียว เพื่อมาคุยลายละเอียดและเปิดคลิปตัวอย่างที่ลงให้น้องดูคร่าวๆ

ว่าน้องพอจะตัดได้บางไหม และ เอาไลฬทีเพิ่งสตีมไปเมื่อกี้นี้ให้น้องลองไปตัดดู น้องทำได้ค่อยข้างดีและเร็วมากจนน่าตกใจ แต่สไตล์ของคลิปวีดีโอนี้แตกต่างกว่าเดิมมากเลยทีเดียว ฉันเอาคลิปลงไม่นานเสียงตอบรับของคนดูถือว่าดีกว่าที่คิด ไม่คิดว่าน้องจะมีสีมือมากขนาดนี้ ฉันเลยยกงานนี้ให้น้องทำ

ตอนเที่ยงวันอาทิตย์ทีร้อนอบอ้าวอย่างกับอยู่ขุมนรกชั้นที7 ร่างบางนอนเปื่อยอยู่ที่โซฟากลางบ้านร้องโอดครวญกับสภาพอากาศอย่างกับไฟนรกนี้ เพราะไฟฟ้าดับมาชั่วกว่าๆงานการที่ทำค้างยังไปไม่ถึงไหนสักที เจ้าเด็กร่างสูงเดินออกมาจากห้องที่ดูยังไงก็เหมือนห้องอบ ไม่รู้เจ้าเด็กนี้อยู่ไปได้ยังไงตั้งเป็นชั่วโมง!

"นี้นาที ไปห้างกันไหม"ฉันพูดทั้งๆที่ยังนอนเปื่อยแทบจะละลายติดโซฟาอยู่แล้ว

หม้อแปลงหมู่บ้านละเบิดไม่รู้จะนานเท่าไหร่กว่าไฟฟ้าจะมา

"ครับ"เหงื่อที่ไหลมาตามซอกคอเอ่ยตอบรับสั้นๆ ทำให้เจ้าเด็กตัวสูงหล่อขื้นมาอีกเท่าตัว แต่น้ำเสียงเอื่อยๆที่ตามมาของน้องนาที ก็ทำให้ฉันลุกขื้นอย่างไว ถึงจะรู้สึกอารมณ์เสีย หัวร้อนกับสภาพอากาศมากขนาดไหนก็คงไม่เท่าน้องหรอก

ฉันแต่งตัวด้วยเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นพอดีตัวใบหน้ามีแค่กันแดดที่ตบแต่งของหญิงสาวร่างบางได้รูปแสนสวยเท่านั้น ส่วนน้องนาทีนั้นใส่เสื้อเชิ๊ตสีดำ กางเกงสแล็ค สุพาบเรียบร้อน เห็นแล้วรู้สึกร้อนกว่าเดิมอีก

"นาที ไม่มีเสื้อยืดหรอเอาของพี่ไปใส่ไหม พี่รู้สึกว่าพี่แต่งตัวสบายเกินไป ไปเปลี่ยนเถอะขอร้อง"การแต่งตัวที่สไตล์ส่วนทางของพวกเรา ทำให้ฉันรู้สึกอย่างขื้นไม่แต่งตัวใหม่อีกรอบ

"ผมเอาเสื้อผ้ามาพอใส่ออกไปข้างนอกด้วยได้นะครับ เลยไม่มีเสื้อยืดเลย"

"ใส่ได้ไหม เอาของพี่ไปใส่เถอะ ผู้ชายก็ใส่ได้นะ"

"ก็ได้ครับ"

ร่างสูงยกยิ้มตอบ แต่ก็ยอมใส่เสื้อยืดสีดำแต่โดยดี เสื้อโอโวไซร์ที่ฉันใส่แขนจะยาวกว่าเท่าข้อสอก และปลายเสื้อยาวเท่าต้นขาได้ แต่น้องดันใส่พอดีตัวอย่างกับเสื้อของตัวเอง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***