ไม่กลับบ้าน

ฉันขับรถมาที่คอนโดใกล้ๆโรงพยาบาลที่ฉันทำงาน เพราะมีคอนโดที่นี้ด้วยฉันถึงไม่ค่อยได้กลับบ้าน แต่เมื่อวันหยุดหรือหยุดงานนานๆ ฉันก็จะกลับไปอยู่ที่บ้าน 

ฉันเข้ามาแต่งตัวที่คอนโด ถึงปกติตอนอยู่บ้านหรือออกไปชื้อของ ฉันจะใส่แค่เสื้อยืดกางเกงช้างรองเท้าแตะ ไม่แต่งหน้า ชึ่งมันดูเฉิ่มถึงเพื่อนๆพี่ๆจะบอกให้แต่งตัวบ้าง แต่ฉันก็ยังชอบแต่งแบบนี้เพราะมันสบาย แต่ฉันก็ไม่ได้ไม่สนใจการแต่งตัวขนาดที่ไม่ให้เกียรติสถานที่ 

ฉันเลือกใส่เดรสสีดำ เปิดหลังพอให้เห็นหลังขาวๆ กระโปรงยาวถึงต้นขา เกล้าผมขื้น ไม่ปกปิดมิดชิดจนเกีนไป เปิดพอหอมปากหอมคอ รองเท้าส้นสูงสีดำสูง7นิ้วพอให้เดินสะดวกขื้น 

ฉันเอารถสปอร์ตสีดำคันสวยลูกสาวที่น่ารักของฉันที่เพิ่งถอยออกมาขับ เมื่อถึงร้านเพื่อนๆก็มากันคบแล้ว เดินยังไม่ถึงโตะก็มีสายตาที่จ้องมองเหมือจะกลืนกินฉันตลอดทาง

"แม้ มาสายขนาดนี้ทำไมไม่มาพรุ่งนี้เลยละคะ คุณเมเทีย"นานิ ลูกครึ่งที่รู้จักตอนที่ฉันไปเรียนแลกเปลี่ยนตอนมอปลายเราสนิทกันมากจนย้ายมาเรียนมหาลัยด้วยกันแต่คนละคณะ เอ่ยทักออกมาก่อนใคร

"เพื่อความสวยก็ต้องให้เวลา คนเฉิ่มหน่อยสิคะ"

"ให้เวลาขนาดนี้ทำไมยังไม่สวยละครับ"ฌอน รุ่นน้องของฉันที่ชอบมาดื่มด้วยกันบ่อยๆเพราะตามจีบนานิ กว่าจะติดก็สาหัดมากอยู่ เลยติดสอยห้อยตามมาโดยตลอด

"เก็บปากไว้แดกเถอะ กูยังไม่อยากเห็นเลือดตอนนี้"เลย์ คือพาร์ทเนอร์หุ้นส่วนร้านเล็กๆที่เปิดด้วยกัน พูดขื้นมา

"คนตัวเล็กร่างบางอ่อนแอ มีดีแค่หน้าตาจะทำอะไรได้ละคะ"ฉันบีบหน้าตาทำหน้าตาสงสาร

"อิ๋ว ไม่นะตาฉานน"สายน้ำแฟนของเลย์ส่งเสียงออกมา

พวกเราทั้ง5คนขำออกมาพร้อมกัน ร้านนั่งชิวกึ่งบาร์ เป็นร้านประจำที่พวกเราชอบมา นายกับยอนอา มาไม่ได้เพราะลูกยังเล็กและไม่มีใครดูแลให้

กลุ่มเรายังเหลือแค่ฉันคนเดียวที่ยังไม่มีแฟน พวกนี้มักชอบแนะนำคนให้ตลอดแต่คบได้ไม่นานก็เลิก ทุกคนที่เข้ามาฉันแค่ไม่มีเวลาให้ก็งี่เง่าคุยไม่รู้เรื่อง บางคนสุพาบบุรุดเกีนพูดเอาดีใส่ตัว โทษฉันทุกอย่าง ทั้งๆที่แค่ยังไม่ได้คบด้วยช้ำ 

ทุกคนเริ่มกรึมกันแล้ว ก็ขอตัวกลับกันไป ตี2 กว่าๆทุกคนกลับไปหมดฉันก็ย้ายมาดื่มที่นั่งบาร์คนเดียวพูดคุยกับบาร์เทนเดอร์ประปราย ก็มีคนแวะเวียนเข้ามาคุยบ้าง ทุกคนที่เข้ามาหล่อ ร่างกายกำยำรุ่นดีได้รูป แต่ไม่กล้ามองตาฉันตรงๆได้เลย

ไม่นานฉันก็ออกมาเพราะวันนี้ฉันไม่คิดจะเอา ถึงปกติมาที่ไรก็จะมีติดไม้ติดมือกลับ

ฉันตื่นมาก็เที่ยงแล้ว หญิงสาวอายุใกล้จะเข้าเลขสาม จ้องมองร่องรอยของตีนกา รอบเหี่ยวย่น หน้าไม่สดใสเหมือนเมื่อตอนเด็กๆ ทำให้ฉันคนที่งานเยอะแทบจะไม่มีเวลาอย่างฉันต้องหันมาดูแลใบหน้า รูปร่างผิวพรรณตัวเองมากขื้น

ไม่นานรถเบนซ์สีดำก็มาจอดในโรงจอดรถ กว่าจะทำผมทำสปาเสร็จก็เย็นแล้ว ฉันเดินเข้ามาในบ้านที่เงียบเหงา เหมือนไม่มีใครอยู่ฉันยกโทรสับมาเช็คว่านาทีส่งข้อความมาไหม เพราะปกตินาทีจะกลับเร็วและไม่ออกไปไหน

แต่ก็ไม่พบข้อความของน้องเลย ทำให้ฉันสงสัยแต่ไม่ได้คิดอะไร แล้วเดินตรงไปที่ห้องของนาทีที่อยู่ชั้นล่าง เปิดมาก็ไม่พบน้อง ทำให้ฉันกังวลนิดหน่อย 

ไม่นานเสียงปลายสายก็พูดออกมา

"ครับพี่"

"ไปไหนหรอ พี่มาไม่เจอเลย"

"ผมออกทำลายงานนะครับ น่าจะกลับดึก"

"อ่อ จะกินข้าวข้างนอกไหมหรือจะกลับมากินจะได้ทำเผื่อไว้"

"ไม่เป็นไรครับ เดียวกินข้างนอกเอา ไม่รู้จะกลับตอนไหน"

"โอเค มีอะไรก็โทรมาบอกพี่นะ"

สิ้นเสียงของฉันสายก็จบลงเท่านั้น นาที เป็นเด็กที่ไม่รู้ทำไมฉันต้องชอบดูแลเขาจนทำให้ฉันรู้สึกเหมือนเป็นแม่ ทำให้อยากดูแลกังวลทุกการกระทำ ไม่รู้ว่าน้องจะอึดอัดขนาดไหน

ฉันอาดน้ำแต่งตัวเสร็จมาเช็คอีเมล เคลียร์งานที่ค้างไว้ ก็มาเปิดดูเกมที่นาย ส่งมาให้ทดลองเล่น ถึงมันจะบอกว่าเปิดไลฬสตีมทดลองเล่นสดๆเลยว่าทุกคนคิดยังไง 

เกมที่นายทำมักจะติดชาร์ติ เกมฮิตตลอดบวกกลับการไลฬสตีมของฉันด้วยแหละ สตรีมมิ่งที่ปกปิดใบหน้าที่ใช้แค่เสียง เล่นเกมหลายๆแนวทำช่องอัพคลิปลงหลายๆช่องทางและดูผู้ติดตามถึง7หลักได้

เปิดสตีมไม่นานก็มีคนดูขาประจำเข้ามาหลักพันแล้ว สมัยนี้ก็จะมีเด็กๆเปิดช่องมาเยอะ คนแก่อย่างฉันถ้าไม่ปรับตัวก็ทำได้แค่ยอมรับ เพื่อหาวิธีการตีตลาดไลฬสตรีมเอาใจคนดูเก่าไปด้วย มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ถึงเงินจะได้มาไม่เยอะเท่างานอื่น เพราะการเปิดช่องมาเล่นเกมก็เพื่อผ่อนคลายจากงาน

และยังได้มีปากมีเสียงพัฒนาละบบเกม ได้ลองเล่นเกมก่อนใครและยังได้ของขวัญที่ทำมาให้เราแค่คนเดียว ที่มีแค่ชิ้นเดียวอีก

ฉันไลฬสตีมมาสักพักจนถึงห้าทุ่มก็บอกลาทุกคน

ผ่านมาสักพักก็ไม่มีวีแววการกลับมาของนาที จนทำให้ฉันต้องโทรหาอีกครั้งไม่รู้จะเกิดอะไรขื้นไหม

"ครับ"เสียงนิ่งเย็นชากว่าปกติเปล่งออกมา ทำให้ฉันขนลุก แต่ก็ใจดีสู้เสือ

"นาที จะกลับมาไหม"

"อา พี่เทีย กลับครับส่งเพื่อนเสร็จแล้วจะกลับเลย"

"หืม ส่งหรอแล้วเราจะกลับยังไงให้พี่ไปรับไหม"

"ไม่เป็นไรครับ ผมจะหารถแถวนี้เอาดีกว่า"

"แน่ใจนะ พี่ไปรับได้นะ"

เสียงพูดแชกของอีกคนออกดังมาทำให้ฉันรู้ว่า น้องไปเทียวผับแน่ๆแล้วเพื่อนน้องคงจะเมาจนไม่มีสติ ถึงทำให้คนนิ่งๆแบบนาที มีอารมณ์ฉุนเฉียวจนเก็บไม่อยู่ได้ขนาดนี้

"ก็ได้ครับ พี่มารับผมที่คอนโดนะครับ"

"อือ ก็ได้"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***