สหายทั้ง4

มีดินแดนสวรรค์แห่งหนึ่งที่มีสามชั้นด้วยกันชั้นล่างสุดเป็นของเทพที่บำเพ็ญเซียนได้น้อยและไม่ได้มีตําแหน่งใดๆบ้างนักสวรรค์ชั้นกลางเป็นที่รวมตัวของเทพส่วนมากเพราะเป็นแหล่งของเหล่าเทพที่มีตําแหน่งบนสวรรค์ที่พอดีและตามไปด้วยสวรรค์ชั้นบนที่รวมเหล่าทวยเทพที่มีทั้งตําแหน่งและการบำเพ็ญเซียนสูงแต่อย่างใดก็ตามเทพทุกองค์ก็ต้องเคารพผู้ปกครองสวรรค์ทั้งสามชั้นเขาคนนั้นคือจักรพรรดิแห่งสวรรค์ทั้งสามมีนามว่าจวิ๋นอู๋แต่เนื่องจากสวรรค์ต้องมีเทพที่คอยลงไปช่วยเหลือเหล่ามนุษย์จากปีศาจร้ายตลอดเทพจากสวรรค์จึงต้องคอยส่งเทพไปตลอด

มีอยู่วันหนึ่งสวรรค์สั่นสะเทือนไปทั่วสารทิศตําหนักหลายตําหนักพังทลายพร้อมกับแรงอันมหาศาลของผู้ที่มิอาจล่วงรู้ตัวตนได้พร้อมกับระฆังของสวรรค์อันยักษ์ใหญ่กําลังร่วงหล่นลงมาทับเทพสตรีตัวเล็กคนทั้งสวรรค์ชั้นฟ้าบนสุดต่างคิดกันว่าสวรรค์สั่นสะเทือนได้ขนาดนี้ถ้าไม่ใช่อย่างอื่นอย่างใดแต่คงเป็นผู้ที่บำเพ็ญเซียนที่มากพลังมหาศาลได้ขึ้นสวรรค์มาอย่างแน่นอนทหารองครักษ์ที่คอยเฝ้าความปลอดภัยของประตูสวรรค์ได้เดินมาดูเทพที่กําลังขึ้นสวรรค์ที่ลานกว้างสิ่งที่พบเห็นเป็นแสงสีขาวอันบริสุทธิ์สว่างไสวจนตาแทบมองมิได้แสงได้หายไปพร้อมกับการปรากฎตัวของเทพทั้งสี่องค์เทพบนสวรรค์ก็ต่างให้ความต้อนรับกับการกลับมาของเทพทั้งสี่องค์ที่โดนส่งตัวไปปราบปีศาจที่เมืองปิงก้านเทพทั้งสี่องค์เป็นสหายชิดเชื้อกันดีมาแปดร้อยกว่าปีเทพองค์แรกมีนามว่าหมิงอี๋หรืออี๋ชิงเสวียนเป็นเทพคงคาผู้คอยพิทักษ์แม่น้ำสายต่างๆมีลักษณะใส่ชุดสีน้ำเงินเข้มมีผมยาวสีดําผสมสีนํ้าเงินเข้มที่มีพลังล้นเหลือมีฉายาว่าอี๋ชิงเสวียนแห่งนํ้าเทพองค์ที่สองมีนามว่าซีหรงเป็นเทพที่เก่งเรื่องบูชายัญปีศาจมีลักษณะแต่งตัวเกือบเป็นสีเขียวทั้งหมดและใส่หน้ากากรูปปีศาจมีเขาข้างเดียวสามารถเปลี่ยนร่างของตนเป็นโครมไฟสีเขียวอันสวยงามได้และมีฉายาว่าเทพแห่งโครมไฟเขียวเทพองค์ที่สามมีนามว่าฮวาเฮิงและมีนามแฝงบนโลกมนุษย์คือซานหลางเป็นเทพที่แกร่งพอๆกับจักรพรรดิแห่งสวรรค์ฮวาเฉิงลักษณะใส่ชุดสีแดงพร้อมร่มสีแดงท่ามกลางสายฝนโลหิตมีผมยาวสีดําและตาบอดหนึ่งข้างจึงต้องปิดตาด้วยผ้าสีดำเป็นเทพที่เทพองค์อื่นๆไม่ค่อยเข้าใกล้นักเพราะเทพองค์อื่นมองว่าเขานั้นอันตรายเกินกว่าที่จะสนิทสนมชิดเชื้อกันมีแต่สหายอีกสามคนของเขาเท่านั้นที่กล้าอยู่ใกล้เขามีพลังที่แอบแฝงใว้เยอะเช่นผีเสื้อพิษสีเงินใครผู้ใดที่เขาไม่อยากให้แตะต้องผีเสื้อก็จะโดนพิษกัดกินในชั่วหนึ่งก้านธูปและมีฉายาว่าพิรุณโลหิตหาบุปผาและเทพองค์สุดท้ายมีนามว่าไป๋อู๋เซียงหรือเทพผ้าขาวมีพลังพอๆกับฮวาเฉิงและจักรพรรดิจวิ๋นอู๋ไป๋อู๋เซียงสามารถสาปคนให้มีโรคโบราณเมื่อแปดร้อยปีก่อนได้โรคนั้นเรียกว่าโรคหน้าคนที่เกิดจากการเผาไหม้ของพลังไป๋อู๋เซียงมีลักษณะใส่ชุดสีขาวและหน้ากากหน้ายิ้มสีขาวมีผมยาวสีนํ้าตาลเข้มและเคยเผาอาณาจักรของมนุษย์ทั้งเก้าอาณาจักรไปด้วยกันจึงมีฉายาว่าอาภรขาวผลาญปฐพี

(ดูได้ที่หน้าปกเรื่อง)

*ใครไม่อยากอ่านข้ามไปได้เลย

*สําคัญกับการรู้ตัวละครหลัก

ช่องซ้ายบนคือ ฮวาเฉิง

ช่องซ้ายล่างคือ หมิงอี๋

ช่องขวาบนคือ ไป๋อู๋เซียง

ช่องขวาล่างคือ ซีหรง

(ต่อไปนี้ขอเรียกชื่อตัวละครใครจําไม่ได้ดูข้างบน)

บุคลิกนิสัยของแต่ละสี่องค์ก็ไม่เหมือนกันแต่ก็ยังเป็นสหายกันหมิงอี๋มีนิสัยชอบอาศัยอยู่ใต้คงคามีปลาสีทองคอยรับใช้เป็นเทพที่ไม่ค่อยมีเงินและไม่ค่อยเผยตัวเพราะชอบอยู่ตัวคนเดียวบางครั้งก็มัดผมบางครั้งก็ปล่อยผมเทพองค์ที่สองซีหรงมีนิสัยชอบอาศัยอยู่ในถํ้าประดับประดาไปด้วยไฟสีเขียวสว่างและมีโต๊ะบูชาที่นําหัวหมูมาวางไว้ข้างๆโต๊ะบูชากลางถํ้าจะมีบัลลังก์ไว้สําหรับซีหรงที่สร้างขึ้นมาเองเทพองค์อื่นไม่ค่อยชอบนักเพราะซีหรงคล้ายผีสติฟั่นเฟืองและเทพองค์ที่สามฮวาเฉิงมีนิสัยที่ชอบกวนเทพองค์อื่นเล็กน้อยและรวยมากเพราะฮวาเฉิงเคยซื้อโครมลอยให้สหายของเขาสามพันโครมในงานสำคัญบนสวรรค์แค่โครมเดียวก็ถือว่ามีราคามากกว่าหมื่นและยังมีตําหนักทองคํากลางสวรรค์พร้อมกับเมืองหนึ่งที่เขาก่อตั้งขึ้นมาเองก่อนเข้าประตูเมืองก็จะเจอประตูราชอนมาโซสามชั้นรวมปีศาจที่ดีไว้ในเมืองนั้นมีคฤหาสน์ที่ใหญ่อลังการพร้อมกับผู้รับใช้อีกมากมายฮวาเฉิงเป็นเทพที่ชอบถือร่มแดงข้างขวาและดอกไม้สีขาวถือข้างซ้ายชอบอาศัยอยู่ในตัวผีเสื้อเงินของตนหรือไม่ก็ป่าที่อันตรายและยังมีดาบยาวที่ชื่อดาบโค้งเอ้อหมิงที่เคยเป็นดาบโค้งมาก่อนดาบโค้งเอ้อหมิงมีดวงตาของฮวาเฉิงหนึ่งข้างติดอยู่บนดาบเพราะว่ามีครั้งหนึ่งที่ฮวาเฉิงเคยคลุ้มคลั่งเนื่องจากคุมพลังของตนไม่อยู่จึงควักลูกตาของตนออกมาใส่ดาดังนั้นดาบโค้งเอ้อหมิงจึงมีชีวิตจิตใจชอบให้คนที่ฮวาเฉิงยกเป็นสหายกอดตนและเทพองค์สุดท้ายไป๋อู๋เซียงมีนิสัยชอบกวนเทพองค์อื่นเป็นประจำชอบอาศัยอยู่ในความมืดมิดหรือความว่างเปล่าและมีอดีตที่ไม่ค่อยดี

*ใครไม่อยากอ่านข้ามได้

*สําคัญกับการรู้บุคลิกของตัวละครหลัก

ช่องขวาบนคือ ไป๋อู๋เซียง

ช่องขวาล่างคือ ฮวาเฉิง

ช่องซ้ายบนคือ ซีหรง

ช่องซ้ายล่างคือ หมิงอี๋

หลังจากการกลับมาของเทพทั้งสี่ทำให้จวิ๋นอู๋หรือจักรพรรดิแห่งสวรรค์รู้เรื่องของการกลับมาของเทพทั้งสี่ในขณะที่หมิงอี๋กําลังอยู่ในช่วงพักผ่อนของตนจู่ๆมีเทพสตรีบัณฑิตตนหนึ่งที่ชื่อเหลิงเหวินเป็นเทพสตรีที่อยู่ข้างกายจักรพรรดิจวิ๋นอู๋ขอให้หมิงอี๋ออกมาจากตําหนักของตนเพื่อตามไปยังที่โถงทํางานของตนอี๋หมิงตอบรับพร้อมกับตามนางไปในระหว่างที่กําลังเดินข้ามสะพานสวรรค์ไปนั้นเหลิงเหวินก็เอ่ยขึ้นมาว่า”ท่านรู้หรือไม่ว่าท่านและสหายของท่านทําอะไรผิดลงไปในระหว่างขึ้นสวรรค์”หมิงอี๋งงจึงถามเหลิงเหวินว่าตนและสหายทําอะไรผิดไปเหลิงเหวินจึงตอบกลับไปแล้วเล่าเรื่องราวให้หมิงอี๋ฟังว่าระหว่างที่พวกท่านกำลังขึ้นสวรรค์จึงทำให้สวรรค์สั่นสะเทือนจนหลายๆตําหนักได้พังทลายลงหนึ่งในนั้นมีตําหนักของท่านแม่ทัพหยวนหยางที่ได้พังทลายลงเช่นกันแต่ก็ไม่ใช่แค่นั้นระฆังที่สำคัญต่อสวรรค์ได้ร่วงหล่นลงมาในขณะที่กําลังจะร่วงมานั้นก็มีเด็กตัวเล็กตัวน้อยที่เป็นสตรีกําลังโดนระฆังร่วงใส่ทันใดนั้นหมิงอี๋ก็ถามเหลิงเหวินทันทีว่าเด็กสตรีผู้นั้นเป็นอะไรหรือไม่เหลิงเหวินจึงเล่าต่อว่าเด็กสตรีผู้นั้นรอดเพราะว่าท่านแม่ทัพเสวียนจีมาช่วยไว้ก่อน”บุญคุณครั้งนี้ท่านควรตอบแทนท่านแม่ทัพ”หมิงอี๋จึงตอบรับว่าจะตอบแทนเหลิงเหวินจึงบอกไว้ว่าแต่ท่านและสหายจะต้องชดใช้ด้วยแต้มบุญแปดพันล้านแต้มจึงทําให้หมิงอี๋ตกใจเป็นอย่างมากเหลิงเหวินเลยบอกว่าชดใช้สี่องค์ก็เสร็จแล้วหมิงอี๋เลยกล่าวกับเหลิงเหวินว่าตนจะชดใช้แต้มบุญตัวคนเดียวเพราะเกรงใจว่าสหายของตนอีกสามองค์เดือดร้อนในระหว่างพักผ่อนเหลิงเหวินก็อนุญาตในขณะนั้นที่ทั้งสองคุยกันไปคุยกันมาก็ถึงโถงทํางานของเหลิงเหวินหมิงอี๋ก็ตะลึงว่าที่ทํางานของเหลิงเหวินใหญ่ขนาดนี้รอบๆข้างๆก็จะมีหนังสือและคัมภีร์เต็มไปหมดโดยที่หนังสือใส่ไว่แน่นหนาจนแทบไม่เห็นกําแพงหลังชั้นวางหนังสือและชั้นหนังสือก็อัดแน่นจนไปถึงบนสูงสุดที่ต้องใช้บันไดในการขึ้นไปหยิบในหลายร้อยชั้นจนเหลิงเหวินพาไปที่โต๊ะทํางานของตนหมิงอี๋ก้าวขึ้นไปบันไดที่มีที่จับบันไดเป็นมังกรทองและพรมพรมบนบันไดสีฟ้าครามหมิงอี๋ก็พบกับโต๊ทํางานของเหลิงเหวินที่เต็มไปด้วยกระดาษบัญชาสวรรค์เต็มโต๊ะหมิงอี๋ยึงคิดในใจว่า”สวรรค์คงขาดใครไปกได้แต่ไม่ใช่เหลิงเหวินสินะ”เหลิงเหวินจึงกล่าวกับหมิงอี๋ไปว่ามีภารกิจหนึ่งที่สามารถชดให้แต้มบุญได้อยู่”ท่านยังจําได้อยู่หรือไม่ว่าปีศาจมีสี่ระดับด้วยกันคือหนึ่งร้ายสองโทสะสามอํามหิตสี่จตุปีศาจลําดับที่ท่านต้องจัดการในภารกิจนี้คืออํามหิตหมิงอี๋เลยคิดว่างานนี้ตึงมือเล็กน้อยเหลิงเหวินเลยบอกว่าจะส่งเทพจากสวรรค์ชั้นกลางไปช่วย

จบตอนที่1

ความคิดเห็นของผู้แต่ง

สําหรับตอนต่อไปน่าจะนานสักนิดนึงนะค่ะเพราะว่าอย่างที่ทุกคนเห็นมันยาวมากเลยใช้เวลาพิมพ์นานหน่อยค่ะแต่อยากให้ทุกคนช่วยเป็นกำลังใจและสนับสนุนด้วยนะค่ะเพราะเป็นเรื่องที่สองที่แต่งค่ะขอขอบคุณทุกคนที่อ่านค่ะ

แต่งโดย

เมจินะ อาวะ (Tori)

ขอขอบคุณ

ผู้ที่อ่าน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***