เชื่อใจ

เสียงหัวเราะที่สนุกสนานครื้นเครงของแม่สะใภ้และลูกเขย ดังไปทั่วห้องนั่งเล่นของบ้านเล็กๆที่ดูอบอุ่น

" ลูกแม่จะได้มีสามีที่ดีแบบนี้แล้วแม่ก็วางใจแล้วหล่ะ "คนเป็นแม่ที่กำลังจะได้เห็นลูกแต่งงานในอีกไม่กี่เดือนได้พูดออกมาอย่างดีใจ

" ไม่ต้องห่วงนะครับคุณแม่ ผมจะดูแลภีมอย่างดี ไม่ให้ขาดตกบกพร่องเลย "รอยยิ้มที่ดูมีเสน่ห์ นํ้าเสียงนุ่มนวลและจริงใจ ทำให้คนที่นั่งอยู่ข้างๆของเขานั้นหุบยิ้มไม่อยู่

ี " คุณก็พูดเกินไปแล้วนะครับ " ชายหนุ่มร่างเล็กได้พูดออกมาพร้อมกับหน้าที่กำลังแดงให้สามีในอนาคตอันใกล้ แก้มที่แดงอมชมพูของเขาทำให้

ลุคนั้นอดเอ็นดูไม่ได้จึงลูบหัวของภีมอย่างอ่อนโยน

 การวางแผนอนาคต พอคิดดูแล้วทั้งคู่ดูมีความสุขกันมากๆ บ้านหลังหนึ่ง มีสวนหลังบ้านและสัตว์เลี้ยง กับลูกอุ้มบุญตัวเล็กๆที่น่ารัก ทำให้อดใจฟูไม่ได้ มันช่างเป็นอะไรที่วิเศษสำหรับคนสองคนอย่างมาก

   สักพักนั้นสองคู่หมายได้บอกลาคุณแม่ของภีมเพื่อที่จะเดินทางกลับบ้าน เนื่องจากพวกเขาอยากคุยกันเรื่องอนาคตต่อกันอย่างจริงจัง เพื่อชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ

  " เชิญเลยครับ "ลุคเปิดประตูรถให้ภีมอย่างสุภาพบุรุษ

  " ขอบคุณนะครับ "ภีมยิ้มรับการกระทำของลุคที่มีให้เขาแล้วได้ขึ้นรถไป แล้วก็คิดว่าช่วงเวลาที่มีความสุขนี้จะต้องอยู่กับเขาตลอดไปอย่างแน่นอน

  ระหว่างทางกลับบ้าน บรรกาศในรถแทบจะไม่แตกต่างกันตอนอยู่ในห้องนั่งเล่นเลย ความดูเป็นสุภาพบุรุษมั่นคงในหน้าที่การงานของลุค และความน่ารักเอาใจใส่ลุคตลอดเวลาของภีม ใครเห็นก็ต่างมองว่าทั้งคู่เป็นคู่รักที่เหมาะสมกันมากๆและดูน่าอิจฉาเช่นกันที่เข้ากันได้ถึงขนาดนี้

  ทันทีที่รถถึงที่บ้าน ลุคไม่รอช้าที่จะลงรถก่อนเพื่อที่จะไปเปิดประตูให้ภีม เพราะเขานั้นไม่ยอมปล่อยให้ภีมต้องทำอะไรเองเลย

 ทั้ง 2 เดินได้ไปที่หลังรถที่พ่อของภีมเอาของที่อยากให้มาใส่หลังรถให้ระหว่างที่พวกเขานั่งคุยกันอยู่ข้างใน และแน่นอนว่าภีมแทบจะไม่ได้ถืออะไรเลยสักชิ้น ถ้าได้ถือก็ถือแต่ชิ้นเล็กๆ ซึ่งแตกต่างจากคนข้างๆที่ถือของเต็มไม้เต็มมือ ถึงภีมเอ่ยจะช่วยเขาถือแล้วยังไงก็ไม่เป็นผลอย่างที่เขาขอเลย

   หลังจากที่เดินเข้าบ้านไปได้ไม่นาน ภีมได้นึกอะไรขึ้นบางอย่างได้ก่อนจะเอ่ยออกมา

  " เอ๊ะ ลุค ผมลืมของใว้ในรถหน่ะครับ เดี๋ยวผมขอตัวไปเอาก่อนนะ "

  " ให้ผมไปเอาให้นะครับ "

  ภีมที่ได้ยินเช่นนั้นรีบปฎิเสธอย่างทันควันเพราะแค่ลุคแบกของเข้ามาในบ้านก็เยอะมากพอแล้ว จะให้ไปเอาของเล็กๆน้อยๆที่อยู่บนรถไม่ได้

  หลังจากนั้นภีมเดินตรงไปที่รถแล้วเปิดประตูเข้าไปมองหาของของเขา แต่ก็หาไม่เจอ เลยเลือกที่จะเปิดลิ้นชักว่าเขาได้ลืมใว้ในนั้นหรือเปล่า

  "อ้ะ นี่ไง แต่เอ๊ะ"ภีมอุทานออกมากเนื่องจากเจอของที่หาแล้ว แต่มันมีของชิ้นหนึ่งที่ช่างสะดุดตา คือซองกระดาษสีขาวลวดลายดอกไม้ที่ดูคุ้นเคย ใช้ฟอนต์สวยงาม ใช่แล้ว นั่นคือซองงานแต่ง เขาไม่รีรอที่จะเปิดซองแต่งงงานออกและได้ชะงักไป

  สิ่งที่เขาเห็นนั้นทำให้เขาตกใจ เนื่องจากชื่อคู่บ่าวสาวที่ชื่อ ลุคและอลิซ ใจเขาสั่นว่ามันใช่สิ่งที่เขานั้นเข้าใจหรือไม่ จึงได้รีบเข้าไปหาผู้เป็นคู่หมั้นของตนที่อยู่ในบ้าน

   " ลุค..นี่คืออะไรเหรอครับ " ภีมถามออกไปด้วยนํ้าเสียงที่กังวลแล้วหวังว่าสิ่งที่คิดนั้นจะไม่ใช่อย่างที่เขาคิด

   ลุคที่ได้ยินนํ้าเสียงของภีม เขาก็อดไม่ได้ที่จะรีบเข้ามาดูจดหมายที่ภีมเอามาให้ดู เขาอดชะงักไม่ได้เล็กน้อยก่อนจะยิ้มอ่อนออกมา

   การกระทำของลุคที่ภีมเห็นทำให้ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงยิ้ม เพราะตัวภีมนั้นตอนนี้ช่างเป็นกังวลเสียเหลือเกิน

   " ไม่ต้องตกใจนะครับ เพื่อนสมัยเรียนจะแต่งงานกันหน่ะ ผมไม่ใช่เจ้าบ่าวคนนั้นหรอกนะ "

   " ม ไม่ใช่คุณ..แล้วมันหมายถึง? "

   " ลุคในซองจดหมายนี้ไม่ใช่ผมนะครับ แค่มีเพื่อนชื่อเดียวกัน ดูสิ นามสกุลตรงนี้ไม่ใช่ของผม " ชายหนุ่มอธิบายอย่างอ่อนโยน

  ภีมที่ได้ยินเช่นนั้นรีบก้มดูนามสกุลในซองทันที เขาได้โล่งใจทันทีที่ นามสกุลนั้นไม่ใช่ของลุคที่อยู่ตรงหน้าเขา ความเคลือบแคลงในใจนั้นได้หายไปทั้งหมด

  " จริงด้วย ผมลืมดูไปเลย " นํ้าเสียงที่ใจหายของภีมนั้น ทำให้อดไม่ได้จริงๆที่จะทำให้ลุคเอ็นดูเขาได้มากถึงขนาดนี้ ลุคอยู่กับเขาแทบจะตลอดเวลายังไงซะ ลุคก็ไม่มีทางมีคนอื่นนอกจากเขาอย่างแน่นอน

  เสียงโทรศัพท์ของลุคดังขึ้นมาทำให้ลุคหยิบมาดูว่าเป็นสายของใคร

  " งั้นเดี๋ยวผมไปรับโทรศัพท์ก่อนนะครับ "

  " โอเคครับ "

  ถึงแม้ว่าจะสงสัยก็ตามว่าใครโทรมาหาลุคของเขาเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นก็ยังแอบรู้สึกแปลกๆ แต่ภีมก็ต้องเลิกคิดเพราะว่าชัดเจนอยู่แล้วว่าไม่ใช่คนเดียวกัน แถมอีกไม่กี่เดือนนั้นจะแต่งงานกันแล้วด้วย เขาจะต้องเชื่อใจสามีของเขาในอนาคตและจะไม่ระแวงเด็ดขาด

  และผ่านไปไม่นานยิ่งทำให้ภีมมั่นใจว่าเขาจะต้องเชื่อใจในตัวของลุค เพราะลุคได้ออกไปคุยโทรศัพท์เพียงครู่เดียวเท่านั้น เพราะถ้าไม่ใช่คนสำคัญหรือสายสำคัญเขาจะไม่คุยนานเลย

   " รอนานรึเปล่า เดี๋ยวผมทำอาหารเย็นให้ทานนะ" ลุคที่เดินเข้ามาเอ่ยพูดออกมาก่อนทันที

   " เอาสิครับ เดี๋ยวผมช่วยด้วยนะ " ภีมยิ้มรับก่อนที่ทั้งสองจะเดินเข้าครัวเพื่อที่จะกินอาหารเย็นที่ทำออกมาต้องเต็มไปด้วยความรักอย่างแน่นอน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***