โรคจิต

บรื้น…บรื้น…บรื้น 

เสียงรถหรูวิ่งเข้ามาในคฤหาสน์ สวนผักมหาเฮง รถที่วิ่งเข้ามาในนี้เป็นรถหรูของปูเป้ ผู้หญิงที่แกล้งสวยใสซื่ออย่างกับนางฟ้าแต่มีเลือดของซาตานผสมอยู่วิ่งเข้ามาเพื่อมาหาเอกอย่างกับคนไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยว่ากรรมที่เธอทำมานานจะตามสนองเธอแล้ว 

“ สวัสดีคะคุณพ่อ คุณแม่ไม่ทราบว่าเอกอยู่ไหมคะพอดีว่าปูเป้มีเอกสารมาให้เอกเซ็นคะ” ปูเป้ เธอไหว้แม่กับพ่อผู้ชายที่รักด้วยความออ่นน้อมถ่อมตนคุณหญิงบยัวกับเคนผู้เป็นสามีที่ไท่รู้เรื่องนี้เพราะเอกรู้ว่าถ้าแม่เขารู้เรื่องที่เป็นความลับไม่มีทางเป็นความลับต่อไปอย่างแน่นอน 

“ อยู่จ๊ะหนูปูเป้ เดี๋ยวแม่ให้ป้าแจ๊วไปเรียกตาเอกให้นะลูก “ คุณหญิงบัวไม่อยากให้หญิงสาวขึ้นไปหาลูกชายของตัวเองด้วยความที่ลูกชายไม่ได้ตัวคนเดียวอย่างแต่ก่อนแล้ว คุณหญิงบัวก็เลยต้องให้เกีรยติลูกสะใภ้เพื่อไม่ให้หญิงสาวเข้าใจผิด ปูเป้ที่เคยขึ้นไปหาชายหนุ่มโดยที่ไม่มีใครไปตามมาให้เธอ เมื่อเธอได้ยินแบบนั้นความรู้สึกไม่พอใจก็วิ่งเข้ามาคนที่เก็บความรู้สึกไม่เก่งอย่างปูเป้ ถ้ามีคนขัดใจเธอก็จะแสดงสีหน้าท่าทางออกมาอย่างห้ามไม่ได้ 

“ ไม่เป็นไรคะคุณแม่เดี๋ยวหนูไปเองก็ได้คะ ปูเป้ไม่อยากรบกวนแล้วอีกอย่างเอกสารนี้ก็เร่งด่วนมากเลยคะ “ ปูเป้ หันมามองหน้าคุณหญิงบัวด้วยสายตาไม่พอใจ พร้อมกับพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งบัวกับสามีเมื่อเห็นท่าทีเปลี่ยนไปของหญิงสาวทั้งคู่ก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย แล้วก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมาเมื่อปูเป้พูดจบเธอไม่สนว่าท่านทั้งสองจะห้ามหรือว่าอณุญาติเธอก็เดินขึ้นไปบนห้องทำงานของเอกเลยอย่างไม่สนใจใครทั้งนั้น ปล่อยให้เคนและภรรยามองหน้ากันอย่างตกตะลึง 

“ คุณ คุณเห็นอย่างที่ฉันเห็นใช่มั้ยคะ “ คุณหญิงบัวถามสามีออกมาด้วยน้ำเสียงที่ยานอย่างกับจักรยายโซ่หลุด เคนที่เห็นเหมือนภรรยาเขาก็มองมายังเมียพร้อมกับพยักหน้าบอกว่าใช่เขาเห็นเหมือนกัน 

“ อื้ม “ เคน ผู้เป็นสามีพูดออกมาแค่นั้น คุณหญิงบัวเมื่อเธอเห็นสายตาของเด้กสาวที่เปลี่ยนไปมากเธอก็ต้องตกใจเป็นอย่างมากเพราะปกติเธอไม่เคยมีท่ทีแบบนี้กับทั้งสองคนเลย จนกระทั้งวันนี้ 

“ คุณลุงคุณป้า มีเรื่องอะไรกันรึเปล่าคะทำไมทำหน้าแบบนั้น “ เกรซ เป็นคนพูดตรงเมื่อเห็นท่าทางตื่นกลัวของสองสามีภรรยาเจ้าของบ้านเธอที่อดไม่ได้ก็เลยถามออกมา บัวกับสามีเมื่อได้ยินแบบนั้นทั้งสองก็หันหน้ามาก่อนจะปรับอารมณ์ให้เข้าที่ทันที 

“ เอ้อ ..เปล่าจ๊ะ มาๆลูกมามานั่งกินของว่างกับป้ากับลุงก่อนมา “ บัวเรียกสามคนมานั่ง ทานชากาแฟและก็ขนมเค้กด้วยกัน ทั้งสามเมื่อได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มหวานพร้อมกับนั่งอย่างมีมารยาทเพื่อไม่ให้เสียมารยาทที่ผู้ใหญ่อุตส่าห์เชิญให้นั่ง โดยที่ไม่ได้สนใจว่าหน้าตาของท่านทั้งสองตื่นกลัวอะไรเมื่อกี่ 

ห้องทำงานเอก 

ก๊อกๆ ก๊อกๆ 

“ เชิญ “ เอก ที่กำลังนั่งทำงานอยู่บนโต๊ะด้วยหน้าตาเคล็งเครียดอยู่เพราะพูดกับเพลิงเพิ่งจบไปเมื่อกี่ว่า เขาได้ปล่อยทั้ง4เดนนรกไปแล้วด้วยความที่เอกเป็นคนสั่งให้ปล่อยเพราะกลัวว่าความจะแตกจนเขาจับตัวต้นเรื่องไม่ได้ และนั้นก็เลยทำให้ปูเป้ไม่รู้เรื่องเลยว่าเอกรู้แล้วว่าเธอเป็นคนทำ 

“ เอกขา…ปูเป้เอาเอกสารมาให้เอกเซ็นให้คะ เอกไม่เข้าบริษัทเลยนะคะ ปูเป้ก็เลยอาสาเอาเอกสารมาให้เอกเซ็นเลยนะคะเนี่ย “ ปูเป้ เปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับยิ้มหวานทำอย่างกับว่าเธอเป็นเมียของเขาแล้วเมื่อเอกได้ยินเสียงหวานของผู้หญิงตีสองหน้า เอกพอเห็นหน้าเธอเขาก็แทบอยากกระโดดบีบคอเธอให้ตายลงตรงนั้นซะแต่ด้วยความที่เขาอยากทำให้เธอเจ็บปวดและทรมานมากที่สุดเขาก็เลยไม่พูดหรือว่าทำอะไรทั้งนั้นเขาอยากให้หญิงสาวยอมรับออกมาจากปากของเธอเองทั้งที่รู้ว่าไม่มีทางก็ตาม 

“ อื้ม เอามสิเดี๋ยวผมเซ็นให้ “ เอกพูดออกมาด้วยท่าทางปกติ ก่อนจะบอกให้เธอเอาเอกสารมาให้เขาเซ็น ปูเป้เมื่อได้ยินแบบนั้นเธอรู้ได้ทันทีว่าเอกยังไม่รู้ว่าเมียของเขาได้ตายไปแล้วเพราะลูกน้องส่งข้อความมาบอกเธอแต่เช้าว่าได้ฆ่าหญิงสาวคนนั้นแล้ว ปูเป้เมื่อได้ยินเสียงนั้นเธอก็เดินนวยนาดเข้าไปหาชายหนุ่ม ก่อนจะเอาเอกสารไปวางตรงหน้าของเขาแล้วตัวเธอก็เรีบเดินเข้ามาออ่ยที่เก้าอี้ เพื่อให้เขาอยากและมีอารมณ์กับเธอ 

“ เอกขา. ….คุณดูเหนื่อยๆนะคะ มาเดี๋ยวปูเป้นวดให้นะคะเอกจะได้ผ่อนคลาย “ ปูเป้เดินออ้มมาที่เก้าอี้ทำงานของเอกก่อนจะทำท่าเอามือบีบนวดที่ไหล่อของเอกเ หมือนกับว่าอยากอ่อยเขา เอกที่รู้สึกรำคาญเธอแทบบ้าเขาก็เลยบอกหญิงสาวออกไปอย่างไม่เกรงใจเธอเลยว่า 

“ อย่าทำแบบนี้เลยนะปูเป้ ผมมีภรรยาแล้วก็แต่งงานแล้วคุณอย่าทำแบบนี้เลยนะเพราะมันจะทำให้คุณดูเป็นผู้หญิงไร้ค่า “ เอกพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งปูเป้เมื่อได้ยินแบบนั้น เธอก็สะตั๊นอย่างกับนฬิกาถ่านหมด ก่อนจะคุมสติตัวเองแล้วเดินออกมาจากโต๊ะทำงานของชายหนุ่มแล้วตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จออกมาทั้งที่ในใจลุกโชนเป็นไฟแล้วเพราะคำที่เขาพูดมาว่าตัวเขาแต่งงานมีเมียแล้วนั้นเธอไม่เคยรู้มาก่อนแต่นั้นมันก็ทำให้เธอรู้เลยว่าชายหนุ่มไม่เคยรักเธอหรือว่ามองเธอเลย 

“ แหม…เอกแต่งงานตั้งแต่เมื่อไหร่คะทำไมปูเป้ไม่รู้เรื่องมาก่อนเลย ว่าแต่ใครเหรอคะภรรยาของพ่อเลี้ยงเอกภูมิเนี่ย “  ปูเป้ ข่มอารมณ์ของตัวเองไม่ให้ระเบิดอารมณ์ออกมา พร้อมกับแกล้งถามชายหนุ่มไปว่าใครที่แต่งงานกับเขาเพราะเธอไม่เคยเห็นแล้วอีกอย่างเธอก็ไม่เชื่อด้วยว่าชายหนุ่มจะมีใครกล้ามาแต่งงานด้วยเพราะข่าวลือของเขาที่เธอเป็นคนปล่อยทำให้ไม่มีใครกล้ามายุ่งกับเขาทำให้เธอไม่เชื่อว่าชายหนุ่มจะมีภรรยาได้ เธอก็เลยถามออกมาแบบนั้นเอกเมื่อได้ยินแบบนั้นความอดทนที่เขาเก็บมา เขาก็เลยพูดออกมาด้วยเสียงเรียบนิ่งอย่างกับว่าปูเป้คนนี้ไม่ใช่คนที่เขารู้จักอีกต่อไป

“ ก็คนที่เธอให้คนของเธอ ไปฉุดเมื่อคืนนี้ไง “ เอกพูดออกมาด้วยเสียงเรียนิ่งพร้อมกับมองมาที่เธอด้วยสายตาดุดันอย่างเอาเรื่อง ปูเป้เมื่อได้ยินว่าใครเป็นเมียของเอกเธอก็ถึงกับหน้าหงายเพราะเธอไม่คิดว่าเขาจะรู้ว่าเธอเป็นคนทำและเธอก็ไม่เคยรู้มากอ่นว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นเมียของเขา 

“ ทำไมตกใจเหรอ อีโรคจิต อีบ้า มึงคิดว่ากูไม่รู้เหรอเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นฝีมือของมึง ที่กูปล่อยผ่านเพราะกูคิดว่ามึงเป็นเพื่อนกูแต่ว่ามึงทำเมียกู กูปล่อยผ่านไม่ได้ว่ะ อีเหี้ย “ เอก ย่างสามขุมเดินเข้ามาหาหญิงสาวด้วยท่าทางดุดัน สายตาของเขาก็มองหน้าเธอด้วยสายตาเหี้ยมเกรียมอย่างที่เธอไม่เคยเห็นความน่ากลัวและของจริงมาก่อน เมื่อปูเป้ได้ยินแบบนั้นเธอก็รู้สึกตกใจและก็หวาดกลัวเป็นอย่างมาก เพราะท่าทางตอนนี้ของเขาทำให้ผู้หญิงที่เก็อารมณ์และก็ความลับเรื่องโรคที่เธอเป็นเริ่มแสดงออกมา 

“ เอก เอก ไม่ใช่นะ ปูเป้ไม่ได้เป็นคนทำ ปูเป้ไม่เคยทำ ปูเป้ไม่ได้ทำอะไรอีนั้น ไม่นะ ไม่ ฉันไม่ได้บ้า กูไม่ได้บ้า กรี๊สสสสสสสส “ เสียงกรีดร้องของปูเป้ดังลั้นห้อง อย่างสติแตกเอกตั้งใจให้เธอแสดงท่ทีความจริงออกมา ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้แต่ที่เขาแกล้งโง่อยู่เพราะความสงสารว่าเธอเป็นแบบนี้เลยไม่มีคนคบ 

“ เสียงอะไรคุณ “ คุณหญิงบัวและทุกคนที่นั่งอยู่ด้านล่างเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของปูเป้เพื่อนของเอก ทุกคนก็รีบวิ่งขึ้นไปด้านบนทันทีแต่ระหว่างที่ทุกคนกำลังจะวิ่งขึ้นไปก็ต้องตกใจเพราะเอกจิ๊กหัวปูเป้เดินลงมาจากบนห้องทำงานด้วยทาทางน่ากลัว คุรหญิงบัวและทุกคนที่ได้เห็นแบบนั้นต่างก็ตกใจอ้าปากค้างกับภาพที่เห็นตรงหน้า 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***