ไม่อยากได้

จากที่ผมได้ทุนเข้าเรียนผมก็กลายเป็นเด็กที่ถูกแกล้งถูกรังแกตลอดจนวันหนึ่่งวันที่ผมจะไม่มีทางลืม

หมอกเพื่อนผมคนที่ผมไว้ใจที่สุดได้หักหลังผมไปเล่าเรื่องทึ่ผมถูกครอบครัวทำร้ายไม่มีที่อยู่ไม่มีเงิน

แล้วก็รวมหัวแกล้งผมจนผมอยากจะทำคืน แต่คนอย่างผมก็ทำได้แค่คิดล่ะเนอะ

ไม่กล้าไปสู้หรอก ผมโดนแกล้งสารพัดจากหมอกเพื่อน(เก่า)ผมน่ะ

ผมก็รวบรวมความกล้าที่จะถามหมอกว่าทำไมต้องแกล้งกันทำไมต้องหลอกกัน

หมอกตอบผมว่า"ก็มึงมันโง่ไงแกล้งทำดีมึงก็เชื่อ ไอควาย" คนแถวนั้นเขาก็หัวเราะเย้าะผม

แต่หัวเราะได้ไม่นานก็เงียบลงเพราะมีกลุ่มๆหนึ่งมาช่วยผมและบอกกับผมว่า

"ถ้าไม่รังเกียจมาเป็นเพื่อนกันไหม" ผมก็ลังเลเพราะกลัวจะถูกหักหลังแต่ผมก็ตอบไปว่า"ไม่ล่ะครับ"

มีคนหนึ่งในกลุ่มกระซิบบอกกับผมว่า" ฉันรู้นะว่านายน่ะกลัวโดนหลอกอีก แต่พวกฉันจะตื้อนายจนกว่านายจะเป็นเพื่อนพวกฉันนะ" พูดเสร็จแล้วพวกเขาก็เดินจากไป ผมก็คิดว่าเขาจะพูดเล่นแต่

อีกวันมันทำให้รู้ว่าเขานั้นพูดจริงพวกเขาตามตืัอผมมาเป็นเดือนจนผมยอมที่จะเป็นเพื่อนกับพวกเขา

กลถ่ทของพวกเขามี4รวมผมก็เป็น5

เขาจึงแนะนำตัวกัน

สวัสดีเราชื่อซีน (ผู้ชาย)

เราควีน(ผู้ชาย)

เราเจน(ผู้หญิง)

นายอ่ะชื่อไร อ่อผมบลูครับ

ควีน:นายพูด กูมึงได้ป่ะพูดแบบนี้มันแปลก

เจน:จริง

บลู:ได้ๆ

ซีน:กูมีไรอยากถามพวกมึงว่ะ

ควีน:มีไรว่ะ