ตอนที่ 4: ความหวั่นไหวในหัวใจ

ตอนที่ 4: ความหวั่นไหวในหัวใจ

หลังจากวันที่เต็มไปด้วยบทสนทนาอันอบอุ่นกับทาเคชิ ฮารุกะรู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเริ่มลึกซึ้งขึ้น เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นความสุขที่เกิดขึ้นจากการได้อยู่ใกล้เขา หรือความรู้สึกอบอุ่นเมื่อได้ยินเสียงของเขา มันทำให้ฮารุกะไม่สามารถหยุดคิดถึงทาเคชิได้เลย

เช้าวันถัดมา ฮารุกะตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกที่ซับซ้อนในใจ เธอพยายามที่จะทำให้ตัวเองคิดถึงเรื่องอื่น แต่ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงความคิดถึงทาเคชิได้ เธอรู้สึกเหมือนหัวใจของเธอกำลังเดินอยู่บนเส้นทางที่ไม่คุ้นเคย แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้สำรวจเส้นทางใหม่นี้

เมื่อเธอเดินเข้าไปในห้องเรียน สายตาของเธอก็หันไปหาทาเคชิที่นั่งอยู่ข้างหลังห้องเหมือนเช่นเคย ทาเคชิยิ้มให้เธออย่างอบอุ่น ซึ่งทำให้หัวใจของฮารุกะเต้นเร็วขึ้นทันที

“อรุณสวัสดิ์ ฮารุกะจัง” ทาเคชิทักทายด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคย แต่ครั้งนี้ ฮารุกะรู้สึกถึงความอบอุ่นและความใกล้ชิดมากกว่าที่เคย

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ” ฮารุกะตอบพร้อมกับยิ้มให้เขา แม้ว่าเธอจะพยายามเก็บความรู้สึกไว้ในใจ แต่เธอกลับรู้สึกว่ามันยากขึ้นทุกทีเมื่อได้อยู่ใกล้เขา

ในชั่วโมงเรียน ฮารุกะพยายามตั้งใจเรียน แต่เธอก็ไม่สามารถหยุดคิดถึงทาเคชิได้ เธอเริ่มสงสัยว่าทำไมเขาถึงมีผลต่อเธอมากขนาดนี้ ทำไมเขาถึงสามารถทำให้หัวใจของเธอหวั่นไหวได้ง่ายดายเช่นนี้

เมื่อถึงเวลาพักกลางวัน ทาเคชิเดินเข้ามาหาฮารุกะและชวนเธอไปทานข้าวด้วยกันอีกครั้งที่สวนหลังโรงเรียน ฮารุกะรู้สึกดีใจที่ได้ใช้เวลาร่วมกับเขา แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกกังวลใจเกี่ยวกับความรู้สึกที่เริ่มต้นขึ้นในใจของเธอ

ขณะที่พวกเขานั่งทานข้าวด้วยกัน ทาเคชิพูดคุยอย่างสนุกสนานเกี่ยวกับเรื่องราวในชีวิตประจำวันของเขา แต่ฮารุกะกลับรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่เธอไม่สามารถบอกเขาได้ ความรู้สึกที่เติบโตขึ้นในใจของเธอเริ่มหนักอึ้งขึ้นเรื่อย ๆ

“ฮารุกะจัง เธอดูเงียบ ๆ ไปนะ มีอะไรหรือเปล่า?” ทาเคชิถามด้วยความห่วงใย

ฮารุกะรู้สึกถึงความอบอุ่นในคำถามของเขา แต่เธอไม่สามารถบอกความรู้สึกที่แท้จริงของเธอได้ “ฉัน…ไม่มีอะไรค่ะ แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยเท่านั้นเอง”

ทาเคชิมองเธอด้วยสายตาที่อ่อนโยน “ถ้ามีอะไรที่ทำให้เธอไม่สบายใจ อย่าลืมว่าฉันอยู่ตรงนี้เสมอนะ”

คำพูดของทาเคชิทำให้ฮารุกะรู้สึกอบอุ่นใจ แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้เธอรู้สึกสับสนยิ่งขึ้น เธอรู้สึกว่าทาเคชิใส่ใจเธอมากกว่าที่เธอคาดคิด แต่เธอก็ไม่แน่ใจว่าเขารู้สึกอย่างไรกับเธอ

หลังจากทานข้าวเสร็จ ทาเคชิพาฮารุกะเดินกลับไปที่ห้องเรียนด้วยกัน ฮารุกะรู้สึกว่าการได้อยู่ใกล้เขาทำให้เธอมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกถึงความหวั่นไหวในใจที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

“ฮารุกะจัง” ทาเคชิเรียกเธอขณะที่พวกเขาเดินกลับไปที่ห้องเรียน “ฉันดีใจที่ได้รู้จักเธอนะ เธอเป็นเพื่อนที่ดีมาก ๆ เลย”

คำพูดของทาเคชิทำให้หัวใจของฮารุกะเต้นแรงขึ้น เธอไม่รู้ว่าควรรู้สึกอย่างไรกับคำว่า “เพื่อน” ที่ทาเคชิพูด เธอรู้สึกดีใจที่เขาเห็นเธอเป็นเพื่อน แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกเศร้าเล็กน้อย เพราะเธอไม่แน่ใจว่าความรู้สึกของเธอต่อเขานั้นจะจบลงที่ “เพื่อน” เท่านั้นหรือเปล่า

“ขอบคุณนะคะ ทาเคชิคุง ฉันก็ดีใจที่ได้รู้จักนายเหมือนกัน” ฮารุกะตอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แม้ว่าในใจเธอจะยังคงสับสนอยู่ก็ตาม

เมื่อพวกเขาแยกจากกันเพื่อเข้าชั้นเรียนต่อ ฮารุกะรู้สึกเหมือนว่ามีความรู้สึกที่เธอไม่สามารถเข้าใจได้กำลังเติบโตขึ้นในใจของเธอ เธอไม่แน่ใจว่าความรู้สึกนี้จะนำพาเธอไปสู่ความรักหรือเพียงแค่ความหวั่นไหวเท่านั้น

คืนนั้น ฮารุกะนั่งลงที่โต๊ะเขียนหนังสือของเธอและเขียนบันทึกถึงความรู้สึกที่เธอมีในวันนี้ เธอรู้สึกถึงความสับสนที่ยังคงอยู่ในใจ และความหวังที่อาจจะทำให้หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นกว่าเดิม

ฤดูใบไม้ผลิกำลังผลิบานในหัวใจของฮารุกะ และเธอรู้สึกว่ามันกำลังนำพาเธอไปสู่เรื่องราวที่ยังไม่แน่ใจว่าจะจบลงเช่นไร

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***