ตอนที่ 2: ความรู้สึกที่เริ่มต้น

ตอนที่ 2: ความรู้สึกที่เริ่มต้น

วันต่อมา ฮารุกะตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกใหม่ ๆ ที่ยังคงอบอวลจากวันแรกของการเรียน เธอเตรียมตัวไปโรงเรียนด้วยความตั้งใจว่าจะทำให้ดีที่สุด แม้ว่าเธอจะยังคงรู้สึกกังวลเกี่ยวกับการปรับตัวเข้ากับชีวิตในโรงเรียนใหม่

เมื่อฮารุกะมาถึงโรงเรียน เธอพบว่ามีคนที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนยิ้มและทักทายเธอ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจขึ้นเล็กน้อย หลังจากเธอเดินเข้ามาในห้องเรียน เธอก็สังเกตเห็นว่าทาเคชิกำลังคุยกับกลุ่มเพื่อนของเขาที่อยู่ด้านหลังห้องเรียน

“อรุณสวัสดิ์” ทาเคชิพูดทักทายเธอขณะที่ฮารุกะนั่งลงที่โต๊ะของเธอ

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ” ฮารุกะตอบพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย เธอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เขาจำเธอได้ และยิ่งไปกว่านั้น เขาก็เป็นคนแรกที่ทักทายเธอในเช้านี้

การเรียนในวันนั้นผ่านไปอย่างราบรื่น ครูสอนวิชาต่าง ๆ ทำให้ฮารุกะได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ที่เธอไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน แต่เธอก็ยังคงมุ่งมั่นที่จะเรียนรู้และตั้งใจฟังครูทุกครั้งที่สอน

ในช่วงพักกลางวัน ฮารุกะนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของห้องเรียน ขณะนั้นเอง ทาเคชิได้เดินเข้ามาหาเธอ

“ฮารุกะจัง เธอทานข้าวคนเดียวเหรอ?” ทาเคชิถาม ขณะนั่งลงที่เก้าอี้ข้าง ๆ เธอ

“ชะ-ใช่ค่ะ ฉันยังไม่รู้จักใครมากนัก” ฮารุกะตอบพร้อมกับยิ้มเบา ๆ

“งั้นมาทานข้าวด้วยกันสิ พวกเรากำลังจะไปที่สวนหลังโรงเรียน” ทาเคชิชวนด้วยความจริงใจ

ฮารุกะรู้สึกประหลาดใจที่เขาชวนเธอ แต่เธอก็ตอบตกลง “โอเคค่ะ ฉันจะไป”

ที่สวนหลังโรงเรียน ทาเคชิพาฮารุกะไปร่วมกลุ่มกับเพื่อน ๆ ของเขา ซึ่งประกอบไปด้วย ชิโฮะ, เคนจิ และมาริโกะ พวกเขาทั้งหมดเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ปีแรกของมัธยมปลาย และแต่ละคนก็มีบุคลิกที่แตกต่างกันออกไป

“ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฮารุกะจัง” ชิโฮะพูดพร้อมกับยิ้ม “เราได้ยินทาเคชิพูดถึงเธอมาเยอะเลย”

“...ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน” ฮารุกะตอบด้วยความรู้สึกอบอุ่น เธอรู้สึกว่าพวกเขาเป็นกันเองและทำให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้น

ระหว่างที่ทานข้าวกัน พวกเขาก็พูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องราวต่าง ๆ ในโรงเรียน ทั้งกิจกรรมที่กำลังจะมาถึงและเรื่องราวของครูแต่ละคน

“ปีนี้เรามีการแข่งขันกีฬาที่ใหญ่ขึ้นและเข้มข้นกว่าเดิม” เคนจิพูด “ฉันได้ยินมาว่ามีหลายทีมจากโรงเรียนอื่นที่เก่งมาก ๆ”

“แล้วทาเคชิจะเข้าร่วมแข่งอีกปีใช่ไหม?” มาริโกะถาม

“แน่นอน ฉันไม่พลาดโอกาสนี้หรอก” ทาเคชิตอบด้วยความมั่นใจ

ฮารุกะฟังการสนทนาและเริ่มรู้สึกว่าเธอได้เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มนี้แล้ว เธอไม่รู้สึกโดดเดี่ยวอีกต่อไป และเริ่มมองเห็นความสัมพันธ์ที่อาจเกิดขึ้นได้ระหว่างเธอกับทาเคชิ

หลังจากพักกลางวันเสร็จ ฮารุกะกลับมาที่ห้องเรียนพร้อมกับความรู้สึกที่อบอุ่นและมีความสุข ในขณะที่เธอนั่งอยู่ในห้องเรียนและตั้งใจฟังครูสอน เธอก็ไม่สามารถหยุดคิดถึงการสนทนากับทาเคชิและเพื่อน ๆ ได้

เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน ฮารุกะเก็บกระเป๋าและเตรียมตัวกลับบ้าน แต่ทาเคชิก็เดินเข้ามาหาเธออีกครั้ง

“ฮารุกะจัง เธอกลับบ้านยังไงหรอ?” ทาเคชิถาม

“ฉันเดินกลับบ้านเองนะ มันไม่ไกลจากโรงเรียนมาก” ฮารุกะตอบ

“งั้นเราเดินกลับด้วยกันไหม? บ้านของฉันก็อยู่ทางเดียวกัน” ทาเคชิชวน

ฮารุกะยิ้มและตอบตกลง “ก็ได้”

ระหว่างที่พวกเขาเดินกลับบ้านด้วยกัน ทาเคชิพูดคุยกับฮารุกะเกี่ยวกับเรื่องราวในชีวิตประจำวันและความฝันในอนาคต

“ฉันยังไม่แน่ใจว่าฉันอยากจะทำอะไรในอนาคต แต่ที่แน่ ๆ คือฉันอยากใช้ชีวิตให้เต็มที่” ทาเคชิกล่าว

“ฉันเข้าใจ บางครั้งชีวิตก็ไม่ได้มีแผนที่ชัดเจนเสมอไป” ฮารุกะตอบ “แต่การที่นายรู้สึกอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร เราทุกคนมีเส้นทางของตัวเอง”

ทาเคชิฟังและรู้สึกถึงความรู้สึกที่จริงใจของฮารุกะ เขารู้สึกว่าการพูดคุยกับเธอทำให้เขามีมุมมองใหม่เกี่ยวกับชีวิตและอนาคต

เมื่อถึงเวลาที่จะต้องแยกกันกลับบ้าน ฮารุกะและทาเคชิยิ้มให้กันและกัน

“ขอบคุณนะคะ ที่เดินกลับด้วยกัน” ฮารุกะกล่าว

“ยินดีเสมอ หวังว่าเราจะได้พูดคุยกันอีก” ทาเคชิตอบ

ฮารุกะกลับบ้านด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความหวังและความสุข เธอเริ่มมองเห็นความสัมพันธ์ที่อาจเติบโตขึ้นระหว่างเธอกับทาเคชิ และเริ่มตระหนักถึงความรู้สึกที่กำลังเริ่มต้นขึ้นในใจ

ในคืนที่สงบสุข ฮารุกะนั่งลงที่โต๊ะเขียนหนังสือและเปิดสมุดบันทึกของเธอ เธอเขียนบันทึกถึงความรู้สึกในวันนี้และหวังว่าอนาคตจะนำพาเธอไปสู่สิ่งที่ดีงาม

ฤดูใบไม้ผลิได้เริ่มต้นขึ้นอย่างแท้จริงในหัวใจของฮารุกะ และความรู้สึกที่เริ่มต้นขึ้นนี้อาจจะนำพาเธอไปสู่เรื่องราวความรักที่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***