Bebylove
“ที่รักค่ะ ทำไมคุณไม่ไปสำรวจกับลูกล่ะ” แม่ – หญิงร่างอ้วนผิวสีแทนผมยาวสีดำสวมแว่นตา ถามพ่อ “ไม่ต้องกังวล เจ้าหญิงต้องรู้จักทางของตัวเองอยู่แล้ว” พ่อ – ชายมีผมยาวสีนิลปนเทาจากความชรา นั่งหน้าทีวีตอบกลับ “คุณบูจครับ ผมจัดกระเป๋าให้เธอเสร็จแล้ว คุณอยากให้ผมไปรับเธอกลับบ้านไหมครับ” อูเบอร์ถามพ่อ “ไม่ต้อง ไม่ต้อง... ผมจะไปที่นั้นเอง” คุณบูจตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อยถึงปานกลาง “คุณไม่ได้รับลูกนานแล้วนะ ทำไมครั้งนี้ถึงไปล่ะ” คุณแม่ได้กล่าวถามออกไป แต่สิ่งที่ได้คือคำตอบที่ว่า “ลูกโทรมาตอนเที่ยง เหมือนจะมีเรื่องที่โรงเรียน” แล้วเรื่องนั้นมันคืออะไรกันนะ คุณแม่ได้แต่คิดอยู่ในใจ
คุณพ่อเดินออกไปสวนหน้าบ้านพร้อมเสียงเสื้อผ้าเริ่มฉีกขาดจากการขยายตัว คุณพ่อดูโกรธจริงๆ เขาตัวใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เขาคำรามออกมา เสียงคำรามนั้นดังกังวาลไปทั่ว จากบ้านไปถึงโรงเรียน นกกระจอกบินไปอย่างแตกตื่น ท้องฟ้ามีเมฆหมุนเวียนดังจะเกิดมรสุม ตอนนี้ใครก็หยุดคุณบูจไม่ได้แล้วล่ะ คนในบ้านยังรีบวิ่งออกมา ตอนนี้คุณพ่อแถบไม่เหมือนมนุษย์แล้ว ฝันทั้งหมดของเขากลายเป็นเคี้ยว ลูกตาสีขาวเริ่มเปลี่ยนสีเป็นเหมือนดำยามค่ำคืน ม่านตาเริ่มส่องสว่างเป็นเหมือนสีเหลืองของไฟข้างถนนตอนกลางคืน เขาหยกบ้านของเขาที่รูปทรงเหมือนกีต้าร์รูปขวานขึ้นมา และกระโดดขึ้นไปบนฟ้า มุ่งหน้าไปยังโรงเรียน
เมื่อถึงที่หมาย เจ้าหมาฮัสกีตัวหนึ่งนั่งรออยู่หน้าโรงเรียน เหมือนมันจะหาเจ้านายที่แสนดีเจอแล้วแต่…
“เทา-เทา… หาบีบีเจอมั้ย” คุณพ่อถามเจ้าหมาตัวน้อยด้วยน้ำเสียงกังวล หวังได้คำตอบว่านางฟ้าของเขาจะไม่เป็นไร
เจ้าหมาได้ยินดังนั้นจึงหันไปมองด้วยสายตาที่เศร้าโศก ปรากฏว่าบีบีนอนนิ่งอยู่กับพื้น เหลื-ดอาบทั้งตัว คุณพ่อรีบเอามืออันใหญ่โตช้อนลูกสาวมาไว้บนฝ่ามือ เธอยังมีลมหายใจอยู่แต่มันช่างเบาเหลือเกิน คุณพ่อนำบีบีวางไว้บนหลังของเทา-เทา ทำให้ตัวมันขยายขึ้นตามขนาดตัวของบีบี มันเป็นหมาที่ฉลาด มันรู้ว่าต้องรีบพาเจ้านายไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด ส่วนคุณพ่อนั้นจะไปจัดการผู้กระทำ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 8
Comments