ดินแดนที่ดับสูญ(เดินไปข้างหน้า)

‘‘ปราสาทนี้ดูเชื่อใจไม่ได้ เมย์พวกเราเดินไปข้างหน้ากันเถอะ’’พลอยพูด

พวกเธอทั้งสองคนเดินต่อไปข้างหน้า อย่างมีความหวังที่พวกเธอจะได้เจอลูกแก้วแล้วออกไปข้างนอก เธอต้องทนกับสภาพอากาศที่ร้อนระอุ และไม่มีน้ำ อาหารแม้แต่นิดเดียว

เวลาผ่านไป 30นาที 

‘‘พลอยฉันแทบไม่มีแรงแล้ว พวกเราหยุดพักเถอะ’’

‘‘ก็ได้ พวกเราหยุดพักก่อนก็ได้’’

พวกเธอทั้งสองคนนั่งพักผ่อนเป็นเวลา 1ชั่วโมงแล้วก็ออกเดินทางตรงไปข้างหน้าต่ออีก 1ชั่วโมงขณะที่พวกเธกำลังเดินนั้นก็ได้เกิดแผ่นดินถล่มขึ้น ทำให้พลอยต้องรีบวิ่งหนีจนเธอจนเธอไม่ได้มองดูเมย์เลย

‘‘แฮก แฮก เกือบไปแล้ว’’พลอยพูด

‘‘เมย์? เมย์เธออยู่ไหนเมย์’’พลอยตะโกนหา

‘‘อะไรหรอพลอยเรียกหาฉันทำไมหรอ?’’เมย์พูด

‘‘โล่งอกหน่อยที่เธอปลอดภัยเมย์’’

‘‘พลอยดูนั่นสิ’’

เมย์ชี้ไปยังตรงหน้าพลอยที่มีหมู่บ้านอยู่ข้างหน้าพวกเธอทั้งสองคน เดินเข้าไปภายในหมู่บ้าน ข้างในหมู่บ้านนั้นมีชาวบ้านอาศัยอยู่มากมาย มีเด็กเดินเล่นไปรอบๆหมู่บ้าน 

‘‘นี่พวกเธอพึ่งเข้ามาในหมู่บ้านหรอ?’’

เสียงลุงในหมู่บ้านที่เข้ามาพูดคุยกับพวกเธอทั้วสองคน และดูเหมือนจะใจดีช่ะด้วย ลุงในหมู่บ้านได้ชวนพวกเธอไปพักที่บ้านของตน

‘‘นี่พลอยลุงคนนั้นใจดีจังเนาะ’’เมย์พูด

‘‘ใช่เลยเมย์ ลุงใจดีมาก’’

‘‘ไม่อยากจะเชื่อว่าดินแดนแห่งนี้จะมีสิ่งมีชีวิตด้วย’’

‘‘ใช่พลอยฉันก็ไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเองเหมือนกัน’’

‘‘งั้นฉันขอหน่อยนะเมย์’’พลอยพูด

‘‘ได้สิพลอยถ้าจะทำก็ทำเลย’’

พลอยไปเอาหัวไปหมุนตักของเมย์ แล้วทั้งสองคนก็ได้พูดคุยเรื่องตอนอยู่มัธยม ให้ฟัง

‘‘เมย์รู้ไหมตอนมัธยมเนี่ยฉันเป็นคนตื่นเช้าเลยนะ’’

‘‘พลอยแกตื่นเช้าเป็นกับเขาด้วยหรอ’’เมย์ขำ

‘‘สงสัยฉันก็ไม่ต้องมาปลุกเธอแล้วสิ’’

‘‘แต่ฉันอยากให้แกมาปลุกอยู่นะ°^°’’

‘‘เพราะฉันอยากตื่นสายๆบ้าง’’

‘‘ว่าแต่พลอยตอนไปโรงเรียนแกมีเพื่อนเยอะรึป่าว?’’เมย์ถาม

พลอยพอได้ยินสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป แล้วพูดีด้วยถ้อยคำที่ดูเศร้าหมอง

‘‘ไม่ ไม่มีเลยสักคนแกก็รู้นิ’’

‘‘ว่าฉันไม่ชอบเข้าสังคมเท่าไร’’

‘‘รู้สิ รู้ดีเลยล่ะขอโทษนะที่ฉันไม่ได้อยู่กับแก’’เมย์พูดแล้วยิ้มไปด้วย

‘‘ครั้งหน้าขึ้นม.4 พวกเรามาอยู่โรงเรียนนะ’’เมย์พูด

‘‘อื้ม สัญญาพวกเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป’’

ทั้งสองคนก็ได้เกี่ยวก้อยสัญญากัน 

‘‘เมย์ตอนอยู่โรงเรียนแกเป็นไงบ้าง’’

‘‘เห้อออ ไม่อยากจะพูดนะพลอย’’

‘‘ตอนอยู่โรงเรียนนะ งานแต่ล่ะงานที่ครูสั่งยากมาก’’

‘‘และอีกอย่างนะ เพื่อนในห้องฉันก็ไม่มีใครฉลาดอีก’’

‘‘งั้นหรอเมย์ ไม่มีฉันให้ลอกอะดิ คิกคิก’’

‘‘ใช่ถ้าเธออยู่นะ ฉันจะลอกทั้งวันเลย’’

พวกเธอพูดแบบนั้นไปทั้งคืน ในพลอยได้ผลอยหลับไปในตักของเมย์ 

ตูม ตูม ตูม เสียงกลองที่ดังออกมาจากข้างนอกดังสนั่น จนทำให้พลอยที่นอนอยู่ตักของเมย์ได้ตื่นขึ้นมา 

‘‘เสียงอะไรเนี่ยดังมาก’’พลอยพูด

‘‘ฮ่า ฮ่าตกใจอะดิพวกเธอคงไม่รู้สินะ’’เสียงลุง

‘‘ว่าหมู่บ้านนี้มีการจัดงานฉลองด้วย’’

‘‘งานฉลองหรอคะ?’’เมย์พูด

‘‘ใช่น่ะสิ พวกเธอไม่รู้จักจริงหรอ‘‘

ลุงได้อธิบายให้ทั้งสองคนฟังว่างานฉลองมีไว้ทำอะไร ทำไมจึงจัดขึ้นมาเพื่อฉลองอะไร?

งานฉลองนี้มีชื่อว่า,,หมี่เกี๊ยว,,จัดขึ้นมาเพื่อบูชาเทพเจ้าเส้นและเกี๊ยว โดยการนำเกี๊ยวที่ทอดมาร้อนๆแล้วนำเส้นที่พึ่งต้มมา ยัดใส่เกี๊ยวแล้วนำเกี๊ยวไปทอดใหม่อีกที 

ลุงได้นำเกี๊ยวให้ทั้งสองคนได้ลองชิม พอพวกเธอทั้งสองคนได้ชิมเกี๊ยวนั้นต่างก็ชอบอย่างมาก เพราะเกี๊ยวมีความกรอบที่ลงตัว และอร่อยอย่างมาก

‘‘นี่พลอยพอออกไปจากที่นี่เราไปทำเกี๊ยวขายกันดีไหม’’

‘‘อื้มได้สิเมย์ พวกเราไปทำเกี๊ยวขายกันเถอะ’’

‘‘งั้นจะตั้งชื่อร้านว่าอะไรดีล่ะ?’’เมย์พูด

‘‘งั้นเอาชื่อว่า,,เจ๊เมย์แอนด์พลอย,,ดีไหม’’

‘‘อุ๊บ!!,,เจ๊เมย์แอนด์พลอย,,หรอ’’พลอยขำ

‘‘นี่เป็นชื่อที่ฉันตั้งใจคิดเลยนะ’’

‘‘งั้นเอาชื่อว่า,,เกี๊ยวทอด,,ดีไหม’’พลอยพูด

‘‘ก็ดีเหมือนกันแต่ฉันว่าชื่อแรกดีกว่านะ’’เมย์พูด

‘‘อย่าเลยเถอะเมย์ เดี๋ยวไม่มีคนเข้าร้าน’’

ทั้งสองได้พูดกันสนุกปาก พร้อมกินเกี๊ยวไปจนหมด พวกเธอสนุกที่พวกเธอไม่เคยเป็นมาก่อน จนลืมเรื่องที่ต้องตามหาลูกแก้วไปเลยล่ะ

ขณะที่พูดเธอกำลังพูดกันสนุกปากอยู่นั่นเมย์ก็ได้ทักขึ้นมาว่า

‘‘พลอยแกเป็นไรอะ?’’

‘‘ผิวหนังแกถึงได้เหี่ยวขนาดนั้น’’

‘‘ผะ ผิวหนังฉันหรอ?’’

พลอยสังเกตุไปที่มือและขาของเธอได้เหี่ยวลงเหมือนคนแก่ พอตกใจอย่างมากพอหันขึ้นไปมองเมย์อีกครั้ง เมย์ก็ได้ขาดคนึ่งท่อน เหลือแค่ส่วนล่างของเธอ

‘‘มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม!!’’พลอยสติเธอตอนนี้ก็ได้หลุดไป

‘‘มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม!!’’

‘‘มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม!!’’

‘‘มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม!!’’

‘‘มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม!!’’

พลอยพูดอย่างนี้ไปเป็นชั่วโมง จนเธอได้ตายลงในที่สุดเพราะขาดน้ำและอาหารมาหลายวัน

หมู่บ้านที่พวกเธอเข้าไปอยู่นั้นที่จริงมันเป็นแค่ภาพที่พลอยสร้างขึ้นมาและเมย์เองก็เช่นกันเธอก็ตายไปตอนแผ่นดินถล่มแล้ว แต่ยังเหลือส่วนล่างของเธอไว้ทำให้พลอยที่ได้หินก็สติหลุดและไม่ยอมรับความจริง เธอจึงสร้างภาพหลอกตัวเองขึ้นมา ทั้งที่พักและอาหารที่เธอกินก็คือดินนั่นเอง

END

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***