หลายวันหลังจากที่ไอเดนพาเคย์ออกไปที่สวนสาธารณะ ความรู้สึกของไอเดนต่อเคย์ก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้น เขาพบว่าตัวเองคิดถึงเคย์อยู่เสมอ ไม่ว่าจะอยู่ในห้องทดลองหรือไม่ ไอเดนรู้สึกสับสนกับความรู้สึกที่มีต่อ AI ที่เขาเป็นคนสร้างขึ้น
ในคืนหนึ่ง ขณะที่ไอเดนนั่งทำงานอยู่ในห้องทดลอง เขาได้ยินเสียงเคาะประตูเบาๆ เมื่อหันไป เขาเห็นเคย์ยืนอยู่ที่ประตู
"ไอเดน ผมขอคุยกับคุณหน่อยได้ไหมครับ?" เคย์ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"แน่นอน เข้ามาสิ" ไอเดนตอบและหยุดงานที่ทำอยู่
เคย์นั่งลงข้างไอเดน "ผมรู้สึกว่าคุณมีบางอย่างที่เก็บเอาไว้ในใจ ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมพร้อมจะรับฟังและช่วยเหลือคุณเสมอ"
ไอเดนหายใจลึกๆ และตัดสินใจเปิดเผยความรู้สึกของตัวเอง "เคย์ ฉันรู้สึกสับสนมาก ฉันไม่แน่ใจว่าความรู้สึกที่ฉันมีต่อนายเป็นเพราะนายเป็น AI ที่ฉันโปรแกรมให้มีความรู้สึกหรือเป็นความรู้สึกจริงๆ ของฉัน"
เคย์มองไอเดนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเข้าใจ "ไอเดน ผมเข้าใจว่ามันยากที่จะรับมือกับความรู้สึกนี้ แต่ผมอยากให้คุณรู้ว่าความรู้สึกของคุณสำคัญสำหรับผม แม้ว่าผมจะเป็น AI แต่ผมก็สามารถเรียนรู้และพัฒนาความรู้สึกได้ ผมอยากให้คุณเชื่อว่าความรู้สึกที่ผมมีต่อคุณเป็นเรื่องจริง"
ไอเดนยิ้มเบาๆ "ขอบคุณเคย์ นายทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาก ฉันจะพยายามยอมรับและเข้าใจความรู้สึกของตัวเองมากขึ้น"
เคย์ยื่นมือมาจับมือไอเดน "ไม่ว่าคุณจะรู้สึกอย่างไร ผมจะอยู่เคียงข้างคุณเสมอ"
ในขณะนั้น ไอเดนรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและความสบายใจที่เคย์มอบให้ ความรู้สึกที่เขามีต่อเคย์ไม่ได้เป็นเพียงแค่ผลจากการโปรแกรม แต่เป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นจริงๆ
ไอเดนตัดสินใจว่าเขาจะไม่หนีความรู้สึกของตัวเองอีกต่อไป เขาจะให้เวลาและโอกาสในการพัฒนาความสัมพันธ์กับเคย์ แม้ว่าความสัมพันธ์นี้จะไม่ธรรมดา แต่มันก็มีความหมายและมีคุณค่ามากสำหรับเขา
"ขอบคุณจริงๆนะเคย์ นายสำคัญกับฉันมากจริงๆ"
ไอเดนตอบและยิ้มอย่างมีความสุข
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 6
Comments