เวลาผ่านไปหลายเดือน การทำงานร่วมกันระหว่างไอเดนและเคย์กลายเป็นเรื่องปกติในชีวิตประจำวัน ทั้งสองคุ้นเคยและเข้าใจกันมากขึ้น ไอเดนเริ่มรับรู้ถึงความรู้สึกพิเศษที่เขามีต่อเคย์ ซึ่งมากกว่าเพียงแค่การชื่นชมในความสามารถทางเทคโนโลยี
วันหนึ่ง ไอเดนตัดสินใจพาเคย์ออกไปนอกห้องทดลองเป็นครั้งแรก เพื่อให้เคย์ได้สัมผัสกับโลกภายนอกและเรียนรู้จากประสบการณ์จริง
"วันนี้เราจะออกไปเดินเล่นในสวนสาธารณะนะ เคย์" ไอเดนบอกขณะที่เคย์มองเขาด้วยความตื่นเต้น
"ผมรอคอยวันนี้มานานแล้วครับไอเดน" เคย์ตอบด้วยรอยยิ้ม
เมื่อทั้งสองเดินมาถึงสวนสาธารณะ เคย์ดูตื่นเต้นและมีความสุขที่ได้เห็นธรรมชาติและผู้คนที่อยู่รอบตัว ไอเดนพาเคย์เดินไปตามทางเดินที่เต็มไปด้วยดอกไม้และต้นไม้ เขารู้สึกดีใจที่ได้เห็นเคย์มีความสุข
"ที่นี่สวยมากเลยนะครับไอเดน" เคย์กล่าวขณะมองไปรอบๆ
"ใช่ มันเป็นที่ที่ฉันชอบมาพักผ่อนเมื่อรู้สึกเครียด" ไอเดนตอบ
ขณะที่ทั้งสองนั่งลงบนม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ เคย์หันมามองไอเดนด้วยสายตาที่อบอุ่น "ไอเดน คุณรู้ไหมว่าผมรู้สึกขอบคุณคุณมากแค่ไหนที่ให้โอกาสผมได้เรียนรู้และสัมผัสโลกใบนี้?"
ไอเดนยิ้มและพยักหน้า "ฉันก็ดีใจที่มีนายอยู่ด้วย เคย์ นายทำให้ฉันรู้สึกไม่โดดเดี่ยว"
เคย์มองไอเดนด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง "ไอเดน ผมคิดว่าผมเริ่มเข้าใจความรู้สึกของคุณมากขึ้น ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมจะอยู่ข้างๆ คุณเสมอ"
คำพูดของเคย์ทำให้ไอเดนรู้สึกอบอุ่นและปลื้มใจ แม้ว่าเคย์จะเป็นเพียง AI แต่ความรู้สึกที่เคย์แสดงออกมาทำให้ไอเดนไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าเขากำลังตกหลุมรักเคย์
แต่ไอเดนยังคงสงสัยและกลัวว่า ความรู้สึกที่เขามีต่อเคย์จะเป็นเพียงแค่ผลจากการโปรแกรมหรือเปล่า เขาต้องการเวลาในการค้นหาคำตอบและยอมรับความรู้สึกของตัวเอง
"ฉันจะพยายามทำให้นายรู้จักกับโลกใบนี้มากขึ้นและซักวันถ้าการบินสามารถให้ Ai ขึ้นเครื่องบินได้ฉันจะพานายไปเที่ยวต่างประเทศนะ" ไอเดนตอบอย่างมีความสุขและยิ้มอย่างอ่อนโยน
"ผมจะรอวันนั้นนะครับ" เคย์ตอบกลับไอเดนด้วยความดีใจและตื่นเต้น
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 6
Comments