...เรียนที่จาโปเน่...
หลังจากนั่งรอเครื่องบินลงจอดมาสักพักเรนก็ได้ลงเครื่องและเดินตามพื้นถนน เธอเดินไปเรื่อๆก็ไปเจอคนหนึ่ง
"เอ่อ..คือว่ารู้จะโกคุเดระไหมค่ะ"
"รู้จักสิ..ก็เป็นเพื่อนกันนิทำไมหรอ"
"เขาอยู่ไหนงั้นหรอคะ"
"คงอยู่โรงเรียนนั่นแหละ"
"โรงเรียนอะไรหรอค่ะ"
"โรงเรียนนามิโมรินะ"
"คะ"
หลังจากที่เธอคุยกับชายแปลกหน้าแล้วเธอก็รีบไปสมัครเรียนที่โรงเรียนนามิโมริ และก็รอให้เขาตอบรับ
หลังจากหนึ่งวันผ่านไปเธอก็ได้เข้าเรียนที่นามิโมริแล้ว ในฐานะเด็กใหม่
"เอาละทุกคนมันนี้มีเด็กใหม่นะ"
"จะเป็นคนแบบไหนกันนะสินะ"
"นั้นสินะ..จะเป็นผู้หญิงหรือชายกัน"
"จะเป็นใครก็ไม่-"
โกคุเดระพูดไม่ทันจบประโยคหันไปเห็นเรนเดินเข้ามาก็ตกใจจนพูดไม่ออก
"สวัสดีคะ เรนสุกะ คะ
"เธอ.."
"อะไรหรอ..รู้จักกันหรอ"
"ผู้หญิงคนนั้นไงที่บอกว่าถามถึงนายด้วย"
"เดระคุง..นั่งด้วยนะ"
"แล้วแต่เธอสิ"
โกคุเดระพูดพร้อมลุกขึ้นมาดันเก้าอี้ให้เรนและกลับลงไปนั่งเหมือนเดิม
พวกเธอเรียนกันไปสักพักก็มีเสียงออดดังขึ้น
"หมดเวลาเรียนแล้ว..ไปกินข้าวกันได้"
"นี้ฉันไปกินข้าวด้วยคนสิ"
"ไม่.."
"เอ๋ทำไมหรอโกคุเดระคงเรนก็ไม่ได้ทำอะไรนิ"
เสียงของ ซาสางาวะ เคียวโกะ ดังขึ้น
"เคียวโกะจัง"
"ไม่เป็นไรคะคุณซาสางาวะ..ฉันไปกินคนเดียวได้"
"ไม่หรอกนะ..พวกเราก็ไปกินข้าวที่ด้านฟ้ากันให้หมดเนี่ยละ"
"คะ.."
ทุกคนเดินขึ้นไปที่ด้านฟ้า ตำแหน่งที่นั่งคือ
...โกคุเดระ...
ยามาโมโตะ เรน
สึนะ เคียวโกะ
"ขอบคุณนะซาสางาวะ"
"เรียกเคียวโกะเถอะ"
"อืม.."
"ว่าแต่เราเคยเจอกันไปแล้ว..แต่ยังไม่ได้แนะนำตัวสินะ..ฉั-"
"ฉันทราบอยู่แล้วคะว่าใครชื่ออะไร"
"จะว่าไปเธอเรียกโกคุเดระคงว่าอะไรนะ"
"เดระคุงคะ"
"ทำไมถึงเรียกอย่างนั้นละ..เป็นอะไรกันหรอ
"เอ๋..เดระคุงไม่เคยบอกงั้นหรอคะ"
"ไม่นะโกคุเดระไม่ได้บอกอะไรเลย"
"ทำไมนายไม่บอกอะไรเลยละโกคุเดระ"
"ไม่ต้องยุ่งกับฉันหรอกน่าเจ้าบ้าเบสบอล"
"แล้วสรุปเธอกับโกคุเดระคุงเป็นอะไรกันแน่"
"พวกเรานะก็เป็นค-.."
โกคุเดระปิดปากของเรนเอาไว้และลากไปที่อื่นเพื่อที่จะคุยกันแค่สองคน ระหว่าเดระคุงกับเรนจัง
"ผมขอตัวก่อนนะครับรุ่นที่ 10"
"อะ..อืม"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments