เอาให้ตาย...

1/1

"ทำไมมึงไม่มีประโยชน์อะไรเลยสักอย่าง!!" คนพูดจากคนเป็นแม่...ที่ฉันทนฟังมาตลอด4ปี

เด็กผู้หญิงน่ารักๆคนนึงที่ใช้ชีวิตอย่างอิสระร่าเริงสดใสเป็นที่รักของทุกคนใช้ชีวิตแบบslow lifeใช้ชีวิตแบบสนุกสนานบันเทิงหัวใจ...แต่ตอนนี้เด็กผู้หญิงคนนั้นหายไปแล้ว...พอเด็กผู้หญิงคนนี้เติบโตขึ้นชีวิตเธอกลับเปลี่ยนไปอย่างมหันต์...

"ปมฝังใจ"

"แค่ก แค่ก แค่ก..." เสียงลมหายใจของฉันที่ผ่านหนีบางอย่าง ด้วยความหวาดกลัว... "เห้ย!!!!" เสียงของใครบางคนกำลังวิ่งมาทางฉัน "ชะ...ชิบหายแล้ว..." ฉันหวาดกลัวจนตัวสั่น "อะ...อะไรเนี่ย!!!" ฉันโดนคนจับซะแล้ว... "ไอเด็กนี่มาให้กูต่อยสักทีดิ!!!" บุคคลคนนี้คือ "พี่ชายของฉันเอง" "ยะ...อย่าจับตัวหนูนะ!!หนูไม่เอา!!" "ตุบ ตุบ" เสียงหมัดของพี่ชายฉันได้ได้ต่อยลงบนศีรษะของฉันอย่างรุนแรง "อร๊ายยย!!พี่หนูเจ็บพอแล้ว!!" "คนแบบมึงต้องเจอแบบนี้ ตุบ ตุบ ตุบ!!!!" ฉันโดนกระทำชำราวจนกลายเป็นปมฝังใจไปซะแล้ว

ฉันลืมตาขึ้นมาก็เห็นสภาพฉันที่นอนให้น้ำเกลออย่างทุกข์ทรมาน สายน้ำเกลือเต็มไปหมดเพราะกับเครื่องช่วยหายใจ... "ตื่นแล้วสินะคะ" เสียงพยาบาลที่เข้ามาดูอาการของฉัน "คะ...ค่ะ" " หนูรู้มั้ยว่าหนูหลับมา6วันเต็มๆ" (หะ...ห่ะหนูหลับมา6วันเลยหรอคะ?!" ฉันตกใจอย่างหนักหลังพยาบาลบอก "ใช่ค่ะ ถ้าจะถามอะไรกดเรียกนะคะ" "คะ...ค่ะ" หลังพยาบาลเดินออกไปฉันพยายามกลั้นน้ำตาอย่างหนัก... "ทะ...ทำไมชีวิตของฉันถึง...ได้บัดซบขนาดนี้..." เสียงสะอื้นของฉันเริ่มออกมาหยดน้ำตาเล็กๆกับร้อยความรู้สึกเริ่มไหลรินออกมา... "ถ้าวันนึงกูตายมันคงจะ...ดีกว่านี้เนอะ..." ฉันบอกกับตัวเองทุกวันจนกระทั่งฉันออกจากโรงพยาบาล... "มึงน่ามันตัวซวยจริงๆไม่น่าเกิดมาเลย!!!!" คำพูดของแม่ที่พูดกับฉันหลังจากออกจากโรงพยาบาล "ฮ่า ฮ่า ฮ่า สมน้ำหน้ามันโดนต่อยขนาดนั้น" "อะ...อืม" น้ำเสียงของฉันเต็มไปด้วยความเย็นชาและไร้ความรู้สึก ฉันเเินเข้าห้องและปิดประตู...น้ำตาของฉันไหลโดยที่ไม่รู้ตัว "ฮะ...ฮื้อ ทะ...ทำไมกูถึงโดนขนาดนี้กูทรมาน...!!!" เสียงร้องไห้ของฉันเริ่มออกมา...ฉันร้องไห้จนหลับไป...พอรู้ตัวอีกทีก็เช้าซะแล้ว "แสงแดดยามเช้าชั่ง...น่าผูกเหลือเกิน" ความคิดของฉันเริ่มเปลี่ยนไป...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

1/2

