กระถินคนใหม่

หลังจากงานศพของพ่อกับแม่ของกระถินผ่านมาด้วยความโศกเศร้าเสียงร้องไห้ของกระถินดังระงมลั้นวัด เธอมีเพียง จุ๊ก หาญ เอก และก็เปิ้ลที่อยู่เคียงข้างตั้งแต่เริ่มงานจนว่าจบงาน จะเห็นพ่อเลี้ยงบ้างเป็นครั้งคราวซึ่งเธอก็ไม่สนใจเพราะเธอรู้ดีว่าพ่อกับแม่ของเธอเป็นแค่คนงานที่ต่ำต่อย คงไม่มีค่าอะไรที่พ่อเลี้ยงต้องมาเสียใจหรืออาลัยอาวรด้วย จะมีก็แต่แม่เลี้ยงที่เป็นแม่งานและก็ทำทุกอย่างให้ตั้งแต่งานเริ่มจนจบงาน และก็มีคนในไร่ต่างก็มาช่วยงานอย่างเต็มกำลัง ภาพของหญิงสาวที่นั่งกอดโรงศพของแม่ร้องไห้จนแทบขาดใจติดตาคนในงานทั้งงาน ภาพของเธอติดตาของคนในงานจนดูอนาทใจและดูหน้าเวทนาเป็นอย่างมาก นั้นเลยทำให้เพื่อนรักของเธอทั้ง4คนอยู่กับเธอไม่ยอมไปไหนเพราะกลัวว่าเธอจะคิดสั้น

หลายวันต่อมา 

“ กระถินเอ้ย อย่าเสียใจไปเลยนะลูกฉันกับพ่อเลี้ยงจะคอยดูแลและส่งเสียหนูให้เรียนจนจบ ตอบแทนพ่อกับแม่ของหนูที่อยู่กับฉันตั้งแต่สามีฉันยังมีชีวิตอยู่จนกระทั้งตอนนี้ กระถินให้ฉันดูแลเถอะนะอย่าไปอยู่ที่อื่นเลยนะลูกอยู่กับฉันที่นี้แหละฉันจะดูแลหนูให้ดีเหมือนลูกแท้ๆของฉันเองเลยนะ “ หลังจากที่เผาศพของกิ่งและแทนพ่อแม่ของกระถินเรียบร้อยมาหลายวันแล้ว กระถินที่เก็บของพ่อแม่ของเธออะไรที่สำคัญเธอก็เก็บอย่างเป็นระเบียบ ตอนแรกเธอกระว่าจะฝากแม่เลี้ยงเอาไว้ที่กระท่อม ก่อนเธออยากฝากเอาไว้จนกว่าว่าเธอจะหาบ้านได้แล้วเธอจะกลับมาขนของของพ่อแม่เอาไป แต่ก็โดนแม่เลี้ยงขอไว้และก็บีบบังคับไม่ให้กระถินไปไหน ไม่รู้ว่าด้วยสาเหตุอะไรแต่ทุกครั้งที่แม่เลี้ยงพูดหรือว่าทำอะไร ทุกอย่างล้วนแล้วก็มีเหตุผล

“ เอ้ออออ แม่เลี้ยง….” กระถิน เธอพูดอะไรไม่ออกเพราะแม่เลี้ยงก็มีพระคุณกับพ่อแม่ของเธอและก็ตัวเธอด้วย กระถินไม่รู้จะพูดยังไงเธอไม่อยากรบกวนท่านมากไปกว่านี้แต่พอเห็นสายตาของคนแก่ที่มีเมตตาอย่างแม่เลี้ยงสะกดไว้ บุญคุณมันค้ำคอเธออยู่ด้วยกระถินก็เลยต้องจำใจ แต่ระหว่างที่เธอกำลังทราบซึ่งอยู่นั้นพ่อเลี้ยงราเชนทร์ก็เดินเข้ามาได้ยินแพอดีก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงเรียบนิ่งอย่างทุกทีแต่ครั้งนี้ดูจะแรงกว่าทุกครั้ง 

“ คุณแม่ครับ คุณแม่คิดดีแล้วเหรอครับที่จะรับเธอมาเลี้ยงดู คุณแม่ไม่เห็นสายตาผู้หญิงหิวเงินคนนี้เหรอครับ ดูก็รู้ว่าเธอจะมาหลอกครอบครัวเรา เผลอๆเธออาจจะชักสึกเข้าบ้านเราก็ได้นะครับผมว่าคุณแม่ปล่อยเธอไปเถอะครับคนไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างเธอ ผมคิดว่าไม่สมควรให้อยู่ที่บ้านกับเรา ถ้าคุณแม่อยากให้เธออยู่ที่นี้เพราะรู้สึกผิดที่คนเก่าแก่พ่อแม่เธอตาย คุณแม่ก็ให้เธอกลับไปอยู่ที่กระท่อมของเธอตามเดิมเถอะครับ ผมไม่อยากอยู่กับผู้หญิงหิวเงินอย่างเธอ ผมกลัวใจตัวเอง กลัวว่าจะเผลอบีบคอเธอตายซะก่อน “ ป้าดดดด บักปอบพ่อเลี้ยงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแม่เลี้ยงคนเป็นแม่เมื่อได้ยินลูกชายบังเกิดเกล้าพูดแบบนั้นเธอถึงกับอ้าปากค้างอย่างไม่อยากเชื่อว่าลูกชายของเธอจะกล้าพูดอะไรแบบนี้ออกมาได้ กระถินที่กำลังทราบซึ่งแม่เลี้ยงอยู่เมื่อได้ยิน พ่อเลี้ยงพูดแบบนั้นเธอก็หันขวับไปมองพ่อเลี้ยงด้วยสายตาแข็งก้าวอย่างที่เธอไม่เคยเป็นมาก่อนยิ่งตอนนี้เธอเป็นหมาที่ไม่มีเจ้าของอีกต่อไป สิ่งเดียวที่เธอจะทำได้คือเข้มแข็งแต่ก็ต่อสู้กับชีวิตที่เหลือโดยลำพังของเธอให้ดีที่สุด เมื่อสายตาดุดันของกระถินมองมายังราเชนทร์เขาก็รู้สึกวูบขึ้นมาที่หน้าอกข้างซ้ายอย่างบอกไม่ถูกก่อนจะพูดอะไรออกมา 

“ เห็นไหมครับคุณแม่ คุณแม่เห็นสายตาของเธอไหมครับ ดูสิครับเธอมองผมอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ พอฉันพูดโดนใจหน่อยเธอถึงกับแสดงทาสแท้ออกมาเลยซินะ “ ราเชนทร์หันไปบอกกับผู้เป็นแม่พร้อมกับชี้นิ้วไปที่หญิงสาว แม่เลี้ยงเมื่อเห็นสายตาดุดันของกระถินแทนที่เธอจะโกรธหญิงสาวแต่แม่เลี้ยงกับยิ้มเยาะลูกชายอย่างรู้สึกสมน้ำหน้า 

“ ก็สมควรแล้วนิ ถ้าฉันเป็นหนูพิกุลแกคิดว่าแกจะได้ยืนหัวโด่อยู่แบบนี้เหรอ ฉันคงกระโดดต่อยปากแกไปแล้ว ดีนะที่เป็นหนูกระถิน จริงไหมจ๊ะหนูกระถิน “ แม่เลี้ยงพูดเสียงเรียบนิ่งพร้อมกับยิ้มเยาะลูกชายอย่างรู้สึกสมน้ำหน้าเมื่อหมามันไม่มีเจ้าของแล้วมันย่อมสู้เพื่อเอาชีวิตรอด และนี้คือจุดประสงค์ของแม่เลี้ยงที่จะปั้นให้เธอเป็นแม่เลี้ยงที่นี้ คนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนจะดูออกเสมอว่าผู้หญิงคนนี้เป็นยังไง ราเชนทร์เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็อ้าปากค้างอย่างไม่อยากเชื่อว่าแม่ตัวเองจะให้ท้ายหญิงสาว กระถินเมื่อได้ยินแม่เลี้ยงพูดให้ท้ายแบบนั้นเธอก็หันมายิ้มให้แม่เลี้ยงก่อนจะก้มกราบที่เท้าของท่านอย่างสำนึกบุญคุณ แล้วก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินเข้ามาใกล้แล้วก็จ้องไปที่ตาของชายหนุ่มอย่างไม่เกร่งกลัวเขาอีกต่อไปถึงยังไงซะเขาก็ไม่ได้เป็นคนดีอะไร ขนาดพ่อกับแม่เธอช่วยงานในไร่ตั้งแต่เธอยังไม่เกิดจนตอนนี้ท่านตายไปแล้วไอ้พ่อเลี้ยงอะไรนี้ก็ไม่เคยโผล่หัวมางานเลย นอกจากมาครั้งสองครั้งแล้วก็ฟังพระสวดจนจบแล้วก็กลับ เท่านั้น 

“ ระวังตัวไว้เถอะพ่อเลี้ยงเพราะคนที่ฉันจะหลอกเป็นแรกคือคุณ “ ปึก กระถินพูดออกมาด้วยเสียงเรียบนิ่งก่อนจะเดินชนที่ไหล่ของชายหนุ่มแล้วเฉิดหน้าเดินออกไปอย่างไม่สนใจอะไรว่าราเชนทร์ตอนนี้มองเธอด้วยสายตาดุดันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ แม่เลี้ยงรุ่งทิวาที่เห็นดังนั้นเธอก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ โดยมีใกล้ชิดเฝ้าดูอยู่ไม่ห่างเธอก็อดขำตามผู้เป้นนายไม่ได้

“ หึหึหึ สมน้ำสมเนื้อแล้วตาเชนทร์เอ้ย ไปแม่กลิ่นพาฉันไปพักฉันสบายใจขึ้นมาแล้ว เพราะแม่เลี้ยงที่ฉันตั้งใจเลี้ยงมาอย่างดีตอนนี้เธอเป้นเสือแล้ว ฮ่าๆฮ่าๆฮ่าๆ “ แม่เลี้ยงรุ่งทิวา เมื่อพูดจบแล้วเธอก็ให้ผู้ดูแลเดินประคองไปด้วยอารมณ์ที่มีความสุขเป็นอย่างมาก คำพูดของแม่เลี้ยงผู้เป็นแม่บังเกิดก้าวของตนพูดว่าลูกสะไภ้ ราเชนทร์ก้เลยรู้สึกตะลึงอ้าปากค้างอย่างไม่อยากเชื่อเลยว่าวันนี้เขาจะัโดนผู้หญิงสองคนรุม ก่อนจะหันไปมองแผ่นหลังของหญิงสาวที่เดินตรงไปยังรถจักรยานคู่ใจของเธอปั่นออกไปที่ท้ายไร่อย่างกับคนไม่มีวิญญาณ 

“ ฝันไปเถอะว่าเธอจะมาหลอกฉันได้ “ ราเชนทร์พูดออกมาเสียงเบากับตัวเอง ก่อนจะมองสมุดบัญชีที่อยู่ในมือของเขาแล้วก็เดินเข้าบ้านไป 

กระท่อมท้ายไร่ 

“ แม่จ๋า พ่อจ๋า อึก อึก อึก กระถินจะสู้จ๊ะ กระถินจะไม่ยอมให้ชะตามากำหนดชีวิตของหนูอีกต่อไปแล้วจ๊ะ แค่เราเกิดมาจนมีไม่เหมือนคนอื่นเขาแต่กระถินก็จะไม่ท้อ หนูจะสู้ให้สมกับที่พ่อกับแม่เลี้ยงหนูและก็ให้ชีวิตหนูมา ขอบคุณมากนะจ๊ะ “ กระถิน คุยกับรูปของพ่อกับแม่ทั้งน้ำตาเธอพูดกับรูปของพวกท่านออกมาทั้งน้ำตาเธอไม่อยากให้พวกท่านเป็นห่วงถึงแม้ว่าเธอจะไม่เหลือใครหรือว่าอะไรเลยก็ตามเธอก็จะสู้ให้สมกับที่พ่อแม่ให้เธอเกิดมาเป็นคน 

“ กระถิน กระถินโว๊ยยยย กระถิน พวกเรามากินข้าวด้วยโว๊ยยยย “ เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของหาญ เพื่อนรักที่ชวนจุ๊ก เอก มากินข้าวเป็นเพื่อนกับกระถินเพื่อนรัก โดยมีเปิ้ลเป็นตัวนำทีมมาด้วย กระถินเมื่อได้ยินเสียงเพื่อนรักของตัวเองเธอก็รีบปาดน้ำตาพร้อมกับหายใจเข้าลึกๆแล้วก็ยิ้มอย่างมีความสุขก่อนจะเดินออกไปหาเพื่อน 

“ รออยู่ที่กระต๊อบนะเดี๋ยวฉันเปิดไฟก่อน เอกไปเอาจานชามมาใส่รอเลยเดี๋ยวเราไปเปิดไฟแล้วเอาน้ำมาให้ “ กระถินบอกเอกไปเอาจานชามมาให้พวกหัวโปกใส่อาหาร ที่ไปซื้อมาจากตลาดนัดดูท่าว่าหน้าจะใช้เพราะวันนี้วันพุธตลาดนัดคนเดินมีแต่ของกินเยอะแยะทุกครั้งกระถินจะไปกับแม่กับพ่อแล้วก็ไอ้สามตัวทุกครั้งหลังเลิกจากงานในไร่ แต่วันนี้เธอไม่ได้ไปเพราะมัวแต่ยุ่งงานที่บ้าน 

“ มาแล้ว มาแล้ว ได้อะไรมาฝากฉันไม่ทราบ “ กระถินถามเพื่อนออกมาด้วยเสียงที่สดใสต่างจากเมื่อหลายวันก่อนที่เพื่อนแทบบีบปากเธอให้กิน ทั้ง4คนเมื่อเห็นเพื่อนมีรอยยิ้มพวกมันต่างก็รู้สึกหายห่วงและก็ดีใจที่กระถินกับมายิ้มได้อีกครั้ง เมื่อทุกอย่างเริ่มกลับมาเป็นปกติแล้ว ทุกคนต่างก็กินอาหารไปพูดคุยกันไปอย่างสนุกสนาน โดยไม่รู้เลยว่าราเชนทร์ที่ตั้งใจจะมากินข้าวเป็นเพื่อนเพราะโดนแม่สั่ง เขาต้องยืนมองเธอที่ตอนนี้ยื้มร่าอย่างมีความสุขกับกลุ่มเพื่อนของเธอเมื่อเขาเห็นแบบนั้นเขาก้ยิ่งหัวเสียเป็นอย่างมากคนที่ตั้งใจจะมากินข้าวด้วยตอนนี้กับต้องกินแห้ว 

เวลาต่อมา 

“ พ่อเลี้ยงครับ เรื่องที่พ่อเลี้ยงให้ไปสืบได้เรื่องแล้วครับ “ นายมิ้งมือขวาของพ่อเลี้ยงและก็เป็นมือโหดของพ่อเลี้ยง เข้ามารายงานคนเป็นเจ้านายที่นั่งกินข้าวอย่างหัวเสียคนเดียวอยู่ในออฟฟิต เมื่อมิ้งมารายงานเรื่องที่เขาให้ไปสืบราเชนทร์ก็รีบวางช้อนทันทีพร้อมกับทำหน้าตาจริงจังเพราะที่ผ่านมาเขาไม่ได้ไปช่วยงานศพไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้สนใจ งานที่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างสมเกีรยติและเต็มที่นั้นล้วนแล้วแต่เป็นฝีมือและก็เงินของพ่อเลี้ยงที่บอกให้ทุกคนทำอย่างเต็มที่โดยที่เขาก็ไปหาสาเหตุการตายของพ่อกระถิน

“ ว่ามาน้ามิ้ง “ พ่อเลี้ยงพูดออกมาด้วยเสียงเรียนิ่ง พร้อมกับขมวดคิ้วหนาด้วยความสนใจเรื่องที่มิ้งกำลังจะเอ้ยขึ้น มิ้งพยักหน้าก่อนจะดึงเก้าอี้ออกมาแล้วย่อนก้นลงนั่งพร้อมกับเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นว่าเป็นฝีมือของใคร 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***