คำว่าแม่

ไร่สง่างาม 

“ โอ๊ยยยยยย โอ๊ยยยยยยยย พี่แทนฉันเจ็บท้องจะคลอดจ๊ะพี่ “  เสียงร้องโอดโอ๊ยของหญิงสาวที่อาศัยอยู่ภายในกระท่อมท้ายไร่ แทนผู้เป็นสามีที่กำลังทำกับข้าวเย็นอยู่เมื่อได้ยินแบบนั้นก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องที่มีเพีงแค่ไม้ไผ่และหลังคาก็ทำจากหญ้าเท่านั้นแต่ดูแล้วก็สวยไม่ใช่ว่าไม่สวยเพราะแทนเป็นช่างประจำไร่ ส่วนภรรยาก็เป็นคนงานในไร่ แทน กับ กิ่ง  สองสามีภรรยาที่มาพบรักกันที่นี้ ด้วยความที่กิ่งเป็นหญิงสาวหน้าตาดีและแทนก็เป็นหนุ่มหน้าตาดีประจำไร่ เมื่อได้เจอกันทั้งคู่ก็ได้ตกหลุมรักกันจากนั้นก็แต่งงานกันด้วยความที่ทั้งสองเป็นคนไม่มีพ่อแม่ หรือที่เรียกกันว่าลูกกำพร้านั้นแหละ ทั้งคู่อยู่ด้วยกันมานด้วยความรักและเข้าใจจนกระทั้งกิ่งท้องนี้แหละ ทุกอย่างก็เลยเริ่มเปลี่ยนไปเพราะแทนไม่อยากให้ลูกกับเมียลำบากแต่ด้วยความที่ทั้งคู่ไม่มีความรู้และก็ไม่มีเงินเพียงพอที่จะออกไปซื้อบ้าน แทนผู้เป็นผู้นำครอบครัวก็เลยต้องอดทนและก็เก็บออมเพื่ออนาคตของเมียและลูก 

 หลายปีต่อมา 

“ กระถิน กระถินเอ้ย "  เสียงของแทนเรียกผู้เป็นลูกสาวที่ตอนนี้กำลังข่ยของให้กับคนในไร่ ด้วยความน่ารักและก็หัวดีเลยทำให้ทุกคนในไร่ต่างก็รู้สึกเอ็นดู จะมีก็แต่ราเขนทร์เจ้าของไร่คนใหม่เท่านั้น ที่บอกว่าเจ้าของไร่คนใหม่เพราะนายหัวรามินทร์ผู้เป็นพ่อได้เสียชีวิตลง ด้วยความที่คุณหญิงนฤมลอายุก็เยอะแล้วเธอก็เลยตามลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่เรียนอยู่ต่างประเทศมารับช่วงต่อ 

“ จ๋าาาาา พ่อ พ่อมีอะไรรึเปล่าจ๊ะ “ เสียงหวานของกระถินที่ตอนนี้เธอมีอายุ17ปีแล้ว หญิงสาวยิ่งโตเธอก็ยิ่งสวย และก็น่ารัก แทนผู้เป็นพ่อเมื่อเห็นว่าลูกเป็นสาวแล้วแต่ก็ยังทำตัวเหมือนกับเด็กและก็ทะโมนอย่างกับเด็กผู้ชาย แทนกับกิ่งก็รู้สึกเป็นห่วง ดีที่คนในไร่ให้ความเอ็นดูกระถิน ผู้เป็นพ่อก็เลยไม่ค่อยห่วงแต่เขาจะห่วงก็ตอนที่ลูกไปเรียน ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแทนถึงได้ห่วงลูกสาวขนาดนั้น 

“ เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอกลูก ไปเรียนได้แล้วไปเร็ว” แทน เดินเข้ามาเรียกลูกสาวให้รีบไปกินข้าวอาบน้ำเตรียมตัวไปโรงเรียน เพราะเธอออกมาตั้งแต่ตี5ครึ่งแล้ว กระถินเมื่อได้ยินคำว่าโรงเรียนเธอก็ยกแขนขึ้นมาดูนาฬิกาทันที ก่อนจะอ้าปากค้างเพราะตอนนี้มัน7โมงเช้าแล้ว 

“ จ๊ะพ่อจ๋า พ่อหนูฝากให้พ่อขายต่อด้วยนะจ๊ะ ขอบคุณคะ “ กระถินเมื่อเห็นว่าสายแล้วเธอก็รีบบอกผู้เป็นพ่อให้ขายของต่อที แทนเมื่อเห็นท่าทางรีบเร่งของลูกสาวแบบนั้นก็อดขำลูกสาวไม่ได้ แต่ก็ยอมให้ผู้เป็นลูกสาวใช่และก็ทำตามที่เธอบอก 

“ อื้มไปเถอะลูกเดี๋ยวพ่อดูให้ ป่านนี้แม่บ่นแล้วมั้งเร็วเลย” แทนบอกผู้เป็นลุกสาวให้รีบเพราะแม่รออยู่ที่บ้าน กระถินเมื่อได้ยินคำว่าแม่เท่านั้นแหละเธอถึงกับถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหน่ายแม่ 

“ เห้อออออ จ๊ะพ่อหนูไปแล้วจ๊ะ “ กระถินเมื่อถอนหายใจเสร็จเธอก็รีบจับจักรยานคู่ใจ แล้วก็ปั่นหน้าตั้งไปยังบ้านที่อยู่ท้ายไร่ทันที 

“ กระถิน กระถิน กระถิน “ เสียงของคนทั้งไร่เรียกไล่ตามหลังกระถินไป ด้วยความรีบร้อนของเธอ เธอไม่สนว่าใครจะเรียกเพราะตอนนี้เธอห่วงอย่างเดียวคือแม่ด่าและก็ไปเรียนสาย 

“ มันจะรีบไปไหนของมันว่ะ ไอ้กระถิน “ เสียงของคนงานในไร่ บ่นให้กระถินด้วยความเหนื่อหน่ายเพราะเธอปั่นจักรยานหน้าตั้งอย่างไม่สนใจใครเลยว่าจะเรียกเธอเรื่องอะไร 

“ ไม่รีบได้ยังไง ก็ตอนนี้มัน7โมงแล้วเอ็งไม่รู้เหรอว่าถ้ากระถินไปโรงเรียนสาย ไอ้กระถินหูชาแน่ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่าๆ “ จุก คนงานในสวนที่รู้ดีว่าทำไมกระถินถึงได้รีบขนาดนั้น ในขณะที่กระถินกำลังตั้งหน้าตั้งตาปั่นจักรยานไปด้วยความเร็วนั้น ราเชนทร์ที่กำลังขับรถมาดูงานที่ไร่ก็ ต้องตกใจเมื่ออยู่ดีๆก็มีรถจักรยานพุ่งมาอย่างเร็ว 

บรื้น……บรื้น…..บรื้น

“ เห้ยๆ เห้ย…. / ว๊ายยยยยยยย กรี๊สสสสสสส / กระถิน……… “ โครม เสียงของจักรยาน กับรถกระบะคันเก่าแต่เครื่องแรงของราเชนทร์ สวนกัน ด้วยความตกใจของราเชนทร์และก็กระถินบวกกับคนงานในไร่ที่เห็นเหตุการณ์ ต่างก็พาร้องตะโกนเรียกกระถินด้วยความเสียงดัง กระถินที่ตกใจเธอก็หักจักรยานหลบเข้าไปข้าทางก่อนจะไปล้มลงที่ก่อหญ้า ราเชนทร์ก็เช่นเดียวกันด้วยความตกใจเขาก็หักรถหลบลงข้างทาง แทน และคนงานในไร่เมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายก็รีบวิ่งเข้ามาดูเหตตุการณ์ทันที ก่อนจะต้องตกใจเมื่อแทนเห็นลูกสาวที่นั่งก้นจูบพื้นอยู่ในโพรงหญ้า 

“ กระถิน “ เสียงของแทน ตะโกนเรียกผู้เป็นลูกสาวออกมาเสียงดัง ก่อนจะรีบวิ่งเข้ามาดูลูก ราเชนทร์ที่ได้สติเขาก็โมโหเป็นอย่างมากก็รีบลงจากรถแล้วเดินบึ่งตรงมายังสองคนพ่อลูก 

“ นี้เธอ ยัยกระถินเธออยากตายมากนักรึไง ถึงได้ปั่นจักรยานไม่ดูตาม้าตาเรือ ห่ะ “  ราเชนทร์ ที่หัวเสียเดินตรงเข้ามาพร้อมกับตวาดเสียงดังลั้น ด่าหญิงสาวออกมา แทนเมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็รู้สึกผิดขึ้นมาเป็นเพราะเขาที่บอกลูกสาวว่าให้รีบกลับบ้านเพราะสายแล้วอีกอย่างแม่ก็รออยู่ ด้วยความที่กิ่งเป็นคนขี้บ่น แต่ก็ไม่ได้บ่นหยาบคายอะไรเมื่อกระถินได้ยินคำว่าแม่เธอก็เลยรีบ 

“ คุณราเชนทร์ครับ ผมต้องขอโทษแทนกระถินมันด้วยนะครับเป็นความผิดผมเอง ผมบอกให้กระถินรีบกลัวว่าจะไปโรงเรียนไม่ทัน ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ”  แทนยกมือไหว้หนุ่มรุ่นลูกแต่ด้วยสถานะแล้วชายหนุ่มเป็นเจ้านาย แทนก็เลยต้องยอมเป็นคนไหว้ขอโทษ กระถินเมื่อเห็นว่าพ่อไหว้ขอโทษผู้ชายใจร้ายคนนี้เธอก็รู้สึกผิดขึ้นมา 

“ กระถินขอโทษคะคุณราเชนทร์ กระถินไม่ได้ตั้งใจคุณราเชนทร์อย่าว่าพ่อของกระถินเลยนะจ๊ะ ต่อไปกระถินจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกจ๊ะ “ กระถินยกมือไหว้เจ้าของไร่ประหงก ประหงกด้วยความรู้สึกผิดที่พ่อของเธอต้องมาโดนเจ้านายด่าทั้งที่เรื่องนี้เธอเป็นคนทำผิดแท้ๆ ราเชนทร์เมื่อได้ยินทั้งสองคนพ่อลูกสำนึกผิดเขาก็เลยไม่ได้เอาเรื่องอะไร 

“ เอาละฉันไม่เอาเรื่องหรอกแต่ว่าต่อไป อย่ามาปั่นจักรยานแถวนี้อีกตอนเช้าเข้าใจไหม ไหนจะรถขนผลไม้ ไหนจะรถแทกเตอร์ เธอคิดว่าถ้าเธอเจอแบบนั้นเธอจะรอดไหมยัยกระถิน จะไปไหนก็ไปเถอะไป ส่วนลุงแทนตามผมมาครับผมมีเรื่องจะคุยด้วย “ ราเชนทร์เมื่อบ่นให้กระถินเสร็จก็หันมาพูดกับแทนด้วยเสียงเข้ม แทนที่รู้จักคุณราเชนทร์ตั้งแต่เขายังตัวแดงๆอยู่ เขารู้ดีว่าคุณราเชนทร์ไม่ได้เป็นคนใจร้ายอะไรแต่ด้วยฐานะของเขาในตอนนี้ที่เป็นพ่อเลี้ยงและก็ต้องคุมคนงานมากกว่า2 พันคน เขาก็เลยต้องทำตัวให้เหมาะสม เรื่องนี้แทนรู้ดี แทนเมื่อได้ยินเจ้านายเรียกแบบนั้นเขาก็รีบตามไป ส่วนกระถินก็พยุงจักรยานที่ตอนนี้ดูแล้วน่าจะพัง เธอก็เข็นมันกลับบ้าน 

บ้านไม้ไผ่แสนสวยท้ายไร่ 

“ กระถิน กระถินเป็นอะไรลูก ทำไมสภาพเป็นแบบนั้น “  กิ่ง ที่กำลังจัดการอาหารให้ลูกสาวก็ต้องตกใจเมื่อเห็นลูกสาวเดินจูงจักรยานล้อบิดเข้ามาในบ้าน กิ่งเธอตกใจมากที่ลูกสาวของเธอเวลากลับบ้านมาต้องมีเรื่องกลับมาตลอดแต่ว่าครั้งนี้ดันไม่ใช่แบบนั้น เพราะจักรยานล้อบิดนั้นหมายถึงไม่ใช่เรื่องเล็กแล้วละ 

“  แม่จ๋าาาา กระถินไม่ได้เป็นอะไรจ๊ะ กระถินแค่ปั่นจักรยานตัดหน้ารถของคุณราเชนทร์แล้วก็พุ่งลงโพลงหญ้าเท่านั้นจ๊ะแม่ แฮะๆแฮะๆ “ กระถินบอกความจริงให้แม่รู้เธอไม่เคยโกหกผู้เป็พ่อกับแม่เลยแม่แต่ครั้งเดียว ด้วยความที่เธอเป็นเด็กไร้เดียงสาเธอไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เธอพูดให้แม่ได้ยินอยู่นี้ กิ่งจะตกใจมากแค่ไหน 

“ กระถิน…… กระถินไม่เจ็บตรงไหนจริงๆใช่มั้ยลูก ต่อไปนี้แม่ขอห้ามลูกไม่ให้ปั่นจักรยานอีกแล้ว ห้ามปั่นจักรยานมาทางไร่ อีกดีนะที่กระถินไม่ได้เป็นอะไรไม่อย่างนั้นแม่กับพ่อคงขาดใจตายแน่ๆ “  และนี้แหละคือสิ่งที่กระถินกลัว เพราะถ้าแม่ของเธอได้พูดเธอก็จะพูดไม่หยุดกระถินก็เลยต้องหูชาไปเลยสามวันและที่สำคัญแม่ห้ามแบบนี้เธอจะขายของยังไงละทีนี้ กระถินนั่งตักข้าวเข้าปาก ก็ต้องกินไปพร้อมกับยิ้มแหยๆให้คนเป็นแม่ที่บ่นๆๆ ไปด้วย 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***