บทนำ

ในสระน้ำ ขึ้นไปทางภูเขาหมู่ หลงพลี เขาว่ากันว่าหลอนของจริง เพราะสมัยก่อนมีหญิงสาวสองคน

ถูกผู้ชายที่มีฐานะมาจีบ แต่พวกเธอไม่ได้ชอบ ก็เลย ปฎิเสธเพราะพวกเธอมีคนที่ชอบแล้ว

พวกเขาก็เป็นชาวบ้านธรรมดาเหมือนพวกเธอ

ดอกบัวตอง กับ ดอกบัวตูม

พ่อแม่พวกเธอได้พูดกับเจ้าหนี้ไว้ว่า

 ถ้าพวกกูไม่มีเงินจ่ายสุมมึง กูจะยกลูกสาวสองคนให้ไปเลยแต่หนี้กูต้องหมดไป........

โดยที่บัวตองกับบัวตูมไม่รู้เลยว่าสิ่งที่แม่เธอพูดจะเกิดขึ้นจริง เพราะตอนนั้นแม่กับพ่อของพวกเธอเมาน้ำเหล้า จนไม่มีสติ ก็เลยไม่มีใครเชื่อ

แต่พอนานวันไป พ่อพวกเธอไปเล่นการพนัน จนไม่เหลืออะไรเลย แม้กระทั่งบ้านกระท่อมเล็กๆยังต้องขายไปใช้หนี้ที่ก้อกันไว้ แต่ก็ไม่พอ จนนาย

ทองสุขมาทวงหนี้ “มึง!! ยังจำคำพูดที่เอยไว้เบาะ ลูกสาวของพวกมึง ต้องมาเป็นเมียลูกชายกู”

บัวตูมเธอได้ยินคำพูดของชายผู้นั้น ด้วยความเป็นพี่จึงต้องทำอะไรสักอย่าง

 เธอจึงพาน้องเก็บเสื้อผ้าแล้วเข้าป่าไป ทั้งสองได้เห็น นายศรกับนานขมิ้น “พี่จ้ะ ให้ฉันกับน้องไปอยู่ด้วยคนนะ ช่วยพวกฉันด้วยเถอะนะ”

บัวตูมพูดอย่างกระวนกระวาย พร้อมทั้งยังจับมือทั้งสองข้างของนายศร ศรเห็นว่าคนรักมาขอความช่วยเหลือ ก็บอกว่า “ได้ๆ พวกเจ้าไปเจออะไรมา ทำไมตัวสั่นกันเยี่ยงนี้ พวกข้ามาหาปลา งั้นกลับไปที่พักกันก่อนเถอะ ไอ้ขมิ้น พาสองสาวไปพักก่อน ข้าจะเก็บของแล้ว จะตามไป"

ขมิ้นเห็นคนพี่บอกก็ทำตาม

“ได้อ้าย เจ้าสิไปบอกแม่อยู่เบาะ ”

อ้ายศรได้ยินก็สงสัยเลยถามต่อ

*“บอกเรื่องอิไรเล่า!!?”

**“งานแต่งอ้ายกับอีบัวตูมนั่นเด้ ฮ่าๆ”

*“เงียบไปเลยนะมึง กูจะบอกเอง

**“เอ่อแล้วแต่มึง กูไปก่อนเดี๋ยวมืด ไปนางทั้งสอง

ตามอ้ายมาเด้อ”

เมื่อนายทองสุขไม่เห็นบัวตูมบัวตองเลยพากันหาให้ทั่ว“ถ้ามื้อนี้กูบ่เห็นลูกมึง หัวของสุมอยู่บ่รอดแน่”

พ่อกับแม่เมื่อไม่เห็นลูกก็กระวนกระวาย ไม่ใช่ว่าห่วงแต่ตัวกลัวตายมากกว่าเสียอีก

เมื่อไม่ได้สิ่งที่ต้องการ พวกของนายทองสุขก็คุยกันสักพัก แล้วเดินกลับบ้านไป แต่สายตาของชายผู้หนึ่งเหลือบตามาที่ สองพ่อแม่

ทั้งคู่รู้สึกเย็นหวาบ เหมือนมีลมผ่าน แต่ที่จริงมันไม่มีลมเลย “กูว่าอีพวกนั้นไปหาไอ้ขมิ้นกับไอ้ศรแน่เลยว่ะ รีบไปตามกันดีกว่า”

ตอนไปบุกบ้านแม่อ้ายศรกับอ้ายขมิ้นก็ได้เจอบัวตูมนั่งพับผ้าอยู่ส่วนบัวตองนั่งล้างถ้วยจานอยู่

ทั้งสองพาลูกตัวเองกลับไป แต่ อ้ายทั้งสองและคนอื่นๆพากันห้ามไว้“อย่าเอาเมียผมไปเลยนะแม่” อ้ายศรพูด “เมียมึงอะไร อ๋ออีตูมแม่นบ่อ มันบ่อแม่นเมียมึง อย่ามโน มันได้ดีกว่านี้แท้ถ้าได้้แต่งกับคนรวย ถ้าอยากให้มันได้ดีกะปล่อยมันไปกับกูซะ”

จากนั้นแม่ของอ้ายศรก็ปล่อยมือที่ศรจับแขนนางบัวตูมออก แล้วปลอบลูกตัวเอง ส่วนบัวงามทั้งสองก็ได้ไปด้วยยเศร้าโศก สายตาของหนุ่มสาวสองคู่มองกันด้วยความไม่อยากจากกันไป

“อ้ายศร อ้ายขมิ้นเอ๋ย ถ้าอยากให้คนฮักมีดี ก็ปล่อยเขาไปเทาะลูก” ศรไม่พอใจกับสิ่งที่แม่พูดก็เลยสะบัดมือแม่ออก จนพ่อพูดว่า “มึงเห็นคนฮักดีจนลืมหัวอกแม่ล่ะเบาะ” แม่ที่นั่งฟังก็รู้สึกรำคาญจนด่าผัวของตน “บักเอี้ยงมึงเงียบ!!” เอี้ยงก็เงียบตามที่เมียบอก “จ้าเมียจ๋า” ตัวแม่เลยหันไปบอกลูกของตัวอีกว่า“ถ้าแม่บ่อเฮ็ดแบบนั้น สุมมึงกะสิเจ็บทั้งคู่ มันสิน่าอายเด้ถ้าพ่อแม่เมียสู้บ่มัก

เฮากะจน เขามักคนรวยเฮาเลือกบ่ออได้ เฮารวยแต่เขาบ่อมักกะเรื่องหนึ่ง นี้พ่อกับแม่เขากะบ่อได้ตีเจา แต่ถืกจับให้แต่งงานสือๆ ถ้าบอกว่าบ่อได้มันกะบ่อแม่นดอกลูก~~”. ศรดับขมิ้นก็เข้าใจคำว่าของแม่เลยได้มานั่งทำใจ คนล่ะที่

ส่วนบัวตอง บัวตูม ได้แต่งงานแล้วได้ไปอยู่ที่อื่นที่ไกลจากบ้านมาก ทั้งคู่ก็เสียใจไม่น้อย

ชาวบ้านแถวนั้นเล่ากันปากต่อปากมาว่า ดอกบัวตูมกับดอกบัวตอง เสียชีวิตเพราะถูกเล่นของใส่แล้วอาจจะเป็นอ้ายศรกับอ้ายขมิ้นที่ทำ แต่เรื่องนี้ก็ยังไม่แน่ชัดจนผ่านไป 20ปี เรื่องก็ค่อยจางลงไม่ได้มีใครสืบและรู้เรื่องราวหลังจากนั้นต่อ

ผู้เขียน:Huggy

เรื่องเล่ามาจาก:เป็นเพียงจินตนาการขอแอด

เองน้าา โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชมด้วยเด้อ

ขอบคุณที่รับชมกันน้าาาา🙏🙏💗💗

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***