เพื่อนใหม่

แต่จากนั้น พวกเขาก็ได้สังเกตเห็นอะไรบางอย่างที่กำลังวิ่งมาทางพวกเขา

!!

"เอิ่ม... ทุกคนฉันเห็นอะไรบางอย่างกำลังมาทางนี้นะ"

พอพูดจบสิ่งนั้นก็วิ่งมาเจอกับพวกเขาแล้วหยุดนิ่ง

"น..นะ...นั่นตัวอะไรอ่ะ"

หืมมมม ......

"เปล่าฉันไม่ใช่มอนเตอร์สักหน่อย ฉันก็เป็นคนนะ"

พวกเขายืนงงว่าเกิดอะไรขื้นทั้งที่เขาคนนั้น มีร่างกายที่เหมือนมอนเตอร์

"แล้วทำไมคุณถึงมีร่างกายที่คล้ายมอนเตอร์แบบนั้นอ่ะ"

พอพวกเขาพูดจบ แล้ว คนนั้นเขาก็ได้ถอดชุดออกเพื่อที่จะแสดงให้เห็นว่าเขานั้นไม่ใช่มอนสเตอร์

"เห็นม่ะ นี่เป็นแค่ชุดน่ะ"

พวกเขาได้ถอนหายใจอยู่คู่หนึ่งเพราะเห็นว่านั่นไม่ใช่มอนสเตอร์อย่างที่พวกเขาคิด

"โล่งอกไปที นึกว่าเป็นมอนสเตอร์น่ะ "

พวกเขาได้สงสัยว่าทำไมเขาถึงได้สวมชุดแบบนั้นแล้วเขาใส่มันไปทำไม

"แล้วคุณสวมชุดแบบนั้นทำไมครับคือพวกเรางงไปหมดแล้วล่ะ"

เมื่อเขาคนนั้นได้ยินแบบนั้นก็ได้รู้สึกผิดที่ไม่ได้บอกแล้วก็ยังไม่ได้แนะนำตัว

"อ่อ ฉันใส่ชุดนี้เพื่อที่จะทำให้ตัวเองเหมือนมอนสเตอร์มากที่สุดนะ แต่ยังไงชะ ฉันชื่อว่า โอริน นะแล้วพวกนายชื่ออะไรกัน?"

พวกเขาได้แนะนำตัวกันทีละคนจนหมดแล้วพวกเขาก็ได้บอกลากันเพื่อที่จะแยกย้าย

"ลาก่อนโอริน พวกเราจะต้องไปแล้วล่ะ"

"อืม ....ลาก่อน อิชิคาวะ ถ้ามีโอกาสได้เจอกันอีกนายอย่าลืมฉันนะ"

"ไม่มีทางหรอกที่จะลืมนายน่ะ"

พอพวกเขาได้บอกลากันเสร็จแล้วพวกเขาก็ได้เตรียมตัวออกเดินทางกันอีกครั้ง

ตัดภาพไปที่กลุ่มของ เนโกตะ

พวกเขาได้เริ่ที่จะออกเดินทางเพื่อที่จะไปให้ถึงเมืองหลวงแตนั่นมันไม่มีทางง่ายดายเสมอไป ทุกที่ที่พวกเขาไปนั้นมันจะมีพวกมอนสเตอร์รอพวกเขาอยู่

"นี่เนโกตะ นายคิดว่าแถวนี้มันเงียบไปใหม?"

"อืมฉันเห็นด้วยกับ มารุกินะ ฉันว่าแถวนี้เงียบเกินไปหน่อย"

พอพูดจบเท่านั้นแหละ ก็มีมอนสเตอร์ที่มีกันตั้ง3ตัว โผล่มาแต่ไหนไม่รู้

"น...นะ...นั่นมัน ออร์คไม่ใช่หรอนั่น!"

พวกเขาได้วิ่งไปหาที่หลบซ่อนเพื่อที่จะไม่ให้โดนฆ่าแต่นั้นมันไม่ได้ช่วยอะไรเลยเนื่องจาก ออร์คนั้นที่จะมูกที่ดีต่อกลิ่นเป็นอย่างมากพวกเขาก็ได้แต่วิ่ง แต่อยู่ๆก็มีคนหนึ่งที่ไม่ยอมวิ่งออกมาสู้กับพวกออร์คเขานั้น ได้ใช้สกิลทักษะดาบของเขาได้ฟัดไปที่ออร์คตัวหนึ่ง ซึ่งนั่นเขาก็ได้จัดการไปแล้วตัวเดียวแต่นั่นมันยังไม่หมดแค่นั้น

"นี่พวกนายช่วยกันหน่อย อย่าลืมสิว่าเรามีดีอะไรบ้าง"

พอพวกเขาได้ยินแบบนั้นก็ได้ช่วยกันยิงพลังเวทย์เข้าใส่พวกออร์คแล้วก็พวกที่มีสกิลต่อสู้ระยะประชิดก็ได้พุ่งเข้าไปเพื่อที่จะฆ่ามันในทันที

แล้วพวกเขาก็ทำสำเร็จ

"พวกเราจัดการมันได้แล้วล่ะ ขอบคุณนายเลยนะ

โรชิ ที่นายบอกพวกเราให้ลุกขึ้นสู้น่ะ"

พวกเราได้หยุดพักเหนื่อยกันสักพักเพื่อที่จะให้มีเรี่ยวแรงแต่พวกเขาก็ต้องออกล่าหาอาหารอยู่ดีและพวกเขาก็ได้ตั้งที่พักชั่วคราว

[ตัดภาพไปที่นักปราชญ์]

"หืม เด็กพวกนั้นก็เก่งไท่เบาเลยนี่ ถ้างั้นก็ต้องรอจนกว่าจะมาถึงสินะ"

แล้วจากนั้นก็มีรายงานเข้ามาว่าจะมีมังกรบินมาแถวอาณาจักร แต่นักปราชญ์เอริสก็ได้ยิ้มขื้นมาแล้วบอกไปว่า

"ไม่ต้องห่วงไปหรอก เรื่องมังกรนั่นมันเป็นหน้าที่ของผู้กล้าน่ะ ปล่อยให้พวกเขาจัดการกันเองเถอะ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***