เวลาก็ผ่านไปหลายอาทิตย์เเล้ว เเต่หยินก็ไม่รู้จะทำอะไรดี
หยิน:พี่ ผมเบื่อ
รูน:นิสัยเบื่อง่ายกลับมาเเล้วหรอ?
หยิน:พอเรียนจบก็ไม่มีอะไรให้ทำเลยอ่ะ
รูน:ไปเป็นเด็กฝึกงานที่บริษัทพี่ดีไหม?
หยิน:น่าสน เเถมได้จับตาดูพี่ด้วย
รูน:สักป้าปดีไหม พี่ให้ไปทำงานนะ เดี๋ยวเถอะๆ
หยิน:เเล้วผมตำเเหน่งไรอะพี่
รูน:เด็กฝึกงานเเผนกบัญชี
หยิน:เเต่ผมจบเอกศิลป์นะ?
รูน:จะทำไม่ทำ(눈‸눈)
หยิน:ทำคร้าบบบ
รูน:สัมภาษณ์พรุ่งนี้นะ เดี๋ยวเเยกกันไปนะ พี่ไม่อยากให้กระทบกับงาน
หยิน:ผมงอนได้ไหมเนี่ย ฮึม
รูน:เเค่พี่หอมนิดหน่อยก็หายงอนเเหละ เอาอะไรมางอน\=_\=
หยินอยากจะเถียงเเต่มันก็จริงอย่างที่รูนพูดละนะ ตอนค่ำรูนเอาใบสมัครมากรอกข้อมูลให้หยิน เเล้วส่งให้เลขา...
วันต่อมา...
หยิน:สวัสดีครับ ผมภัทรศิลป์ จบเอกศิลป์จากมหาลัยxครับ
ผู้สัมภาษณ์:จบเอกศิลป์ เเต่จะทำงานบัญชี?
หยิน:ผมเคยทำงานเกี่ยวกับบัญชีครับ
ผู้สัมภาษณ์:ประวัติใช้ได้ เริ่มงานวันนี้ได้ไหม? ทางบริษัทเรางานค่อนข้างเยอะน่ะ
หยิน:ได้ครับ
พักเบรกตอนเที่ยงของบริษัท รูนกำลังทำงานอยู่ในห้องกับเลขา..
รูน:คุณเลขาคิมไปกินข้าวเถอะค่ะ
เลขาคิม:เเต่ว่า-
รูน:งานที่เหลือฉันจะจัดการเองค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ
เลขาคิม:ได้ค่ะ ขอตัวก่อนนะคะท่าน
ระหว่างที่เลขาคิมออกไป หยินก็รออยู่ข้างนอกนานเเล้ว..
รูน:เข้ามาสิ เเอบอู้งานหรอเราน่ะ
หยิน:ผมเปล่านะ ผมเเค่คิดถึงพี่(˘･_･˘)
รูน:กินข้าวรึยังล่ะ
หยิน:ยังอ่ะพี่ เเต่ว่าผมไปซื้อจะมากินกับพี่น่ะ
รูน:คือ..พี่ไม่ค่อยว่างน่ะ
หยิน:...หรือพี่จะให้ผมกินพี่เเทน
รูน:ที่นี่บริษัทนะ พูดอะไรเเปลกๆ
หยิน:งั้นก็มากินข้าวกับผมเเล้วค่อยทำต่อสิ
รูน:ก็ได้
หยินซื้อของมาหลายอย่างกว่าจะเคลียร์จนหมดก็หมดเวลาพักเบรกเเรกเเล้ว...
รูน:ทำไมซื้อเค้กมาเยอะกว่าข้าวล่ะ
หยิน:ก็พี่ติดหวานนิ
รูน:รู้ใจพี่จังนะ งานราบรื่นดีไหมล่ะ
หยิน:ผู้หญิงบริษัทพี่น่ากลัวอ่ะ
รูน:ทำไมอ่ะ
หยิน:สงสัยเป็นธรรมเนียมรับน้องใหม่มั้งพี่
รูน:อ่า คงงั้น
อีกฝั่งนึง...
เลขาคิม:ใครน่ะ ดูสนิทกับท่านประธานเเปลกๆเเฮะ สงสัยต้องจับตาดูเเล้วล่ะ
ตกเย็น
"อือ~~"รูนบิดตัวไปมาด้วยความเหนื่อยล้า ตอนนี้รูนนั่งรอหยินอยู่ในรถ "หยินคงจะซื้อข้าวกะเพรากับข้าวมันไก่มาสินะ"รูนคิดเเละก็เป็นอย่างที่คิด หยินเดินมาพร้อมกับข้าวเเล้วก็ขนมอีกนิดหน่อย(?)
รูน:ซื้อเยอะจัง
หยิน:เสาร์อาทิตย์ พี่ไม่ค่อยออกจากบ้าน ผมก็เลยซื้อขนมไว้ให้จะได้ไม่ต้องเดินตากเเดด
รูน:ขนาดนั้นเชียว?
หยิน:ผมซื้อของเล่นมาด้วยนะพี่
รูน:โตจนอายุย่าง20เเล้วยังจะเล่นอีกหรอ?
หยิน:ของเล่นที่ผมยังไม่เคยเล่นนี่นา
รูน:อ่า ก็ได้ๆ
หนึ่งทุ่ม หยินเอาของเล่นไปซ่อนไว้อย่างดี..
"คิดๆดูเเล้วก็น่าสงสัย.."
จบเเบบละครไทยอีกล่ะಠ｣ಠ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 8
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments