[Fic DxD] เปิดเผยความทรงจำของนาย(?)จอมหื่น
สวัสดีครับผมชื่อนาโอโตะ คายะ เป็นเด็กหนุ่มธรรมดาๆคนนึงที่ไม่มีอะไรพิเศษ อายุ 17 ปีครับ อยู่มาวันนึงระหว่างที่ผมกำลังทานอาหารอยู่แครอทก็เกิดติดคอจนทำให้ผมตาย เป็นการตายที่น่าอนาถชะมัดเลยครับ
แต่เหมือนสวรรค์จะไม่ให้ผมตายดีส่งผมมาเกิดใหม่เป็นพระเอกในเรื่องDxD ซึ่งเป็นคนที่สุดแสนจะลามกมากเลยครับ แล้วก็โดนเปลี่ยนเพศด้วย แงง โหดร้ายที่สุดเลยครับ เอาไงดี ผมไม่อยากเปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่องด้วยสิ งั้นก็ทำตามพระเอกในเรื่องแล้วกัน
หลายปีผ่านไป
ณ โรงเรียนโอริโอ้เอ้ยคุโอ
ในทางเดินอาคารเรียนในเวลาพักเที่ยงได้มีผู้คนที่ใส่ชุดนักเรียนเดินยั้วเยี้ยเต็มไปหมด
แต่ทว่าท่ามกลางคนเหล่านั้นกับมีเด็กหนุ่ม(?)ร่างผอมบางคนหนึ่งเดินไปตามทางด้วยสิหน้าที่เศร้าหมอง(?)เหมือนไม่เข้าใจอะไรซื่อของเขาคืออิชเชย์ ผู้คนในโรงเรียนต่างตั้งฉายาให้เขาว่า 3 หื่นประจำโรงเรียน
หลังจากเรื่องของโคคาบิเอลจบลงได้ 1 วัน รีอัลก็ได้เรียกเขามาคุย และได้ถามคำถามหนึ่งกับเขา
"สำหรับนายฉันเป็นอะไรหรอ"
"ประธานก็คือประธานครับ" อิชเชย์ตอบไปตามเนื้อเรื่อง และเมื่อเขาตอบไปเช่นนั้นพวกรีอัลต่างทำหน้าไม่ถูกใจและเริ่มต่อว่าเขา
ในขณะที่คิบะเอาแต่ก้มหน้าและไม่พูดอะไร เชโนเวียมองด้วยความสงสัย แม้เธอจะพึ่งรู้จักอิชเชย์ แต่เธอกลับสัมผัสถึงอารมณ์ด้านลบจากเขาไม่ได้เลย ตามนิสัยของเขาที่เธอได้ยินมาเขาน่าจะรู้สึกเสียใจไม่ใช่หรอเธอคิดว่างั้นนะ
"อิชเชย์ใจร้ายที่สุดเลย"
'แล้วไงฉันต้องสนใจด้วยหรอ'
"รุ่นพี่อิชเชย์เลวที่สุด"
'เรื่องของฉัน น่ารำคาญจริง'
"ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้"
'อือๆ เรื่องของเธอทำไมฉันต้องสนใจด้วยว่าเธอคิดอะไร'
คำพูดด่าทอว่าร้ายพวกนี้เขาล้วนไม่สนใจมันเลย เขาได้แต่สงสัยว่าพวกเธอพ้ามอะไรออกมา เอาแต่พูดอย่างกับรู้จักเขาดี งงกับผู้หญิงสมัยนี้สวยไร้สมองหรือไงกัน เห้อ~ น่าสงสารจริงๆมีสมองแต่ไม่ได้ใช้หรือแม่ให้มากันน้อยนะ
น่าสงสารๆ เขาอดไม่ได้ที่จะสงสารพวกเธอที่พ่อแม่ให้เซลล์สมองมาน้อย ทำให้ไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่ นี่ละนะคนเรามีสมองแต่ไม่รู้จักใช้ สงสัยต้องหาคนมาช่วยสอนให้พวกเธอใช้สมองแล้วล่ะ เห้อ~ แต่พอจะมีใครช่วยได้ไหมนะ ดูท่าอากาศน่าจะหนักอยู่ ช่างพวกเธอเถอะไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อย
หลังจากที่พวกรีอัลด่าทอเขาเสร็จก็เดินออกจากห้องไปด้วยสายตาที่หม่นหมองอยากเห็นได้ชัด คิบะและเชโนเวียต่างเข้ามาพยายามปลอบใจเขา แต่เขาก็ปฏิเสธออกไปแล้วเดินก้มหน้าออกจากห้องด้วยไหล่ที่สั่นเทาทำให้คิบะกับเชโนเวียคิดว่าเขาเสียใจและมองเขาด้วยสายตาที่สงสาร
ในระหว่างที่เดินกลับห้องเรียนเขาพยายามกลั้นยิ้มก้มหน้าเพื่อไม่ให้หลุดหัวเราะออกมา คนตามโถงทางเดินต่างก็มองเขาด้วยสายตารังเกียจ
แต่เขาก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่ มันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเขาที่ต้องมาสนใจอะไรคนพวกนี้
ถ้าว่าอยู่ๆก็มีคน2 คนมาขวางทางเขาไม่ให้เดินต่อไป ซึ่งพวกเธอก็คือมุรามายะและคาตาเสะจากชมรมเคนโด้ที่เขากับพรรคพวกได้ไปแอบดูพวกเธอเปลี่ยนชุด
"เฮียวโค! เพื่อนของนายอยู่ไหน" มุรามายะถามเขาด้วยใบหน้าที่โกรธเกี้ยว ซึ่งเขาก็พอเดาได้ไม่ยากเพื่อนของเขาทั้งสองคนคงไปแอบดูพวกเธอเปลี่ยนชุดอีกแล้วสินะ
"ขอโทษนะ ฉันไม่รู้" อิชเชย์ตอบออกไป
"อย่ามาโกหกนะยะ พวกนั้นอยู่ไหนบอกฉันมา" มุรามายะกะเอ่ยกระแทกเสียง เธอซากคอเสื้อของอิชเชย์อย่างแรง ซึ่งทำให้ใบหน้าของอิชเชย์ใกล้กลับมุรามายะมาก
"ธะ..เธอจะขโมยจูบแรกของฉันงั้นหรอ อย่าเลยนะ ฉันขอร้องล่ะ ฉันไม่รู้จริงๆ" อิชเชย์พูดด้วยน้ำเสียงเศร้าหมอง (มันดูกวนบาทาสำหรับคนอื่นมาก) น้ำตาคลอเบ้า แขนทั้งสองข้างกอดตัวเองไว้ ทำเหมือนกับว่ามุรามายะจะพรากความบริสุทธิ์ของเขาไป
มุรามายะรีบปล่อยอิชเชย์เธอกำหมัดแน่นใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความโกรธ รู้สึกอยากกระทืบใครให้ตายขนาดนี้มาก่อน
ก่อนที่เธอจะได้ลงมือทำอะไรอิชเชย์คาตาเสะก็ได้มาห้ามเธอเสียก่อน
"เอ่อ มุรามายะพอเถอะพวกเรารีบไปตามหา สองคนนั้นกันดีกว่า" เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีเธอจึงรีบเอ่ยห้ามเพื่อนของเธอทันที
แล้วพวก2 คนก็เดินจากไป อิชเชย์ยิ้มเยาะทันที
หลังจากวันนั้นก็ได้มีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามา ชื่อของเขาคือ คางูโตะ ชิน หลังจากที่นักเรียนใหม่ย้ายเข้ามาได้ 2-3 วัน เขาก็ได้เข้าชมรมวิจัยสิ่งเหนือธรรมชาติ
หลังจากที่ชินย้ายเข้ามาก็ได้เกิดข่าวลือเกี่ยวกับตัวเขามากมาย 2 อาทิตย์ผ่านไปพวกรีอัลก็ไม่มีท่าทีสนใจเขาอีกเลย แต่อิชเชย์หาแคร์ไม่
'พวกนี้น่าจะเป็นผู้กลับชาติมาเกิดสินะคงไม่พอใจในตัวอิชเชย์คนก่อนแล้วบังเอิญตายได้ไปพบพระเจ้าแล้วขอพรให้มาเกิดในโลกนี้ เพื่อมาแย่งฮาเร็มอิชเชย์สินะดูจากสายตาที่ไม่ชอบฉันเวลามองแล้ว ความเป็นไปได้ของข้อสันนิษฐานนี่คือ 99,99%'
2 เดือนผ่านไป
อิชเชย์กำลังเดินกลับบ้านคนเดียว บรรยากาศรอบตัวของเขามันดูอึดอัดไปหมด แต่เขาก็ไม่มีท่าทีว่าจะสนใจ ระหว่างที่เขาเดินข้ามสะพานตามปกติเขาก็ได้สังเกตเห็นพวกรีอัล กับชินกำลังอยู่ด้วยกัน ซึ่งรีอัลกับชินกำลังจูบกันอยู่ อิชเชย์มองด้วยความเอือมระอาและขยะแขยง
'พวกนี้นี่มันเป็นพวกโรคจิตวิปริตหรือไง จูบกันในที่สาธารณะเนี่ยนะ ขยะแขยง นี่ละนะมีสมองแต่ไม่หัดใช้มารยาทไม่ได้พกมาหรือไง ถึงไม่รู้ว่าอะไรควรไม่ควร'
เมื่อเขาเดินมาถึงบ้านเขาก็รีบเดินขึ้นไปชั้น 2 แต่เมื่อผ่านประตูห้องรีอัลเขาก็ได้ยินเสียงครวญครางของพวกเธอ และเสียงของซินดังออกมาเป็นพักๆ
เขาที่เห็นอย่างนั้นก็ไม่รู้จะพูดยังไงกับความไร้ยางอายแล้วก็ไร้มารยาทของคนพวกนี้เลยจริงๆ เขาอดไม่ได้ที่จะคิดว่าถ้าเขายังอยู่กับคนพวกนี้จะทำให้เขา IQ ต่ำลงมาหรือเปล่านะ อิชเชย์ไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ส่ายหน้าด้วยความเอือมระอาแล้วรีบเดินเข้าไปในห้องของตนเอง เพราะไม่อยากอยู่ตรงนี้นานๆกลัวคนพวกนี้ทำให้ IQ ของเขาต่ำลง
'คนพวกนี้ลืมพกมารยาทออกมาจากท้องแม่หรือไง ' อิชเชย์ได้แต่คิดอย่างไม่เข้าใจ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments