ช่วยเด็กจากแก๊งลักพาตัว

ที่ไหนสักที่(ใช้บ่อยหน่อยนะไม่รู้ไปที่ไหนดี)

"หือ ที่แท้ก็ไม่มีพลังเองหรอเนี่ย แล้วฝันอยากเป็นฮีโร่ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก" ชายวัยกลางคนพูด

ต่างประเทศสักประเทศแหละ

"ก็แค่คนไม่มีพลังเองอยากเป็นฮีโร่ เป็นขยะดีกว่ามั้งน่าจะง่ายกว่าฮ่าๆๆๆๆ" ชายผมหงอก(แต่อายุ 20) พูดออกมาด้วยน้ำเสียงดูถูก เขาหัวเราะออกมาด้วยความรู้สึกสะใจที่ได้กดหัวคนอื่นให้ต่ำกว่าตนเอง

ประเทศสักประเทศหนึ่ง

"เด็กคนนี้น่าสงสารจังว่าไหมคะที่รัก" ​​​​หญิงวัยกลางคนกล่าวถามสามีของตนที่นั่งดูทีวีอยู่ข้างๆ

"ใช่ครับที่รัก" สามีของหญิงสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเขายิ้มออกมาลูบหัวภรรยาของตนเบาๆ เขารู้สึกว่ายิ่งอยู่กับภรรยาของตนนานมากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งน่ารัก

'ภรรยาใครเนี่ยน่ารักจังอ๋อ ก็ภรรยาของผมเองนี่หว่า ฮิๆ รู้จักเป็นห่วงคนอื่นด้วยแล้วตอนทำหน้าเป็นห่วงเธอน่ารักมาก ผมตายตาหลับแล้ว' ชายวัยกลางคนคิดในใจ ระหว่างที่คิดเขายิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมสุขเหมือนตายไปก็ไม่เสียดายอะไรแล้ว เขาอยากจะกระอักเลือดออกมากับความน่ารักของภรรยาของเขาเหลือเกิน ภรรยาของเขาจะน่ารักเกินไปแล้ว

ตระกูลคาสลาน่า

"เคียน่า" คาเรนพึมพำออกมาเบาๆเพราะไม่อยากให้ใครได้ยินใบหน้าก้มต่ำลงดวงตาของเธอวูบไหวเล็กน้อย

เบียงก้าจ้องมองเรื่องราวของเคียน่าตัวน้อยไปเรื่อยๆ เธอไม่อาจละสายตาได้แม้แต่วินาทีเดียวแต่พอเห็นแม่พูดกับเคียน่าตัวน้อยแบบนั้นก็เกิดความรู้สึกบางอย่างในใจของเธอ

.

.

หลังจากที่เด็กน้อยตั้งใจว่าจะปกป้องผู้คนและรอยยิ้มของพวกเขาเด็กน้อยก็ออกกำลังกายเพราะเด็กน้อยรู้ว่าตอนนี้ยังอ่อนแออยู่และตัวของเด็กน้อยเองยังไม่มีพลังอีก เด็กน้อยจึงตั้งใจฝึกฝนร่างกายแต่ด้วยร่างกายที่ยังเด็กแถมยังไม่เคยออกกำลังกายนอกจากวิ่งเล่นเลย ทำให้การวิดพื้นทำได้เพียง 5 ครั้งก่อนแขนจะไม่มีแรงล้มลงไปแต่เด็กน้อยก็ไม่ยอมแพ้เธอนอนพักอยู่ตรงนั้นสักพักให้หายเหนื่อยก่อนจะลุกขึ้นมาออกกำลังกายอีกครั้งตามเป้าหมายที่ตั้งไว้วันนี้

(เป้าหมายที่ตั้งไว้เคียน่าน้อย

วิดพื้น 10 ครั้ง

สควอท 10 ครั้ง

วิ่ง 1 กิโลเมตร

ซิทอัพ 10 ครั้ง)

หลังจากที่ทำตามเป้าหมายได้แล้วเด็กน้อยก็หลับไปด้วยความเหนื่อยล้า แม้จะหลับไม่สบายเท่าไหร่เพราะร่างกายเต็มไปด้วยเหงื่อก็ตามเด็กน้อยตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดเนื้อปวดตัวไปหมดแต่เด็กน้อยก็ยังไม่ยอมแพ้ยังทำการออกกำลังกายต่อไปพอเริ่มชินแล้วก็เพิ่มการออกกำลังกายขึ้นไปอีก

หลายเดือนผ่านไป

"แม่คะ หนูขอออกไปข้างนอกนะค่าาา" เด็กน้อยขออนุญาตแม่ของตนที่นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ แต่เมื่อเห็นว่าแม่ของตนไม่ได้หันมาตอบหรือสนใจอะไรตัวเองเลย เคียน่าน้อยก็เดินออกจากบ้านไปได้ใบหน้าที่ซึมเล็กน้อยแต่ก็ยิ้มออกมาในเวลาไม่นาน

ตกเย็น

เด็กน้อยเดินไปเรื่อยๆระหว่างที่เดินก็ได้ยินพวกผู้ใหญ่คุยกัน

"นี่ๆเธอเคยได้ยินไหมว่าช่วงนี้มีการลักพาตัวเด็กละ"ป้าข้างบ้านใครสักคน

"เคยสิ เห็นว่าพวกลาดตระเวนพบศพเด็กที่เคยถูกลักพาตัวไปด้วยนะ" ป้าข้างบ้านใครสักคน2 ตอบ

"จริงหรอแล้ว จับตัวคนร้ายได้หรือยัง" ป้าข้างบ้านใครสักคน

"เห็นว่ายังจับตัวไม่ได้แหละ" ป้าข้างบ้านใครสักคน 2

"อยากให้จับตัวได้เร็วๆจัง สังคมเดี๋ยวนี้น่ากลัวเนอะ" ป้าข้างบ้านใครสักคน

"ใช่ๆ"

'สงสารเด็กพวกนั้นที่ถูกลักพาตัวจัง'

เด็กน้อยเดินเล่นจนเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็เย็นแล้วเด็กน้อยเลยตั้งใจจะเดินกลับบ้านแต่ระหว่างทางเจอคนใส่ชุดดำกลุ่มนึง ที่หนึ่งในนั้นกำลังอุ้มเด็กคนนึงที่อายุน่าจะ 6 ขวบ ผมสีฟ้า

เด็กน้อยรีบวิ่งเข้าไปแอบที่ซอกซอยใกล้ๆ ทำให้เด็กน้อยได้ยินบทสนทนาของคนชุดดำกลุ่มนั้น

"เฮ้ พวกแกจับมาได้หรือเปล่า"คนชุดดำ 1

"ฮ่าๆๆ ระดับข้าไม่มีพลาดอยู่แล้ว" คนชุดดำ 2

"แล้วแกล่ะ" คนสุดดำ 1 เอ่ยถามคนชุดดำ 3

"ก็ต้องได้อยู่แล้วสิครับฮ่าๆๆเด็กพวกนั้นจับง่ายจะตาย" คนชุดดำ 3 ตอบกลับไป

"เออดี เด็กพวกนี้เป็นตัวทดลองชั้นดี นายสั่งว่าจับมาให้ได้เยอะที่สุด ถ้าจับไม่ได้พวกแกคงรู้สินะว่าพวกแกจะเป็นยังไง" ชายชุดดำ 1 พูดกับกับชายชุดดำ 2 และ 3 ที่น้ำเสียงตอนท้ายที่พูดของเขากดต่ำจนทำให้ชายชุดดำทั้งสองที่ฟังกลัวและหนาวสั่นไปถึงหัวใจ

'พวกเขาเป็นแก๊งลักพาตัวเด็กงั้นหรอ' เด็กน้อยที่ได้ยินอย่างนั้นก็เบิกตากว้างรีบเอามือนุ่มๆปิดริมฝีปากน้อยๆของเธอ เด็กน้อยอยากจะช่วยเด็กสาวที่ถูกลักพาตัวจริงๆ เคียน่าน้อยคิดในใจว่าถ้าไปบอกผู้ใหญ่พวกเขาก็จะไม่เชื่อเพราะเป็นคำพูดของเด็กอย่างแน่นอน แถมแถวนี้ไม่มีคนเลยถ้าเธอวิ่งไปเรียกคนให้ช่วยพวกคนไม่ดีพวกนั้นจะต้องไปไกลแล้วอย่างแน่นอน พอคิดได้อย่างนั้นเคียน่าน้อยก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี เด็กน้อยอยากไปช่วยเด็กคนนั้นมากแต่เด็กน้อยรู้ดีว่าตนสู้คนชุดดำพวกนั้นไม่ไหว

เด็กน้อยรอโอกาสที่จะไปช่วยเด็กคนนั้นด้วยความหวังที่ริบหรี่แต่ดูเหมือนว่าสวรรค์จะเปิดโอกาสให้เด็กน้อย

"หัวหน้าครับ เหมือนว่ารถจะมีปัญหาครับ" ชายชุดดำ 2 เอยกับชายชุดดำ 1

"พวกแกชอบไม่เป็นเหรอ"

"ผมช่อมไม่เป็นครับ" ชายชุดดำ 2 กับ 3 พูดพร้อมกัน

"เห้อ พวกเอ็งตามข้ามา" ชายชุดดำ 1 เอยด้วยความเหนื่อยหน่ายใจเล็กน้อย

"แล้วเด็กนี่จะให้ทำไงครับ" ชายชุดดำ 3

"ว่างๆมันไว้ตรงนั้นแหละ แถวนี้ไม่มีใครหรอก" สายชุดดำ 1 เอยยังไม่ใส่ใจ

"ครับ" 

ชายชุดดำทั้ง 3 เดินไปที่หน้ารถ

เคียน่าน้อยที่เห็นอย่างนั้นก็ค่อยๆย่องเข้าไปอุ้มเด็กคนนั้นที่อยู่แถวๆหลังรถตู้พอดี และด้วยความโชคดีหรืออะไรก็ไม่รู้ด้วยกระโปรงหน้ารถที่เปิดอยู่ทำให้ชายชุดดำทั้ง 3 ไม่เห็นตัวเด็กน้อยเลย เด็กน้อยรีบอุ้มเด็กสาวผมฟ้าขึ้นมาอย่างเบามือแล้วรีบออกไปให้เร็วที่สุดแต่ก่อนที่จะพ้นทางนั้นเด็กน้อยเผลอเหยียบกิ่งไม้

แกร๊ก! (ไม่รู้ทำเสียงถูกหรือเปล่า)

"เสียงอะไรน่ะ" ชายชุดดำ 1 

ด้วยเสียงเงียบกิ่งไม้ทำให้ชายชุดดำทั้ง 3 รีบวิ่งออกมาดูก่อนที่จะเห็นเคียน่าน้อยอุ้มเด็กที่พวกตนลักพาตัวมาอยู่ พวกเขาเห็นอย่างนั้นจึงรีบวิ่งตามเคียน่าน้อยทันที

เด็กน้อยที่ยืนอย่างนั้นก็รีบสับขาวิ่งอย่างรวดเร็วแต่ด้วยขาที่สั้นทำให้กลุ่มใส่ชุดดำค่อยๆวิ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆ 

เด็กน้อยรีบคิดหาทางออกอย่างรวดเร็วก่อนที่จะคิดออกว่าหลังจากเลี้ยวซ้ายจะมีซอยเล็กๆอยู่ข้างหน้า เด็กน้อยรีบวิ่งสุดแรงเพื่อที่จะไปให้ถึงตรงนั้น

หลังจากที่วิ่งมาถึงที่หมายที่ตัวของเด็กน้อยตั้งเป้าแล้วเด็กน้อยก็รีบวิ่งเข้าไปแอบข้างๆถังขยะในซอยด้วยความเหนื่อยหอบ แต่ด้วยความโชคดีหรือโชดร้ายของตัวเคียน่าน้อยก็ไม่รู้ ทำให้เด็กผมฟ้าที่เคียน่าน้อยอุ้มมาด้วยตื่นขึ้นมาพอดีและทำท่าเหมือนจะกรีดร้องออกมาเคียน่าน้อยจึงรีบปิดปากเด็กคนนั้นไว้เพราะเธอกลัวว่าแก๊งลักพาตัวพวกนั้นจะจับตัวเธอได้

เคียน่าน้อยเหนื่อยหอบหัวใจของเธอเต้นเร็ว และมันยิ่งเต้นเร็วขึ้นไปอีกเมื่อมีเสียงวิ่งของคนกลุ่มหนึ่งดังขึ้น

"หายไปไหนแล้วว่ะเนี่ย" ชายชุดดำ 1 พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อารมณ์เสียเป็นอย่างมาก

"หัวหน้าครับดูเหมือนจะไม่ชอยเล็กๆอยู่ตรงนี้" ชายชุดดำ 2 ที่สังเกตเห็นซอยก็หันไปพูดกับหัวหน้าของตน

"ดี เข้าไปหามัน ถ้าเจอแล้วฆ่าอีเด็กนั่นซะ"

เคียน่าที่ได้ยินเสียงพูดก็ยิ่งหัวใจเต้นแรงขึ้น

ชายชุดดำ 2 ที่ได้ยินหัวหน้าของตนพูดอย่างนั้นก็เดินเข้าไปในซอย เคียน่าน้อยที่ได้ยินเสียงเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆเกิดความกลัวมากขึ้นในใจของเด็กน้อย

ใส่ชุดดำ 2 ค่อยๆเดินเข้าไปในซอย สายตาเหลือกไปเห็นถังขยะ ตัวของเขาค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ถังขยะมากขึ้นเรื่อยๆเพื่อที่จะดูว่ามีคนที่ตามหาไหม 

เคียน่าน้อยที่รู้สึกได้ถึงเสียงเดินที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ตัวของเคียน่าเกร๊งมากขึ้น หัวใจเต้นแรงเหงื่อเริ่มไหลออกมา

ชายชุดดำ 2 เดินเข้าไปใกล้ถังขยะจนห่างจากตัวเขาแค่ 2 ก้าว และ 1 ก้าว ตัวของชายชุดดำ 2 ค่อยๆยื่นมือเข้าไปจับถังขยะก่อนที่เขาจะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***