เตือนความจำ

“ เมื่อก่อนอาจจะใช่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เพราะฉันอยากรองกินข้าวนอกนาดูว่าจะเหมือนข้าวเมืองกรุงรึเปล่า “  นนท์ย่างสามขุมเข้าหาน้ำริน พร้อมกับใช้สายตามองเธอตั้งแต่หัวจดเท้าด้วยสายตาที่หื่นกระหาย น้ำรินเมื่อเห็นสายตาแบบนั้นมองมาที่เธอขนในตัวของเธอก็ลุกเกรียวขึ้นมาทันที  จากนั้นเธอก็ทำท่าจะเดินหนีชายหนุ่มนนท์ที่เริ่มจะหมดความอดทนกับความอวดดีของเธอบวกกับคำพูดของไอ้ลูกหมาคนนั้นบอกว่าเขาเลี้ยงเธอได้ตลอดชีวิต ซึ่งนนท์ก็รู้ว่าเป็นความจริงเพราะที่บ้านของอ้นรวยมาก 

 หมับ 

“ จะหนีฉันไปไหน เธอรู้ดีว่าทำไมแม่กับพ่อถึงให้เธอมาอยู่ที่นี้เธออย่าทำเป็นไม่รู้หน่อยเลยว่าไม่รู้” นนท์ที่เห็นร่างบางทำท่าจะเดินหนีเขา ด้วยความโมโหเขาได้กระชากแขนเรียวบางขาวของเธอไว้และดึงเข้าหาตัวจนร่างบางของเธอชนเข้ากับแผงอกของเขาจนปากของเธอเกือบชนเข้ากับปากของเขา ทั้งคู่จ้องหน้ากันน้ำรินที่เคยกอดกับอ้นมาแล้วแต่ความรู้สึกกลับไม่เหมือนที่เธอกอดกับผู้ชายใจร้ายคนนี้ เธอรู้สึกใจเต้นหน้าตาหูหัวของเธอรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาจนแดงกล้ำ นนท์ที่เห็นแบบนั้นบวกกับระดับการเต้นของหัวใจเธอที่อยู่หน้าอกแกร่งของเขานนท์ก็ยิ้มกริ่มออกมา น้ำรินที่เห็นแบบนั้นเธอก็ทำท่าจะผลักแล้วหนี แต่ว่านนท์ก็ไม่ยอมเขาเอาแขนแกร่งโอบที่เอวคอดของหญิงสาวแล้วกอดไว้แน่นก่อนจะพูดออกมา 

“ เธอจำเรื่องเมื่อ3ปีป่อนได้ไหม ว่าเราสองคนต้องแต่งงานกัน “  หน้าของนนท์กับหน้าของน้ำรินแทบจะชนกันปากของเธอกับปากของเขาก็เหมือนกัน นนท์แสยะยิ้มออกมาอย่างพอใจก่อนจะพูดเรื่องที่เธอกับเขารู้พร้อมกันเมื่อตอนที่เธออยู่ม.3 น้ำรินเมื่อได้ยินแบบนั้นหน้าของเธอรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาหัใจของเธอก็เต้นแรงอย่างกับกองเพล เพราะใบหน้าที่หล่อเหล่าของชายหนุ่มที่เธอไม่เคยเห็นใกล้ๆแบบนี้มาก่อนเลย เห็นไกลๆว่าหล่อแล้วแต่ว่าใกล้ๆยิ่งหล่อมาก นนท์เมื่อเห็นหน้าของเธอแดงฉานแบบนั้นเขาก็ยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจหลังจากพูดจบ น้ำรินเมื่อได้สติเธอก็ผลักร่างหนาออกห่างเธอทันทีก่อนจะพรีบเดินหนีออกไป นนท์ที่เห็นอาการหน้าแดงเขิลอายของเธอแบบนั้น เขาก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจเพราะอย่างน้อยหญิงสาวบ้านนาคนนี้ก็มีความรู้สึกกับเขา 

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก 

“ นี่ฉันจะตายไหมเนี่ยทำไมหัวใจถึงได้เต้นแรงแบบนี้”  น้ำรินที่ยืนเอาหลังพิงประตูห้องเธอเอามือกุมหัวใจดวงน้อยหน้าอกข้างซ้ายของเธอพร้อมกับถามอย่างคนไม่รู้ว่าตัวเองมีความรู้สึกกับผู้ชายใจร้ายคนนี้ นนท์ที่รู้ว่าหญิงสาวมีใจเขาก็เลยเดินขึ้นมาบนห้องก่อนจะเคาะประตูห้องของหญิงสาวเพราะเขาเอาของของตัวเองมาไว้ที่ห้องของเธอ นี้ละที่เขาเรียกว่าคนเจ้าเล่ห์ของจริง555 

ก๊อกๆ ก๊อกๆ 

“ อุ๊ย “  น้ำรินที่กำลังคิดอะไรอยู่นั้นเธอก้ต้องสะดุ้งตัวโยนเมื่ออยู่ๆมีคนมาเคาะประตู ด้วยความอายที่ชายหนุ่มทำกับเธอแบบนั้นเธอก็ไม่ยอมเปิดก่อนจะได้ยินสิ่งที่เธอต้องตกใจมากกว่าเดิม 

“ เปิดประตูให้ฉันหน่อย ฉันเข้าห้องไม่ได้ “  นนท์พูดออกมาเพื่อให้หญิงสาวเข้าใจว่าเขาเข้าอีกห้องไม่ได้ ก็เลยพูดออกเป็นกำกวมเพื่อให้เธอไม่ได้เอะใจอะไร เขารู้ว่าต่อให้เธอเปลี่ยนไปแค่ไหนความใจดีของเธอก็ยังใจดีอยู่วันยังค่ำไม่เคยเปลี่ยนแปลง และก็เป็นจริงดังนั้นเมื่อน้ำรินได้ยินว่าชายหนุ่มเข้าห้องของตัวเองไม่ได้เธอก็เลยนึกว่าเขาล๊อกห้องเอาไว้ก็เลยเข้าไม่ได้ เธอก็เลยยอมเปิดประตูออกมาเพื่อมาเอากุญแจห้องให้เขา 

เอี๊ยด….

“ เข้าห้องไม่ได้เหรอคะ เดี๋ยวฉันไปเอากุญแจให้ “  น้ำรินเปิดประตูออกมาพร้อมกับหน้าที่ยังแดงอยู่ เธอก็จะรีบออกมาหากุญแจให้กับชายหนุ่ม แต่น้ำรินก็ต้องตกใจเมื่ออยู่ๆนนท์ก็ดันตัวเธอให้เข้ามาในห้องพร้อมกับเขา แล้วเขาก็เดินดุมๆไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้าก่อนจะเผยให้เห็นว่าเขาเอาเสื้อผ้าของตัวเองเอามาไว้ในตู้เสื้อผ้าของเธอ ซึ่งนั้นก็ทำให้เธอตกใจเป็นอย่างมาก 

“ นี้คุณ นี้มันห้องฉันนะคุณไม่รู้เหรอว่านี่ห้องของฉัน “  น้ำรินเดินเข้ามาถามชายหนุ่มด้วยความตกใจและก็ เอาเรื่องเพราะนี้มันคือห้องส่วนตัวของเธอแล้วอยู่ๆข้าวของๆนนท์ก็เข้ามาอยู่ในห้องของเธอได้ยังไง นนท์ที่ได้ยินแบบนั้นเขาก็หันหน้ามาพร้อมกับยิ้มมุมปากก่อนจะทำท่าเดินเข้าหาหญิงสาวอีกครั้ง น้ำรินที่เห็นท่าทางและสายตาเจ้าเล่ห์ของชายหนุ่มแบบนั้นก็เล่นเอาใจดวงน้อยของเธอเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง 

“ ทำไมฉันอยู่ห้องนี้แล้วมันจะทำไม อีกหน่อยเธอกับฉันก็ต้องแต่งงานกัน เราสองคนก็มาซ้อมให้มันชินพอถึงวันนั้นจริงๆเธอกับฉันจะได้ไม่ต้องเกร็งไง หรือเธอว่าไม่จริง” เมื่อนนท์พูดจบเขาก็โน้มหน้าเข้าไปใกล้น้ำรินที่ยืนอึ้งหน้าแดงอยู่นั้นพร้อมกับแสยะยิ้มมุมปากออกมาอย่างรู้สึกพอใจที่หญิงสาวเขิลอายเขาเพราะที่ผ่านมามีคนมาจีบเธอตั้งเยอะแต่เธอกับไม่มีอาการแบบนี้กับใครเลย นั้นเลยทำให้นนท์รู้สึกใจชื่นขึ้นมา น้ำรินเมื่อได้สติกลับมาเธอก็ผลักตัวชายหนุ่มให้ออกห่างก่อนจะพูดออกมาเสียงดัง 

“ ใครบอกว่าฉันจะแต่งงานกับคุณกัน แล้วอีกอย่างคุณจำไม่ได้หรือไงว่าคุณเคยบอกว่าไม่อยากแต่งงานกับฉันแล้วอีกอย่าง อากาศที่คุณหายใจอยู่ตอนนี้ก็คือหายใจร่วมกับฉัน คุณเป็นคนบอกเองว่าไม่อยากหายใจร่วมกับฉัน “ น้ำรินพูดออกมาก่อนจะนึกถึงวันที่เธอเก็บของออกมาจากบ้านเพราะเธฮน้อยใจและก็กล่าวโทษตัวเองมาตลอด แต่พอมาวันนี้ผู้ชายใจร้ายคนนั้นที่เคยบอกเธอว่าเขาไม่อยากอยู่ใกล้ ไม่อยากหายใจร่วม และก็ไม่อยากแต่งงานกับเธอแต่พอมาวันนี้เขาจะมาเล่นเกมกับหัวใจของเธออีกครั้งน้ำรินที่เข้มแข็งขึ้นมาเยอะแล้วเธอก็เลยพูดเตือนสติเขาออกมาเพื่ที่จะให้เขาจำได้ว่าสิ่งที่เขาพูดในวันนั้น เขาต้องจำมันให้ขึ้นใจ นนท์เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาเคยพูดว่าร้ายหญิงสาวต่างๆนานาเอาไว้เยอะ เขาก็อยากจะเอาตีนขึ้นมาเตะปากของตัวเองจริงๆ ที่ไปพูดกับเธอแบบน้ตอนแรกเขาก็ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ แต่พอมาได้ยินแบบนี้คำพูดวันนั้นของเขาเกือบทำให้เสียเธอไปแล้ว 

“ พี่ขอโทษ ตอนนั้นพี่พลั่งปากขอโทษไม่ได้ตั้งใจอย่างโกรธพี่เลยนะ “ ฟ้อด  นนท์ตัดสินใจพูดขอโทษกลับเธอแล้วก็เป็นครั้งแรกที่เขาเรียกแทนตัวเองว่าพี่กับหญิงสาวก่อนจะหอมแก้มเธอไปหนึ่งฟ้อด และนั้นก็ทำให้น้ำรินถึงกับอึ้งตกใจ หัวใจดวงน้อยสั่นไหวอย่างกับว่าเธอไปคาดิโอมาทั้งวัน หน้าของเธอแดงกล้ำอย่างกับลูกมะเขือเทศ นนท์เขาตั้งใจไว้แล้วว่าไม่ว่ายังไงเขาก็จะต้องง้อเธอให้ได้ เพราะที่ผ่านมาเขาอยู่โดยไม่มีเธฮมันทรมานและไม่สนุกเอาซะเลย 

ผลัก 

น้ำรินรู้สึกเขิลอายเป็นอย่างมากก่อนจะได้สติเธอก็ผลักชายหนุ่มให้ออกห่างจากตัวก่อนจะวิ่งลงมาจากด้านบนแล้วก็เดินเข้ามาในห้องทำงานของเธอด้วยหัวใจที่สั่นไหวเป็นอย่างมาก เพราะเมื่อกี่ชายหนุ่มได้กล่าวขอโทษเธอและก็เรียกแทนตัวเองกับเธอว่าพี่ นั้นเลยทำให้น้ำรินถึงกับเขิลอายเป็นอย่างมาก 

“ คนบ้าทำอะไรบ้าๆ ก็ไม่รู้ “  น้ำรินที่โดนหอมแก้มเธอก็เอามือขึ้นมาลูบที่แก้มพร้อมกับบ่นอุบกับตัวเองเบาๆ ด้วยหัวใจที่สั่นลัว ก่อนจะได้ยินเสียงขอโทรศัพท์ที่เป็นสายโทรมาจากอเมริกานั้นเป็นเบอร์ของอ้นพี่ชายของเพื่อนรักของเธอ น้ำรินที่เห็นว่าเป็นเบอร์ของใครเธอก็กดรับสายทันที 

ตื๊ดดดดดด ตื๊ดดดดดดด 

“ พี่อ้นว่ายังไงคะ “  น้ำรินกดรับสายวีดีโอคอลของอ้น ก่อนจะพูดกับชายหนุ่มออกมาเสียงหวานแต่ดูท่าแก้มของเธอจะแดง อยู่ไม่หายง่ายๆ อ้นเมื่อหญิงสาวที่เขารักกดรับสายของเขาด้วยความเป็นห่วงที่เขาโทรหาเธอเป็น10สายแต่เธอกลับไม่รับสายเลยทำให้เขาแทบบ้า 

“ น้ำรินเป็นอะไรรึเปล่าพี่โทรหาไม่รับสาย พี่เป็นห่วงแทบแย่ “  อ้นพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูร้อนรนเพราะเขาเป็นห่วงหญิงสาวเป็นอย่างมากพร้อมกับถามหญิงสาวออกมาด้วยความเป็นห่วง น้ำรินเมื่อเห็นหน้าตาของพี่ชายที่ตัวเองรักและเคารพแบบนั้นเธอก็เลยพูดออกมาเพื่อให้พี่ชายที่เธอเคารพหายเป็นห่วง 

“ น้ำไม่เป็นไรคะ สบายดีแต่ว่า…..”  ระหว่างที่น้ำรินกำลังคุยสายวีดีโอคอลกับอ้นอยู่นั้น นนท์ที่จะลงมาหาอะไรกินเพราะหิวก็ได้ยินเสียงคุยกันดังออกมาจากห้องทำงานของเธอที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าและกล่องพัสดุ นนท์ที่แอบฟังอยู่ข้างนอกจนแน่ใจว่าน้ำรินคุยกับใครเขาก็เลยเปิดประตูเข้ามาก่อนจะเดินเข้ามาจากทางด้านหลังพร้อมกับมองหน้าของอ้นด้วยสายตาดุดันอย่างเอาเรื่อง น้ำรินที่เห็นแบบนั้นเธอก็รีบกดว่างสายทันที ก่อนจะหมุนเก้าอี้กับมาหาชายหนุ่มด้วยสีหน้าไม่พอใจ 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***