บทนำ

 แสงแดดยามเย็นสาดกระทบลงมายังชายหาดที่เงียบสงบ เสียงคลื่นซัดฝั่งดังก้องไปทั่ว บนเวทีที่ประดับประดาด้วยดอกไม้สีขาว เจ้าบ่าวและเจ้าสาวยืนเคียงข้างกัน ดวงตาของพวกเขาจ้องมองกันด้วยความรัก ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข

"ผมดีใจนะที่คุณยอมแต่งงานกับผม"

คลื่น เจ้าบ่าวของงานจับมือว่าที่ภรรยาสาวสวยตรงหน้าขึ้นมาด้วยสายตาที่ตั้งใจและอบอุ่น

"ฉันก็ดีใจ..ที่มีนายในวันนี้"

มะลิ สาวสวยเจ้าของชุดเดรสสีขาวสะอาดชายผ้าพริ้วปลิวไปตามลม นัยน์ตาคู่สวยจดจ่ออยู่กับคนตรงหน้าพร้อมกับรอยยิ้มที่มีความสุข

"เชิญบ่าวสาวตรงหน้าเลยครับ" พิธีกรหนุ่มกล่าวเชิญให้ทั้งสองเดินไปยังด้านหน้าบาทหลวง 

สายตาทั้งสองที่ประสานกันด้วยความรักเต็มไปด้วยความสุขสดใสจนอยากหยุดเวลาเอาไว้ตรงนั้น มือหนาจับมือเล็กเอาไว้แน่น นัยน์ตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก

"ท่านสุภาพบุรุษสุภาพสตรีที่รัก เรามารวมตัวกันที่นี่ในวันอันศักดิ์สิทธิ์นี้ เพื่อเป็นสักขีพยานในพิธีศักดิ์สิทธิ์ของการแต่งงานระหว่างคุณคลื่น และคุณมะลิ"

คู่บ่าวสาวจับมือกันไว้แน่น สายตาทั้งคู่จับจ้องไปที่บาทหลวงอย่างตั้งใจ 

"ก่อนอื่น ข้าพเจ้าขอต้อนรับทุกท่านที่มาในวันนี้ ข้าพเจ้ารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในพิธีสำคัญนี้" 

"การแต่งงานเป็นพันธะอันศักดิ์สิทธิ์ระหว่างชายหญิงสองคน เพื่อใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันด้วยความรัก ความเมตตา และความเคารพ"

บรรยากาศที่แสนอบอุ่น สายลมพัดผ่าน แสงแดดอ่อนๆ พระอาทิตย์กำลังลาลับขอบทะเล ท้องฟ้าสว่างแปรเปลี่ยนเป็นสีครามสวยงามสลับกันไป

"คุณคลื่น คุณพร้อมหรือยังที่จะรับคุณมะลิ เป็นภรรยาของคุณ และสัญญาว่าจะรักและดูแลเธอทั้งในยามสุขและยามทุกข์ จนกว่าชีวิตจะหาไม่?"

"รับครับ"

คำตอบรับพร้อมรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข นัยน์ตาสีน้ำเงินยามมองคนตัวเล็กตรงหน้ามันช่างอ่อนโยนเกินบรรยายเสียจริง

"คุณมะลิ คุณพร้อมหรือยังที่จะรับคุณคลื่น เป็นสามีของคุณ และสัญญาว่าจะรักและดูแลเขาทั้งในยามสุขและยามทุกข์ จนกว่าชีวิตจะหาไม่?"

"ระ.."

ปัง!

เสียงปืนดังขึ้นฟ้า 1 นัดทำผู้คนแตกกระจายออกเป็นจุดๆ รวมไปถึงคลื่นที่รีบดึงมะลิเข้าไปกอดแน่น 

"ธีระ!" 

"ไงครับคุณคลื่น มีความสุขมากเลยสินะครับเนี่ย"

ผู้ชายถือปืนเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะเก็บปืนเข้าซอง เขาคนนี้คือ ธีระ เศรษฐวิระโชติ หนึ่งในหุ้นส่วนของ Diamond Group 

ธีระ เศรษฐวิระโชติ นักธุรกิจดาวรุ่งที่กำลังจะมีชื่อคัดเลือกตำแหน่งประธานบริษัทไดม่อนในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า แต่กลับต้องถูกตัดรายชื่อออกจากหุ้นทันทีเพราะมีส่วนร่วมการค้ายาเสพติดข้ามประเทศ 

ไดม่อน หรือ Diamond Group บริษัทส่งออกและผลิตเครื่องเพชรจากตระกูลยักษ์ใหญ่อย่าง ไทสัน ที่ทุกๆ 7 ปีจะมีการเปลี่ยนตำแหน่งผู้บริหารเพื่อพัฒนาบริษัทต่อไปโดยจะมีการคัดเลือกจากหุ้นส่วนทั้งหมดที่มีผลงานและความเหมาะสมที่ทางประธานใหญ่ของไทสันเป็นคนตัดสินเอง

ไทสัน ตระกูลมาเฟียอันดับต้น ที่มีอิทธิพลมากที่สุดในเมืองซัลลิแวน หากแต่ไม่ได้รับสิทธิ์อำนาจสูงสุดเพียงเพราะเคยแพ้ให้กับเทวะบดินทร์ฝั่งอริที่แข่งขันกันมานาน

"มึงมาทำไม!"

"ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ ลืมกันไปแล้วหรือยังไงครับ! งั้นผมเตือนสติคุณให้นะ"

ธีระกวักมือเรียกลูกน้องให้ถือของบางอย่างมาให้

"จะทำอะไร!"

"มึงลืมไปแล้วเหรอว่ามึงหลอกใช้ให้กูไปส่งนี่!" ธีระยกห่อบางอย่างออกมาให้ดู 

นั่นคือห่อยาเสพติดที่ผิดกฎหมาย หากใครที่มีครอบครองหรือลอบขายจะต้องถูกดำเนินคดีทั้งหมด 

 "หึ มึงทำของมึงเอง เกี่ยวอะไรกับกู!"

"ก็เพราะมึงไม่ใช่เหรอที่หลอกให้กูติดรถคันนั้นไป กูถึงพลอยโดนไปด้วย!"

"มึงโง่ไปกับมันเอง อย่าเหมารวมสิ"

"ก็เพราะมึงไง!  เพราะมึงหลอกสลับรถกับกู กูถึงต้องมารับกรรมแทนมึง!"

"มึงมันโลภมาก แต่เสียดายที่โง่ไปหน่อย เลยโดนพวกนั้นหลอกเอาง่ายๆ!"

"เพราะว่ามึงแย่งทุกอย่างจากกูไปไม่ใช่หรือไงกูถึงต้องทำแบบนั้น!!"

"หึ มึงมันไอ้ขี้แพ้!"

"เพราะมึงแย่งทุกอย่างไปจากกู พอกูหมดหนทาง มึงก็หลอกใช้กู จนกูต้องเสียทุกอย่าง เพราะมึงคนเดียว!"

ธีระพุ่งตัวเข้าต่อยคลื่นจนเซก่อนจะเริ่มสลับกันต่อยไปมาแบบที่ทั้งคู่ไม่มีใครยอมใคร 

"หยุดนะครับคุณธีระ!" เสียงบอดี้การ์ดร่างสูงวิ่งเข้ามารั้งฉุดแย่งทั้งสองให้หลุดออกจากกัน

"ซิกส์! เอาตัวมันออกไป!" คลื่นสั่ง

"มึงจะเฉดหัวกูง่ายๆแบบนี้อะเหรอไอ้คลื่น!"

ธีระดิ้นไปมาจนหลุดออกจากการควบคุมของซิกส์

"ตายเหอะมึง!"

"คลื่น!"

ปังๆๆ!!

เสียงปืนดังสนั่นติดต่อกันถึงสามนัดจนร่างบางที่เข้ามาขวางกระสุนทรุดตัวลงในอ้อมกอดของคลื่นทันที

เจ้าสาวในชุดเดรสสีขาวสะอาดถูกของเหลวสีแดงไหลอาบจนผ้าขาวแปดเปื้อนไปด้วยสีแดงสด

"ลิ!!! ทะ..ทะทำไมล่ะ!" 

คลื่นที่ทรุดตัวไปพร้อมกับร่างบาง ในใจเขาตอนนี้มันแทบสลายราวคนเสียสติ ความเจ็บจนชาไปทั้งหัวใจ เสียงกรีดร้องราวคนจะขาดใจตายไปพร้อมกับร่างบางตรงนั้น 

มือเรียวที่เปื้อนเลือดค่อย ๆ เลื่อนสัมผัสใบหน้าของคลื่นช้า ๆ นัยน์ตาระเรื่ออาบรดไปด้วยน้ำตา ความเจ็บปวดจนชาไม่สามารถพูดหรือเอ่ยสิ่งใดออกมาได้ เธอทำได้เพียงส่งสายตาอ้อนวอนราวกับคนแพ้ ก่อนที่ทุกอย่างจะดับมืดลง

ทำไมนะ ทำไมวันของเราทั้งสองคนถึงกลายเป็นวันที่เราต้องจากกันไปตลอดกาลแบบนี้ 

"ลิ!!!!" 

คลื่นตะโกนเรียกมะลิที่นิ่งไป หยดน้ำตาไหลทะลักพร้อมกับแขนแกร่งที่ดึงกอดรัดร่างบางที่แน่นิ่งเอาไว้กับตัวแน่น ความรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบพังทลาย เขากำลังสูญเสียคนที่รักไป

ทำไมถึงทิ้งผมแบบนี้ล่ะ

"เพราะมึง!" 

ร่างสูงลุกขึ้นหยิบท่อนเหล็กที่ตั้งประดับอยู่ขึ้นมากำแน่น ขายาวก้าวเดินตรงไปยังธีระที่กำลังตกใจจนต้องรีบสาวเท้าถอยหนีตามสันชาตญาณด้วยความเร็ว 

"อย่าเข้ามานะเว้ย!"

ตุบ!

"อ๊ากกก!!!"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***