หนังสือเล่มไหม่
บทนํา
ณ กลางป่าในฦดูหนาวมีชายหนุ่มหน้าตาดีตาสีนํ้าเงินผมสีแดงดูขัดกับสีตาสูงราวๆ180กว่าๆนอนแนนึงทังตัวเต็มไปด้วยบาทแผลนํ้าสีแดงลวมไปกับหิมะตรงกันข้ามมีชายหนุ่มผิวขาวนวนเหมือนหิมะผมที่ขาวสวยเมือนไหมแตดวงตากลับบอดไปหนึ่งข้างส่วนอีกข้างนั้นเป็นสีฟ้าอ่อนถ้าดูผ่านๆก็อาจเหมือนคนตาบอดสองข้างกำลังเดินไปหาชายตรงหน้าเสื่อกันหนาวที่ใสไว้ได้ถดลงและห่อตัวของชายผมแดงจึงทำไห้เป็นว่าชายผมขาวกำลังตั้งครรภ์ชายหนุมผมขาวได้พยุงผมแดงไปบ้านของตนในบ้านนันไม่ใหญ่มากเป็นบ้านสไตล์ญี่ปุ่นทุกอย่างดูเงียบสงบห่างไกลจากผู้คนชายหนุ่มผมขาวได้วางผมแดงลงละทำแผลไห้อย่างปลานีดจากนั้นก็ได้เดินออกไป พ้านมาไม่นานนักชายหนุ่มผมแดงได้ลืมตาตื่นขึ้น
"ที่นี่...ที่ไห-อึก!..เจ็บ"
เสียงที่ไร้เรี่ยวแรงได้เอือยขึ้นพล้อมพั้งหันมองทุกทิศทางอย่างสงใส
"อะ..พื้นแล้วหรอครับ"
ชายหนุ่มผมขาวได้เอ่ยขึ้นอย่างตกใจในมือถือฉามโจ๊กไว้อยู่
"คุณเป็นใคร!!!"
"ผมเรย์ครับ"
"แล้วคุณละ"
"ไม่รู้" ชายหนุ่มผมแดงขนะที่พูดนํ้าเสียงก็คล่อยๆลดลงเหมือนตนเองทำผิดมาแลัวเถียงไม่ออก
"แต่ว่าผมรู้แล้วเหลาะครับ..ความจำเสือมสินะครับ"
"คุณชื่อว่าโทมะสินะครับ"
ขนะที่พูดก็นำถ่วยวางบนโตะอย่างละมัดละวังแลัวเดินไปหยิบบางอยางออกมา
"นี่คือนามบัตรของคุณแต่แปลนะครับที่มันเป็ของสำนักงานที่ลุงผมทำงานอยู่ด้วย"
ชายหนุมผมแดงนึ่งไปสักพักก่อนจะพูด
"แล้ว..ที่นี่ที่ไหน"
"บ้านผมเองครับ"เรย์ตอบ
"แล้วมาอยู่นี่ได้ไงกัน"
"ผมเห็นคุณนอนอยู่ในป่าตอนผมจะไปหาเห็บพอดีนะครับ" เรย์ตอบ
"กินข้าวกินนํ้าก่อนนะครับ" พูดเสร็จก็พยุงตัวโทมะไปนั้งที่ทานข้าว
"อะ.เดี๋ยวสิ ..เด็กในท้อง.."
"ไม่ต้องห่วงแค่นี้เอง..ปกติผมแบกไม้แทบทุกวัน" เรย์พูดพล้อมยกยิ้มไห้อย่างหน้าตาเชือยเหมือนเป็นเรื่องปกติ
"ห๊-อึก.เจ็บ"
โทมะพูดด้วยความเจ็บนํ้าเสียงที่สั่นและแผ้วเบา
"อะจริงสิขอตัวไปข้างนอกก่อนนะ" เรย์ตอบ
นํ้าเสียงที่นุ่มนวนและอ่อนโยน
มาอ่านกัเยอะๆนะครับบบ🥰❤
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments