I

I

ในตอนเย็นที่ประเทศเยอรมัน ในเมืองเมืองดุสเซลดอร์ฟ สายลมพัดมาอย่างอ่อนโยน เรือยอร์ชที่แล่นบนสายน้ำให้ความรู้สึกที่สบายตา แสงอาทิตย์ที่ใกล้ลับขอบฟ้ากระทบกับผืนน้ำประกายระยิบระยับสวยงาม แฝดสาวร่างเล็กยืนมองดวงตะวันใกล้ลับขอบฟ้า

"ไม่อยากจากเยอรมันเลย" เสียงหวานได้กล่าวขึ้น

"ฉันเองก็ไม่ต่างกัน"

ใบหน้าทั้งสองดูเศร้าสอยถึงแม้บรรยากาศสวยงามแค่ไหนก็ตาม เพราะวันนี้พวกเธอทั้งสองต้องบินไปเรียนต่อที่ประเทศญี่ปุ่นตามที่พ่อแม่หวัง ตอนนี้พ่อแม่ของพวกเธอเริ่มขี้เกียจทำงาน เลยหวังพึ่งให้แฝดสาวหาทุนเรียนที่โรงเรียนชื่อดัง เพื่อหวังว่าเมื่อพวกเธอจบจากโรงเรียนไปแล้วจะได้มีงานดีๆทำ เด็กแฝดทำอะไรไม่ได้เพราะ พวกเธอเองก็รักพ่อแม่มากๆ จึงทำตามที่พ่อแม่คาดหวัง

"ไปกันเลยไหม"

"อื้อ"

แฝดน้องถามแฝดพี่ ตอนนี้ถึงเวลาพวกเธอต้องไปสนามบินแล้ว พวกเธอนั่งรถบัสไปสนามบินใช้เวลาประมาณ 30 นาที ในการไปถึงสนามบิน ตอนนี้พวกเธอนั่งรอขึ้นเครื่องบิน และแล้วก็ถึงเวลาขึ้นเครื่องบินแฝดสาวทั้งรู้สึกเศร้าและตื่นเต้นในเวลาเดียวกันเหมือนกับว่า พวกเธอจะมีชีวิตใหม่อะไรทำนองนั้น

"มานี้ๆ" แฝดน้องกวักมือเรียกแฝดพี่ให้มานั่งที่เบาะ

แฝดพี่จึงเดินไปและนั่งลง พวกเธอกินอะไรกันนิดหน่อย และผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อย

"นี่ๆ เลย์ล่า! ตื่นๆ ใกล้ถึงเวลาลงเครื่องแล้วนะ" คนเป็นพี่เรียกน้องสาว

"อื้อ~" เสียงหวานขานรับและบิดขี้เกียจอยู่ครู่นึง

มีเสียงประกาศบนเครื่องว่าใกล้ลงจอดแล้ว เมื่อเครื่องลงจอด ทั้งคู่ยกสัมภาระลงจากเครื่องบิน นั่งรถแท็กซี่ไปลงที่ มหานครโตเกียว ย่านรปปงิ เขตมินาโตะ สถานที่ที่เธอต้องไปเรียน นั้นคือ ลักซ์เชอร์เรีย โรงเรียนสุดหรูหราที่ผลิตพวกหัวกะทิและคนดังมากมาย บางคนจบไปก็กลายเป็นคนนักแสดงบ้างแหละ เป็นด็อกเตอร์บ้างแหละ ส่วนมากเมื่อจบไปก็จะมีโอกาศได้งานดีๆสูง ไม่แปลกใจถึงมีคนมากมายอยากเข้าเรียนที่นี้

เมื่อแฝดสาวถึงหน้าโรงเรียนก็ต้องตกตะลึงอ้าปากค้าง โรงเรียนที่หรูหราเกินที่จะเป็นโรงเรียน การตกแต่งโรงเรียนด้วยความปราณีต ตึกเรียนที่เหมือนปราสาท ออกเเนววินเทจเก่าๆแต่ก็มีความหรูหราในตัว สวนริสเซ่ ที่มีไม้ประดับมากมาย ต้นไม้พันธ์หายาก ดอกไม้สีสด มีโต๊ะนั่งให้จิบชา ผีเสื้อบินไปมาราวกับว่ากำลังหยอกล้อกัน กลิ่นหอมของดอกไม้อ่อนๆชวนให้เพลิดเพลิน แฝดสาวเรียกสติตัวเองกลับมาและจึงตัดสินใจว่าเดินสำรวจโรงเรียนก่อนค่อยไปมอบตัว

"อลังการมากเว่อ โรงเรียนแน่นะลูน่า" แฝดน้องกล่าวกับแฝดพี่

"ใช่...นี้คือ....โรงเรียน" แฝดพี่กล่าวตอบ

ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังเดินสำรวจโรงเรียนและพบเจอกับ สนามกีฬามากมายที่พร้อมให้บริการไม่ว่าจะ สนามฟุตบอล, สนามเเบตมินตัน, สนามเทนนิส, สนามบาส, สนามเบสบอล, แถมยังมีอุปกรณ์กีฬาที่อยู่ในสภาพดี พร้อมใช้งาน บลาๆ พูดทั้งวันก็ยังไม่หมด และยังมีห้องชมรมต่างๆประปรายกันไป เช่น ห้องชมรมทำอาหาร ห้องชมรมวิจัย ห้องชมรมศิลปะ ห้องชมรมดนตรี ฯลฯ ห้องสมุดที่เหมือนหลุดออกมาจากนิยายยังไงยังงั้นเลย เมื่อเข้าไปในห้องสมุด ก็เจอห้องกว้าง ไฟสลัวๆให้บรรยากาศในการอ่านหนังสือสุดๆ มีหนังสือมากมายที่จะหาได้จากที่นี้ มีทั้ง หนังสือวิชาการที่เกี่ยวกับความรู้ หนังสือการ์ตูน นิยาย มีมากมายก่ายกองที่สามารถหาได้ อ่อ! แล้วที่นี้ก็มีบรรณารักษ์ด้วยหล่ะ! หล่อมากๆ ชื่อ ณอน เขาเป็นคนเจ้าระเบียบ เคร่งในกฎมากๆ แต่ก็นะนี้คือในห้องสมุด แล้วก็....ยังมีโรงอาบน้ำที่ข้งในไม่ได้มีแต่ฝักบัวอ่บน้ำหรือตู้ล็อคเกอร์ แต่ยังมี บ่อออนเซ็นที่ใหญ่มากๆ เป็นเรื่องดีนะที่มีออนเซ็นในโรงเรียน สามารถมานั่งผ่อนคลายได้ แต่ตอนนี้ลูน่าและเลย์ลาเริ่มเมื่อขามากๆ แต่พวกเธอก็ยังสำรวจไม่เสร็จหรอก

"เฮ้อ พอก่อนได้ไหม เดินจนเมื่อยแล้ว ไปห้องสำนักงานใหญ่ก่อเหอะ เดี๋ยวไม่ได้ไปมอบตัวนะ" ลูน่ากล่าวแก่น้อง

"อื้อ ไปตึกสำงานงานกัน" เลย์ลาเดินจูงมือลูน่าไปที่สำนักงานในโรงเรียนเพื่อไปมอบตัวและบอกว่าตัวเองเป็นนักเรียนทุน

หน้าสำนักงาน

"อลังการอีกแล้วนะเนี่ย ฮ่าๆ ใช้คำว่าอลังการได้เปลืองมากๆ" ลูน่าพูดกับเลย์ลา

"เดี๋ยวก็ชินเองแหละ" เลย์ลาพูดก่อนที่จะนำลูน่าไปห้องปกครอง

เมื่อมาถึงห้องปกครองเลย์ลาก็เคาะประตูก่อนสองสามทีตามมารยาท จากนั้นก็เปิดประตูเข้าไปในห้องปกครอง สองแฝดได้พบครูใหญ่สาวสุดสวยนั่งเคลียร์เอกสารกองโต ครูใหญ่มองมาที่พวกเธอสองคนพร้อมบอกว่า

"นักเรียนทุนที่เป็นเด็กแฝดจากเยอรมันใช่ไหม ผมเหลืองเลย์ลาผมดำลูน่า ใช่ไหม?"

เด็กแฝดตกใจที่อยู่ๆครูใหญ่ก็พูดขึ้น

"ช ใช่ค่ะ"

"เอาใบทุนมานี่ ฉันจะเซ็นต์รับรองให้ ฉันมีเวลาไม่เยอะ"

แฝดสาวจึงยื่นใบทุนให้ครูใหญ่เซ็นต์

"รับใบทุนแล้ว สามารถรับยูนิฟอร์มได้ที่ตึก4นะ บอกเขาไปว่า รับยูนิฟอร์มเด็กทุน"

เด็กแฝดพยักหน้าเข้าใจ พร้อมเดินออกไปจากห้องปกครอง ระหว่างทางเดินไปที่ตึก 4 พวกเธอได้เห็นผู้คนมากหน้าหลายตา มีแต่คนหล่อๆสวยๆแต่งตัวด้วยแบรนด์เนมทั้งนั้น กลิ่นน้ำหอมที่ไม่ซ้ำคน ระหว่างที่2แฝดเดินชมดูผู้คนนั้น เลย์ลาก็ได้ชนผู้หญิงคนหนึ่ง

"อะ โอ้ย!"

-สวัสดีค่ะ ไรท์เอง พึ่งแต่งนิยายาครั้งแรกเลยค่ะ จะตั้งใจแต่งเรื่องนี้ที่สุดเลยค่ะ สามารถติเตียนกันได้น้า แต่อย่าเเรงเกินไป ในอนาคตไรท์จะปรับปรุงอย่างแน่นอน♡

ปล. ทุกอย่างคือเรื่องแต่และเรื่องสมมุติไม่มีเจตนาทำให้เสียหาย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***