5.ละเมอ..

...เช้า// วันศุกร์ที่สดใส/...

...7:10 น....

...----------------...

...ถึงโรงเรียน...

พราวเธอได้นั่งรอเพื่อนสนิทของเธอที่โรงอาหาร ก่อนที่จะนึกถึงเรื่องเมื่อคืนอย่างสงสัย....นึกดูเเล้วก็ปวดหัว สักพักนิดาก็เดินเข้ามาที่โรงเรียนตรงไปยังโรงอาหาร ของโรงเรียน เเล้วจึงเข้าไปหาพราว ที่มัวเเเต่นั่งละเมอคนเดียวที่โต้ะ

เธอสะกิด ประมาณ4-5รอบ กว่าพราวนั้นจะหันมาถามเธอ

นิดา:พราว พราว พราว!!!!!!(เธอจึงกะโกนไป1กรุบพร้อมกับเอามือไปสะกิดที่ตัวพราว)

พราว:อ้าว!!!....ห้ะๆ..... มีอะไรหรอ(เธอไดหลุดจากภวังค์ความคิดของเธอ)

นิดา:ยัยพราว!!!นี่เเกมีอะไรรึป่าว เห็นเรียกอยู่ตั้งนานไม่หันมา

พราว:ป่าว เเค่ละเมอนิดหน่อยอ่ะ

นิดา: มีเรื่องอะไรก็ปรึกษาเราได้นะ ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันนะ อย่าเก็บไปคิดคนเดียวสิ

จากนั้นพราวได้เล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนฟังเเล้วจากนั้น ทั้ง 2 ก็เข้าห้องเรียนเเเล้วก็เรียนกัน

...----------------...

ตกเย็น

...ΩΩΩΩΩ...

เธอนั้นได้นั่งรอเเเม่ของเธอที่ที่รอรถประจำทางกลับบ้านตามปกติเธอเห็น"คุณตาคนหนึ่ง" เดินข้ามถนนมา เเล้วพราวเห็นจึงพยุงคุณตามานั่งที่ศาลาก่อนที่ตาจะถามเธอว่า"แม่หนูมานั่งรอรถที่นี่ประจำเลยหรอ"ก่อนตาคนนั้นจะเดินกลับบ้าน พราวจึงได้ตอบกลับไปว่า

พราว: ใช่ค่ะ(เผลอสบตากับบางสิ่งบางอย่างในมุมมืด)

ในที่สุดเเม่ของเธอก็มาจอดถึงที่จอด ก่อนที่เธอจะโบกมือบ๊าย บาย เเล้วรถก็เเล่นอออกไป เเล้งบังเอิญหันหลังกลับไป โดยที่เธอนั้นสังเกตุเห็นสักพักว่าคุณตาคนนั้นก็จ้องตามเธอพร้อมกับเห็นเเมวที่เธอนั้นได้เห็นในคืนนั้นด้วย ที่ข้างล่างที่นั่งพร้อมดวงตาที่พิเศษของมัน ก่อนที่เธอจะหันกลับไปข้างหน้า เเเล้วหันกลับมาอีกครั้งก็ไม่เห็นคุณตาคนนั้นกับเเเมวตัวนั้นอีกเลย เเม่เธอเลยสะกิดเบา เบา ที่เเขนพราว

มะลิ: เป็นอะไรหรอลูก!?

พราว: ป่าวค่ะ ไม่มีไร ....

มะลิ:อ๋อ เเม่ก็เห็นเราอ่ะจ้องอะไรตั้งนาน ..ที่ไหนได้ละเมอนี่เอง เเล้วคิดถึงใครอยู่น้าถึงละเมอซะลึกเชียว?

พราว: ป่าวสักหน่อยแม่(เลิ่กลั่ก) คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยเเเค่นั้นเอง ไม่มีอะไรหรอก พราวอ่ะนะจะไปคิดถึงใคร

มะลิ: เเน่ะๆ พิรุธนะเนี่ย เดี๋ยวนี้มีความลับต่อกันหรอ😌

พราว:ถ้ามีอะไร เดี๋ยวพราวจะบอกเเม่คนเเเรกเลยค่าา

ถึงบ้าน

... ◖⁠⚆⁠ᴥ⁠⚆⁠◗ใครกันน้า?‼️...

..."...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***



