ตอนที่ ๑ ที่นี้ที่ไหน

ณ นครเมรทิพย์ มีร่างกินรีนางหนึ่ง ที่กำลังบรรทมอยู่

"อือ~ที่นี้-ฮึก!? ที่นี้ที่ไหนกัน นี้ไม่ใช่ห้องนอนฉันนี้? เกิดอะไรขึ้นกัน"

ก๊อกๆๆ '''พระธิดานารินทร์ ทรงตื่นจากบรรทมแล้วรึยังเพคะ'''

"อึก! ปวดหัวจัง นี้ฉันฝรรหรอเนี้ย ทำไมเหมือนจริงอย่างนี้ล่ะ"

"'พระธิดา หม่อมฉันขออนุญาติเข้าไปนะเพคะ"'

"อ๊ะ! เราตื่นแล้ว มีอะไรรึ"

"'หากพระธิดาทรงตื่นจากบรรทมแล้ว ให้หม่อมฉันเข้าไปรับใช้พระธิดานะเพคะ"'

"ขะ เข้ามา แล้วปิดพระทวาร(ประตู)ด้วย"

"เพค่ะ พระธิดาทรงสรงพระพักตร์(ล้างหน้า)ก่อนนะเพคะ"

"เรายังไม่ได้สรงพระพักตร์เลย..ชื่อ...เจ้าชื่ออะไรรึ.."กระมนณ์หรือพระธิดานารินทร์ถามหญิงรับใช้ 'โชคดีนะที่มีความทรงจำเจ้าของเจ้าของร่างเดิม ไม่งั้นคนที่ไม่เก่งภาษาไทยอย่างฉัน ไม่รอดแน่'

"อะไรนะเจ้าคะ? พระธิดาลืมชื่อหม่อมฉันรึเจ้าคะ พระธิดาทรงพระประชวร(ป่วย)ตรงไหนรึไม่เพคะ"มองหน้านารินทร์อย่างสงใส

"เถอะน่า~ข้าลืม แล้วเจ้าชื่ออะไรเล่า?" นารินทร์ยกยิ้มอย่างเอียงอาย

"หม่อมฉันชื่อบุหลันเพคะค่ะ เป็นพี่เลี้ยงพระธิดาเพคะ"นั่งโค้งตัวลงเล็กน้อย

"อ่อ~ชื่อบุหลันนี้เอง อายุเท่าไรแล้ว?"ยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกฝ่าย

"!? พะ-พระธิดาทำกริยามารยาทเช่นนี้มันมิงามนะเพคะ"เอ็ดเบาๆ

'โถ~แม่คุณดุจริงๆเลย ฉันนับถือ'นั่งหลังตรง"เอ้า บอกมาเสียสิ อายุเท่าไหร่"

"หม่อมฉันอายุ130ปีแล้วเจ้าค่ะ"ก้มหน้า

'ห๊ะ!? อายุเยอะขนาดนั้นเลยหรอ เจ้าของร่างเดิมยังอายุ24ปี ยังน้อยกว่าเสียอีก เป็นทวดได้เลยนะเนี้ย'ยิ้มแห้ง"อ่อ~ เราอยากสรงพระพักตร์แล้ว"

"เพคะ นี้เพคะหม่อนฉันได้เตรียมผ้าชุบน้ำมาให้แล้วเพคะ"ยื่นผ้าชุบน้ำให้นารินทร์

รับ"ขอบใจนะพี่บุหลัน"เช็ดหน้า

อึ้ง! "เมื่อกี้พระธิดาเรียกหม่อมฉันว่ากะไรนะเพคะ"

"พี่บุหลัน ทำไมรึ? รึข้าเรียกมิได้กัน พี่อายุเยอะกว่าเราเสียอีก เพราะงั้นเราเรียกอย่างนั้นถูกแล้ว"คืนผ้าชุบน้ำให้บุหลัน

"พะ เพคะ วันนี้มิไปเล่นน้ำหรือเพคะพระธิดา"

"เราจักไปอยู่ แต่เราขอถามเจ้าก่อน เจ้ารู้จัก นครขีดขินรึไม่"ทำหน้าคาดหวัง ตั้งแต่นางรู้ว่าตัวเองข้ามเวลาหรือเรียกอีกอย่างว่าทะลุมิมา นางอยากรู้ว่าที่นี้ใช่รามเกียรติ์รึป่าว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

ตอนที่ ๒ โดนจับได้

