นักเรียนใหม่และก็แนะนำตัว

สึนะพากษ์

"เจ้าห่วยตื่นได้แล้ว"รึบอร์นยังคงมาปลุกผมเหมือนทุกเช้าด้วยชุดที่แตกต่างกันไปในแต่ล่ะเช้าด้วยคราวนี้เป็นชุดนักก่อสร้างก่อนจะเปลี่ยนให้เลออนกลายเป็นค้อนมาทุบหัวเขา

"โอ้ยยย!!"แน่นอนตามสเต็ปเดิมสดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเจ็บปวดแสนสาหัสที่กระทบถึงสมองได้เลยทีเดียว

"ทำบ้าอะไรของนายห้ะ!!..รีบอร์น"ผมหันไปตวาดคนที่ใส่ชุดคนงานก่อสร้างซึ่งก็คือรีบอร์นที่นั่งอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือของผมพร้อมเปลี่ยนให้เลออนกลายเป็นกิ้งก่าเหมือนเดิม

"เช้าแล้วเจ้าห่วย..นี้มัน 07:45 นาทีแล้วเฟ้ย"รีบอร์นหันมาตวาดผมทันทีเพราะว่าผมกำลังจะไปสายในวันเปิดภาคเรียนแรกระดับชั้นม.ปลายของโรงเรียนนามิโมริ

"ห้ะ!!..ว้ากกกกกกกก!!!!..สายแล้ว!..สายแล้ว!!!"ผมสะดุ้งทันทีกับเสียงตวาดนั้นก่อนที่ผมจะหันไปมองนาฬิกาปลุกที่แม่ซื้อให้ผมก่อนที่ผมจะตะโกนออกมาสุดเสียงในทันที

แล้วก็ตามสเต็ปเดิมก็คือหลังจากแต่งตัวเสร็จก็ลื่นล้มตรงหัวบันไดลงมาด้านหน้าอนาถแท้แน่นอนว่าผมไม่มีเวลาไปสนใจเรื่องพวกนั้นหรอกเพราะถ้าไปไม่ทันแล้วก็ผมได้โดนคุณฮิบาริขย้ำตายแน่

ผมเข้าไปในครัวเพื่อจะรับประทานอาหารเช้าก่อนที่จะเห็นแม่ของผมเตรียมอาหารเช้าให้กับทุกคนอยู่โดยอาหารเช้าของผมก็โดนแย่งไปเป็นที่เรียบร้อยโดยแรมโบ้ผู้พิทักษ์อัสนีที่ถึงแม้จะอายุปาเข้าไป 7 ขวบแล้วก็ตามก็ยังคงเหมือนเดิมนั่นเองเจ้าเก่าเจ้าเดิมและเจ้าประจำนั่นเอง

ผมหันไปคุยของในตู้เย็นและเจอขนมปังเข้าผมเอาขนมปังนั่นมาอุ่นเลยเครื่องปิังขนมปังโดยที่มีแม่ของผมร้องห้ามเพราะว่าท่านไม่อยากให้ผมขาดสารอาหารตอนเป็นไปเรียนวันแรกหรอกนะ

"สึคุงเดี๋ยวแม่ทำอาหารอีกแป๊บเดียวก็จะเสร็จแล้วจ้า"คุณแม่คนสวยของผมบอกมาแบบนั้นก่อนที่จะหันไปยุ่งกับอาหารต่อ

"สึคุงแม่บอกกี่ครั้งแล้วว่าขนมปังมันช่วยให้อิ่มท้องก็จริงแต่มันไม่มีสารอาหารเลยนะ"แม่บอกก่อนจะหันมาดุผมที่เห็นผมเอาขนมปังไปอุ่น

"แต่แม่ครับผมจะสายแล้วนะครับ"หลังจากขนมปังผมอุ่นได้ที่ผมก็เลยหยิบมันเข้าปากทั้งสองแผ่นก่อนจะรีบวิ่งออกไปนอกบ้านเพื่อไปโรงเรียนโดยไม่ลืมเอาข้าวกล่องและกระเป๋านักเรียนไปด้วย

ตอนนี้ผมวิ่งมาถึงโรงเรียนตรงเวลาพอดีเป๊ะก่อนจะรีบเข้าห้องเรียนเลยในทันทีผมเหนื่อยมากลงไปกับโต๊ะไงทันทีที่ก้นถึงเก้าอี้นะ

"โย่ว..สึนะมาทันแบบฉิวเฉียดเลยนะ ฮ่าๆๆๆๆๅ"ยามาโมโตะนักกีฬาเบสบอลมือดีของโรงเรียนและยังเป็นผู้พิทักษ์พิรุณของผมด้วยเดินเข้ามาทักผมพร้อมกับเสียงหัวเราะเจ้าประจำ

"อย่ามาตีสนิทรุ่นที่ 10 นะเฟ้ย!!..ไอ้เจ้าบ้าเบสบอล"ตามด้วยโกคุเดระพ่อหนุ่มทรงแบดที่เป็นเจ้าพ่ออารมณ์ร้อนและโมโหง่ายมากที่เป็นผู้พิทักษ์วายุของผมและเป็นคนที่เคารพผมมากที่สุดในบรรดาพิทักษ์แล้วแหละครับ

ก่อนที่พวกเรา 3 คนจะได้พูดคุยอะไรกันคุณครูประจำชั้นก็เข้ามาภายในห้องเรียนเสียก่อนทำให้พวกเรา 3 คนต้องแยกไปนั่งโต๊ะใครโต๊ะมันทันที

"เอาล่ะนักเรียนวันนี้มีนักเรียนแลกเปลี่ยนจากโรงเรียนต่างๆเข้ามานะ"คุณครูผู้ประเสริฐศรีทำการบอกนักเรียนว่าจะมีนักเรียนใหม่เข้ามา

"นักเรียนแลกเปลี่ยนหรอจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันนะ"นักเรียนในห้องผู้หญิงลือกันให้แซดเลยว่านักเรียนใหม่เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่

"ขอให้เป็นผู้หญิงเถอะสาธุ"ส่วนนักเรียนชายก็ต้องท่าไหว้พระเจ้าขอนักเรียนผู้หญิงสักคนอะไรแบบนี้นะ

"ต้องผู้ชายเท่านั้นย่ะ"ส่วนพวกผู้หญิงก็ทำการดับฝันผู้ชายด้วยการบอกว่านักเรียนใหม่ต้องเป็นผู้ชายเท่านั้น

"ผู้หญิง"นักเรียนชายก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน

"ผู้ชาย!"นักเรียนหญิงก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกันเช่นเดิม

"ผู้หญิง!!"

"ผู้ชาย!!!"

"พอ..พอสักทีเป็นผู้ชายทั้งหมดอ๋อมีผู้หญิงหนึ่งคนด้วยนั่นแหละ"พอครูที่เห็นแบบนั้นก็ดับฝันนักเรียนชายไปเกือบทั้งหมดด้วยกันบอกว่านักเรียนแลกเปลี่ยนทั้งหมดเป็นผู้ชายนั่นเองแต่ก็ต้อบใจชื้นขึ้นมาบางเมื่อเห็นว่ามีนักเรียนหญิงคนหนึ่ง

"เอาล่ะ..พวกเธอเข้ามาได้แล้ว"คุณครูผู้เป็นที่รักได้บอกให้นักเรียนใหม่ที่อยู่นอกห้องเข้ามาในห้องได้เลย

ประตูถูกเปิดออกด้วยนักเรียนใหม่ 6 คนด้วยกันนักเรียนใหม่เหล่านั้นได้ทำการไปยืนหน้าห้องเพื่อให้ง่ายต่อการแนะนำตัวเรียงรายคนบรรยากาศในห้องดูอึดอัดขึ้นมาทันทีที่นักเรียนใหม่ทั้ง 6 เข้ามา

"เออ..สวัสดีฮะ คิเสะ เรียวตะ ฮะ"คิเสะพูดทำลายบรรยากาศอึดอัดรอบตัวจบก็จัดการแจกยิ้มร่าเริงสดใสทำให้ผู้หญิงในห้องเป็นลมไปตามๆกัน

ผมถือว่าคิเสะคุงหน้าตาดีอยู่นะผิวขาวออกแทนหน่อยๆผมสีเหลืองเป็นประกายดวงตาสีทองสวยดูร่าเริงสดใสดี

"คิเสะคุงที่เป็นนายแบบใช่มั้ย"เพื่อนผู้หญิงในห้องคนนึงเอ่ยถามคิเสะ

"เฮ้ย!!..จริงหรอ!!"ตามด้วยเพื่อนผู้หญิงในห้องอีกคน

"ใช่จริงๆด้วย กรี๊ดดดดด"และเพื่อนผู้หญิงอีกคนที่พูดแล้วกรี๊ดในลงท้าย

"เอ่อ..ก็ใช่ฮะ..แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วฮะ"คิเสะพูดเสียงเหนื่อยๆ

"หาว~อาโอมิเนะ ไดกิ"หลังคิเสะแนะนำตัวเสร็จก็ตามด้วยอาโอมิเนะที่หาวออกมาก่อนที่จะแนะนำตัวเสียอีก

อาโอมิเนะคุงก็หน้าตาดีนะก็อยู่ก็ใช้ได้ถึงจะอยู่ในระดับปานกลางก็เถอะผิวสีแทนออกดำทำให้ดูแมนมากมีผมสีน้ำเงินทำให้ดูดีในระดับสายตาดวงตาสีน้ำเงินก็ถือว่าดูดีอยู่ล่ะนะ

"คุโรโกะ เท็ตสึยะ ครับ"เสียงอีกเสียงพูดขึ้นมาทุกคนหันมองหน้ากันและกันทันทีที่อีกฝ่ายพูดจบ

"เออ..เสียงใครพูดน่ะ"พวกนักเรียนในห้องต่างพากันตกใจยกใหญ่พร้อมจ้องหน้ากันและกันไปมาด้วยสายตาเลิกลั่กถึงขั้นสุด

"อุฟ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..นายไม่ควรอยู่ตรงนี้จริงๆนั้นและนะเท็ตสึ"อาโอมิเนะระเบิดหัวเราะออกมาในขณะที่คนอื่นๆพยายามกลั้นขำสุดชีวิต

"อึก ฮ่ะๆๆๆ..นั..นั้นสิ..ฮ่ะ..คุโรโกจจิ"คิเสะก็เป็นไปกับเขาด้วยเหมือนกันพยายามกลั้นขำในขณะที่กุมท้องตัวเองแน่นด้วยความทรมานแต่ถึงจะทำอย่างนั้นตัวเขาก็ยังหลุดขำออกมาอยู่ดี

และคิเสะก็ดันเด็กผู้ชายผมฟ้าดวงตากลมโตสีฟ้าออกมายืนกันข้างหน้าในขณะที่คนอื่นๆพยายามกลั้นขำกันสุดชีวิตที่ถึงแม้จะไม่ช่วยก็เถอะ

'จืดจาง..จืดจางเกินไปแล้ว"พวกนักเรียนในห้องมองคุโรโกะด้วยสายตาตื่นตกใจรวมถึงผมด้วยอะไรกันผมไม่ทันสังเกตเลยแท้และก็คิดเป็นเสียงเดียวกัน

"อุป ชั้น คางามิ ไทกะ"คางามิแนะนำตัวต่อจากคุโรโกะโดยสภาพเป็นแบบเดียวกับคิเสะคุงเป๊ะแต่หลุดขำน้อยกว่าล่ะมั้ง

คางามิคุงมีผิวสีแทนที่แทนขาวๆผมสีเพลิงที่ทำให้สดุดตาดวงตาสีแดงแสนน่าเกรงขามมันเหมือนผมกำลังจ้องเสืออยู่เลยหน้าตาก็ถือว่าพอดีดูใข้ได้เท่าอาโอมิเนะคุง

ส่วนคุโรโกะคุงมีผิวสีขาวราวหิมะเหมือนไม่เคยออกแดดเลยดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลสวยผมสีสีครามออกฟ้าหน้าตาถือว่าดูดีตรงสเป็คสาวๆหลายๆคน

"พวกนายหยุดหัวเราะกันก่อนได้มั้ย"เด็กแว่นหัวเขียวพูดเอ่ยห้ามปรามเพื่อนของตนที่หัวเราะราวกับมีเรื่องสนุกนักสนุกหนาทั้งๆที่เรื่องสนุกของพวกนี้ก็คือเรื่องเพื่อนของตัวเอง

"มิโดริมะ ชินทาโร่"เด็กแว่นแนะนำตัวเองและทำการดันแว่นตุวเองขึ้นก่อนจะหันไปทำหน้าดุใส่เพื่อนๆให้หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้ถ้าไม่หยุดหัวเราะได้โดนกรรไกรบินพิฆาตจากกัปตันทีมแน่ๆ

มิโดริมะคุงดูเป็นเด็กดีเรียนเก่งแน่นอนผมสีเขียวสดุดตาหน้าตาออกไปทางหล่อมากดวงตาสีเขียวภายใต้กรอบแว่นนั้นดูดีมากอยากรู้จังว่าพวกเขากินอะไรถึงได้หล่อโคตรปานนั้น

"อาคาจินขนมหมดแล้วอ่า"พวกเขาหันไปหาเด็กโข่งร่างยักษ์สูงไททันผมม่วงทันทีที่ได้ยินอีกฝ่ายพูด

"แนะนำตัวก่อนอัตสึชิเดี๋ยวผมพาไปกินขนม"เด็กผู้ชายผมแดงชมพูเอ่ยขึ้นบอกร่างสูงใหญ่ของไททันผมม่วงทันที

"จริงหรออาคาจิน"เมื่อเด็กโข่งร่างสูงยักษ์ใหญ่ไททันผมม่วงได้ยินแบบนั้นก็ตาเป็นประกายก่อนจะถามอีกทีเพื่อความแน่ใจก่อนจะได้รับการพยักหน้าของเด็กชายผมแดงชมพูเป็นการตกลง

"อ่า..สวัสดีชั้น มุราซากิบาระ อัตสึชิ"มุราซากิบาระคุงเอ่ยแนะนำตัวก่อนจะทำหน้าง่วงงุ่นเมื่อไม่มีขนมขั้นสุด

ผมว่าหน้าตาของมุราซากิบาระคุงก็จัดว่าหล่ออยู่นะแต่ใครจะกล้าเป็นแฟนกับพี่ท่านกันล่ะครับสูงขนาดนี้ผู้หญิงที่สูงที่สุดในห้องยังเทียบไม่ติดเลยทั้งผมสีม่วงเงางามดวงตาสีม่วงใสแป๋วแว๋วอย่างกับเด็กน้อยขนาดนี่

เด็กชายผมสีแดงชมพูพอได้รับคำตอบที่น่าพอใจแล้วก็หันไปจ้องหญิงสาวคนเดียวในกลุ่มที่เกาะแขนคุโรโกะเข้ามาในห้องด้วยความที่หญิงสาวเตี้ยเกินไปพอไปรวมกับชายร่างใหญ่ยักษ์แล้วทำให้พวกเรามองไม่เห็นเธอไปโดยปริยาย

"โมโมอิ ซัทสึกิ คะ"หญิงสาวเริ่มรู้ตัวจากการโดนจ้องจากจักรพรรดิผมแดงก็รีบเอ่ยแนะนำตัวด้วยท่าทางร่าเริงทันที

โมโมอิจังหน้าตาน่ารักสวยหวานมากผมเป็นสีชมพูสวยดวงตาเป็นสีชมพูประกายแพรวพราวใครเห็นหน้าตาก็ต้องตกหลุมรักทั้งนั้นทรวดทรงองค์เอวคืองานดีระดับมาตรฐานผู้หญิงหน้าอกหน้าใจที่คับแทบจะปริกระดุมเสื้อนักเรียนออกมาแล้ว

"อาคาชิ เซย์จูโร่"เมื่อได้รับคำตอบที่หน้าพึ่งพอใจจากโมโมอิแล้วก็ทำการเอ่ยชื่อตัวเองออกมาบ้างดวงตาทรงอำนาจกวาดมองนักเรียนหลายคนด้วยสายตาเย็นชาและนิ่งเฉย

ก่อนที่จะมาหยุดที่ผมดวงตาคู่นั้นทำเอาผมไม่สบายใจอยู่นิดหน่อยกำลังอยู่กับสิงโตราชสีห์ตัวใหญ่อย่างไรชอบกล

อาคาชิคุงมีผมสีแดงชมพูสดุดดวงตาสีแดงทับทิมคู่คมดูทรงอำนาจแต่เหมือนผมจะเห็นแวบหนึ่งดวงตาข้างหนึ่งของอาคาชิคุงส่องประกายเป็นสีเหลืองเลยหรือว่าผมจะตาฝาดกันนะส่วนหน้าตาที่โคตรจะโคตรพ่อโคตรแม่หล่อเลยครับผิวก็ขาวราวกับลูกคุณหนู(ก็ลูกคุณหนูจริง)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***