บุ๊คห้อง

“ เป็นไปไม่ได้ “ หลวงตามองงูยักษ์ตัวใหญ่มีหงอนสีขาวนอนขดอยู่ตรงหน้าแก้วกับเฟย ด้วยความตกตะลึง เพราะท่านไม่อยากจะเชื่อว่านาคที่ทำผิดปาราชิกนั้นคือการที่ฆ่าผู้ทรงศิล พอได้ยินแค่คำว่าฉันอโหสิกรรม เหมือนทุกอย่างถูกปลดล๊อก แก้วกับเฟยมองงูยักษ์ด้วยสายตาที่ตกตะลึงกับภาพที่อยู่ตรงหน้า 

“ แก้ว แก้ว ฉัน ฉัน ขอบใจเจ้าหลายๆเด้อ “ เสียงงูยักษ์ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจที่เธอกลับมาเป็นปกติแล้ว เธอกับมาเป็นาคร่างเดิมของเธอหลังจากที่เธอเป็นอสูรกายมาเป็นพันปี แก้ว เฟย และหลวงตา ที่ตอนแรกตืนตกใจแต่พอได้ยินน้ำเสียงที่ตื่นเต้นดีใจ ของงูสาวแถมงูยักษ์ก็ยังเลือยมาพันรอบกายของแก้วด้วยท่าทางและน้ำเสียงที่ตื่นเต้นดีใจ แก้วพอได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มออกมาทั้งน้ำตาอย่างดีใจ ไม่รู้ทำไมเธอถึงไดรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมากที่เห็นบัวคี่หลุดพ้นได้ จากนั้นงูขาวก็เอาหน้าของตัวเองพร้อมกับแพร่แม่เบี้ย หลับตาลงแล้วเอามาชนที่หน้าผากของเธอ แก้วเห็นแบบนั้นเธอก็ยิ้มเอาหน้าผากชนกับหัวเธอแล้วก็หลับตาลงด้วยความรู้สึกดีชุ่มชื่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก 

“ แก้วเอ้ยข้าขอบใจเจ้าหลายๆเด้อ พี่รู้แล้วละว่าสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นมันเกิดขึ้นเพราะพี่เอง พี่ขอโทษเด้อ เพราะความอิจฉาริษยามันบังตาจนเหดให้พี่ทำสิ่งเลวร้ายลงไป พี่พอแล้ว พี่หลุดพ้นแล้ว ขอบใจหลายๆเด้อ พี่ขอให้เจ้าหลุดพ้นกับสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึน ขอให้เจ้าหลุดพ้นกับสิ่งที่เกิดขึ้น พี่ขอให้เจ้าโชคดีแล้วเฮากับมาพ้อกันใหม่เด้อน้องหล่า พี่อโหสิกรรมให้เจ้าแล้ว “ งูสาวพูดออกมาทางจิตรของนาง แก้วเมื่อได้ยินแบบนั้นหัวใจที่หนักอึ้งก็รู้สึกเบาโล่งขึ้นมา พร้อมกับยิ้มทั้งน้ำตา 

“ ฉันก็ขอให้พี่ก็มีความสุขและก็ใช้ชีวิตที่ได้กลับคืนมาให้มีความสุขที่สุดเท่าที่พี่จะมีได้นะจ๊ะฉันจะคอยทำบุญให้พี่ แล้วฉันก็จะรอพี่จนกว่าวันที่เราจะได้กลับมาเจอกันอีกนะ “ แก้วเธอก็พูดออกมาทางจิตรของเธอทึ้งคนทั้งงูต่างวางกรรมที่มีต่อกันลงด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์ โดยที่ไม่มีอะไรติดค้างกัน แถมทั้งคู่ก็เหมือนจะกลายเป็นพี่น้องที่รักกันอีก 

☆ และนี้ก็เป็นบทเรียนที่สอนคนเป็นอย่างดีว่าอย่าเสียเวลากับอะไรที่มันไม่มีคุณค่ากับชีวิตเลย รัก โลภ โกรธ หลง ก็รู้ว่าเป็นของธรรมดากับมนุษย์ แต่ว่าถ้ามันทำให้เสียเวลาและก็บั่นทอนชีวิต ก็จงปล่อยวางแล้วปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามกรรมของมันเถอะ ☆ 

หลังจากงูกับคนกล่าวร่ำลาและอโหสิกรรมให้แก่กันแล้ว งูสาวเธอก็ได้รู้หัวใจตัวเองแล้วว่าเธอนั้นไม่ได้รักนาคทรเลย ที่เธอทำแบบนั้นเป็นแค่เธออยากเอาชนะแก้วเท่านั้น แต่ที่เธอทำผิดกับทรมีเพียงเรื่องเดียวคือเธอ พรากลูกพรากเมียเข้าเท่านั้น เมื่อ2คน 1นาคได้เครียใจกันแล้ว ทุกอย่างก็ถูกวางลง และจบต่อกันจากนั้นนาคบัวคี่ก็กราบลาหลวงตา พร้อมกับลาแก้วกับเฟย ก่อนจะเลื้อยลงจากโบสถ์ไปโดยเธอทอดเกร็ดนาคไว้ให้แก้ว1เกร็ดเป็นของเพียงสิ่งเดียวที่เธอจะสามารถทิ้งไว้ให้น้องสาวไว้ดูต่างหน้าและเป็นของขรังให้หญิงสาวเอาไว้ติดตัว ยามที่เธอเจอเหตุไม่คลาดฝัน 

บ้านแก้ว 

“ เอาละแก้วตั้งใจนะลูก กลับไปคราวนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นแม่ขอให้ลูกจงมีสติ และก็ขอให้ลูกผ่านพ้นอุปสรรคไปให้ได้นะ “ หน่อยบอกคนเป็นลูกสาวด้วยความรักและหวังดี แก้วก้มลงกราบที่เท้าของแม่ ก่อนจะเอาตีนแม่มาเยียบที่หัวเพื่อเป็นสิริมงคล 

“ ตั้งใจนะลูกพ่อเชื่อว่าทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี พ่อกับแม่จะเป็นกำลังใจให้ลูกอยู่ที่นี้ ถ้าลูกรู้สึกหนัก เหนื่อย ท้อ ก็ขอให้ลูกรู้ว่าพ่อกับแม่รออยู่ที่นี้ลูกกลับมาได้เสมอ “ ดวงผู้เป็นพ่อพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่ปนไปด้วยความรัก ความเมตตาและความหวังดี แก้วก้มลงกราบที่ท้าวของพ่อจากนั้นเธอก็เอาท้าวของพ่อมาเยียบที่หัวเพื่อเป็นศิริมงคล จากนั้นแก้วกับเฟยก็วางแผนกันว่าจะพาเฟยไปเที่ยวพัทยาสัก 7 วันก่อนบินกลับไปสู่ชีวิตแลัปัญหาต่อ 

“ เฟยแม่ฝากน้องด้วยนะลูก “ ระหว่างที่แก้ว กับเฟยกำลังจะออกจากบ้าน แม่ของแก้วก็เอ้ยฝากฝั่งแก้วไว้กับชายหนุ่ม เฟยเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาก็พยักหน้าก่อนจะยกมือขึ้นมาไหว้แล้วพูดออกมา 

“ แม่กับพ่อไม่ต้องห่วงนะครับ ลูกสาวของคคุณพ่อคุณแม่ ผมคนนี้จะดูแลเธอเป็นอย่าง ดีให้เหมือนกับที่พ่อกับแม่ดูแลเลยละครับ “ เฟยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ธรรมดาแต่สายตากับจ้องมาที่ทั้งคู่เหมือนกับให้สัญญากับท่านทั้งสอง คนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนทำไมจะไม่รู้ว่าหนุ่มน้อยหน้าหล่อคนนี้คิดอะไรกับลูกสาวของตน จากนั้นทั้งคู่ก็ร่ำลาพ่อกับแม่เพื่อเดินทางต่อ

PATTAYA 

“ สวัสดีคะ ทางโรงแรมต้องขอโทษด้วยจริงๆนะคะ พอดีเราคิดว่าบุ๊ค2เตียง ไม่ใช่2ห้อง ขอโทษจริงๆคะ” พนักงานโรงแรมรีบไหว้ขอโทษเป็นการใหญ่สำนึกผิด แต่ด้วยความที่ช่วงนี้เป็นหน้าไฮส์ซีซั่นเลยทำให้ ทุกโรงแรมมีนักท่องเที่ยวอยู่เต็ม แก้วกับเฟยหันมามองหน้ากันอย่างใช่ความคิด ด้วยความบริสุทธิ์ใจจากใจจริงของเขา เขาก็เลยเอ้ยออกมาว่า 

“ ถ้าคุณแก้วไม่สะดวกใจก็ไม่เป็นไรนะครับ เราไปหาที่อื่นอยู่ก็ได้ครับ “ เฟยพูดออกมาด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น เมื่อแก้วได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มตอบอย่างแหยๆ ก่อนจะตอบออกไปว่า

“ พักที่นี้ก็ได้คะ” แก้วหันมายิ้มบอกพนักงาน แล้วอีกอย่างโรงแรมนี้โคตรจะแพงเธอเป็นคนบุ๊คเองแท้ๆเลยทำให้เธอรู้สึกเขินอาย กลัวว่าชายหนุ่มจะคิดว่าเธอคิดอะไรกับเขา เฟยไม่พูดอะไรนอกจากยิ้มและก็ยิ้ม 5555 

ห้อง 305 

“ คุณเฟยแก้วบุ๊คมาสองห้องจริงๆนะคะ ไม่ใช่สองเตียง “ แก้วรีบเอ้ยปฏิเสธออกมา เพราะเธอกลัวว่าชายหนุ่มจะเข้าใจผิด ว่าเธอทำแบบนี้เพราะเธอคิดไม่ดีกับเขา เฟยเมื่อได้ยินหญิงสาวเรียกว่าคุณอีกแล้ว เขารู้สึกหงุดหงิดกับคำเรียกที่ห่างเหินแบยนี้ขึ้นมา 

“ ครับผมก็ไม่ได้ว่าอะไรแก้วนี้ครับ แล้วอีกอย่างผมก็คิดว่าเราสนิทกันแล้ว ช่วยเรียกผมว่าพี่เหมือนเดิมได้ไหมครับ ผมคิดว่าเรียกคุณมันดูห่างเหินกันมากเกินไป เรียกพี่เถอะนะครับ “ เฟยไม่สนเรื่องห้องแถมเขายังรู้สึกขอบคุณสวรรคด้วยซ้ำที่จัดสันต์มาแบบนี้ แต่ที่เขาไม่พอใจคือเรื่องเรียกเขาว่าคุณต่างหาก แก้วเมื้อได้ยินแบบนั้นเธอก็อึ้ง จริงๆแล้วเธอก็อยากเรียกเขาแบบนั้นแหละ แต่เธอไม่กล้าเพราะกลัวว่าเขาจะหาว่าเรียกแบบสนิทสนม แต่พอเธอรู้แล้วว่าเขาให้เธอเรียกว่าพี่แก้วก็ยิ้มหวานจนตาหยี๋ส่งให้ชายหนุ่มก่อนจะพูดออกมาอย่างดีใจ 

“ ได้คะพี่เฟย “ แก้วยิ้มจนตาหยี๋เรียกชายหนุ่มตามที่เขาอยากให้เธอเรียก เฟยได้ยินแบบนั้นก็ทำให้เขาพอใจมาก แล้วก็รู้สึกเอ็นดูที่หญิงสาวยิ้มอย่างกับเด็กน้อย 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***