อโหสิกรรม

“ อุ๊ย “  แก้วที่กำลังจัดแจงที่หลับที่นอนอยู่ เพราะกว่าจะทำวัดและก็จัดการกับบัวคี่ได้ก็ปาเข้าไปเกือบ2ทุ่มแก้ว กับเฟยก็เลยต้องนอนดึก แต่ระหว่างที่แก้วกับเฟยกำลังจะนอนอยู่ๆแก้วก็ต้องตกใจเพราะบัวคี่ยืนมองเธอผ่านช่อง ลมของตัวกุฏิ 

“ มีอะไรรึเปล่าครับคุณแก้ว “ เฟยเมื่อได้ยินเสียงของแก้วเหมือนตกใจกับอะไรบางอย่าง เฟยก็เลยทำท่าจะวิ่งเข้ามาแก้วเมื่อเห็นเฟยเป็นห่วงแบบนั้นเธอก็เลยหันมายิ้มก่อนจะพูดอะไรออกมา 

“ ไม่มีอะไรคะคุณเฟย แค่แขกไม่รับเชิญมาหาก็แค่นั้นคะ “ แก้วหันมาพูดด้วยน้ำเสียงที่อารมณ์ดีกว่า2-3วันที่ผ่านมาเฟยก็เลยยิ้มออกมาอย่างรู้สึกโล่งอก ก่อนจะมองไปที่ช่องลมแล้วเจอกับผีสาวที่เป็นตัวการสุดท้ายที่แก้วต้องผ่านมันไปให้ได้ 

“ ออ้ ครับถ้าอย่างนั้นผมไม่กวนก็ได้ครับเชิญคุณแก้วกับแขกของคุณแก้วตามสบายเลยครับ “ เฟยได้ยินแบบนั้นเขาก้ยิ้มกริ่มก่อนจะเข้าไปอยู่ในกลดเพื่อฟังว่าแก้วกับบัวคี่จะทำยังไงต่อไป อย่าเรียกว่าคุยเลยต้องเรียกว่าตกลงกันดีกว่าเพราะดูท่าแล้วบัวคี่ดูจะเอาจริง 

“ นี้อีแก้วมึงสิซ่อยกุแบบได่ กูถึงสิหลุดพ้น ที่กูถามกูไม่ได้อยากไปเกิดอะไรมากมายเด้ แต่กูอยากไปสู้กับมึงในร่างของคน “  บัวคี่เธอถามข้อเสนอของแก้วว่าเธอจะทำยังไงถึงจะได้รีบไปเกิด เพราะอ้าทรผู้ชายที่เธอรักก็มาเกิดแล้วจะเหลือแค่เธอพอแก้วพูดเรื่องดวงตก ดวงขึ้นเธอก็เลยคิดได้ว่าถ้าจะสู้กับหญิงสาวเธอต้องมาเกิดเป็นคนแค่นั้น แก้วเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็พูดกับวิญญาณสาวด้วยสติและด้วยปกติเธอเป็นคนจิตรใจดีอยู่แล้วด้วยก็เลยอยากช่วยหญิงสาวให้หลุดพ้นได้ 

“ เอาละอันดับแรกเลยคุณบัวคี่ต้องเลิกอาฆาตฉันก่อน แล้วก็ต้องทำใจให้สบายปฏิบัติธรรมกับฉันแล้วก็รับบุญที่ฉันอุทิศให้ และก็เลิกจองเวรฉันด้วยไม่อย่างนั้นก็ยากที่จะช่วยได้นะคุณ “  แก้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจังและก็ซีเรียส ไม่รู้ทำไมเหมือนกันพอเธอได้รู้ชีวิตที่ผ่านมาของหญิงสาวแก้วก็เลยอยากช่วย แล้วอีกอย่างชีวิตที่โดนปัญหารุมเร้าอย่างไม่เป็นธรรมมันทรมานแค่ไหน พอรู้สาเหตุของวิญญาณสาวเธอก็เลยมีใจอยากช่วยให้เธอหลุดพ้น บัวคี่มองเธอพร้อมกับทำสีหน้าคุ้นคิด ก่อนจะพยักหน้าอย่างเห็นด้วย 

“ อื้ม ก็ได้ถ้าอย่างซั้นกะเอาแบบนั้น “ บัวคี่พูดจบเธอก็ สะบัดบ๊อบหายตัวไปปล่อยให้แก้วอ้าปากจะพูดคนเดียว แต่แก้ว ก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเมื่อรู้ว่าอย่างน้อยต่อให้ใครจะเกลียดเราก็ตามแต่อย่างน้อย เขาก็ยังยอมรับความหวังดีที่เธอทำให้ แก้วยิ้มอย่างดีใจก่อนจะล้มหัวลงนอน เฟยก็เช่นเดียวกันเขาก็นอนยิ้มอย่างมีความสุขที่เขาได้กลับมาอยู่ข้างของคนที่เขารักที่สุด 

ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง 

เสียงกลองดังปลุกให้ทำวัดเช้าตอนตีสามแก้วกับเฟย ลุกจากที่นอนด้วยอาการที่นอนเต็มอิ่มนี้เป็นคืนแรกที่แก้วหลับได้อย่างสนิทเต็มตาโดยที่ไม่คิดและก้ไม่ฝันร้ายอีกต่อไป เมื่อหัวใจของเธอเริ่มปล่อยวางกับปัญหาที่เกิดขึ้น เรียกง่ายๆว่าช่างแม่ง อะไรจะเกิดก้ปล่อยให้มันเกิดเมื่อคิดแบบนั้นแก้วก็รู้สึกสบายใจไม่ว่าจะตกงานหรือว่าอะไรก็ตาม อย่างน้อยสิ่งหนึ่งที่แก้วรู้ได้ในตอนนี้ก็คือ ยังมีแรง มีกำลัง มีตีน มีมือ และที่สำคัญคือสมอง เมื่อแก้วคิดได้แบบนั้นเธอก็เลยรู้สึกสบายใจแล้วก็ปล่อยวางขึ้นกว่าวันแรกที่มาถึง 

“ คุณแก้วนอนหลับสบายนะครับ “ เฟยถามแก้วด้วยน้ำเสียงใสแจ๋วเพราะเขาหลับสนิทศิษย์หามโลง ส่วนแก้วก็เช่นเดียวกันเธอรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก ก่อนจะตอบชายหนุ่มพร้อมกับเดินออกมาจากห้อง 

“ คะพี่เฟยแก้วหลับดีมากเลยคะ “ แก้วเผลอเรียกคุณเฟยว่าพี่ เพราะจิตรสำนึกของเธอมันบอกว่าชายหนุ่มคนนี้คือคนที่เธอรู้จักมานานมากแล้ว แล้วเขาก็เป็นคนที่เธอสามารถไว้ใจเขาได้โดยที่ไม่ต้องคิดอะไรเลย เฟยที่ได้ยินหญิงสาวเรียกว่าพี่เขาก้อ้าปากค้างก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มกริ่มอย่างรู้สึกดีใจอย่างยากจะอธิบาย แก้วเมื่อรู้ว่าตัวเองเผลอเรียกชายหนุ่มอย่างใกล้ชิดเธอก้เอามือปิดปาก พร้อมกับหน้าแดงเดินลงกุฏิไม้ไปพร้อมกับตะเกียง เฟยก็เช่นเดียวกันภายให้ใจลึกๆแล้วเขารักเธอมากเขาอยากดึงเธอเข้ามากอดและก็ปลอบโยน อย่างที่ชายคนหนึ่งจะทำได้ แต่ด้วยสถานะตอนนี้ของเธอกับเขายังไม่ชัดเจนเฟยก้เลยอยากรอให้เธอพร้อมและก็ รอให้บวชสึกก่อนเขาจะขอคบกับเธอให้เป็นเรื่องเป็นราว 

คบกำหนด9วัน 

หลังจากที่แก้วกับเฟยบวชมาตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ก็คบเก้าวันแล้ว แล้ววันนี้ก็ถึงกำหนดที่แก้วกับเฟยจะลาสิกขาบท ส่วนวิญญาณของบัวคี่ก็นุ่งขาวห่มขาวปฏิบัติธรรมอย่างเต็มตัว รู้สึกว่าวิญญาณของเธอก็เย็นและก็สงบเป็นอย่างมาก และที่ผ่านมาแก้วกับบัวคี่ก็รู้สึกสนิทกันเป็นอย่างมาก จนวันนี้วันที่เธอจะต้องสึกแก้วก็รู้สึกใจหายที่ต้องจากบัวคี่เพื่อนที่กัดกันบ้างเป็นบางครั้งตลอดที่อยู่ด้วยกันแก้วกับบัวคี่เพิ่งรู้ว่าเธอทั้งคู่เข้ากันเป็นอย่างดี จนบางทีเฟยคิดว่าเขาเป็นตัวเกินด้วยซ้ำแต่ว่าแก้วเธอก็ไม่เคยลืมเขาเลย เธอก็จะช่วยดึงเฟยเข้ามาร่วมวงสนทนาด้วยอยู่เรื่อยเลย 

“ บัวคี่ แก้วต้องสึกวันนี้แล้วนะเธออยู่ที่นี้คนเดียวได้ใช่มั้ย ฉันไม่อยากทิ้งเธอไว้ที่นี้เลย / หลวงตาเจ้าขาหนูพาบัวคี่กลับไปอยู่ด้วยได้ไหมเจ้าคะ “ เมื่อแก้วลาสิกขาแล้วเรียบร้อยด้วยความเป็นห่วงที่มีต่อบัวคี่ เธอก็เลยหันไปถามหลวงตา บัวคี่ก็เพิ่งรู้ว่าเธอชอบหญิงสาวคนนี้มากเมื่อรู้ว่าจะต้องจากกัน บัวคี่ทำหน้าเศร้าสลดเมื่อรู้ว่าแก้วจะต้องจากเธอไปแล้ว หลวงตาก็เลยพูดกับทั้งสองออกมาด้วยน้ำเสียงออ่นโยน 

“ ยังไปตอนนี้ไม่ได้หรอนะโยม แม่บัวคี่ยังต้องใช้กรรมของนางให้จบก่อน เมื่อทุกอย่างพร้อมแม่นางกับเจ้าจะได้กลับมาเจอกันอย่างแน่นอน อย่าได้อาลัยเสียใจไปเลยหนาแม่บัวคี่ วันหนึ่งเจ้ากับนางจะได้กลับมาเจอกันอีกแต่เจอกันครานี้ เจ้ากับนางจะไม่เป็นศัตรูกันอีกแล้ว เพราะตอนนี้ความโกรธที่เจ้ามีต่อแม่แก้วไม่มีอีกต่อไปแล้ว หลวงตาขออนุโมทนาบุญกับแม่บัวคี่ด้วยนะที่ตัดกรรมไปได้เปราะหนึ่งแล้ว เหลืออีกเปราะคือชดใช้กรรมที่เคยฆ่าเธอกับลูกในท้องนะแม่บัวคี่ อีกไม่นานหรอก “  หลวงตาบอกแม่บัวคี่ด้วยน้ำเสียงปลอบประโลมบัวคี่เธอพนมมือพร้อมกับก้มลงกราบทั้งน้ำตาแก้วเมื่อได้ยินแบบนั้นน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอย่างไม่รู้สาเหตุแต่ในใจเธอกับรู้สึกสงสารและก้อยากยกโทษให้หญิงสาว 

“ แม่บัวคี่ ฉันอโหสิกรรมให้พี่นะจ๊ะ “ แก้วพูดออกมาทั้งน้ำตาโดยที่เธอพูดออกมาอย่างไม่รู้ตัวเหมือนกับว่าเธอไม่เป็นตัวของตัวเอง บัวคี่เมื่อได้ยินแบบนั้นอยู่ร่างของเธอก็มีแสงเปล่งประกายออกมาจากตัว จากนั้นร่างของเธอก้กลายเป็นงูตัวใหญ่สีขาวที่คดอยู่ตรงหน้าของหลวงตา แก้วและก็เฟย  

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***