《ราชินีโปรดกลับคืน》
^^^"เห้อออ..เหนื่อยชะมัด ทำไมชีวิตมันถึงต้องสู้ขนาดนี้นะ"^^^
^^^เร็นพูดด้วยความตัดพ้อกับชีวิตตัวเขาเสียพ่อกับแม่ไปตั้งแต่ยังเด็กๆเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ซ้ำยังไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนอีก เร็นเติบโตมากับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตั้งแต่จำความได้เขานึกคิด"ทำไมถ้าจะไม่อยู่กันแล้วทำไมไม่เอาผมไปด้วย...รู้มั้ยการใช้ชีวิตทุกวันนี้มันโคตรยากเลยนะ"^^^
หลังจากออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาเพราะโตเกินพอก็ได้เงินมาก้อนหนึ่งเพื่อเริ่มต้นใช้ชีวิตใหม่ เรนได้เช่าห้องเช่าเล็กๆเพื่ออยู่อาศัยและทำงานอย่างหนักก็เอาเบาก็สู้หาเช้ากินค่ำไปวันๆ
"แรงบันดาลใจที่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อก็คงจะเป็นรอยนี่นี่แหละ...สวยชะมัดสงสัยจะเป็นความโชคดีละมั้งในเมื่อแม่เคยบอกว่ามันเป็นที่หลังมือตั้งแต่เกิด"ก่อนจะลูบไปที่รอยปานและใช่เร็นเกิดมาพร้อมกับรอยปาน(?)สีแดงเลือดบริเวณหลังมือซ้าย มันเป็นรูปเหมือนวงเวทลายโบราณสีแดงเลือดที่มีเอกลักษณ์มาก
"วันนี้ก็เหนื่อยมาพอแล้วนอนดีกว่าพรุ่งนี้ยังต้องเจออะไรอีกเยอะ"พูดยิ้มๆแล้วจึงไปที่เตียงนอนสำหรับหนึ่งคนแล้วล้มตัวลงนอนพักผ่อน
"เรน...ข้าขอโทษ..ที่ปล่อยให้เจ้าต้องเข้ามารับมันแทนข้า"*ลูคัส**ว่าที่ราชาแวมไพร์หนุ่มพูดกับคนรักของตนด้วยแววตาที่แสดงถึงความเศร้าโศก*
"ข้าขอโทษลูคัส..ที่อยู่กับท่านไม่ได้อีกแล้วทั้งที่....พึ่งรับตำแหน่งว่าที่ราชินีแวมไพร์คนต่อไปแท้ๆ ..อึก..แฮ่กๆ"เมื่อพูดจบจึงได้กระอักเลือดออกมา
"เรน!! อย่าพึ่งเป็นอะไรนะ!"ราวกับว่าจะสูญเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตไป
"มันห้ามไม่ได้หรอกข้ารู้ตัวเองดีลูคัส...ข้าคงใกล้ตายแล้ว..สมใจพวกเขาแล้วสินะ"
"ถ้าข้าเกิดใหม่ขอให้ท่านจำข้าได้ ขอให้มีรอยวงเวทประดับอยู่ที่หลังมือซ้ายของข้า...เพื่อให้ท่านจำข้าได้ยิ่งขึ้น..อะ..อึก..แค่กๆ ..ต้องไปแล้วสินะ...ละ..ลาก่อนลูคัส.."ว่าแล้วก็ปิดเปลือกตาลง
"เรน...เรน!!!"
"ราชินีเพคะ!!!!"
...
"ฮึก!!...อะ..อะไรเนี่ยฝันอีกแล้วหรอ..ฮะ..ฮึก"ไม่รู้เมื่อไหร่ที่น้ำตานั้นไหลพรากออกมาทำให้เร็นไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าฝันที่วนเวียนอยู่ตลอดตั้งแต่เขา 18 ปี จนตอนนี้เขาอายุ 24 แล้วก็ยังคงฝันแต่เรื่องเดิมๆและเมื่อตื่นจากฝันก็มักจะมีน้ำตาไหลออกมาอยู่เสมอโดยที่เขาไม่รู้ตัวเลย..
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments