cerebrate ใคร่ครวญ

House

ดีครับคุณเเม่~~

พูดให้มันเพราะๆ พี่คนโตชอบว่าน้องเพราะน้องคนนี่ไม่เคยจะพูดเพราะๆเลยนะ

ค้าบ~~ ท่านประธาน

พี่คนโตมองด้วยความเหนื่อยหน่ายเขาซ่ายหัวเบื่อน้องคนนี้สุดๆ

สวัสดีครับคุณเเม่~~

พอใจมั้ยครับท่านประธาน

อือ เฮ้อพี่คนโตทำได้เเต่มองดูเด็กที่ไม่รู้จักโตอ่อนเเม่ตลอดเวลา

เเกนี่นะไม่โตเลย

พี่ก็เหมือนกันนั่นหล่ะครับอย่าว่าเเต่คนอื่น

ฉันเนี่ยนะอย่านะฉันน่ะมีเเต่คนรักคนหลงมีมารยาทที่หนึ่งนะ

ค้าบ พูดด้วยน้ำเสียงสั้นๆ

สวัสดีครับคุณป้า

เราก็มาด้วยหรอเนี่ย

ค้าบผมเนี่ยไปรอท่านรองประธานตั้งนาน~~~~กว่าจะมาได้เเถมคุณสุธีร์เนี่ยก็ยังไม่ยอมบอกเลยว่ามีเรื่องอะไรใหม่ๆที่ฝรั่งเศสรึเปล่า

คุณเเม่มองด้วยความอยากรู้ สงสัย

จริงหรอคะคุณสุธีร์

เออ เลขารู้สึกความเยือกเย็นจะกลับมาอีกครั้งเขาจึงรีบตอบส่งๆไป

ไม่มีครับไม่มีทางนั้นเรียบร้อยดีมากครับคุณผู้หญิง

หรอคะ โอเคค่ะ

เลขารู้สึกโล่งที่ความเยือกเย็นนั้นไม่ได้กลับมาไม่ได้รู้สึกถึงความหนาวเย็นอะไรเลย

เฮ้อ~~ทอนหายใจสุดเเรง

งั้นไปกันจะคุณพ่อรอกินข้าวอยู่

ลูกเป็นไงบ้างจะ

ชายหนุ่มไม่ได้ตอบคุณเเม่ของเขาเพราะเขากำลังเหม่อนึกถึงเเต่สิ่งนั้นที่เจอเธอคนนั้น คำถามนั้นยังอยู่ไม่ไปไหน

พอร์ช~~ เสียงคุณเเม่เรียกเสียงดังกึกก้องทำให้ชายหนุ่มหลุดจากความเหม่อลอยนั้น

เสียงเยือกเย็นที่เคยเป็นมากลับการเป็นเสียงเเผ่วเบาเวลาที่เขาคุยกับคุณเเม่ของเขา

ครับ~

ลูกเป็นอะไรรึเปล่าจ้ะเนี่ยเเม่เห็นลูกเหม่อตั้งนานเเล้วนะตั้งเเต่มาถึงมีเรื่องอะไรรึเปล่าจะงานไม่เรียบร้อยอะไรรึเปล่าบอกเเม่ได้นะเเม่จะไปคุยกับพ่อให้เองจ้ะ

ไม่มีครับ เสียงเเผ่วเบาดังอากาศที่ล่องลอยตามลมไป

หรอจ้ะ เเม่ก็ได้เเต่สงสัยเเต่ก็ไม่อยากถามลูกมากนัก

งานราบรื่นดีนะคุณสุธีร์

ครับท่านประธานใหญ่ เรียบร้อยราบรื่นเสร็จสมบูรณ์ครับ

อือดีเเล้ว เห็นว่ามีเรื่องอะไรที่นั้นด้วยมั้ย

เรื่องอะไรหรอครับท่านประธานใหญ่ เลขางุนงงไม่เข้าใจ

ไม่มีหรอ ถามด้วยความสงสัย

ไม่มีนะครับท่านประธานใหญ่

โอเค งั้นก็ดี

งั้นผมขอตัวก่อนนะครับท่านประธานใหญ่ ท่านประธาน ท่านรองประธาน คุณผู้หญิง

อือ

ไปพักเถอะจ้ะคุณสุธีร์ขอบมากเลยนะคะที่ช่วยดูเเลลูกของฉันเป็นอย่างดี

ครับผม เป็นหน้าที่ผมอยู่เเล้วครับ

ไปเถอะค่ะไปพักผ่อน

มาทานข้าวสิจ้ะ

งั้นลูกขึ้นไปพักผ่อนเถอะจ้ะเดี๋ยวเเม่จะให้เเม่บ้านเฮาอาหารขึ้นไปให้ที่ห้องจ้ะ

ชายหนุ่มเดินไปด้วยความครุ่นคิดไม่พูดไม่จาอะไรเลยเขาต้องการคำตอบเเบบสุดๆ

ทุกคนหันมามองหน้ากัน ทำให้งงกันเเบบสุดๆว่าวันนี้เขาเป็นอะไรหลังจากกลับมาจากฝรั่งเศส

เขาเดินเข้าห้องด้วยความครุ่นคิดมากมายในหัว

จนเเม่บ้านนำอาหารขึ้นมาให้

เสียงเคาะประตู

ดิฉันวางไว้หน้าห้องนะคะคุณพอร์ช

ไม่มีเสียงตอบรับเพราะมันคงจะเป็นปกติที่เขาจะไม่เคยตอบใครเลย

อาหารที่อยู่หน้าห้องเย็นชืดจนรับประทานไม่ได้เเล้วเเละเขาไม่ได้เเตะต้องมันเลย

เขานั่งต้องที่ทำงานวาดรูปของหญิงสาวลงบนกระดาษบรรยายว่าเธอนั้นทำไมถึงต้องมาไกลเพื่อที่จะเอาผ้าพันคอผืนหล่ะไม่กี่บาทเองซื้อใหม่ก็ยังได้ทำไมต้องวิ่งตากลมอาการหนาวเย็นเพื่อที่จะมาเอาผ้าพันคอที่ปลิวมาซะไกลเชียว

วันเวลาล่วงเลยผ่านไปคืนที่เเสนหนาวเย็นเริ่มเข้ามาผ่านหน้าต่างของเขาทำให้นึกถึงวันเวลานั้นทุกวินาที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***