หลังจากที่ชายหนุ่มได้เจอกับหญิงสาวคนหนึ่งในตอนที่ผ้าพันคอปลิวตกมาที่หน้าเขาทำให้เขารู้สึกถึงไอเย็นที่ไม่เหมือนไอเย็นทั่วไปมันทำให้เขานึกคิดว่าเพราะอะไรกันนะพอชายหนุ่มได้เจอกับหญิงสาวที่วิ่งมาด้วยถ้าทางที่หอบ เหนื่อย มือของเธอเย็นเฉียบเขาสัมผัสมันได้พอเขาได้เห็นเธอทำให้เขารู้ว่าถึงเธอจะหนาวมากเเค่ไหนเเต่ของสำคัญที่มันปลิวไปตามลมเธอก็จะไปเก็บมันมาให้ได้ไม่ว่าจะยากเย็นซักเท่าไหร่
เขาก้มเก็บผ้าที่ปลิวมาที่เขาให้หญิงสาวด้วยความที่ไม่รู้จะพูดว่าอะไรกับเธอเขารู้สึกว่าตัวเองช่างไม่เป็นมิตรเสียเลยเขาคิดว่าเธอเองก็คงคิดว่าเขาน่ะดูเยือกเย็น ไร้ซึ่งอารมณ์ ความรู้สึกเเต่มันก็ใช่หล่ะเพราะเขาไม่เคยจะเเสดงออกว่าเขารู้สึกอย่างไรบ้าง
'เขาได้เเต่ตอบเธอไปอย่างเบาๆในอากาศที่เเสนจะหนาวเย็นขนาดนี้'
ไม่นานเลขาของเขาก็มาพอดีเขาจึงต้องเก็บความรู้สึกทุกอย่างเพราะเขาคิดว่ามันจะทำให้เขาเสียภาพลักษณ์อันเเสนเยือกเย็นของเขา
เขารีบลุกจากที่นั่งไปขึ้นรถที่จอดรออยู่เดินจากไปโดนไม่ได้พูดอะไรกับหญิงสาวอีกเลย
"มีอะไรรึเปล่าครับท่านรองฯ"
"ไม่มีอะไร"
เสียงเยือนเย็นที่เลาขามักจะได้ยินเป็นประจำตอบมาเเต่ละคำชั่งสั้นเหลือเกิน
"เชิญครับ"
เขาขึ้นไปนั่งในรถโดยไม่ได้พูดอะไรถึงเขาจะมองดูเธอทางกระจกก็ตามเเต่เขาก็ไม่ได้สนใจมากนัก
เขามาถึงโรงแรมที่ให้เลขาจองไว้
"ท่านรองฯจะให้ผมไปชงกาแฟมาให้มั้ยครับ"
ไม่มีเสียงตอบรับ ~~
'เลขาไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรหลังจากกลับมาจากนั่งเล่นเเละเจอกลับหญิงสาวคนนั้นที่ดูเหมือนจะมีเรื่องอะไรที่ทำให้เจ้านายของเขาเป็นเเบบนี้เขาก็ได้เเต่งง' 'เป็นไก่ตาเเตก'
"งั้นผมขอตัวไปนอนก่อนเเล้วกันนะครับถ้ามีอะไรเรียกผมนะครับ"
เขาไม่ตอบอีกตามเคย
'ชายหนุ่มนั่งบนโต๊ะเเละมองออกไปนอกหน้าต่างทำให้รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่จริงๆ'
'เขารู้สึกอยากรู้ว่าทำไมเธอถึงได้วิ่งมาซะไกลเผื่อของสิ่งหนึ่งที่ไม่กี่บาทก็ซื้อได้ หรือมันจะตีเป็นมูลค่าไม่ได้กันนะ'
คํ่าคืนนี้ผ่านไปด้วยความสงสัยในใจไม่มากก็น้อย
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
Comments