ข้ารักคุณพี่

" เมียของเจ้าแม่กลอย ข้าชอบนางแต่นางไม่ได้ชอบข้า ข้ากับนางเรารู้จักกันมานาน ข้าเคยให้คนมาทาบทามนางมาเป็นสนมของข้า แต่นางก็ปฏิเสธข้า เจ้าว่าเป็นเพราะเหตุใด" ขุนหลวงหันมาถามสหายของตนด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ เมื่อแม่นางที่ท่านรักกับปฏิเสธตน ขุนเดชรู้ดีว่าเป็นเพราะเหตุใดทำไมนางถึงปฏิเสธ ขุนเดชนั่งหมอบลงกับพื้นก่อนจะรีบพูดออกมาด้วยความรู้สึกผิด 

" ได้โปรดประหารกระหม่อมเทิดพระพุทธเจ้าค่า" ขุนเดชหมอบกราบกับพื้นด้วยความรู้สึกผิดที่มีต่อสหายเพื่อนเล่นตั้งแต่เด็ก ขุนเดชรู้ดีว่าเป็นเพราะเหตุใดที่แม่กลอยไม่สามารถตอบรับความรักของขุนหลวงได้ เป็นเพราะนางเป็นเมียของเขาต่อให้เขาต้องตายยขุนเดชก็ไม่มีทางยกแม่กลอยให้ขุนหลวงเด้ดขาด เขาไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่หลงรักเมียคนนี้ แต่มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่รู้ว่าเธอหนีเขาไป และยิ่งมารู้ว่าเธอมีขุนหลวงมาขายขนมจีบแบบนี้ขุนเดชยิ่งไม่มีทางยอมเป็นอันขาดยังไงซะ กลอยก็เป็นเมียของเขา 

" มึงเป็นอันใดว่ะไอ้เดช มึงจะมาบอกให้กูประหารมึงด้วยเหตุอันใด ว่ะ" ขุนหลวงงงเป็นอย่างมากเมื่ออยู่ๆขุนเดชทหารคู่พระทัยมาขอให้ตนประหารชีวิตขุนเดชเงยหน้ามองหน้าขุนหลวงด้วยสายตาที่รู้สึกผิดก่อนจะกัดฟัน บอกกับขุนหลวงออกไป

" ขอเดชะข้าพระพุทธเจ้าสมควรตาย แม่กลอยเป็นเมียของกระหม่อม กระหม่อมมิบังอาจยกแม่กลอยให้ขุนหลวงได้เป็นอันขาดพระพุทธเจ้าค่า เพราะแม่กลอยเป็นเมียของพระพุทธเจ้า"  ขุนเดชพูดจบเขาก็ก้มลงพื้นดินหมอบกราบขุนหลวงเพื่อรอฟังว่าขุนหลวงจักทำอันใดกับตน เมื่อขุนหลวงได้ฟังแบบนั้นขุนหลวงก็ยิ้มหวานออกมาด้วยความพอใจเป็นอย่างมากเพราะท่านรู้สาเหตุที่กลอยปฏิเสธท่านเนื่องจากกลอยแต่งงานมีสามีอยู่แล้ว ขุนเดชที่เห็นขุนหลวงยิ้มแบบนั้นเขาก็แปลกใจเป็นอย่างมาก จากนั้นขุนหลวงก็เลยเล่าที่ไปที่มาให้ขุนเดชฟังว่าเรื่องราวเป็นมายังไง ก่อนที่ขุนหลวงจะรู้จักกลอยคุณหลวงบอกว่าท่านเคยปลอมตัวเป็นชาวบ้านแล้วได้มาเปรียบมวยกับชาวบ้านแต่ไม่มีผู้ใดเอาชนะท่านได้เลย นอกจากหนุ่มน้อยต่างเมืองที่หน้าออ้นอย่างกับผู้หญิงแต่เพลงมวยของคนต่างเมืองนั้นดุดันร้ายกาจแทบทำให้ขุนหลวงสิ้นพระชนเลยก็ว่าได้ เมื่อผลเปรียบมวยรู้แพ้รู้ชนะแล้วก็ทำให้ขุนหลวงได้รู้ว่าที่ท่านต่อยเมื่อกี่เป็นผู้หญิง จากนั้นท่านก็ให้ทั้งคนมาทาบทาม คนมาสู่ขอ คนมารักพาตัว แต่ก็ดดนนางจัดการไปทุกรายจนมาจบที่เป็นสายลับให้ขุนหลวง เมื่อขุนเดชได้ยินแบบนั้นเขาก็ตกใจอ้าปากค้างเพราะไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเมียตนเองเก่งขนาดนี้ แถมยังต่อยมวยสู้กับขุนหลวงได้อีก ทั่วทั้งพระนครนี้ไม่มีผู้ใดสามารถเอาชนะขุนหลวงได้เลยแม้แต่คนเดียว นอกจากครูมวยของขุนหลวงที่ตรายไปแล้ว 

" ข้าละอิจฉามึงเป็นเยื่องนักได้เดช กูรู้ว่ามึงเป็นเพื่อนกูแต่ถ้าเมื่อไหร่ที่มึงไม่รักนาง มึงทอดทิ้งนางกูจักเป็นคนมารับนางด้วยตัวกูเอง แล้วถึงวันนั้นมึงจะมาเอาคืนไม่ได้นะไอ้เดช ฮ่าๆฮ่าๆฮ่าๆ" ขุนหลวงพูดจบก็หัวเราะออกมาเสียงดัง ก่อนจะเดินหนีออกมาจากตรงนั้น ขุนเดชเมื่อได้ยินแบบนั้นเขารู้ดีว่าขุนหลวงไม่มีทางพูดเล่นเป็นอันขาดไม่ว่าจะยังไงซะขุนเดชคิดไว้อยู่แล้วว่าไม่มีทางที่เขาจะยอมให้กลอยหญิงสาวที่เขาเพิ่งรู้ตัวเองเมื่อไม่นานมานี่ว่ารักเธอแค่ไหน 

" ข้าไม่ยอมยกแม่กลอยให้ขุนหลวงหรอกนะขอรับ ถ้าขุนหลวงอยากได้ต้องข้ามศพข้าไปก่อน " ขุนเดชมองตามแผ่นหลังของขุนหลวงที่เดินออกไปพร้อมกับองค์คลัก ษ์ เขาไม่คิดเลยว่าวันนี้จะต้องมานั่้งกันท่าขุนหลวงกับเมียของตน เมื่อคิดได้แบบนั้นแล้ว ขุนเดชก็รีบแจ๋นไปหาเมียด้วยความเร็วสูงเพราะมีหลายเรื่องที่จะต้องพูดและก็ถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างตั้งแต่เธอมาอยู่ที่นี้ 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***