คุณพี่เดช

" คุณพี่ คุณพี่รู้เรื่องมีดได้อย่างไรเจ้าคะ"  กลอยทำท่าตื่นเต้นกระโจนเข้าหาขุนเดช พร้อมกับลืมตัวเรียกเขาอย่างสนิทสนม ส่วนโรเบิตร์ที่บาดเจ็บนอนอยู่บนเตียงพอเห็นท่าทางของสองคนนี้ถึงแม้ว่าเขาจะฟังๆๆม่ค่อยออกเขาก็ดูรู้ว่าสองคนนี้ต้องมีซัมติงอย่างแน่นอน ขุนเดชยิ้มออกมาหน้าบานเมื่อได้ยินว่าภรรยาเรียกขานตัวเองว่าคุณพี่ เขาก็ยื่นหน้าไปหาหญิงสาวพร้อมกับถามออกมาอย่างยิ้มกริ่มอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เล่นเอาหัวใจดวงน้อยกับหน้าของกลอยแดงเป็นลูกตำลึงเมื่อถูกผู้ชายใจร้ายอย่างขุนเดชมาทำเป็นว่าสนใจเธอ 

" อะแฮ้ม"  โรเบิตร์เห็นคนทั้งสองเหมือนกำลังตกลุ่มรักกัน เขาก็เลยกระแอมกระไอเพื่อให้ทั้งสองคนออกจากันมาสนใจเขาก่อน เพราะบาดแผลที่กลอยทำให้ยังไม่เสร็จดี เมื่อทั้งคู่ได้ยินเสียงกระแอมกระไอกลอยที่ได้สติว่าเป็นคนกระโจนเข้าไปหาเข้าเอง เธอก็รีบผละออกมาจากชายหนุ่มขุนเดชที่เห้นท่าทางเขินอายจนหน้าแดงของหญิงสาวเขาก็อดยิ้มหวานมองตามเธออย่างพอใจไม่ได้ และก็หันมาดูการทำแผลของหญิงสาวที่ดูแปลกตาเป็นอย่างมาก เพราะขั้นตอนที่เธอทำไม่เหมือนกับที่เขาเคยเห็นที่ไหนมาก่อน 

" เจ็บหน่อยนะโรเบิตร์ " กลอยเธอเงยหน้าบอกโรเบิตร์ว่าขั้นตอนนี้อาจจะเจ๊บกว่าปกติเพราะเป็นน้ำเกลือที่เธอทำขึ้นมาเพื่อใช้ล้างแผลให้โรเบิตร์ อย่าลืมว่าคนอย่างเธอผ่านมาแล้วกี่ความตายแค่นี้น้ำเกลือกระจอก 555 โรเบิตร์ไม่พูดอะไรเขาเอาพ่อคุณมากัดไว้แน่นเพื่อไม่ให้เสียงร้องของตนรบกวนคนอื่น

ซู่......

" อ๊ากกกกกกกก "  เสียงโรเบิตร์ที่กัดผ้าอยู่ดังลอดไรฟันออกมาเมื่อน้ำเกลือที่กลอยทำขึ้นมารอดลงบนปากแผลที่หน้าท้องของเขาเพื่อฆ่าเชื่อก่อนที่จะเริ้มทำการเย็บแผล หรือไม่ก็เอาเหล็กอังไฟแล้วมาจี้แผลเพื่อให้แผลสมานเร็วขึ้น ขุนเดชมองท่าทางคล่องแคลวของหญิงสาวด้วยความตกตะลบึงเขาไม่คิดมาก่อนว่าแม่หญิงที่เขาเกลียดเธอนักหนาจะไม่กลัวเลือดหรือว่าอะไรแบบนี้มาก่อน เขาเห็นก็แต่ผู้ชายที่กล้าทำแบบเธอ 

" เดี๋ยวพี่ทำเองดีกว่าเจ้าเป็นผู้หญิงแล้วก็เป็นเมียของพี่ พี่ไม่อยากให้เจ้ามาโดนตัวชายใดนอกจากพี่คนเดียว " เมื่อขุนเดชเห็นเธอใกล้ชิดกับฝรั่งนั้นมากเกินไปเขาก็แย่งเหล็กนาบไฟมาจากมือของหญิงสาว กลอยไม่ได้ว่าอะไรเพราะกลัวว่างานจะเสีย เธอก็ยอมให้ขุนเดชแย่งเอาไปจากเมือของเธอ 

" เอาละไอ้ยักษ์มึงกัดผ้าไว้ซะ กูจักเอาเหล็กนาบแผลให้มึง " ขุนเดชพูดออกมาเป็นภาษาของชาวสยามโรเบิตร์ไม่เข้าใจแต่ก็พอเดาได้ว่าสิ่งที่ขุนเดชบอกเขานั้นหมายถึงอะไร โรเบิตร์เอาผ้ามากัดไว้อีกครั้งขุนเดชไม่รอช้าเขาก็เอาเหล็กนาบไฟนาบไปที่ท้องของเจ้าฝรั่งทันทีอย่างชำนาญเช่นเดียวกัน เมื่อรุ้สึกหวงเมียขึ้นมาอะไรที่ไม่เคยทำขุนเดชก็จะทำให้เป็นเพื่อไม่ให้เมียของตัวเองได้ไปใกล้ใครได้อีก 

" อ๊ากกกกกกก "  เสียงกรีดร้องของโรเบิตร์ดังออกมาอีกครั้งเมื่อแผ่นเหล็กร้อนๆนาบไที่ทส้องของเขา กลอยที่ทนยืนดูไม่ไหวอีกต่อไปเธอก็เข้ามาช่วยแต่ขุนเดชที่ไม่อยากให้เธอโดนตัวชายใดเขาก็หันมามองเธอด้วยสายตาไม่พอใจ กลอยที่กลัวว่าจะเสียงานเธอก็รีบใช้มารยาที่เธอมีอยู่แล้วออกมาใช้ทันที

" คุณพี่อย่าดุนักสิคะ ถ้าน้องไม่ช่วยคุณพี่แล้วโรเบิตร์จะตายได้นะเจ้าคะ นะคะ นะคะ คุณพี่ให้น้องช่วยเถอะนะเจ้าคะ จุ๊บ จุ๊บ " กลอยพูดออกมาด้วยเสียงออดออ้นอย่างที่ไม่เคยทำกับผู้ใดมาก่อนนอกจากหน้าที่แล้ว นีน่าไม่เคยอ้อนใครทั้งนั้น แต่นี้เธอก็ว่ามันจำเป็นที่จะต้องทำเธอก็เลยต้องยอม เมื่อหญิงสาวพูดเจ๊บไม่พอแค่นั้นเธอยังเดินเข้ามาจูบที่หน้าผากของขุนเดชด้วยสองจุ๊บ ขุนเดชที่ไม่เคยโดนอะไรแบบนี้เขาถึงกับอึงหน้าแดงหัวใจแกร่งเต้นอย่างกับว่าจะหลุดออกมาให้ได้อย่างนั้นแหละ เมื่อเธอขุนเดชอึงจนแก้มแดงหน้าแดงเป็นตูดลิงโรเบิตร์ที่เห็นแบบนั้นทั้งๆที่เจ็บเขาก็อดยิ้มในท่าทางของทั้งคู่ไม่ได้ กลอยเมื่อเธอจัดการกับพ่อตัวดีอยู่หมัดแล้วเธอก็เดินเข้ามาช่วยด้วยการเอาผ้าสะอาดที่เธอฆ่าเชื้อไว้แล้วมาปิดแผลก่อนจีะเอาผ้าสะอาดมาพันไว้รอบเอวอีกครั้ง จากนั้นก็เป็นการเสร็จอย่างสมบูรณ์ เมื่อภารกิจเสร็จสิ้นกลอยกับขุนเดชก็ปล่อยให้ฝรั่งตาน้ำข้าวได้พักผ่อน ส่วนกลอยก็กำลังจะแยกตัวออกไปจากเรือนของโรเบิตร์ ขุนเดชที่เห็นว่าหญิงสาวกำลังจะฉิ่งเขาก็รีบดึงแขนเธอเอาไว้ทันที 

" เดี๋ยวก่อนแม่ตัวดี พอได้สิ่งที่ตัวเองต้องการแล้วเจ้าก็จะปล่อยพี่ไว้คนเดียวอย่างนั้นรึ หึ " ขุนเดชดึงแขนเรียวสวยของภรรยาให้เข้ามาหาตัวก่อนจะทำเป็นยิ้มกรุ่มกริ่มเอาหน้าก้มไปที่หน้าของหญิงสาว กลอยเมื่อได้สบตากับขุนเดชอีกคราหัวใจดวงน้อยของนางก็เต้นระส่ำขึ้นมาอีกครั้ง

ตึก ตึก ตึก ตึก 

" เอ้อ..... ท่านขุน "  กลอยเธอเปลี่ยนศัพท์พนามเรียกขุนเดชอีกครั้งเพราะความตกใจลนลานจนทำให้เธอเรียกชายหนุ่มผิดๆถูกๆ ขุนเดชเมื่อได้ยินศัพท์พนามใหม่ที่หญิงสาวใช้เรียกตัวเองแบบนั้นเขาก็รู้สึกหงุดหงิดมากอย่างบอกไม่ถูก ก่อนจะกระชากแขนเรียวของหญิงสสาวแรงๆให้เข้ามาหาตัวอีกครั้ง 

" เมื่อกี่เรียกข้าว่ากระไรนะคุณหญิงกลอย" ขุนเดชอยู่ๆก็เปลี่ยนศัพท์พนามเรียกกลอยว่าคุณหญิงทั้งๆที่มีเมียคนแรกเป็น ชบาอยู่แล้วกลอยที่ได้ยินแบบนั้นเธอไม่ได้คิดอะไรแต่ที่เธอคิดอยู่ตอนนี้คือหัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว 

" เอ้อ ....เอ้อ......คือว่า คือว่า ก็คุณพี่ชอบทำให้ข้าหัวใจเต้นเร็วข้าก็กลัวก็เลยเรียกคุณพี่ผิดๆถูกๆนี้เจ้าคะ ปล่อยข้าเถอะนะเจ้าคะคุณพี่ ข้าเจ็บแขนจะตายอยู่แล้วเนี่ย"  กลอยพูดออกมา่ตามความจริงถึงแม้ว่าเธอจะอายมากเพียงใดแต่ด้วยความที่เธฮอยากไปจากตรงนี้แล้ว เธอไม่มีทางเลือกที่จะพูดออกไปแบบนั้น เมื่อขุนเดชได้ยินแบบนั้นจากท่าทางที่งุดหงิดเมื่อครู่ก็เปลี่ยนไปเป็นยิ้มอย่างพอใจทันที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***