ระบบช่วยเหลือผู้เล่นสุดแกร่ง
ตอนที่1
วันที่17 กรกฎาคม ปี2039
ปีนี้เป็นปีที่ผู้ใช้พลังวิเศษมีเยอะมากมายไม่ว่าใครต่างมีพลังวิเศษ ผู้คนต่างได้รับพลังนี้มาแต่เกิดหรือคือสิ่งที่พระเจ้ามอบให้แก่มนุษย์ ส่วนผู้คนที่ไม่มีพลังวิเศษต่างต้องใช้ชีวิตอย่างธรรมดาหากถามว่าพลังนี้เกิดขึ้นมาได้ไง คงต้องย้อนกลับไปเมื่อ20ปีก่อนโลกได้เกิดพิบัติขึ้น โลกสัตว์ประหลาดเกิดขึ้นที่แรกคือประเทศญี่ปุ่น ทางรัฐบาลของประเทศญี่ปุ่นออกมากวาดล้างได้อย่างง่ายดาย แต่ยิ่งนานวันจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆเริ่มปรากฏตัวประเทศอื่น จีน เกาหลี ไทย หรือ ประเทศมหาอำนาจอย่างรัฐเซีย จนกระทั่งมีผู้คนกลุ่มหนึ่งออกมาทำลายสัตว์ประหลาดอย่างเอาเป็นเอาตาย จนมนุษย์สามารถปกป้องประเทศของตัวเองไว้ได้ ฮีโร่ที่ปกป้องประเทศมีทั้งหมด5คนจึงได้การยอมรับว่า 5ผู้พิทักย์ของประเทศ
ผมยูกิ อากิระ อายุ18 กำลังจะจบจากโรงเรียนธรรดาแห่งหนึ่งพวกคุณอาจจะคิดว่าตัวผมมีพลังวิเศษใช่ไหม ใช่ผมไม่มีของแบบนั้นหรอกเกิดมาในตระกูลที่ไม่ค่อยจะมีกิน ผมเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านแห่งนี้ ปีนี้ผมต้องสอบให้ผ่านตอนนี้ทำได้แค่ฝึกร่างกาย ไม่นานมีเสียงผู้หญิงตะโกนเรียก
"นี้ลูกลงมากินข้าวได้แล้ว แม่ทำอาหารเสร็จแล้วนะ"
ผมลุกขึ้นรับผ้าขนหนุแล้วตอบกลับ
"ครับ เดี๋ยวผมอาบน้ำเสร็จลงไปครับ"
"รีบๆหน่อยนะอาหารจะเย็นหมดก่อนน"
จากนั้นผมจึงไปอาบน้ำแต่งตัวเดินลงไปกินข้าวกับพ่อแม่ ผมนั่งที่โต๊แล้วกินอาหารแม่ที่เห็นงั้นพูดออกมา
"ลูกจะไปทดสอบพลังอีกรึป่าวจ๊ะ"
ผมเอาข้าวเข้าปากเคี้ยวสักพักตอบกลับไป
"อย่างไงผมต้องไปทดสอบอยู่แล้วครับ ไม่ว่าอย่างไงผมต้องพาครอบครัวไปถึงสุดที่สุดยอดไม่ว่า จะลำบากแค่ไหนก็ตาม ผมอิ่มแล้วไปโรงเรียนนะครับ"
"อย่าลืมนะ กลับบ้านก่อนเย็นนะ"
จากนั้นผมได้ออกจากบ้านแล้ววิ่งไปที่โรงเรียนอย่างตั้งใจระหว่างทางผมเจอ ร้านขายของแปลกๆที่หนึ่งตั้งอยู่ที่มืดๆ ผมจึงได้สงสัยจึงได้เข้าไปดูสินค้า ผมที่มองเห็นแหวนวงหนึ่งจึงได้ถามออกไป
"เจ้านี้ ราคาเท่าไหร่หรอ"
ชายมีผ้าคลุมปิดหน้าตอบกลับมาเป็นเสียงผู้ชายอย่างช้าๆ
"เจ้านี้ราคา100เยน"
ผมที่เห็นว่าถูกจึงตัดสินใจซื้อแล้วลองใส่แหวนในตอนนั้นทันทีผมชูมือดูแหวนไปด้วยมองแหวนอย่างสวยงาม
"ช่างเป็น แหวนที่ดีอะไรขนาดนี้พอดีกับมือเราเลย"
มาถึงโรงเรียนผมไม่ได้สนใจอะไรเดินขึ้นชั้นเรียนนั่งที่โต๊ะมีเสียงเข้ามาคุยกับผม
"เห้ย เพื่อนฉันมีเกมใหม่มาแนะนำให้เล่นนะบอกเลย สนุกมากเลยละนะจะบอกให้ฉันติดงอมแงมทั้งคืนเลย"
คนนี้ยูจิน เพื่อนรักแต่ประถม พูดง่ายๆก็คือเป็นเพื่อนที่อยู่ด้วยกันมาแต่เด็กๆ
"อย่าบอกนะเล่นจนไม่ได้ นอนอีกแล้วนะ"
"ช่วยไม่ได้นิน๊า เกมนั้นนะมีทั้งสาวสวยตัวละครน่ารักเต็มไปหมดเลยละนะ จะบอกให้"
ผมนั่งฟังเพื่อนพูดไปสักพักอาจารย์เดินเข้ามาเอาหนังสือทุบโต๊ะ
"เอาละนักเรียนกลับไปนั่งที่ ครูมีเรื่องจะบอกเธออีกไม่กี่วันนี้จะถึงวันทดสอบพลัง ว่าพวกเธอมีคุณสมบัติพอที่จะเป็นฮีโร่ไหม ถึงแม้พวกเธอจะไม่มีพลังแต่ครูหวังว่าพวกเธอจะใช้ชีวิตแบบคนธรรดา เอาล่ะไม่มีอะไรแล้วเลิกเรียนได้"
ผมลุกขึ้นแล้วเดินออกไปนอกห้องเพื่อนผมจึงเดินตามมาด้วยระหว่างที่กำลังเดินไปโรงอาหารได้ยินเสียงอะไรบ้างอย่างเดินไปทีากระจกดูเห็นว่าผู้หญิงกำลังถูกรังแกเพื่อนที่เห็นว่าเธอเป็นใครพูดออกมา
"เพื่อนนั่นนางนิ กำลังถูกกลุ่มนักเลงจีบน่าสงสารเนาะ"
ผมวิ่งลงไปหานาง ตัดมาที่กลุ่มนักเลงกำลังเข้าใกล้นางขึ้นเรื่อยๆ
"นี่น้องสาว สนใจไปกินข้าวกับพี่ไหมจ๊ะ รับรองขึ้นสวรรค์แน่เลย"
"พวกแกคิดจะทำอะไรนะ ที่นี้โรงเรียนนะ"
"โรงเรียนแล้วไง เล่นได้หมดนั้นละจ๊ะ"
"หยุดเดี๋ยวนี้ !!!"
ยูจิวิ่งเข้ามากระโดดเตะนักเลงคนหนึ่งกระเด็นออกไปหันไปมองที่ผู้หญิงคนนั้นแล้วหันกลับมามองพวกนักเลง พวกเห็นว่าเพื่อนถูกเตะกระเด็นตั้งท่าพร้อมสู้
"อย่าเข้ามายุ่งกับนางนะ!"
"หน๊อยยไอเด็กเวร เห้ยพวกเรารุมกระทืบแม่งดิ"
จากนั้นผ่านไปหลายชั่วโมงผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาเห็นหน้าคนหนึ่งผมตกใจที่ได้เห็นหน้านางรีบลุกขึ้นมาตั้งท่าพร้อมสู้ แค่ก็ไม่มีใครอยู่แล้ว
"พวกนั่นหายไป ไปไหนกันหมด"
"ตอนที่ นายโดนรุมกระทืบรปภ ได้เข้ามาพอดีนายรอดมาได้ แต่ก็ขอบคุณนะถ้าไม่ได้นานคงแย่กว่านี้แน่"
"ไม่ต้องมาขอบคุณฉันหรอก"
"อย่างน้อยฉันเป็นแฟนเก่านายนะ"
เธอคนนี้มีชื่อว่า ยูริชื่ออาจจะคล้ายผมแต่ไม่ใช่เลย เธอเป็นสาวสวยประจำโรงเรียนไม่ว่าใครต่างอยากได้เธอมาครอง ทั้งสวยทั้งฉลาดแต่เหตุผลที่เลิกกันเพราะปัญหาทางครอบครัว
"อย่าไงก็เถอะนี้เย็นแล้ว ฉันกลับบ้านก่อนนะขอบคุณนะ ที่ช่วยในวันนี้"
"โอเค กลับดีๆละ"
ผมจึงโบกมือลาเธอจากนั้นผมค่อยเดินกลับบ้านคนเดียวแต่ผมสงสัยเพื่อนของผมหายไปไหน
+++++++++++++++++++++++++++
จบแล้วนะครับขอบคุณที่ติดตามอ่านนะฮ่ะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments