บ้านเช่าราคาถูก(เชิญผี)

สวัสดีค่ะเราชื่อกิ๊ฟเราเป็นเด็กต่างจังหวัดค่ะมาอาศัยอยู่ที่กรุงเทพฯคนเดียววันนี้เรามีประสบการณ์ช่วงมัธยมปลายตอนย้ายมาที่กรุงเทพฯครั้งแรก คือพ่อแม่ของเราเป็นนักธุรกิจค่ะช่วงตอนนั้นเราเรียนจบม. 3 พอดีแล้วทีนี้เราอยากไปเรียนอยู่ในเมืองบ้างตอนนี้คือไม่มีสถานที่ให้เรียนแล้วค่ะก็เลยต้องไปเรียนในเมืองแม่ก็บอกว่าให้สอบติดโรงเรียนในกรุงเทพฯเดี๋ยวแม่จะพาไปสมัครเรียนที่นั่นหนูก็เลยตั้งใจสอบค่ะแล้วหนูก็สอบผ่านแล้วทีนี้แม่ก็ไม่มีเวลาว่างขนาดนั้นในการมาส่งหนูไปเรียนแม่มีงานอยู่ที่บ้านนอกค่ะแม่ก็เลยไม่ขอไปส่งหนูอยู่ที่กรุงเทพฯแม่เลยเช่าบ้านแบบรายปีแล้วก็สมัครโรงเรียนที่หนูอยากเรียนมากที่สุดค่ะ เป็นครั้งแรกที่หนูได้ออกเดินทางนั่งรถตู้ไปคนเดียวคือหนูรู้สึกดีใจมากเลยค่ะที่หนูได้นั่งรถตู้ไปพอถึงที่กรุงเทพฯหนูก็ให้พี่เขามาส่งที่บ้านเช่าค่ะตอนที่หนูเห็นบ้านเช่าครั้งแรกสภาพบ้านเช่าก็ร้างเก่ามากสภาพก็เหมือนบ้านใกล้จะผุพังแล้วอ่ะค่ะไม่ค่อยดีบ้านก็มีบางอันขึ้นสนิมและเป็นหมู่บ้านที่ไม่ค่อยมีเสียงอะไรมีแต่เสียงนกอีกาแล้วประตูเลื่อนเป็นประตูเหล็กค่ะซึ่งไม่ได้สูงมากขนาดนั้นก็สั้นๆกลางๆคือทีนี้หนูก็เลยลองเข้าไปสำรวจบ้านข้างในบ้านก็สะอาดดีนะคะเหมือนเป็นบ้านแบบสไตล์คนอยู่มาก่อนคือสภาพก็พอใช้ได้นะคะก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นหนูก็เลยสำรวจห้องครัวห้องน้ำแล้วก็ห้องนอนหนูก็เลยขึ้นบันไดไปดูห้องนอนตัวเองห้องนอนเป็นเตียงสีขาวปูผ้าที่นอนห้องก็สะอาดดีนะคะแล้วก็ตรงพื้นเป็นไม้ไม้สีน้ำตาลเข้มแล้วก็ตรงผนังเป็นสีเหลืองอ่อนๆแล้วก็หน้าต่างดูเหมือนว่าจะเป็นหน้าต่างแบบไม้นะคะแบบหน้าต่างไม้ที่มีเศษกระจกแต่ว่าไม่ได้ร้าวมีตู้เสื้อผ้าที่มีกระจกส่องให้ตลอดเวลาแล้วก็มีโต๊ะเครื่องแป้งอะไรต่างๆในห้องค่ะแล้วเหมือนว่าแบบค่อนข้างที่จะแบบใช้ไม่ได้อ่ะแล้วหนูก็เลยอยู่เฉยๆเดี๋ยวก็น่าจะชินแล้วค่ะเพราะว่าหนูไม่เคยมาเมืองเลยค่ะหนูก็เก็บของใส่ในตู้แล้วก็ไปอาบน้ำค่ะหนูก็อาบน้ำอยู่สักแป๊บนึงก็ออกมาจากห้องน้ำหนูก็เลยออกไปซื้อของตามปกติเพราะว่าแม่ให้เงินมาแล้วแม่จะให้เงินตลอดเวลามีอะไรเกิดขึ้นหรือว่าเวลาหิวอะไรก็ขอเงินแม่คือตอนที่ออกไปซื้อค่ะหนูก็มองรอบบ้านของคนอื่นๆก็คือมันก็เก่าพังก็ร้างเกินไปแทบจะไม่มีคนพักอาศัยอยู่ที่นั่นนะคะหนูก็เดินออกไปนะคะหนูก็เข้าเซเว่นไปซื้อของตามปกติแล้วหนูก็เดินกลับบ้านเช่าของตัวเองแล้วทีนี้หนูก็ไปหาอะไรทำกินข้างล่างหนูก็เลยทำไข่ดาวกินในตอนนั้นจำได้ก็ทำไปอีกสักพักจู่ๆก็ได้ยินเสียงใครไม่รู้ลงบันไดมาหนูก็สงสัยหนูก็เลยรถไฟเตาแก๊สลงสักพักแล้วก็ออกไปดูแต่ก็ไม่มีใครลงจากบันไดนะคะหนูก็แค่คิดว่าตัวเองน่าจะหูฝาดไปสงสัยน่าจะไม่ค่อยชินน่าจะเป็นเสียงพวกแมลงพวกอะไรต่างๆอ่ะนึกว่าแต่สัตว์ธรรมชาติเนาะแล้วมันก็ต้องมีอะไรเกิดขึ้นมันก็เลยหันกลับไปสนใจไข่ดาวของหนูอีกครั้งหนูก็ทอดไปทอดมาเนาะแล้วทีเนี้ยหนูก็ได้ยินเสียงคนเดินบันไดอีกครั้งอ่ะวนไปประมาณ 2-3 รอบอ่ะคือหนูแบบก็พยายามอดทนฝ่าฝืนแบบไม่ดูนะเพราะว่าหนูก็น่าจะคิดว่าตัวเองหูฝาดไปสงสัยน่าจะมีปัญหาทั้งเรื่องหูก็หนูก็ไม่ได้สนใจหนูก็เลยทอดไข่ดาวต่อไปหลังจากนั้นหนูก็กินไข่เจียวแล้วก็ล้างจานตามปกติแล้วหนูก็ขึ้นไปห้องนอนตัวเองไปนอนเล่นแล้วทีนี้หนูก็นอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงแล้วจู่ๆหนูก็ได้ยินเสียงคนวิ่งรอบหน้าประตูห้องหนูหลายรอบมากหนูก็แบบเปิดประตูแต่ว่าไม่เห็นใครหนูก็เลยปิดประตูแล้วหนูก็ได้ยินเสียงนั้นแต่พอหนูเปิดประตูหนูก็ไม่เห็นหนูก็เลยปิดประตูแล้วหนูก็หยิบหูฟังขึ้นมาใส่เพื่อที่จะไม่ได้เป็นเสียงรบกวนได้เสียงแล้วมันก็เริ่มดังขึ้นดังขึ้นเหมือนมันไม่หยุดสักทีอ่ะมันแบบต้องการให้หนูได้ยินน่ะแล้วทีนี้หนูทนไม่ไหวแล้วหนูก็เลยเดินออกไปเล่นนอกบ้านสักครั้งนึงออกเดินออกไปเล่นนอกบ้านเนาะหรือว่าจะไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะแล้วทีนี้หนูก็หันกลับหลังไปดูก็เห็นผู้หญิงผมยาวร่างดำเราคือแบบนิ้วยาวมากเห็นเขากำลังมองหนูอยู่หนูก็เฮ้ยใครวะให้มันมายืนอยู่ในบ้านเราวะหนูก็ไม่ได้สนใจอะไรก็เดินเล่นไปสวนสาธารณะต่อไปแล้วหนูก็บังเอิญเจอผู้หญิงคนหนึ่งเป็นน่าจะเป็นแม่หมอเขาอยู่ในหมู่บ้านนี้เขาเดินมาหาหนูเขาบอกว่าหนูชื่อกิ๊ฟใช่ไหมจ๊ะแล้วหนูก็สงสัยว่าเขารู้ชื่อหนูได้ยังไงอ่ะแล้วหนูก็ตอบเขาไปว่าใช่ค่ะแล้วแม่หมอคนนั้นบอกว่าระวังนะอาจจะเกิดรางไม่ดีขึ้นกับเธอในบ้านจงย้ายบ้านซะแล้วหนูก็บอกว่าทำไมหนูถึงต้องย้ายขาหนูพึ่งมาเมื่อกี้เองแม่หมอบอกว่าก็ที่นี่อ่ะสมัยก่อนน่ะมันเคยเป็นเดือนรางมาก่อนเดี๋ยวแม่หมอจะเล่าให้ฟังทีหลังนะแม่หมอเขาก็เดินหายไปแล้วหนูก็ยังเอะใจว่าอะไรวะแต่หนูก็เห็นกระดาษนึงเขียนไว้ว่าเป็นสถานที่เนาะน่าจะเป็นวัดอยู่กรุงเทพฯน่าจะไกลอยู่ห่างประมาณจากบ้านแค่ประมาณ 20 กิโลเมตรเว้ยแล้วทีนี้หนูก็ไม่ได้คิดอะไรมากก็กลับบ้านตัวเองหลังจากนั้นหนูก็ไปอาบน้ำแล้วก็เตรียมตัวเข้านอนหนูก็นั่งอ่านหนังสือก่อนสักพักเนอะเราก็จะไปสำรวจสถานที่ต่างๆแล้วหนูก็รู้สึกง่วงนอนขึ้นมาหนูก็เลยทำการหลับไปสักพักนึงพอหลับปุ๊บทีนี้เนี้ยหนูก็ได้ยินเสียงคนวิ่งอยู่หน้าห้องหนูหนูก็ไม่ได้สนใจอะไรหนูก็หูฝาดเออแล้วทีนี้หนูก็กำลังจะพยายามข่มตาตัวเองหลับใช่ไหมแล้วทีนี้หนูก็ได้ยินเสียงคนวิ่งลงบันได 2-3 รอบอ่ะแล้วหนูแบบช็อกอยู่สักพักนึงหนูก็คิดว่าตัวเองหนูฝาดกูก็เลยหยิบหูฟังมาใส่เวลานอนกูก็นอนฟังเพลงไปมาเนาะแล้วเสียงมันก็เริ่มดังขึ้นแล้วจู่ๆหนูก็ได้ยินเสียงจานแตกหนูก็แบบเฮ้ยใครทำจานแตกป่ะหนูก็เลยเปิดไฟแล้วก็ลงไปดูข้างล่างก็ไม่มีใครทำจานแตกนี่หว่าแล้วกูได้ยินเสียงอะไรวะกูก็เลยเดินไปห้องน้ำไปล้างหน้าแล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหนูก็เลยเดินกลับเข้าห้องนอนแล้วหนูก็เป็นของผ้าห่มนอนตามปกติแล้วหนูกำลังจะนอนหนูเห็นเงาร่างเป็นร่างสีดำและกำลังเหมือนจะจับตัวหนูไปอ่ะหนูก็เลยลืมตาแล้วมันก็หายไปเลยแล้วหนูก็คิดว่าสงสัยตาฝาดไปเองแหละแล้วทีนี้หนูก็นอนหลับต่อไปแล้วก็ผ่านไปช่วงเดือนพฤษภาคมเป็นช่วงเปิดเทอมเนาะมันต้องมีวันใดวันหนึ่งเปิดเทอมแล้วทีนี้หนูก็เดินไปโรงเรียนนะหนูก็เห็นเด็กหญิงมัธยมคนอื่นๆน่ะขอบตาดำคล้ำหน้าไม่ค่อยยิ้มคือแบบหน้านิ่งเงียบมากหนูก็ไปทักทายเขานะเขาก็ไม่ตอบหนูเออแล้วหนูก็แบบสงสัยเอ๊ะเขาเป็นอะไรวะทำไมเขาไม่ตอบเราหน้าเขาก็ไม่ค่อยยิ้มถ้าเขาไม่มีความสุขเลยอ่ะเออแล้วหนูหนูก็แค่คิดว่าสงสัยเขาคงไม่ว่างหรอกมั้งแต่หนูก็เดินอย่างรวดเร็วไปโรงเรียนใช่ไหมหนูก็มองมาเขาก็เดินไปโรงเรียนช้าๆเออสงสัยหนูก็สงสัยอยู่นะแล้วทีเนี้ยพอถึงโรงเรียนน่ะโรงเรียนแม่งโคตรเก่าๆแบบเก่ามากร้างก็คือร้างโอ้โหเก่ามากเก่าจนแทบแบบจะพูดไม่ออกเลยอ่ะแล้วหนูก็เดินเข้าโรงเรียนตามปกติก็มียามเนาะมีคุณครูอะไรประมาณนั้นแล้วหนูก็เดินเข้าโรงเรียนไปเลยพอเดินเข้าไปในโรงเรียนปุ๊บหนูก็เอากระเป๋าไปวางมันจะเป็นกระเป๋าแบนๆสีดำแล้วทีนี้หนูก็นั่งอยู่เฉยๆแล้วหนูก็มองดูเพื่อนทีละคนมาโรงเรียนเขาก็ยิ้มมีความสุขเนาะเขาก็ทักทายหนูแต่คนที่หนูสนิทมากที่สุดก็น่าจะเป็นไอ้เจมส์แล้วพวกเราสนิทกันมากเลยพวกเราก็ทำความรู้จักกันไอ้เจมส์มันเป็นเด็กภาคเหนือที่พ่อแม่ส่งมาให้เรียนกรุงเทพฯหนูก็เลยได้รู้จักมันเป็นคนแรกเลยของในห้องม 4/3 แล้วทีนี้หนูก็มองดูเพื่อนแต่ละคนเนาะแต่มันจะมีเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้านิ่งเงียบมากแล้วขอบตามันก็ดำด้วยหนูก็เลยเข้าไปทักทายมันตั้งแต่มันก็ไม่ค่อยตอบหนูแล้วทีนี้หนูก็เลยนั่งอยู่เฉยๆไม่อยากทำอะไรหรอกแล้วทีนี้ก็เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นมีนักเรียนคนหนึ่งอ่ะเกิดอาการคลั่งเว้ยยิงปืนลั่นใส่เพื่อนคนอื่นจนเลือดทะลุเลยอ่ะแล้วทีนี้ภารโรงเขาก็จับตัวเด็กที่คลั่งแบบอาละวาดเลยอ่ะเขาก็จับตัวไปนะแล้วเขาก็นำเด็กคนนั้นส่งโรงพยาบาลแล้วทีนี้หนูก็สงสัยหนูก็เลยกลับเข้าห้องคนอื่นเขาพากันหลบใต้โต๊ะเว้ยแล้วหนูก็สงสัยทำไมคนอื่นหลบใต้โต๊ะวะก็ต้องกลับมานั่งเรียนดิเออเพราะว่าหนูไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้หนูก็เลยทำเป็นเมินเฉยหนูก็เลยเดินออกจากห้องแล้วหนูก็เห็นพี่ผู้หญิงคนหนึ่งเขายิ่งมาบอกว่าหนูหนูต้องรีบออกจากหมู่บ้านนี้มันไม่ปลอดภัยมันทำให้พวกเราเป็นเด็กสติไม่ดีและอาละวาดหนูหนูต้องรีบย้ายบ้านนะแล้วทีนี้หนูก็ถามพี่ผู้หญิงคนนั้นว่าทำไมพี่ผู้หญิงเขาบอกว่าเดี๋ยวพี่อธิบายให้ฟังทีหลังแล้วพี่เขาก็รีบวิ่งหนีเหมือนเขาเจออะไรบางอย่างแล้วเขาแบบหวาดระแวงมากอ่ะแล้วหนูก็แบบทำหน้าตาเมินเฉยต่อไม่สนใจโลกกูก็เลยเดินเล่นพวกเราโรงเรียนแล้วอยู่ๆก็เห็นคุณตาคนหนึ่งเขากำลังตัดต้นไม้อยู่เว้ยเขาตัดต้นไม้เขาแบบเขาใช้แรงของเขาโคตรเยอะแบบในการตัดไม้ต้นแบบโคตรแรงอ่ะแล้วเขาก็ค่อยๆหันๆหน้ามาดูหนูเขาก็ทำหน้ามันเฉยเนาะแล้วหนูก็เดินหนีออกจากตรงนั้นไปแล้วหนูก็ไปนั่งเล่นอยู่ในโรงอาหารคนเดียวแต่ทีนี้แม่ครัวคนนึงเขาบอกว่าอีหนูอีหนูควรออกจากหมู่บ้านนี้แล้วเราก็สงสัยเนาะว่าทำไมมีคนพูดคำนี้แล้วเราก็ถามไม่กลัวเขาไปว่าทำไมคะไม่กลัวเขาบอกว่าเดี๋ยวป้าอธิบายทีหลังให้ฟังแล้วทีนี้เราก็นั่งอยู่เฉยๆเนาะไม่ค่อยได้ทำอะไรแล้วก็ถึงเวลาเข้าแถวก็เดินไปเข้าแถวแล้วทีนี้พอเขาก็พูดเนาะเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงแบบไม่ค่อยจะมีความสุขสักเท่าไหร่อ่ะแบบเป็นน้ำเสียงที่แบบทุ่มลึกแล้วก็เป็นคนที่แบบไร้อารมณ์มากแล้วพอเขาพูดอย่างนั้นเงียบๆเนาะเขาก็พูดเรื่องต่างๆของในโรงเรียนเราถ้าแบบนู้นอย่างนี้เขาก็พูดไปเราก็มีโอกาสเว้ยลองไปถามคนต่างๆที่เรียนที่นี่ว่าทำไมมีแต่คนบอกว่าให้เราย้ายออกจากที่นี่คนอื่นเขาก็บอกว่าไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแล้วเราก็เอะใจเฉยๆเราก็มาตั้งใจเรียนต่อตอนนั้นจำได้ว่าตอนนั้นนักเรียนวิชาเคมีน้องก็กำลังตั้งใจเรียนอยู่แล้วจู่ๆก็มีเด็กคนนึงเขาลุกขึ้นมาพร้อมกับมีดคัตเตอร์แล้วเขาเดินไปที่อาจารย์ที่กำลังสอนอยู่แล้วเราก็เห็นเขาถึงมีดคัตเตอร์หรือว่าแต่เด็กคนนั้นเขาจะเอาไปให้แต่สุดท้ายแล้วเขาเอามีดคัตเตอร์มาแทนตัวเองจนแทบจะดูไม่ได้เลยอ่ะแบบเลื่อนไหลแล้วเรากับเจมส์อ่ะก็อึ้งสักพักคือแบบแม่งทำเหี้ยอะไรเนี่ยแล้วเด็กผู้หญิงคนนั้นเขาก็ถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลอีกคนแล้วโรงเรียนนี้แม่งไม่ปลอดภัยต่อมาที่ตอนเที่ยงหนูก็นั่งกินข้าวกับไอ้เจมส์เว้ยแล้วทีนี้หนูก็หันไปมองหนูก็เจอเด็กผู้หญิงคนนึงเขาแอบวางยาพิษใส่ในแกงกะหรี่หนูก็เอะเจลว่าผู้หญิงคนนั้นใส่อะไรวะหนูก็เลยหันไปถามเจมส์ว่าเจมส์ผู้หญิงคนนั้นเขาใส่อะไรลงไปในหม้ออ่ะไอ้เจมส์มาบอกว่าไม่รู้สงสัยน่าจะเป็นผงปรุงรสมั้งแล้วทีนี้หนูก็พยักหน้าเข้าใจแหละเออเพราะว่าไม่เคยเห็นว่าเป็นเด็กบ้านนอกเราทีนี้พอมีเด็กเข้าแถวกันเยอะๆปึ๊บมาตักข้าวมีเด็กคนนึงกินแกงกะหรี่แล้วเขาชักอยู่ตรงพื้นแล้วก็อ้วกออกมาเป็นสีแดงออกมาเป็นเลือดแล้วก็มีรุ่นพี่มาประคองไว้แล้วก็ถูกนำส่งไปพยาบาลอีกแล้วแล้วหนูสงสัยหนูก็เลยหันไปถามเจมส์ว่าเจมส์ทำไมเด็กคนนั้นถึงชักวะแล้วทีนี้เจนไปตอบมาว่าสงสัยน่าจะแพ้อาหารมั้งเจมส์ก็น่าจะคิดของเจมส์ประมาณนั้นแล้วตัดมาที่ตอนเย็นหนูเดินกลับบ้านเนาะแล้วเจมส์ก็เดินกลับบ้านเหมือนกันแต่ว่าบ้านของเจมส์อยู่ไกลมากเลยคือมันห่างจากหมู่บ้านหนูอยู่นะบ้านเจมส์จะเป็นแบบบ้านพูดดีมีชาติตระกูลแล้วทีนี้หนูก็เลยได้มีโอกาสได้เล่นเกมกับเจมส์แล้วเจมส์ก็ถามหนูว่านี่อยู่กรุงเทพฯคนเดียวไม่เหงาเลยหรอแล้วหนูก็ต่อกับเจมส์ไปว่าไม่เหงาหรอกอยู่คนเดียวสบายจะตายและแจ้งว่าหัวเราะน้องบอกว่าแหมเป็นคนที่หูโล่งมากเลยเนอะไม่มีใครมาด่ามาว่าเลยหนูก็เลยหัวเราะเนาะเพราะว่าไอ้เจมส์มันก็พูดถูกอยู่ แล้วหนูก็เปิดกล้องไว้เนาะแล้วจู่ๆไอ้เจมส์มันก็ทักถามว่าเฮ้ยกิ๊ฟคนข้างหลังนั้นแม่เธอหรอแล้วหนูก็ถามเจ๊ว่าอะไรแม่เราอยู่บ้านนอกแล้วเจ๊บอกว่าแม่เธออยู่ตรงประตูอ่ะแล้วหนูก็หันไปมองแต่หนูก็ไม่เห็นมันก็ถามไปอีกรอบไอ้เจมส์มึงเห็นอะไรเปล่าเนี่ยกูกลัวนะเว้ย ไอ้เจมส์บอกว่าแต่กูเห็นจริงๆนะ หนูก็เลยมองดูโทรศัพท์ตัวเองแต่หนูก็ไม่เห็นหนูก็ถามไอ้เจมส์ว่าไอ้เจมส์แล้วมึงเห็นหรอเจมส์มันก็บอกว่าเห็นดิแล้วหนูบอกว่างั้นกูนอนแล้วแล้วเจมส์ก็บอกว่าเออๆนอนไปแล้วหนูก็เข้านอนแล้วหนูก็ลงไปดื่มน้ำสักพักแล้วก็เดินขึ้นบนบ้านหนูก็รู้สึกเหมือนมีคนเดินตามมาแล้วหนูก็เดินเข้าห้องให้หนูนอนหลับแล้วตอนที่นอนอ่ะมันโคตรจะอึดอัดเลยแบบมันแทบหายใจไม่ออกอ่ะคือหนูพยายามพลิกตัวพลิกซ้ายพลิกไปมาแต่มันก็อึดอัดหายใจไม่ออกอ่ะคือหนูก็ติดอาการนี้สักพักแล้วหนูก็เคลิ้มหลับไปเลย จัดมาที่เรื่องตอนม 5 หนูก็เริ่มชินกับโรงเรียนแล้วนะคือเอาง่ายๆนะหนูเป็นคนที่โคตรขี้กลัวเวลามีอะไรก็ต้องให้เจมส์พาไปเป็นเพื่อนตลอด แล้วหนูก็เดินไปน้องมีวันนึงไปเรียนวิชาคณิตแล้วทีนี้หนูก็พบเจอสิ่งบางอย่างที่ไม่ควรอยู่ในห้องวิชาคณิตก็คือหุ่นจำลองตึกมันเป็นตึกสีดำๆเป็นตึกปูนที่แบบโคตรร้างโคตรเก่ามากแล้วทีนี้หนูเดินไปดูนะเดินวนดูสักครั้งแล้วก็ถามไอ้เจลว่าไอ้เจมส์อันนี้คืออะไรไอ้เจมส์มันก็บอกว่าน่าจะเป็นจำลองแบบตึกมั้งที่แบบวัดให้เด็กดูว่ามันยาวกี่เมตรเออแล้วหนูก็เข้าใจเจมส์แล้วหนูก็ดูอีกทีมันก็มีค่าอะไรไม่รู้เป็นภาพสีดำๆแล้วหนูก็คิดว่าน่าจะเป็นถังสีหนูก็เลยเดินออกมาจากตรงนั้นแล้วก็มาส่งวิชาคณิตศาสตร์เฉยๆแต่ครูวิชาคณิตศาสตร์เขาไม่อยู่เขาไปประชุมแล้วหนูก็เดินกลับเข้าห้องตัวเองอย่างเงียบๆ แล้วจู่ๆหนูก็ได้ยินเสียงปืนลั่น 2 นัดหนูก็หันไปดูก็เห็นคนระแวงแตกตื่นกันมากหนีแล้วก็กรี๊ดตะโกนบอกว่าหนีไปๆหลบๆๆ แล้วหนูก็แบบมองดูท่ามกลางคนวิ่ง แล้วหนูก็แบบทำหน้าเมินเฉยต่อโลกอีกแล้วอ่ะหนูก็เดินเข้าไปในห้องนะหนูก็ไม่เห็นใครในห้องกูก็เลยเอองั้นกูเดินเล่นก็ได้วะก็เลยไปเดินเล่นอยู่ข้างล่างแต่ทีนี้หนูก็เจอคนตาคนนั้นอีกแล้วแต่เขานั่งบนไม้แล้วเขาก็มองหนูเดินแล้วหนูก็รีบเดินหนีไปเลย พอถึงเวลาเลิกเรียนตอนกลับบ้านหนูก็เดินกลับบ้านแต่ปกติแล้วจู่ๆก็มีเสียงอะไรไม่รู้เป็นคล้ายๆเหมือนเสียงานศพแต่หนูก็ไม่ได้นึกอะไรมากหรอกมันก็แค่มีคนตายแล้วทีนี้กลับบ้านตามปกติจู่ๆอ่ะมีอะไรคนนึงอ่ะเขาเดินมาบอกหนูว่าหนูนี่หนูยังอยู่ที่นี่ต่ออีกใช่ไหมเนี่ยถ้าหนูยังไม่ย้ายที่นี่อีกหนูอาจจะมีอันเป็นไปได้นะหนูอาจจะตายโดนยิงหรืออะไรของตัวเองอ่ะเดี๋ยวมันก็เป็นเหมือนหรอกเหมือนปีที่แล้ว หนูก็เลยเอะใจอยู่สักพักนึงหนูก็พนมมือไหว้ยายก็ขอบคุณนะคะที่เตือนแล้วหนูก็รีวิวกลับบ้านไปเลยหนูก็วิ่งกลับบ้านที่เนี่ยหนูก็เจออะไรบางอย่างสีดำๆอยู่ในห้องน้ำหนูได้ที่เนี่ยหนูก็เปิดประตูหนูก็เห็นเลยชัดๆหนูก็เลยปากระเป๋าใส่หน้ามันแล้วหนูวิ่งหนีขึ้นห้องล็อคประตูอยู่เฉยๆแล้วหนูก็นอนหลับไป แต่มาที่ตอนป 6 วิญญาณผีเริ่มแรงขึ้นแล้วแบบเหมือนมันต้องการไล่ออกจากบ้านอ่ะแล้วหนูอ่ะก็ชินกับการที่โดนแบบนี้แล้วชินแบบชินทุกอย่างอ่ะเหมือนเป็นบ้านตัวเองแล้วหลังจากที่เลิกเรียนน่ะหนูก็เดินกลับบ้านก็เจอผีหนูก็สวัสดีผีแล้วผีมึงก็มองหน้าหนูนานหนูก็บอกกับพี่ว่าเดี๋ยวไปอาบน้ำแป๊บนึงเดี๋ยวลงมาทำกับข้าวให้กินหนูก็เลยไปอาบน้ำสักพักมันก็มานั่งรอหนูนะหนูก็เลยรีบอาบน้ำแล้วรีบทำกับข้าวกินเสร็จหนูก็ท่องสวดมนต์ไหว้พระให้พี่ตรงนั้นน่ะให้ไปสู่สุคติแล้วมีวันนึงที่พีคสุดก็คือเรื่องมันมีอยู่ว่าตอนกลางคืนหนูไม่ยอมไม่หลับไม่นอนแล้วไม่รู้ผีมันไปโกรธหนูมาหรือเปล่าจุ๊บๆผีก็เปิดผลักประตูโคตรแรงอ่ะแล้วหนูก็แบบไอ้เหี้ยแม่งกูโดนเล่นงานแน่แล้วผีแบบมันอยากไล่หนูออกมากเว้ยแล้วทีนี้หนูก็วิ่งหนีออกจากบ้านโคตรแรงแล้วหนูก็ไปวัดที่ไกลจากบ้านหนูคือ 20 กิโลเมตรอ่ะวิ่งโคตรเร็วแล้วผีมันก็วิ่งตามมาด้วยไงหนูก็วิ่งเข้าวัดเข้าไปเลยวิ่งๆๆแบบแทบจะเป็นไปไม่ได้อ่ะคือหนูวิ่งสุดแรงแล้วแบบมันก็วิ่งตามหนูอ่ะแล้วคือพอถึงวัดเข้าไปหาพระบอกว่าไปไหว้พระเนาะหนูก็บอกว่าขอพบแม่หมอคนนั้นหน่อยค่ะหนูก็สวัสดีแม่หมอคนนั้นเขาก็สวัสดีหนูกลับเนาะแล้วทีนี้หนูก็เล่าเหตุการณ์ทุกอย่างว่ามันเกิดอะไรขึ้นแม่หมอคนนั้นเขาก็เล่าให้ฟังว่าสมัยอดีตก่อนอ่ะหมู่บ้านหลังนี้มันเคยมีตำนานคือตำนานมันเกี่ยวกับเรื่องหญิงชายเนาะหญิงคนนี้เขาอายุครบ 18 ปีแล้วพ่อของเขาก็อนุญาตให้มีสามีเป็นคู่ครองชีวิตแล้วเขาก็อนุญาตให้ลูกสาวตนเองอ่ะทำอะไรก็ได้แล้วที่นักศึกษาตนเองอ่ะก็ไปเดินเล่นในเมืองเนาะจู่ๆเขาก็พบเจอผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาดีมากหล่อด้วยแล้วทีนี้เด็กผู้หญิงคนนั้นเขาก็ตกหลุมรักเขาก็เลยไปสนิทสนมกับผู้ชายคนนั้นแล้วก็พาผู้ชายคนนั้นน่ะมาแนะนำให้พระองค์พ่อแม่ได้รู้จักพ่อแม่ได้รู้จักก็ยินดีต้อนรับพอถึงปุ๊บพระองค์หญิงอ่ะก็คือไปเดินเล่นที่ตลาดอีกรอบเจอผู้ชายรอหล่อกว่าผู้ชายคนแรกเขาตกหลุมรักรอตรงนั้นเสร็จปั๊บก็ทำการจีบผู้ชายคนนั้นทำเป็นสนิทสนมแล้วทีนี้ก็บอกว่าสามีของข้าไม่รู้หรอกว่าข้ารักเจ้ามากแค่ไหนทั้งสองคนก็ได้ทำการมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกันแล้วทีนี้ผู้ชายคนแรกที่เป็นสามีของตนน่ะรู้สึกหงุดหงิดมากก็เลยทำการหย่าร้างและลูกสาวเขาเศร้าใจเลยแล้วเขาก็ไปหาผู้ชายคนที่ 2 ผู้ชายคนที่ 2 เขาก็แบบทำตัวปกติทำตัวดีอยู่แล้วพอพระองค์หญิงเขารู้ว่าตนเองท้องเขาไปบอกกับผู้ชายคนที่ 2 ว่าเนี่ยฉันท้องแล้วนะแล้วพระองค์ชายคนนั้นเขาก็ไม่ยอมรับเขาก็เลยไปมีคนใหม่ พระองค์หญิงก็รู้สึกโกรธแค้นมากก็เลยสั่งวางยาพิษให้กับพระองค์ชาย 2 ให้สิ้นลมหายใจและสรุปก็สิ้นลมหายใจจริงๆแล้วพระองค์พ่อแม่เนี่ยเขาก็ไปถามว่าใครเป็นคนวางยาพิษแล้วคนใช้เขาก็ไม่กล้าบอกแต่สรุปก็โดนบังคับก็เลยต้องบอกว่าลูกสาวพระองค์เนี่ยเป็นคนทำเป็นคนสั่งให้ฉันทำวางยาพิษคนนู้นคนนี้ดิฉันมีส่วนเกี่ยวข้องเรื่องนี้แล้วมันทำให้พ่อแม่รู้สึกโกรธหงุดหงิดมากก็เลยไปเรียกพระองค์หญิงมาเพราะองค์หญิงก็โดนเสด็จแม่ตบหน้าไป 1 รอบเสด็จแม่ก็บอกว่าฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าทำตัวนิสัยแย่แกควรเป็นกุลสตรีที่ดีที่สุดและเสด็จแม่ก็ตบหน้าเสด็จแม่ก็เก็บข้าวของของพระองค์สาวตนเองให้ใส่หัวไปออกจากราชวงศ์แล้วทีนี้ลูกสาวก็ไปหาที่พักก็ไม่มีใครให้พัดเพราะว่าไอ้พ่อแม่มันก็ประกาศให้ชาวบ้านคนทั่วเมืองรู้ว่าอย่าให้ผู้หญิงคนนี้พักเด็ดขาดเพราะว่าผู้หญิงคนนี้มันเป็นคนที่ตาบอดหูไม่ได้ยินผู้หญิงคนนั้นเขาก็ต้องหาวิธีใช้ชีวิตตามธรรมชาติเขาก็เลยไปใช้ชีวิตอยู่ในตรงต้นไม้แล้วเขาก็ออกไปเดินเมืองตลาดอีกรอบมีแต่แม่ค้าเกลียดและเด็กเขาก็ปาหินใส่แล้วพระองค์หญิงเขาก็แบบรู้สึกหงุดหงิดเกลียดมากเพราะปาหินใส่เด็กเนาะแล้วเด็กก็เลือดไหลหัวแตกแล้วทีนี้แม่ของเด็กคนนั้นน่ะเขามาดูแล้วเขาก็ชี้หน้าพระองค์หญิงในนวะมึงทำอะไรลูกกูมึงทำให้ลูกกูเจ็บมึงไปไกลๆเลยอีสถุนพระองค์หญิงเขาทำหน้าบูดบุ่งเดินกับต้นไม้ที่พักตนเองแล้วจู่ๆก็มีทหารลากตัวพระองค์หญิงไปและพระองค์หญิงก็ถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนในเมืองแล้วก็พ่อแม่ของตนเองพระองค์หญิงบอกว่าอย่าทำฉันเลยนะจ๊ะแล้วหลังจากนั้นปุ๊บเขาก็ฟันคอจนคอขาดกระเด็นแล้วก็นำร่างกับหัวไปเผาหลังจากที่พระองค์หญิงตายไปแล้วก็มีคนนินทาพระองค์หญิงว่าตายไปก็ดีแล้วจะได้ไม่ต้องมายุ่งอีกพระองค์หญิงได้ยินก็รู้สึกโกรธแค้นเพราะนางเป็นวิญญาณที่ไม่ไปไหนเลยไม่ยอมไปบุตรไปเกิดนางก็เลยทำการทำความรุนแรงใส่คนที่มานินทาเธอและหลังจากนั้นวิญญาณเหล่านั้นก็ตายไปก็วนไปวนไปจนมาถึงปัจจุบันนี้แม่หมอก็เลยทำการสังฆะวันพรุ่งนี้เธอเก็บข้าวของย้ายออกจากบ้านไปเลยกลับบ้านนอกซะแล้วทีนี้หนูก็ได้ฟังเรื่องรามาหนูก็เข้าใจจ้างผู้หญิงสีดำคนนั้นน่ะคือร่างคนที่ตายมาก่อนแล้วหนูก็นอนกับแม่หมอแม่หมอเขาก็ให้พรพอถึงวันพรุ่งนี้หนูก็เก็บข้าวของลาออกจากโรงเรียนนะแล้วหนูก็กลับเรียนเข้าสู่โรงเรียนบ้านนอกเรียบร้อยหนูก็เลยกลับมาหนูก็กลับมาก่อนแม่แล้วหนูก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้พ่อแม่ฟังว่าเรื่องราวเป็นยังไงแล้วหลังจากนั้นหนูก็ใช้ชีวิตในเมืองอยู่แต่ว่าหนูไม่เกี่ยวข้องกับสถานที่นั้นแล้วหนูก็ไปแก้บนก็ขอขอบคุณสำหรับอ่านด้วยนะคะ (นี่เป็นเพียงแค่เรื่องแต่งเท่านั้นอย่าจริงจัง)🙏🏻🙏🏻🙏🏻

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***