จีบ

​

 วันต่อมา

06:00น.

ชั้นลืมตาอันหนักอึ้งขึ้นมา และร่างกายก็รู้สึกหนักไปหมด อ่อ ลืม ตัวต้นเหตุนอนอยู่ข้างๆนี่เอง ชั้นพยายามแกะมือปลาหมึกที่กอดชั้นอยู่ออก แต่ไม่เป็นผล

"เฮ้ออ หลับอยู่จริงๆป๊ะเนี้ยะ ทำไมมันแน่นอย่างนี้นะ" พยายามแกะมือ

"อืม~" กอดแน่นกว่าเดิม

"อ๋อยยย ปล่อยซักทีสิ มันอึดอัดนะ ฝันว่าอารัยอยู่ป๊ะเนี้ยะ กอดโคตรแน่นอ่า"

"พูดไม่เพราะ ระวังโดนลงโทษนะครับ" พูดทั้งที่หลับตาอยู่

"ตื่นตั้งแต่ตอนไหนเนี้ย"  ทำหน้าตกใจ

"ก็ตั้งแต่ที่พี่บ่นมุบมิบๆนั่นแหละครับ" กอดแน่นเหมือนเดิม

"ปล่อยได้แล้วค่ะ พี่อึดอัด พี่จะไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน" แกะมือ

"อาบด้วยกันสิ" 

"แหนะ อย่ามาทะลึ่งนะ " 

"ว๊าาาา ใช้ความผิดปรกติกับพี่ไม่ได้แล้วสินะ ก็จับได้แล้วหนิ"  "

"ค่ะ"

หลังจากล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ คุณนายก็เรียกจินเบไปหาแต่จินเบอยากให้ชั้นไปด้วย แต่ก็ไม่แน่ใจว่าตกลงใครเป็นคนอยากคุยกันแน่

"ผมหายแล้วครับ"

"ห๊ะ! ได้ไง?  พยายามรักษาตั้งนานอยู่ๆจะหายดื้อๆงี้เลยหรอ?" 

"ไม่เชื่อก็ถามหมอที่รักษาผมดูสิครับ"

"ตั้งแต่เมื่อไหร่?"

"ก็เมื่อคืน ผมเผลอไปล่วงเกินพี่เลี้ยงเข้า"

"จินเบ~~~" สงซิกประมาณว่าอย่าพูด

"ห๊ะ! จริงหรอตาจิน!?"

"จริงครับ"

"-_-' " 

"ผมเผลอไปล้วงเกินพี่เลี้ยงเข้า เลยทำให้โดนตบอย่าแรงเลยครับ"

"ชั้นไม่ได้ทำนะคะคุณนาย"

"อืม ไม่เป็นไร ยังไงก็ขอบใจที่ทำให้จินเบหายได้" 

"ค่ะ" ยิ้มเจื่อนๆ

"ผมหายแล้ว ผมอยากออกไปอยู่บ้านของผมเอง อยากใช้ชีวิตด้วยตัวเองบ้างน่ะครับ"

"อย่างงั้นหรอ? แต่จะไปทำไม?" 

"ในเมื่อแม่มีงานตำแหน่งดีๆให้แกทำแล้ว"

"ผมก็มีงานของผมนะ"

"ผมอยากใช้ชีวิตเรียบง่าย กับพี่พาย" พูดจบก็หันมองพายด้วยสายตาอ้อนวอน

"คุณหนู~~อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ พี่ไม่คู่ควรกับคุณหนูหรอก"

"ใช่ เธอไม่คู่ควร ถ้าแกอยากใช้ชีวิตเรียบง่าย แกจะต้องแต่งงานกับคนที่ชั้นหาให้ แต่ถ้าอยากแต่งงานกับพี่เลี้ยงแกต้องทำงานที่ชั้นหาให้ มีแค่นี้ เลือกเอา"

"นี่มันบังคับกันชัดๆเลยอ่า ผมไม่เลือกซักอย่างครับ"

"งั้นแกก็เอาเงินมา100,000,000บาทค่าเลี้ยงดูแกตั้งแต่เล็กจนโต แล้วจะไปไหนก็ไป"

"ได้ครับ เงินแค่นี้ผมหามาได้แน่นอน"

"จะรอนับเงินแล้วกันนะ ไอ้ลูกชาย หึหึ"

"ไปกันเถอะพี่พายย" จูงมือ

"เอ่อ คุณหนูคะ" รั้งมือ

"ขอโทษนะคะคุณนาย" หันมาพูดกับคุณนายก่อนจะโดนจินเบลากไป

สวนผลไม้อันร่มรื่นแห่งหนึ่ง

"ชอบมั้ย?"

"ทำไมต้องถามพี่ด้วยล่ะ?"

"เพราะที่นี่ผมซื้อไว้ในชื่อของพี่เอง" "และเป็นที่ของเราด้วย"

"คุณจินเบ อย่าทำอย่างนี้เลยนะคะ"

"พี่ไม่เหมาะกับคุณหนูจริงๆ"

"นี่คือคำปฏิเสธแบบสุภาพหรอ?" "หรือว่าพี่มีคนอื่นอยู่แล้ว?"

"เปล่านะ แต่พี่ไม่ได้รักเธอ พี่ไม่อยากทำให้เธอเสียเวลา"

"ไม่ชอบจริงๆหรอ?" หน้าคาดหวังมาก

"ค่ะ" ตอบด้วยหน้าตาเรียบเฉย

"พี่ยังไม่ให้โอกาสผมจีบพี่เลยนะ" 

"เริ่มต้นก็เล่นใหญ่ขนาดนี้ พี่ก็อึดอัดสิคะ"

ทำไมชั้นรู้สึกไม่กล้าพูดไม่เพราะกับเค้าเลยนะ 

"พี่ต้องการอารัยที่เรียบง่าย สบายๆ แต่คุณหนูกลับทำแบบนี้มันอึดอัด ไม่ได้เป็นไรกันซักหน่อย แต่ทำอารัยแบบนี้ให้มันรู้สึกเกรงใจอ่า"

"ผมก็บอกแล้วไง พี่ก็เป็นแฟนกับผมซะสิ"

"เฮ้อออ ไม่เข้าใจเลยอ่า" 

"แล้วพี่ต้องการอารัยล่ะ เดี๋ยวผมจะทำให้เลย"

"อธิบายแล้วเธอจะเข้าใจมั้ยนะ พี่ชอบเริ่มต้นจาก1"

"อ๋อ เข้าใจแล้ว  ไปกันเถอะ" จูงมือ

"ไปไหน?"

"ไปบ้านพี่ไง?"

"ไปทำไม"

"อยากไปเจอว่าที่พ่อตาแม่ยาย"

"เอิ่ม...ก็ได้"

บ้านพาย

"คุณพ่อคุณแม่ครับ ผมชอบพี่พาย แต่พี่พายไม่ยอมให้จีบ ผมต้องทำไงครับ"

"จินเบ๊~พูดไรอ่า"

"ก็พี่ไม่ให้จีบอ่า"

"พอเถอะ พายมันก็จีบยากอย่างนี้แหละถึงไม่เคยมีแฟนไง" แม่พูดขึ้น

"งั้นแสดงว่า พี่พายยังซิ.."

เพรี๊ยะ!

"โอ้ย ตีผมไม?" ลูบแขน

"ไหนบอกไม่กล้าจีบ ทำไมตอนนี้เป็นงี้ล่ะ?"

"ก็เพราะ พอผมเจอพี่แบบใกล้ๆ ผมก็ไม่อยากให้พี่เป็นของคนอื่นไง"

"พ่อครับแม่ครับ ตอนนี้ผมกำลังจีบพี่พายอยู่นะครับ ห้ามให้พี่เค้าเป็นของใครนะครับ"

"มีบทซักทีนะ พ่อไม่ได้จะห้ามอารัยหรอก ขึ้นอยู่กับพายเอง ยังไงก็สู้ๆนะไอ้หนุ่ม"

"พ่อ เค้าเป็นลูกเต้าเหล่าใครจะไม่ถามหน่อยหรอ?" 

"อ้อ เอ็งเป็นใคร มาจากไหนล่ะ"

"ผมเป็นคุณหนูที่พี่พายดูแลอยู่ครับ"

"อ๋อ คนที่พายบอกไปทำงานด้วยอ่านะ"

"ครับ"

"ok ขึ้นอยู่กับลูกแล้วนะพาย แต่พ่อ...ไม่อยากได้ลูกเขยเป็นคุณหนูหรอก คุณหนูไม่ทนแดดทนฝน อีกอย่างสังคมมันสูงไป"

"เอ็งเข้าใจใช่มั้ย? แต่ถึงยังไงพ่อก็ตามใจลูกนะ"

"แม่ด้วย ถ้าเป็นความสุขของหนูแม่ไม่ห้ามหรอก"

"ผมจะทำให้คุณพ่อคุณแม่เห็นว่าผมก็ทนแดดทนฝนไม่ต่างจากชาวบ้านทั่วไปเลยครับ" "ผมขอตัวครับ" ไหว้แล้วเดินออกไป

"จะรอดมั้ยเนี้ย?"

"ไม่รู้สิพ่อ"

​

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***